Wykład: Standardy Sprawozdawczości Finansowej
prof. UE, dr hab. Mirosława Kwiecień
Konspekt (2) Istota sprawozdań finansowych
47. Sprawozdania finansowe obrazuje skutki finansowe transakcji i innych zdarzeń poprzez grupowanie ich w szerokie kategorie zgodnie z ich cechami ekonomicznymi. Te szerokie kategorie określa się mianem składników sprawozdania finansowego. Składnikami bezpośrednio związanymi z ustaleniem sytuacji finansowej w bilansie są aktywa, zobowiązania i kapitał własny. Składnikami bezpośrednio związanymi z określeniem wyników jednostki w rachunku zysków i strat są przychody i koszty. Sprawozdanie ze zmian sytuacji finansowej odzwierciedla zwykle składniki rachunku zysków i strat oraz zmiany składników bilansu.
48. Prezentacja opisanych wyżej składników w bilansie czy rachunku zysków i strat wiąże się z dalszym podziałem na podkategorie. Na przykład aktywa i zobowiązania mogą być sklasyfikowane według charakteru lub funkcji w działalności jednostki, co ma na celu przedstawianie informacji w sposób najbardziej użyteczny dla użytkowników przy podejmowaniu decyzji gospodarczych.
Sytuacja finansowa
49. Składniki bezpośrednio związane z ustaleniem sytuacji finansowej jednostki gospodarczej to aktywa, zobowiązania oraz kapitał własny. Definiuje się je w następujący sposób
Składnik aktywów to zasób kontrolowany przez jednostkę w wyniku zdarzeń z przeszłości, z którego, według przewidywań, jednostka osiągnie w przyszłości korzyści ekonomiczne.
Zobowiązanie to obecny obowiązek jednostki powstały w wyniku zdarzeń z przeszłości, którego wypełnienie, według przewidywań, spowoduje wypływ z jednostki zasobów zawierających korzyści ekonomiczne.
Kapitał własny to udział pozostały w aktywach jednostki po odjęciu wszystkich jej zobowiązań.
Aktywa
53. Przyszłe korzyści ekonomiczne zawarte w składniku aktywów to potencjał - pośredniego lub bezpośredniego - przyczynienia się do wpływu środków pieniężnych i ich ekwiwalentów do jednostki. Potencjał taki może mieć charakter produkcyjny, czyli może stanowić element działalności operacyjnej jednostki. Może on też przyjmować formę możliwości zamiany na środki pieniężne i ich ekwiwalenty, albo zdolności do ograniczenia wypływu środków pieniężnych, na przykład poprzez zmniejszenie kosztów produkcji w wyniku wprowadzenia innej technologii.
55. Jednostka osiągnąć może przyszłe korzyści ekonomiczne zawarte w składniku aktywów na szereg sposobów. Na przykład zakładnik aktywów może być:
użytkowany pojedynczo lub w połączeniu z innymi aktywami przy wytwarzaniu przez jednostkę produktów lub usług przeznaczonych na sprzedaż,
zamieniony na inne aktywa,
wykorzystany do uregulowania zobowiązań lub
rozdzielny pomiędzy właścicieli jednostki.
56. Wiele rodzajów aktywów, na przykład rzeczowe aktywa trwałe, ma postać fizyczną. Postać fizyczna nie jest jednak konieczna dla istnienia aktywów. w związku z tym, na przykład, patenty i prawa autorskie stanowią aktywa, jeżeli, według przewidywań, jednostka osiągnie z nich korzyści ekonomiczne i jeżeli je kontroluje.
