CZY DZIHAD JEST ELEMENTEM KORANU
Koran podstawą dialogu
Swięte Teksty są istotnym elementem wielkich religii świata Jednak w żadnej z nich Księga nie zajmuje tak ważnego miejsca, jak Koran w islamie . Muzułmanie dostrzegają w nim pełnię objawienia i darzą go ogromną czcią. Według ortodoksji islamskiej nie został on stworzony, lecz jest autentycznym i wiecznym słowem samego Boga. Jako wyraz Jego woli, Koran stanowi wraz z Sunną, czyli Tradycją proroka Muhammada, źródło islamu i fundament życia jego wyznawców. Zawiera bowiem nie tylko Boże przesłanie i nakazy religijne, lecz jest także moralnym drogowskazem dla prawowiernego muzułmanina.
Koran był bezpośrednio związany z historią konkretnej wspólnoty. Ukształtowany w specyficznym kontekście religijnym, społecznym i politycznym, pozostał dla muzułmanów dziełem przekraczającym granice miejsca i czasu. Stał się najwyższym autorytetem i najdoskonalszym wzorcem postępowania we wszystkich dziedzinach życia. Bez wątpienia jest on jednym z najważniejszych elementów rozwoju cywilizacji islamu i mimo iż został objawiony Muhammadowi blisko 1400 lat temu, jego przesłanie jest ciągle aktualne.
Koran nie jest tylko dziełem literackim. Nie zawiera też systematycznego wykładu teologicznego, moralnego czy prawnego. Jego treść jest bardzo różnorodna, a dla czytelnika przyzwyczajonego do narracyjnego charakteru tekstu może być trudna w odbiorze. Nazwa „Koran” pochodzi od arabskiego słowa kur'an, oznaczającego „ czytanie”, „recytację”. Interpretacja tekstu sprawiła, że we wspólnocie muzułmańskiej istnieją liczne kierunki i ugrupowania. Niektórzy traktują Koran dosłownie, jak na przykład członkowie organizacji i ruchów fundamentalistycznych. Duchowni szyiccy natomiast podkreślają alegoryczność treści koranicznej, zaś mistycy przekonują o jej ukrytym znaczeniu.
Wśród wielu poruszanych zagadnień znajdują się w Koranie również elementy dialogowe. Mimo iż uznaje on siebie za ostateczne słowo Boże , w wielu miejscach wspomina i akceptuje istnienie powstałych w przeszłości religii. W tym kontekście kluczowe jest określenie „ludy Księgi”, którego używa się głównie w stosunku do chrześcijan i żydów.
Ahl al.-Kitab ma znaczenie pozytywne. Pierwszy jego człon -ahl - oznacza w języku arabskim również szeroko pojętą rodzinę. W ten sposób prorok Muhammad zwracał się do swoich najbliższych. Koraniczne nazwanie chrześcijan i żydów ahl jest więc wyrazem szczególnego szacunku. W Swiętej Księdze islamu znajdują się zarówno wersety, które chwalą „ludy Księgi” - na przykład za dobre czyny i wiarę w życie po śmierci (3,113)- jak również takie, które ganią ich za to, że zeszli z Bożej drogi (3,99). Mimo wyraźnej ambiwalencji Koran precyzuje jednak wzajemną postawę obu grup: „ Powiedz: O ludu Księgi! Dochodźcie do słowa jednakowego dla was i dla nas: abyśmy nie czcili nikogo innego, jak tylko Boga, abyśmy nie dodawali Jemu niczego za współtowarzyszy i aby jedni z nas nie brali sobie innych jako panów, poza Bogiem” (3,64). W innym miejscu Koran nawołuje muzułmanów: ”I nie sprzeczajcie się z ludem Księgi inaczej, jak w sposób uprzejmy - z wyjątkiem tych spośród nich, którzy są niesprawiedliwi - i mówcie: ”Uwierzyliśmy w to, co nam zostało zesłane, i w to, co wam zostało zesłane. Nasz Bóg i wasz Bóg jest jeden i my jesteśmy Mu całkowicie poddani”.(29,46).
