ELEKTRA7 DOC


Imię i nazwisko :

1) Pikniczka Maciej

2) Sielski Robert

Wydział :

Elektryczny

Kierunek:

Elekroautomatyka

Okrętowa

Grupa nr:

III

Ćwiczenie nr:

7

Data wykonania:

19.04.1999

Data oddania:

26.04.1999

Temat :

Kompensacja mocy biernej

Uwagi :

Ocena :

Wstęp teoretyczny

Ze względu na to, że większość odbiorników energii elektrycznej ma charakter indukcyjno rezystancyjny, w systemie energetycznym mogą wystąpić niekonieczne straty mocy czynnej w linii i duże spadki napięcia. W celu zmniejszenia tych strat do sieci podłącza się kondensatory równolegle lub szeregowo. Podłączenie równoległe (kompensacja poprzeczna) stosuje się w celu zwiększenia przepustowości linii i urządzeń energetycznych, zmniejszenia strat mocy czynnej i biernej, regulacji rozpływu mocy biernej i poprawy warunków napięciowych w systemie. Podłączenie szeregowe (kompensacja wzdłużna) stosuje się dla uzyskania korzystnego rozdziału obciążeń pomiędzy dwiema lub kilkoma liniami pracującymi równolegle, dla polepszenia równowagi statycznej i zwiększenia mocy prze-syłanej na duże odległości.

Cel ćwiczenia

Praktyczne sprawdzenie efektów równoległego podłączenia kondensatora do linii obciążonej określoną rezystancją R i indukcyjnością L. Sprawdzenie jaki wpływ na poprawę współczynnika mocy ma zmiana pojemności podłączanego kondensatora. Celem ćwiczenia jest także sprawdzenie dla jakiego cosϕ moc czynna wydzielana na odbiorniku będzie największa. (dla układu badanego podczas ćwiczeń)

Wykaz aparatury

- autotransformator

- watomierz

- woltomierz elektromagnetyczny

- opornik suwakowy

- amperomierz elektromagnetyczny

- kondensatory

- cewka

Przebieg ćwiczenia

a) zestawiam obwód wg. poniższego schematu

0x01 graphic

b) Nastawiam napięcie na autotransformatorze U = 224 [V]

Regulując rezystorem suwakowym notuje wskazania przyrządów dla ośmiu jego położeń przy włączonym i wyłączonym kondensatorze C = 4 [μF]. Wyniki umieszczam w tabeli:

Dla odłączonego kondensatora

L.p.

U

UR

UZ

I

P

cosϕ

ϕ

Icosϕ

Isinϕ

[V]

[V]

[V]

[A]

[W]

[ o]

[mA]

[A]

1

224

9

224

0,21

14

0,29

73,14

60,9

0,2

2

224

21,5

220

0,2

15

0,33

70,73

66

0,189

3

224

35

212

0,19

17

0,4

66,42

76

0,174

4

224

48

208

0,18

19

0,47

61,97

84,6

0,159

5

224

56

204

0,17

20

0,53

57,99

90,1

0,144

6

224

63

200

0,16

20

0,56

55,94

89,6

0,136

7

224

73,5

192

0,15

20

0,6

53,13

90

0,120

8

224

84

184

0,14

20

0,64

50,21

89,6

0,108

Dla włączonego równolegle kondensatora C = 4 [μF]

UR

UZ

I

Ic

Io

P

cosϕ

ϕ

Icosϕ

Isinϕ

[V]

[V]

[A]

[A]

[A]

[W]

[ o]

[mA]

[A]

9

224

0,125

0,28

0,21

14

0,5

60

62,5

0,108

21,5

220

0,15

0,28

0,2

15

0,44

63,89

66

0,135

35

212

0,155

0,28

0,19

17

0,49

60,66

76

0,135

48

208

0,165

0,28

0,18

19

0,51

59,34

84,2

0,142

56

204

0,18

0,28

0,17

20

0,5

60

90

0,156

63

200

0,18

0,28

0,16

20

0,5

60

90

0,156

73,5

192

0,20

0,28

0,15

20

0,45

63,26

90

0,179

84

184

0,20

0,28

0,14

20

0,45

63,26

90

0,179

c) Ustawiono napięcie zasilania U = 220 [V] oraz rezystor na stałą bliżej nie określoną wartość. W celu poprawy współczynnika mocy w obwód włączano równolegle kondensatory o coraz większych pojemnościach. Wpływ zmian zanotowano w tabeli:

UR

UZ

I

Io

Ic

P

cosϕ

ϕ

Icosϕ

Isinϕ

C

[V]

[V]

[A]

[A]

[A]

[W]

[ o]

[mA]

[A]

[μF]