57. Wiele aktywów, na przykład należności ni nieruchomości, wiąże się z tytułem prawnym, łącznie z prawem własności. Dla ustalenia, czy składnik aktywów istnieje, tytuł własności nie jest sprawą zasadniczą. W związku z tym na przykład nieruchomość posiadana na podstawie umowy leasingowej stanowi składnik aktywów, jeżeli dana jednostka gospodarcza kontroluje korzyści, które, według przewidywań, osiągnie z tej nieruchomości. Chociaż zdolności jednostki do sprawowania kontroli nad korzyściami jest zazwyczaj wynikiem posiadania tytułu prawnego, to mimo to dany składnik może spełniać wymogi definicji składnika aktywów nawet wówczas, gdy jednostka nie sprawuje nad nim kontroli z prawnego punktu widzenia. Na przykład know-how uzyskany przez jednostkę dzięki pracom rozwojowym może spełniać definicję składnika aktywów w sytuacji, gdy dzięki zachowywaniu tego know-how w tajemnicy, jednostka kontroluje korzyści, które, według przewidywań, dzięki niemu osiągnie.
58. Aktywa jednostki gospodarczej powstają dzięki transakcjom lun innym zdarzeniom z przeszłości. Jednostki uzyskują zwykle aktywa poprzez ich zakup lub wytworzenie, lecz aktywa mogą powstawać również w wyniku innych rodzajów transakcji lub zdarzeń
Zobowiązania
60. Zasadniczą cechą zobowiązania jest to, że na jednostce gospodarczej ciąży obecny obowiązek. Obowiązek to powinność podjęcia działań w pewien określony sposób. Obowiązki te można egzekwować na drodze prawnej, na podstawie zawartej umowy lub przepisów prawa. Dzieje się tak zwykle w przypadku kwot podlegających zapłacie za otrzymane produkty lub usługi. Obowiązki powstają jednak także w wyniku zwykłej praktyki gospodarczej, zwyczajów, pragnienia zachowania dobrych stosunków z kontrahentami bądź chęci działania w uczciwy sposób. Jeśli na przykład jednostka decyduje się na politykę usuwania usterek swoich produktów nawet wówczas, gdy wyjdą one na jaw dopiero po upływie okresu gwarancji, to kwoty,, których poniesienie przewiduje się w związku z już sprzedanymi produktami, zalicza się do zobowiązań.
61. Należy odróżnić obecny obowiązek od przyszłego zobowiązania. Decyzja podjęta przez kierownictwo jednostki gospodarczej o nabyciu w przyszłości aktywów sama w sobie nie rodzi obecnego obowiązku. Obowiązek powstaje zazwyczaj tylko wówczas, gdy składnik aktywów został dostarczony, lub gdy jednostka zawarła nieodwołalną umowę, której przedmiotem jest nabycie składnika aktywów.
63. Wypełnienie obecnego obowiązku zwykle pociąga za sobą oddanie przez jednostkę zasobów zawierających korzyści ekonomiczne w celu zaspokojenia roszczeń drugiej osoby. Wypełnienie obecnego obowiązku może następować na szereg sposobów, na przykład poprzez:
zapłatę w formie pieniężnej,
przekazanie innych aktywów,
świadczenie usług,
zastąpienie danego obowiązku innym lub
zamianę obowiązku na akcje/udziały jednostki.
Kapitał własny
65. Aczkolwiek pojęcie kapitału własnego zostało zdefiniowane w paragrafie 49 jako różnica pomiędzy aktywami a zobowiązaniami, to w bilansie kapitał własny podzielić można na mniejsze części składowe. Na przykład w przypadku spółek kapitałowych oddzielnie wykazywać można środki wniesione przez udziałowców, niepodzielony zysk lat ubiegłych, kapitały rezerwowe powstałe z odpisów z niepodzielonego zysku lat ubiegłych, kapitały rezerwowe powstałe z odpisów z niepodzielonego zysku lat ubiegłych oraz kapitały rezerwowe stanowiące skutek dokonania alokacji służących zachowaniu kapitału. Klasyfikacja taka może być przydatna z punktu widzenia podejmowania decyzji przez użytkowników sprawozdań finansowych, ponieważ wskazuje na zdolność jednostki gospodarczej do podziału kapitału własnego lub wykorzystania go w inny sposób. Taka klasyfikacja może także odzwierciedlać to, że strony posiadające udziały w jednostce mają zróżnicowane prawa w zakresie otrzymywania dywidend czy zwrotu kapitału.
