Wydawać by się mogło, że temat jest mało związany z Trzecią Rzeszą, jednak tak naprawdę przez długi okres wojny Szwajcaria prowadziła ożywioną politykę z Niemcami mająca na celu uchronienia się przed wchłonięciem jej przez sąsiada. Wszystko zaczęło się po upadku Francji. Wtedy to właśnie Szwajcaria została jedynym neutralnym państwem w sercu rządzonej przez Hitlera Europy. W tym okresie zaczyna się gra, której stawką jest utrzymanie niezależności. Wszystko zależy od zdolności naczelnego dowódcy armii szwajcarskiej generała Henriego Guisana. Musiał on umiejętnie poruszać się zarówno na froncie zewnętrznym jak wewnętrznym. Od lata 1940 roku Hitler rozpoczyna przeciwko Szwajcarii swoistą grę nerwów. Początkowym pretekstem jest to, iż szwajcarska prasa, otwarcie i wyraźnie krytykuje narodowosocjalistyczny reżim. W późniejszym okresie niemiecka propaganda zaostrza się i po zajęciu Francji zaczyna propagować groźby, że następnym w kolejce państwem do zajęcia przez wojska niemieckie może być Szwajcaria. Wpływom agresywnej polityki zagranicznej prowadzonej przez Goebbelsa pierwsi ulęgają ci, którzy stykają się z Trzecią Rzeszą, a więc przedstawiciele korpusu dyplomatycznego, następnie mieszkający i pracujący w Niemczech obywatele Szwajcarii, wreszcie pewne kręgi wywiadu wojskowego. Zresztą wspomnieć można jeszcze o jednym fakcie. Wywiad szwajcarski już jakiś czas wcześniej był w posiadaniu dokumentów mówiących o możliwości obejścia flanki armii francuskiej przez szwajcarskie terytorium w przypadku, gdyby niemiecka próba przebicia się przez Ardeny zakończyła się porażką. Największym kłopotem, jaki Niemcy miały ze Szwajcarią związany był z wojną powietrzną. Jasno rozświetlone terytorium Szwajcarii było doskonałym drogowskazem dla lecących nad Niemcy brytyjskich bombowców. Berlin słał kolejne protesty i zalecenia wprowadzenia zaciemnienia. Jednak jak było do przewidzenia obrona przeciwlotnicza Konfederacji zachowuje się zadziwiająco tolerancyjnie w przypadkach naruszania szwajcarskiej przestrzeni powietrznej przez alianckie samoloty. Wskutek zwiększającego się zagrożenia ze strony Niemiec naczelny dowódca wojsk szwajcarskich generał Guisan 25 lipca 1940 wydaje rozkaz operacyjny numer 12.
Dzieje się to podczas walnego zgromadzenia zwołanego na hali Rutli ( to tam w roku 1291 roku założona została Konfederacja Szwajcarska).Owy rozkaz mówił, iż z uwagi na fakt, że armia szwajcarska jest zbyt słaba by stawić opór w przypadku dłuższego oporu w otwartym polu, koncepcja walki obronnej musi być zmieniona. Od tej pory wojska graniczne miały tworzyć swoisty system alarmowy. Grupom bojowym znajdującym się za nimi powierzono zadanie opóźnienie marszu wroga. Reszta wojsk miała być wycofana do obrony "Narodowej Reduty", która została utworzona w południowej Szwajcarii. Miało to być centrum oporu, które obejmowało fortyfikacje alpejskie i ważniejsze górskie przełęcze. Jednostki broniące "Narodowej Reduty" miały być na tyle silne, aby być w stanie odeprzeć ataki ze wszystkich stron oraz z powietrza. Dalej plan przewidywał wysadzenie w powietrze, w razie potrzeby, różnych tuneli, w pierwszym rzędzie na przełęczach św. Gotharda i Simplon, a także innych przejść alpejskich. Odpowiedzią na tzw. raport z Rutli było wystosowanie oficjalnego protestu przez ambasadora Rzeszy Niemieckiej doktora Otto Kochera. W ślad zanim idą kolejne naciski niemieckiej delegacji gospodarczej. Goering grozi żądaniem zwrotu dostarczonych ostatnio 90 myśliwców Messerschmitt Me-109. Mimo, że Szwajcarzy odrzucają protest, na dłuższą metę nie są w stanie dalej ryzykować wojny. Decydują się poczynić znaczne ustępstwa na rzecz Niemców. Zobowiązują się do wydania znajdującej się na terytorium szwajcarskim własności francuskiego rządu oraz materiałów wojskowych produkowanych w Szwajcarii dla Francji, Anglii i Norwegii, przyznają również Niemcom pokaźne kredyty.
Dodane przez LukLog dnia maj 01 2006 21:35:49
0 Komentarzy ˇ 143 Czytań