19

212

0,09

0,18

0,14

14

0,71

44,76

63,9

0,063

2

19

212

0,125

0,18

0,26

14

0,51

59,34

63,8

0,107

4

19

212

0,265

0,18

0,42

14

0,24

76,11

63,6

0,257

6

19

212

0,38

0,18

0,53

16

0,19

79,05

72,2

0,373

8

19

212

0,53

0,18

0,69

16

0,13

82,53

68,9

0,526

10

d) opracowanie wyników

wykresy wektorowe prądów źródła dla układu z ćwiczenia pierwszego

a) bez podłączonego kondensatora b) z podłączonym kondensatorem

W celu teoretycznego wyznaczenia krzywych prądów źródła zaprojektowano matematyczny model układu w którym zmieniano rezystancję rezystora R . Wpływ zmian rezystancji uwidaczniał się na przebiegach prądów, mocy i cos ϕ w funkcji R. Wykresy wykonano najpierw dla układu bez kondensatora, a następnie ostani przebieg I=ƒ(R) jest przebiegiem dla układu z równolegle włączonym kondensatorem 4 μF

Do ćwiczenia (c) wykonano wykresy wskazowe prądów oraz wykresy cosϕ = ƒ(C)

oraz I = ƒ(C), gdzie I to prąd źródła.

przykładowe obliczenia do wykresu wskazowego

0x01 graphic
0x01 graphic

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic
0x01 graphic

0x01 graphic
- kąt nachylenia prądu I0

Obliczenie cos ϕ dla jakiego moc czynna na odbiorniku będzie MAX

Parametry cewki obliczam dla 8 punktu pomiarowego z pierwszej tabeli:

Dla odłączonego kondensatora

L.p.

U

UR

UZ

I

P

cosϕ

ϕ

Icosϕ

Isinϕ

[V]

[V]

[V]

[A]

[W]

[ o]

[mA]

[A]

8

224

84

184

0,14

20

0,64

50,21

89,6

0,108

0x01 graphic

z twierdzenia sinusów:

α = 180 - γ = 70,680

Obliczam rezystancje i reaktancje cewki

jXc = 1314 * sin 70,680 = j1240 Ω

Rc = 1314 * cos 70,680 = 435 Ω

Sporządzam matematyczny model obwodu bez kondensatora dla rosnącej rezystancji opornika R:

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

P [W]

R [Ω]

0x01 graphic

0x01 graphic

ϕ [ 0 ]

R [Ω]

0x01 graphic

0x01 graphic

I [A]

R [Ω]

0x01 graphic

Z wykonanego modelu po przeanalizowaniu wykresów można wnioskować, że największa moc czynna na odbiorniku będzie się wydzielać dla:

cos ϕ ≈ 0,707 ⇒ ϕ =450

Wykres teoretyczny prądów dla obwodu z włączonym kondensatorem

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

0x01 graphic
0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

I [A]

R [Ω]

0x01 graphic

Sprawdzam dla jakiej pojemności kondensatora C prąd źródła będzie najmniejszy

(założenie stała rezystancja opornika R)

0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic
0x01 graphic

0x01 graphic
0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

I [A]

C [F]

0x01 graphic

0x01 graphic

0x01 graphic

Z obliczeń wynika, że dla danego układu minimalny prąd źródła przy rezystancji 466Ω można uzyskać podłączając równolegle do źródła kondensator o pojemności około C=2,3 μF

Wnioski i spostrzeżenia

W ćwiczeniu pierwszym wykazano, że przy podłączeniu kondensatora przy mniejszych obciążeniach (początkowych nastawach rezystora suwakowego) poprawiał się współczynnik mocy co umożliwiałoby np. oszczędzenie energii podczas jej przesyłania. Natomiast przy większych obciążeniach kondensator nie pomagał, a wręcz pogarszał współczynnik mocy i stwarzał konieczność podania większego prądu na wejściu by uzyskać taki sam jak bez kondensatora na wyjściu linii. Najprawdopodobniej było to spowodowane nasyceniem cewki dławika co spowodowało, że kondensator „przekompensował” układ. Najprawdopodobniej ten sam efekt zaobserwowano w ćwiczeniu drugim, gdzie podłączano do obwodu równolegle kondensatory o coraz większej pojemności. Powodowało to efekt przeciwny do zamierzonego i wzrost prądu na wejściu obwodu. Dowodem moe być wykres teoretyczny sporządzony w Mathcad-dzie.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
ELEKTR2.DOC, Instytut Energoelektryki
03 PEiM Met opisu ukł elektr doc (2)
Elektronika- Komputerowa symulacja analogowych układów elektronicznych.DOC, LABORATORIUM PODSTAW AUT
ELEKTR~3 DOC
Elektronika8 doc
Pomiar siły elektromotorycznej doc
ELEKTRA8 DOC
Ładunki elektryczne (2) doc
Ćw 6 Badanie charakterystyk widmowych diod elektroluminescencyjnych doc
ELEKTR11 DOC
Badanie wybranych parametrów łączników elektroenergetycznych doc
ELEKTR9 DOC
Prąd elektryczny doc
Ćw 4 Sygnały elektryczne DOC
Fizyka POMIAR WSPÓŁCZYNNIKA ROZSZERZALNOŚCI LINIOWEJMETALI METODĄ ELEKTRYCZNĄ2 DOC
Prowadzenie i podłączenie obwodu elektrycznego doc
Wyznaczanie charakterystyk elementów i układów elektronicznych doc

więcej podobnych podstron