Wyniki działalności
69. Zysk wykorzystuje się często jako miarę wyników działalności jednostki lub jako podstawę do wyliczania innych miar, np. zwrotu z inwestycji lub zysku na jedną akcję. Składnikami bezpośrednio związanymi z ustalaniem zysku są przychody i koszty. Ujmowanie i ustalanie wartości przychodów i kosztów, a co za tym idzie zysku, zależy częściowo od koncepcji kapitału i zachowania kapitału stosowanych przez jednostkę przy sporządzaniu sprawozdań finansowych.
70. Przychody i koszty definiuje się w następujący sposób:
Przychody to zwiększenia korzyści ekonomicznych w trakcie okresu obrotowego w formie uzyskania lub ulepszenia aktywów albo zmniejszenia zobowiązań, powodujące wzrost kapitału własnego, z wyjątkiem wkładów wnoszonych przez udziałowców/akcjonariuszy.
Koszty to zmniejszenia korzyści ekonomicznych w trakcie okresu obrotowego w formie rozchodu lub spadku wartości aktywów albo powstania zobowiązań, powodujące zmniejszenie kapitału własnego, z wyjątkiem podziału kapitału na rzecz właściciela.
Ujmowanie poszczególnych składników w sprawozdaniu finansowym
83. Daną pozycję, spełniającą definicję składnika, należy ująć, jeżeli:
prawdopodobne jest, że jednostka osiągnie ewentualne przyszłe korzyści ekonomiczne związane z tą pozycją lub że nastąpi ich wypływ z jednostki oraz
pozycja ta posiada cenę nabycia lub koszt wytworzenia lub też wartość, którą można wiarygodnie ustalić.
Prawdopodobieństwo przyszłych korzyści ekonomicznych
85. Pojęcie prawdopodobieństwa stosuje się w kryteriach ujmowania w odniesieniu do stopnia niepewności co do wpływu lub wypływu przyszłych korzyści ekonomicznych związanych z daną pozycją. Pojęcie prawdopodobieństwa wiąże się z niepewnością charakteryzującą środowisko, w którym działa jednostka gospodarcza. Ocenę stopnia niepewności towarzyszącej przypływowi przyszłych korzyści ekonomicznych przeprowadza się w oparciu o dane dostępne w momencie sporządzania sprawozdania finansowego.
Wycena składników sprawozdania finansowego
100. Istnieje szereg różnych zasad wyceny w różnym stopniu i w różnych połączeniach stosowanych przy sporządzaniu sprawozdań finansowych. Należą do nich poniżej opisane:
Zasada kosztu historycznego. Aktywa ujmuje się na dzień nabycia w wartości równej zapłaconej za nie kwocie pieniężnej lub w wartości godziwej zapłaty niepieniężnej dokonanej celem ich nabycia. Zobowiązania wycenia się w wartości równej kwocie wpływów otrzymanych w zamian za przyjęcie na siebie obowiązku lub, w pewnych wypadkach (na przykład w odniesieniu do podatku dochodowego), w wartości równej kwocie środków pieniężnych i ich ekwiwalentów, która według przewidywań zostanie zapłacona w celu uregulowania zobowiązania w normalnym toku działalności gospodarczej.
Zasada aktualnej ceny nabycia. Aktywa wycenia się w wartości równej kwocie, jaką należałoby zapłacić w razie nabywania takiego samego lub równoważnego składnika aktywów w chwili obecnej. Zobowiązania wycenia się w wysokości nie zdyskontowanej kwoty środków pieniężnych i ich ekwiwalentów, która byłaby w chwili obecnej wymagana do uregulowania obowiązku.