Jedna z najważniejszych zasad koranicznych dotyczy wolności człowieka w kwestiach religijnych. Nikogo nie wolno zmuszać do przyjmowania religii (2,256). Kto postępuje inaczej, nie działa zgodnie z duchem Koranu. W szerokim tego słowa znaczeniu oznacza to akceptacje pluralizmu religijnego. Według przesłania koranicznego to właśnie Bóg jest źródłem istnienia wielu religii. Gdyby chciał inaczej, stworzyłby z całej ludzkości jedną wspólnotę (5,48;11,118; 16,93;42,8).
Koran zachęca stanowczo: ”Starajcie się więc wyprzedzać w dobrych dziełach” (2,148). Najważniejszym elementem tego stwierdzenia jest nawoływanie wszystkich wierzących do współzawodnictwa i rywalizacji w czynieniu dobra. Jednak nie na zasadzie występowania przeciwko sobie, lecz na wzór sportowców biegnących w tym samym kierunku.. Każda wspólnota religijna powinna urzeczywistniać to dobro wspólnie i w zgodzie z innymi.
Indyjski uczony muzułmański Wahiduddin Khan ( ur. 1925) podkreśla, że - na podstawie wiary w jednego Boga i imperatywu czynienia dobra - Koran zachęca muzułmanów do dialogu z ludźmi innych tradycji, głosząc przy tym, że wszyscy ludzie mają prawo do własnego wyznania: „Wy macie waszą religię, a ja mam moją religię „(109,6). Prowadzony w duchu koranicznym dialog nie oznacza ani usunięcia wszystkich różnic, które istnieją między poszczególnymi religiami, ani też dążenia do stworzenia nowego systemu religijnego. Jego istota jest zgodność ludzi wiary, odpowiedzialnych za wspólne dobro. Islam sprzeciwia się wysiłkom zmierzającym do pokonania istniejących różnic na drodze synkretyzmu. Nakazuje natomiast szacunek i współpracę między ludźmi różnych wyznań.
Polska od wieków jest krajem tolerancji religijnej oraz zgodnego współżycia chrześcijan i muzułmanów. W Rzeczypospolitej islam, a wraz z nim Koran pojawił się już w końcu XIV wieku za sprawą Tatarów osiedlonych na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego. Egzemplarze Swiętej Księgi Tatarzy kopiowali ręcznie i otaczali je wielkim szacunkiem.. Spisany w języku arabskim Koran pozostał jednak dla wielu niezrozumiały. Nie wszyscy Tatarzy, nawet w latach swej językowej świetności, umieli się nim posługiwać. Aby umożliwić im odkrywanie głębi ich własnej religii, podjęto próby tłumaczenia. Było to wyzwanie niezwykle trudne, nie tylko ze względów translatorskich, ale przede wszystkim z powodów religijnych. Islam bowiem z wielkim dystansem odnosił się do kwestii tłumaczeń oryginalnego tekstu arabskiego, uważając wszelkie przekłady za zniekształcenie Boskiego dzieła.
Pierwsze znane przekłady fragmentów Koranu na język polski pochodzą ze środowisk tatarskich w Wielkim Księstwie Litewskim, powstały prawdopodobnie w 2.połowie XVI wieku i należały do pierwszych w Europie. Tłumacz tego dzieła pozostaje anonimowy. Księga islamu interesowali się również filomaci, którzy dzięki kontaktom i znajomości Tatarów z Nowogródka i Wilna podjęli wspólną inicjatywę. Wydane staraniem Buczackich tłumaczenie Koranu z 1858 roku oparte było na przekładzie ks. Dionizego Chlewińskiego i Ignacego Domeyki. Nad tłumaczeniem pracowało wielu ludzi, a efekt końcowy zawdzięczano życzliwości i wytężonemu wysiłkowi muzułmanów i katolików.
