Cel i wykonanie zadania:
Na początku 50 ml kolbach miarowych przygotowałem roztwory kwasu solnego o stężeniach podanych przez asystenta (0,5 i 0,25M). Do dwu kolb miarowych o pojemności 50 ml wlałem po 40 ml przygotowanych roztworów HCl. Kolby wstawiłem do termostatu o temperaturze 250 C.
Do kolby Erlenmayera o pojemności 1 L wlałem mniej-więcej 0,5 L wody destylowanej i wstawiłem ją do naczynia napełnionego pokruszonym lodem z dodatkiem wody (bieżącej). Schłodzona woda (destylowana) przeznaczona była do rozcieńczania próbek.
Po 15-20 min. termostatowania jedną z kolbek wyjąłem z termostatu, wlać do niej uzgodnioną z asystentem ilość octanu etylu (2 ml) i dopełniłem do kreski odpowiednim roztworem kwasu solnego. Zawartość kolby dokładnie wymieszałem, sprawdziłem czy na powierzchni roztworu nie znajdują się kropelki estru. Kolbę wstawiłem ponownie do termostatu.
Pod koniec termostatowania, ale przed wlaniem do mieszaniny reakcyjnej estru, przygotowałem w kolbce Erlenmayera 25 ml schłodzonej wody destylowanej.
Możliwie szybko pobrałem pierwszą próbkę 5 ml roztworu reagującego i wlałem do kolbki Erlenmayera napełnionej uprzednio 25 ml schłodzonej wody destylowanej. Zanotowałem czas pobrania próbki (t0), który można traktować jako czas rozpoczęcia reakcji.
Próbkę zmiareczkowałem roztworem NAOH wobec fenoloftaleiny. Miareczkowanie prowadziłem do uzyskania trwałego różowego zabarwienia. Uzyskany wynik przyjąłem jako V0.
Po wykonaniu pierwszego miareczkowania rozpocząłem serię pomiarową dla drugiego stężenia kwasu HCl.
Po wykonaniu pierwszego miareczkowania z obu kolb znajdujących się w termostacie pobrałem po 10ml roztworu i umieściłem w osobnych kolbach o pojemności 25 ml w termostacie o temperaturze 600C na okres ok. 3 godzin. Próbki te posłużyły mi do wyznaczenia V∞.
Kolejne próbki pobierałem co 15 minut i postępowałem z nimi w identyczny sposób. Notowałem każdorazowo czas t pobrania próbki i objętość zasady Vt zużytej do miareczkowań