Zasada wartości możliwej do uzyskania (realizacji). Aktywa wycenia się w wartości równej kwocie pieniężnej, jaką można by w chwili obecnej uzyskać zbywając dany składnik aktywów w normalnej zaplanowanej transakcji. Zobowiązania wykazuje się w wartości realizacji, czyli w wysokości zdyskontowanej kwoty środków pieniężnych i ich ekwiwalentów, jaką według przewidywań zapłaci się w celu uregulowania zobowiązań w normalnym toku działalności gospodarczej.
Zasada wartości bieżącej. Aktywa wycenia się w zdyskontowanej wartości bieżącej przyszłych wpływów środków pieniężnych netto, które dana pozycja, według przewidywań, wypracuje się w zdyskontowanej wartości bieżącej przyszłych wypływów środków pieniężnych netto, które według przewidywań będą wymagane do uregulowania zobowiązań w normalnym toku działalności gospodarczej.
Koncepcje zachowania kapitału i ustalania zysku
104. Z koncepcjami kapitału omówionymi w paragrafie 102 wiążą się następujące koncepcje zachowania kapitału:
Finansowa koncepcja zachowania kapitału. Według tej koncepcji zysk osiąga się tylko wówczas, gdy wartość finansowa (lub pieniężna) aktywów netto na koniec okresu obrotowego przewyższa wartość finansową (lub pieniężną) aktywów netto na początek tego okresu, po wyłączeniu wszelkich wypłat na rzecz właścicieli i wkładów wniesionych przez właścicieli w danym okresie obrotowym. Zachowanie kapitału finansowego mierzyć można albo jednostkami pieniężnymi w wartości nominalnej, albo jednostkami o stałej sile nabywczej.
Rzeczowa koncepcja zachowania kapitału. Według tej koncepcji zysk osiąga się tylko wówczas, gdy zdolności produkcyjne (lub możliwości operacyjne) jednostki (lub zasoby bądź fundusze potrzebne do osiągnięcia tych zdolności) na koniec okresu obrotowego, przewyższają zdolności produkcyjne na początek tego okresu, po wyłączeniu wszelkich wypłat na rzecz właścicieli i wkładów wniesionych przez właścicieli w danym okresie obrotowym
105. Koncepcja zachowania kapitału dotyczy tego, w jaki sposób jednostka gospodarcza definiuje kapitał, który stara się zachować. Tworzy ona powiązanie pomiędzy koncepcjami kapitału a koncepcjami zysku, ponieważ stanowi punkt odniesienia dla ustalania zysku. Jest konieczna dla rozróżnienia pomiędzy “zwrotem z kapitału” jednostki a “zwrotem kapitału”. Za zysk i w konsekwencji za zwrot z kapitału można uznać tylko tę część zwiększenia stanu aktywów, która przekracza kwotę niezbędną do zachowania kapitału. Zysk stanowi zatem różnicę pomiędzy przychodami a kosztami (oraz w uzasadnionych wypadkach alokacjami służącymi zachowaniu kapitału). W wypadku, gdy koszty przewyższają przychody, różnica stanowi stratę netto.
107. Podstawowa różnica pomiędzy dwiema opisanymi koncepcjami zachowania kapitału polega na odmiennym podejściu do skutków zmian cen aktywów i wartości zobowiązań jednostki. Ogólnie rzecz biorąc, jednostka gospodarcza zachowuje swój kapitał,, jeżeli jej kapitał na koniec danego okresu nie różni się od kapitału na początek tego okresu. Wszelka nadwyżka ponad kwotę, która jest konieczna dla zachowania kapitału z początku okresu, stanowi zysk.
