PETER PAUL RUBENS
`Autoportret z żoną `Autoportret z żoną `Portret Zuzanny
Izabella' Heleną Fourment i dzieckiem' Fourment'
`Trzy gracje' `Porwanie córek Leukipa' `Toaleta Wenus'
`Madonna w Girlandzie' `Podniesienie krzyża' `Wożenie kamieni'
(współpraca Bruegel)
Wisława Szymborska `Kobiety Rubensa' składa hołd `mięsu' Rubensa (fragment):
O rozdynione, o nadmierne
I podwójne odrzuceniem szaty
I potrójne gwałtownością pozy
Tłuste ołtarze miłosne
W 1917 Duchamp pisze:
`W słowie gotyk tkwi katedra, w renesans Mona Lisa, w słowie barok - Rubens'
Rubens uosabia barok; jego sztuka mieści wszystko, co charakteryzuje dekoracyjny, dworski barok: teatr, absolutyzm, kontrreformację, zabawę, emfazę (przesadę), bogactwo, dynamizm, patos, panegiryzm, witalność, bujność kształtów, diagonalizm kompozycji.
W kompozycjach pojawiają się ukryte schematy elipsy, czasem koła, linii skośnej, ale nigdy nie mają nic wspólnego ze statyką i geometrią. Cała struktura obrazu przesiąknięta jest pulsującym stylem. Malarskość, kolorysta.
Wyjeżdża do Włoch i przebywa na dworze księcia Gonzagi w Mantui. Studiuje malarstwo włoskie. Ogląda obrazy Tycjana.
Paleta szeroka, jasna, świetlista.
Spór rubensiści (kolor) VS possiniści (linia)
(XVII wiek, Akademia Królewska w Paryżu)
Wpływ Rubensa na malarstwo ogromny. Watteau, Boucher, Fragonard, Delacroix.
Twórczość Rubensa stanowi pomost między kolorystycznymi obyczajami weneckimi (Tycjan) a nurtami kolorystycznymi w malarstwie XIX wieku (Renoir, Monet, Manet).
Materia malarska subtelna, wyraźne dotknięcia pędzla, drobne plamy czystego koloru, gama barw szeroka, kolory czyste i nasycone. Wyjątkowa wrażliwość na kolor.
Piewca zmysłowej urody świata.
Tytuł szlachecki Hiszpanii i Anglii. Znał 5 języków. Malarz nadworny namiestnika hiszpańskiego, arcyksięcia Alberta i Marii Medici.
Pod koniec życia zamieszkał w swoim zamku w Steen. Malował tam obrazy osobiste, ciepłe, wyciszone. Obserwuje naturę i różnice między porami dnia.
`Pejzaż z tęczą'
`Pejzaż z zamkiem Steen'
`Powrót z pola'