Przystępując do czytania Swiętej Księgi islamu, warto pamiętać o wielkiej tajemnicy, która kryje teologia Koranu. Przemawiający Bóg i Jego słowo stanowią w islamie jedność. Koran jest więc mową Boga, która przyjęła formę Księgi. O ile w chrześcijaństwie dokonała się inkarnacja Słowa Bożego, o tyle w islamie słowo stało się Księgą. Koran jest dla muzułmanów tym, kim dla chrześcijan jest Jezus Chrystus.
Podobnie jak w przypadku każdej Swiętej Księgi, sięgając po Koran, należy przyjąć postawę szacunku do zawartego w nim słowa i wspólnoty, którą to słowo ożywia. Warto pamiętać, że dla milionów wierzących nie jest to zwykła książka. Często przed lektura Koranu muzułmanie dokonują ablucji i nigdy nie kładą go na ziemi.
Polska przez wieki była państwem wielu narodów i wyznań, które żyły obok siebie i współpracowały ze sobą.. Przekłady ksiąg religijnych przyczyniały się do wzajemnego poznawania siebie, co z kolei stwarzało atmosferę pokojowego współistnienia. Tłumaczenie niezrozumiałych w oryginalnym brzmieniu tekstów religijnych, a nade wszystko Tekstów Swiętych, pomaga odkrywać głębię własnej wiary, a innym poszerza religijne i kulturowe horyzonty. Znajomość Ksiąg Swiętych jest istotnym warunkiem prowadzenia dialogu międzyreligijnego.
Artur Konopacki
Współprzewodniczący Rady Wspólnej Katolików i Muzułmanów ze strony muzułmańskiej
Adam Wąs SVD
Współprzewodniczący Rady Wspólnej Katolików i Muzułmanów ze strony katolickiej
Filary w Koranie
Doktrynę religijną Koranu można krótko ująć w kilku podstawowych stwierdzeniach jako wiarę w :
jedność i jedyność Boga - Allaha,
misję proroczą Muhammada: :
Muhammad „ posłaniec Boga”, obdarzony misją głoszenia prawdy objawionej o jedności Boga, o Bogu Stwórcy i Panu światów”, Muhammad „pieczęcią proroków”,
życie przyszłe, ostateczne i wieczne; wiarę w zmartwychwstanie zmarłych i Sąd Ostateczny, niebo i piekło, a więc odpowiedzialność człowieka za własne czyny,
aniołów , szatanów i demony - dzinny; Koran zakazuje picia wina ( w ogóle napojów oszałamiających) i gier hazardowych.
Swięta Księga islamu nakazuje bardzo mocno szacunek dla rodziców i opiekę nad nimi w starości, opiekę nad sierotami, pomoc ubogim i potrzebującym, jak np. osobom chorym, będącym w podróży, tym, których spotkało jakieś nieszczęście itp
Zresztą cała społeczność muzułmańska ma obowiązek wspierać potrzebujących przez oddawanie jałmużny przepisanej prawem - zakat, której wysokość jest zależna od posiadanego majątku. Termin zakat oznacza „oczyszczenie”, ponieważ przez jałmużnę wierny muzułmanin oczyszcza się ze swoich win.
Wolna wola i przeznaczenie nie są postawione w Koranie dość jasno.
.Tekst Koranu mówi często o wszechmocy i wszechwiedzy Boga, o stworzeniu wszystkiego, a więc i tego, czym jest człowiek. Obok tego mówi się o czynieniu dobra ( jako nakazu) i unikaniu zła (jako zakazu), o odpowiedzialności człowieka za wszystkie swoje czyny, o zdawaniu rachunku ze swoich czynów na Sądzie Ostatecznym oraz o wiecznej nagrodzie lub karze.
A z drugiej strony , znamienne jest w zwyczaju życia codziennego każdego muzułmanina częste powtarzanie formuły:” Jeśli Bóg pozwoli” lub :”Jeśli Bóg zechce” .przy załatwianiu jakiejkolwiek sprawy, czy też podejmowaniu jakiejś ważnej decyzji. Zaleca to wyraźnie Koran.