108. Według finansowej koncepcji zachowania kapitału, zgodnie z którą kapitał definiuje się w kategoriach nominalnych jednostek pieniężnych, zysk to przyrost nominalnego kapitału pieniężnego w danym okresie obrotowym. W związku z tym, zgodnie z tą koncepcją, do zysków zalicza się wzrost cen aktywów posiadanych przez jednostkę gospodarczą w danym okresie obrotowym, zwyczajowo określany mianem “zysków z tytułu posiadania majątku”. Zyski te nie mogą jednak zostać ujęte, dopóki nie nastąpi zbycie aktywów w transakcji wymiany. Jeżeli finansowa koncepcja zachowania kapitału definiowana jest w kategoriach jednostek o stałej sile nabywczej, zysk stanowi wzrost zainwestowanej siły nabywczej w danym okresie obrotowym. Za zysk uważa się jednak tylko tę część wzrostu cen aktywów, która przewyższa wzrost wynikający z ogólnego poziomu cen. Pozostała część wzrostu traktuje się jako alokacje służące zachowaniu kapitału, a co za tym idzie - za część kapitału własnego.
109. Według rzeczowej koncepcji zachowania kapitału, zgodnie z którą kapitał definiuje się w kategoriach zdolności produkcyjnych, zysk stanowi przyrost takiego kapitału w danym okresie. Wszelkie zmiany cen wpływające na aktywa i zobowiązania jednostki uważa się za zmiany w wycenie zdolności produkcyjnych jednostki i traktuje się je jako alokacje służące zachowaniu kapitału, stanowiące część kapitału własnego, a nie zysk.
ZAKRES PRZEDMIOTOWY MIĘDZYNARODOWYCH STANDARDÓW RACHUNKOWOŚCI (MSR)
tę część konspektu opracowano na podstawie Międzynarodowych Standardów Rachunkowości International Accounting Standards Board, Londyn 2001 publikowanych przez SkwPolsce
MSR 1 Prezentacja sprawozdań finansowych
MSR 2 Zapasy
MSR 7 Sprawozdania z przepływu środków pieniężnych
MSR 8 Zysk lub strata netto okresu obrotowego, podstawowe błędy i zmiany zasad rachunkowości
MSR 10 Zdarzenia warunkowe oraz zdarzenia następujące po dniu bilansowym
MSR 11 Umowy o budowę
MSR 12 Podatek dochodowy
MSR 14 Sprawozdawczość dotycząca segmentów działalności
MSR 15 Informacje odzwierciedlające skutki zmiany cen
MSR 16 Rzeczowy majątek trwały
MSR 17 Leasing
MSR 18 Przychody
MSR 19 Świadczenia pracownicze
MSR 20 Dotacje państwowe oraz ujawnianie informacji na temat pomocy państwa
MSR 21 Skutki zmian kursów wymiany walut obcych
MSR 22 Połączenie jednostek gospodarczych
MSR 23 Koszty finansowania zewnętrznego
MSR 24 Informacje ujawniane na temat podmiotów powiązanych
MSR 26 Rachunkowość i sprawozdawczość programów świadczeń emerytalnych
MSR 27 Skonsolidowane sprawozdania finansowe
MSR 28 Inwestycje w jednostkach stowarzyszonych
MSR 29 Sprawozdawczość finansowa w warunkach hiperinflacji
MSR 30 Ujawnianie informacji w sprawozdaniach finansowych banków i podobnych instytucji finansowych
MSR 31 Sprawozdawczość finansowa dotycząca udziałów we wspólnych przedsięwzięciach
MSR 32 Instrumenty finansowe: ujawnianie i prezentacja
MSR 33 Zysk przypadający na jedną akcję
MSR 34 Śródroczna sprawozdawczość finansowa
MSR 35 Działalność w stanie zaniechania
MSR 36 Utrata wartości aktywów
MSR 37 Rezerwy, zobowiązania warunkowe i aktywa warunkowe
MSR 38 Wartości niematerialne
MSR 39 Instrumenty finansowe 0 ujmowanie i wycena
MSR 40 Majątek inwestycyjny
MSR 41 Rolnictwo (od 1 stycznia 2003)
CECHY JAKOŚCIOWE SPRAWOZDANIA FINANSOWEGO
24. Cechy jakościowe sprawozdania finansowego są to takie jego właściwości, które sprawiają, że informacje w nim zawarte są użyteczne dla użytkowników. Cztery główne cechy to: zrozumiałość, przydatność, wiarygodność i porównywalność.
