Wyniki pomiarów i błędy liczby zliczeń (wyliczone ze wzoru 
) znajdują się na karcie pomiarowej dołączonej do sprawozdania.
Maria Jaroch 06.05.2003r.
Magdalena Suchowolec
DZS-PK1 pl.I
grupa B
ĆWICZENIE J1 Wyznaczanie charakterystyki licznika Geigera-Müllera.
Wstęp teoretyczny.
Charakterystyką licznika nazywamy zależność liczby rejestrowanych impulsów N od przyłożonego do elektrod napięcia U.
Minimalną wartość napięcia przy którym licznik zaczyna rejestrować cząstki promieniowania nazywa się napięciem progu Geigera. Dalsze zwiększanie napięcia powoduje proporcjonalny wzrost ilości zarejestrowanych cząstek aż do punktu plateau licznika. Jest to obszar w którym liczba cząstek prawie nie zależy od napięcia. Następnie ilość cząstek zaczyna gwałtownie rosnąć.
Jako napięcie pracy sondy Upr przyjmuje się najczęściej napięcie na środku plateau.
Opis ćwiczenia.
Ustawiamy pokrętłem początkowe napięcie 290V.
Włączamy licznik przyciskiem START (pomiar trwa 40 sekund).
Otrzymaną po tym czasie liczbę zliczeń notujemy w karcie pomiarowej.
Pomiary powtarzamy zwiększając napięcie na zasilaczu o 10V do momentu uzyskania napięcia 900V.
Wyniki pomiarów i błędy liczby zliczeń (wyliczone ze wzoru
) znajdują się na karcie pomiarowej dołączonej do sprawozdania.
Wnioski.
Minimalne napięcie Up przy którym licznik zaczyna rejestrować cząstki promieniowania wynosi 310V. Od tej wartości do napięcia równego 380V ilość rejestrowanych cząsteczek zwiększa się proporcjonalnie. W zakresie od 380V do 820V znajduje się obszar plateau w którym liczba zliczanych cząstek nie zależy od napięcia. Środek tej warstwy to napięcie pracy sondy równe Upr=600V. Sonda powinna pracować przy napięciu zbliżonym do obliczonego.
Możemy zauważyć napięcie ma duży wpływ na wartość liczby zliczeń. Przy niskim napięciu nie wszystkie cząstki będą rejestrowane co widać dla dwóch pierwszych pomiarów (tj. napięcia 290V i 300V) dla których liczba zliczeń N=0.
Na podstawie obliczeń i wykonanemu dzięki nim wykresu możemy stwierdzić że teoria jest zgodna z doświadczeniem.