Mamy też w Koranie przepisy dotyczące życia codziennego tj. sposobu zachowania się, a także szczegółowe wyliczenie zakazanych potraw, przede wszystkim mięsa wieprzowego.
Omawiając treść Koranu, należy powiedzieć kilka słów o rytuale i obowiązkach religijnych, czyli tzw.filarach - arkan- wiary muzułmańskiej. Jest ich pięć:
Wyznanie wiary - szarada: „Nie ma boga jak tylko Bóg, a Muhammad jest Posłańcem Boga”.
Modlitwa- salat. Muzułmanina obowiązuje pięciokrotna modlitwa w ciągu doby, w ściśle określonych porach, przed modlitwą powinien dokonać ablucji ( obmycie rąk, nóg, wypłukanie ust i nosa) wodą, a w wyjątkowych wypadkach w braku wody, można użyć czystego piasku. Modlitwie towarzyszą odpowiednie ruchy ciała, skłony i wybijanie pokłonów.
Jałmużna - zakat. Jest to rodzaj przepisanego prawem muzułmańskim podatku zbieranego dla dobra całej społeczności muzułmańskiej, rodzaj funduszu społecznego przeznaczonego dla ubogich, sierot,, chorych, podróżnych itp.
Post-saum, który obowiązuje w miesiącu ramadanie od zorzy do zachodu słońca. W tym czasie należy się powstrzymać nie tylko od wszelkiego jedzenia i picia, lecz również od wszystkich innych przyjemności zmysłowych.
Pielgrzymka do Mekki - hadżdż. Obowiązuje ona każdego muzułmanina, o ile jest w stanie ja odbyć, a więc ma zdrowie fizyczne oraz możliwości materialne, żeby taką pielgrzymkę, często uciążliwą, odprawić.
Jako szósty , nieobowiązujący „filar” wymienia się jeszcze dżihad, czyli „wojnę świętą”, lecz jest to raczej godne pochwały zalecenie.
SURA CIX
NIEWIERNI
[AL.-KAFIRUNA]
W imię Boga
Miłosiernego, Litościwego!
Powiedz:
„O wy - niewierni!
Ja nie czczę tego, co wy czcicie,
ani wy nie jesteście czcicielami
tego , co ja czczę.
Ja nie jestem czcicielem
tego, co wy czcicie,
ani wy nie jesteście czcicielami
tego , co ja czczę.
Wy macie waszą religię,
a ja mam moją religię.:
Wniosek
Dżihad nie jest elementem Koranu.
W oparciu o SURE CIX - NIEWIERNI , werset 6
„ Wy macie waszą religię,
a ja mam moją religię”.
można wyciągnąć wniosek :następujący:
PSEUDOISLAMISCI, PODPIERAJAC SIĘ JAKOBY PSEUDOFILAREM DZIHADU „WOJNY SWIETEJ” W KORANIE W RZECZYWISTOSCI WYSTEPUJA PRZECIW BOGU-ALLAHOWI - MILOSIERNEMU I LITOSCIWEMU..
Literatura
Koran t I i II, Biuro Wydawnicze FAKTOR, Warszawa 2009r.”
Zbigniew Dmochowski
*********************************************
Drodzy Rodacy w Polsce i poza Polską!
Szanowni Członkowie Wspólnot Chrześcijańskich w Polsce i poza Polską!
Przesyłam w załączniku do wykorzystania treść mojego odczytu pt " Czy dżihad jest elementem Koranu?"
Odczyt odbył się 3 marca 2011r. w Warszawie na Sekcji Ochrony Zdrowia Psychicznego Oddziału Warszawskiego Towarzystwa Higieny Psychicznej.
Szczęść Boże Z poważaniem
Zbigniew Dmochowski, dr hab. inż., em. prof. P.B., WILNIANIN