Zrozumiałość
25. Niezbędną cechą informacji przedstawionych w sprawozdaniu finansowym jest łatwość rozumienia ich przez użytkowników. Zakłada się przy tym, że użytkownicy posiadają wystarczającą wiedzę z zakresu biznesu, działalności gospodarczej i rachunkowości oraz wykazują ochotę do uważnego zapoznania się z prezentowanymi informacjami.
Przydatność
26. Aby informacje były użyteczne, muszą być przydatne przy podejmowaniu decyzji przez ich użytkowników. Informacje są przydatne, jeżeli wpływają na decyzje gospodarcze użytkowników, pomagając im ocenić przeszłe, teraźniejsze i przyszłe zdarzenia albo potwierdzają bądź korygują ich poprzednie oceny.
27. Prognostyczna i potwierdzająca (sprawozdawcza) funkcja informacji są ze sobą wzajemnie powiązane. Na przykład informacje na temat bieżącego poziomu i struktury majątku mają wartość dla użytkowników, o ile starają się oni przewidzieć zdolność jednostki do reagowania na sytuacje dla niej niekorzystne.
28. Informacje o sytuacji finansowej i osiągniętych w przeszłości wynikach działalności jednostki są często wykorzystywane jako podstawa do prognozowania przyszłej sytuacji finansowej.
Istotność
29. Na przydatność informacji wpływa ich charakter i istotność. W pewnych wypadkach sam charakter informacji wystarcza, aby określić, czy jest ona przydatna. Na przykład informacje na temat nowego sektora wpłynąć mogą na ocenę ryzyka i możliwości jednostki niezależnie od istotności wyników działalności osiągniętych przez ten sektor w danym okresie sprawozdawczym. W innych wypadkach ważne są zarówno charakter, jak i istotność informacji, na przykład poziom zapasów w podziale na każdą z głównych kategorii właściwych dla prowadzonej działalności.
30. Dane informacje są istotne, jeżeli ich pominięcie lub zniekształcenie może wpłynąć na decyzje gospodarcze podejmowane przez użytkowników na podstawie sprawozdania finansowego. Istotność informacji zależy od kwoty pozycji lub błędu - ocenianego w danych okolicznościach - w wypadku pominięcia czy zniekształcenia tej pozycji. Istotność stanowi zatem próg czy granicę, a nie zasadniczą cechę, jaką muszą posiadać dane informacje, aby były użyteczne.
Wiarygodność (a wierne odzwierciedlenie)
31. Aby były użyteczne, informacje muszą być również wiarygodne. Informacje są wiarygodne, gdy nie zawierają istotnych błędów i są bezstronne oraz gdy użytkownicy mogą być pewni, że wiernie odzwierciedlają to, co starają się odzwierciedlać lub czego odzwierciedlenia można by od nich zasadnie oczekiwać.
32. Zdarza się, że informacje są przydatne, lecz na tyle niewiarygodne, jeżeli chodzi o ich charakter czy sposób przedstawienia, że ich ujęcie może potencjalnie wprowadzać w błąd. Na przykład, jeżeli toczy się sprawa sądowa, podczas której kwestionuje się zasadność i wysokość roszczeń o odszkodowanie, to ujęcie przez jednostkę pełnej kwoty roszczeń w bilansie może być niewłaściwe, aczkolwiek właściwe może być ujawnienie kwoty roszczeń i ich charakter.
Wierne odzwierciedlenie
33. Aby informacje były wiarygodne, muszą wiernie odzwierciedlać transakcje i inne zdarzenia, które starają się odzwierciedlać lub których odzwierciedlenia można by od nich zasadnie oczekiwać. w związku z tym na przykład bilans powinien wiernie odzwierciedlać transakcje i inne zdarzenia, które spowodowały powstanie aktywów, zobowiązań lub kapitału własnego jednostki, spełniających na dzień bilansowy kryteria ujmowania w bilansie.
Przewaga treści nad formą
35. Jeżeli dane informacje mają wiernie odzwierciedlać transakcje i inne zdarzenia, które starają się odzwierciedlać, to należy je księgować i przedstawiać zgodnie z ich treścią ekonomiczną i rzeczywistością gospodarczą, a nie tylko formą prawną. Treść ekonomiczna transakcji i innych zdarzeń nie zawsze jest zgodna z tym, co wynikałoby z ich formy prawnej lub formy, którą przybrały. Na przykład dana jednostka może sprzedać składnik aktywów w taki sposób, że dokumenty wskazują na przekazanie tytułu prawnego. Z drugiej strony występować mogą ustalenia umowne zapewniające jednostce możliwość korzystania z przyszłych korzyści ekonomicznych, wiążących się z tym składnikiem aktywów. W takim wypadku wykazanie sprzedaży nie odzwierciedlałoby wiernie zawartej transakcji (jeżeli faktycznie doszło do zawarcia transakcji).
Neutralność
36. Aby informacje zawarte w sprawozdaniach finansowych były wiarygodne, muszą być bezstronne. Sprawozdanie finansowe nie jest bezstronne, jeżeli poprzez dobór lub sposób prezentacji informacji wywiera wpływ na podejmowanie decyzji lub formułowanie ocen, w celu osiągnięcia wcześniej zaplanowanych rezultatów bądź skutków.
Zasada ostrożnej wyceny
37. Zasada ostrożnej wyceny polega na rozwadze przy stosowaniu subiektywnych ocen potrzebnych do dokonywania oszacowań w warunkach niepewności, tak aby aktywa lub przychody nie zostały zawyżone, zaś zobowiązania lub koszty - zaniżone. Stosowanie zasady ostrożnej wyceny nie uprawnia jednak do tworzenia ukrytych kapitałów rezerwowych lub nadmiernych rezerw, celowego zaniżania aktywów lub przychodów, czy też celowego zawyżania zobowiązań lub kosztów, ponieważ w takim wypadku sprawozdanie finansowe nie byłoby neutralne, czyli nie byłoby wiarygodne.
Kompletność
38. Aby informacje zawarte w sprawozdaniach finansowych były wiarygodne, muszą być kompletne, przy uwzględnieniu ograniczeń wynikających z zasady istotności i ograniczeń kosztowych. Pominięcie danych może powodować, że informacje stają się nieprawdziwe lub wprowadzają w błąd, a co za tym idzie nie są wiarygodne i są mniej przydatne.
Porównywalność
39. Użytkownicy informacji powinni mieć możliwość porównywania sprawozdań finansowych jednostki z różnych okresów w celu określenia trendów charakteryzujących jej sytuację finansową i wyniki działalności. Użytkownicy powinni mieć także możliwość porównania sprawozdań finansowych różnych jednostek, aby móc ocenić ich sytuację finansową, wyniki działalności i zmiany sytuacji finansowej w stosunku do innych jednostek. W związku z tym wycena i prezentacja finansowych skutków podobnych transakcji i innych zdarzeń powinny być przeprowadzane w ramach jednostki i w kolejnych okresach w ten sam sposób. Należy tak również czynić w odniesieniu do różnych jednostek.
40. Ważną konsekwencją stosowania zasady porównywalności jest konieczność informowania użytkowników sprawozdań o zasadach rachunkowości zastosowanych przy sporządzaniu sprawozdania finansowego, a także o zmianach tych zasad oraz ich skutkach. Użytkownikom informacji należy umożliwić określenie różnic pomiędzy zasadami rachunkowości stosowanymi w odniesieniu do zbliżonych transakcji i innych zdarzeń przez tę samą jednostkę w różnych okresach, a także przez inne jednostki. Przestrzeganie Międzynarodowych Standardów Rachunkowości, w tym zasad dotyczących ujawniania stosowanych zasad rachunkowości, pomaga osiągać porównywalność danych.
2