Definicja

Podmiot gospodarki turystycznej, którego jedynym bądź głównym przedmiotem działalności są usługi pośrednictwa i organizacji w turystyce.

Podmiot występujący w roli pośrednika między organiza-cjami oferującymi usługi i turystami, organizatora imprez turystycznych oraz jednostki świadczącej własne usługi.

Podstawowa działalność

- kompleksowa organizacja podróży

-sprzedaż pojedynczych usług cząstkowych świadczonych przez inne podmioty (pośrednictwo)

Przedmiot usług pośrednictwa

-rezerwacja i sprzedaż imprez turystycznych

-obsługa podróżnicza, obejmująca sprzedaż i rezerwację biletów na różne transportu, pośrednictwo w wynajmie autokarów, samocho-dów osobowych, zamawianie przejazdów transferowych

-rezerwacja i sprzedaż noclegów

-rezerwacja i sprzedaż usług gastronomicznych

-rezerwacja i sprzedaż usług towarzyszących: kulturalnych, rozryw-kowych, sportowych, rekreacyjnych

-zapewnienie usługi pilotażu i przewodnictwa

-zapewnienie usługi rezydenta, pedagoga,

-załatwianie formalności wizowo-paszportowych

-informacja i promocja

Rodzaje biur podróży

Organizator turystyki (touroperator) - przedsiębiorca organizujący imprezę turystyczną

Pośrednik turystyczny - przedsiębiorca, którego dzia-łalność polega na wykonywaniu na zlecenie klienta czyn-ności faktycznych i prawnych związanych z zawieraniem umów o świadczenie usług turystycznych

Agent turystyczny - przedsiębiorca, którego działalność polega na pośredniczeniu w zawieraniu umów o świad-czenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turys-tyki mających zezwolenia w kraju lub na rzecz innych usługodawców. Wykonuje usługi pośredniczenia w imie-niu organizatora turystyki.

Organizator turystyki (touroperator)

łączy obce usługi w jedną całość - imprezę turystyczną - pakiet usług stanowiący jednolity program i objęty jedną ceną

-nie jest bezpośrednim wykonawcą usług, choć czasami mo-gą być pewne wyjątki

-ma najpełniejsze uprawnienia - może być również pośrednikiem i agentem

-w pełni odpowiada przed klientem za swoje czyny i za czy-ny podwykonawców (tzw. wina w wyborze i w nadzorze, wi-na domniemana, nie można organizatora zwolnić z odpowie-dzialności)

Pośrednik turystyczny

-zawiera umowy na rzecz klienta

-jest to umowa zlecenie na wykonanie pewnych czynności

-odpowiada za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi na zasadzie winy, która może wynikać z niedbalstwa pośrednika w pośredniczeniu. Jeśli pośrednik udowodni brak winy w wyborze to za nienależyte wykonanie usług odpowiada organizator turystyki lub sam usługodawca.

-nie jest związany z żadnym organizatorem turystyki

-jest specjalistą w doradztwie nt. tworzenia produktu turystycznego i potrafi rozpoznać potrzeby klienta

Agent turystyczny

-działa w oparciu o umowę agencyjną zawartą z organizatorem turystyki lub usługodawcą

-za wynagrodzeniem (prowizją) działa na rzecz organizatora turystyki i wykonawcy usług, który ma siedzibę w kraju

-odpowiedzialność agenta jest ograniczona, za nienależyte wykonanie usług odpowiada usługodawca lub organizator turystyki

Przepisy prawne

Działalność gospodarczą polegająca na organizowa-niu imprez turystycznych oraz pośredniczeniu na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadcze-nie usług turystycznych, czyli działalność biur po-dróży - organizatorów imprez turystycznych i pośred-ników turystycznych reguluje ustawa o usługach tu-rystycznych.

Prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na organizowaniu imprez turystycznych oraz pośredniczeniu na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych,

wymaga uzyskania wpisu do

Rejestru Organizatorów Turystyki i Pośredników Turystycznych.

Warunkiem uzyskania takiego wpisu i prowadzenia działalności jako organizator lub pośrednik jest spełnienie szeregu wymogów określonych w ustawie o usługach turystycznych, m.in. należy zapewnić kierowanie działalnością przedsiębiorstwa oraz działalnością jego jednostek organizacyjnych (samo-dzielnie dokonujących czynności prawnych) przez osoby posiadające odpowiednie wykształcenie i prak-tykę oraz osoby, które nie były karane za przestęp-stwa przeciwko zdrowiu i życiu, wiarygodności doku-mentów, mieniu oraz przeciwko obrotowi gospodar-czemu

W zależności od rodzaju wykształcenia ustawa określa długość praktyki, jaką powinna posiadać osoba kierująca biurem podróży:

-rok praktyki w obsłudze turystów i ukończone studia wyższe z zakresu turystyki i rekreacji, prawa, ekonomii lub zarządzania i marketingu,

-2 lata praktyki w obsłudze turystów i ukończoną szkołę średnią z zakresu obsługi turystów lub ukończone studia wyższe inne niż wymienione w pkt 1,

-4 lata praktyki w obsłudze turystów i ukończoną szkołę średnią inną niż wymieniona w pkt 2,

-6 lat praktyki w obsłudze turystów, w pozostałych przy-padkach.

Za praktykę w obsłudze turystów uważa się sa-modzielne wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie organizowania imprez turystycznych lub pośrednictwa w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych, kierowanie jednostkami organizującymi imprezy turystyczne, pracę na stanowiskach związanych z przygotowywaniem
i zawieraniem umów o świadczenie usług turystycz-nych, samodzielne przygotowywanie programów imprez turystycznych, a także wykonywanie zadań przewodnika turystycznego i pilota wycieczek

Dodatkowo przedsiębiorca, chcący być organi-zatorem turystyki lub pośrednikiem turystycznym, powinien zawrzeć umowę gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej albo umowę ubezpie-czenia na rzecz klientów w zakresie pokrycia kosztów powrotu klienta do kraju, w wypadku gdy organizator turystyki lub pośrednik turys-tyczny wbrew obowiązkowi nie zapewnia tego powrotu, a także na pokrycie zwrotu wpłat wniesionych przez klientów w razie niewyko-nania zobowiązań umownych.

W celu przedłużenia ważności wpisu do ewidencji przed upływem okresu ważności wspomnianych gwarancji i polis ubezpieczeniowych przedsiębiorca powinien składać marszałkowi województwa oryginały dokumentów potwierdzających zawarcie kolejnych umów gwarancji lub ubezpieczenia.

W przypadku niezłożenia w terminie lub niezawar-cia nowych umów ubezpieczenia lub gwarancji przedsiębiorca jest automatycznie wykreślany
z ewidencji organizatorów turystyki i pośredników turystycznych i traci prawo do prowadzenia tej działalności.

Działalnością regulowaną nie jest natomiast działalność agentów turystycznych, czyli przed-siębiorców, których działalność polega na stałym pośredniczeniu w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych na rzecz organizatorów turystyki posiadających wpis do rejestru działalności regulowanej w kraju lub na rzecz innych usługodaw-ców posiadających siedzibę w kraju.

Działalność ta, jako działalność wykonywana we własnym imieniu, ale na rzecz organizatorów turystyki lub innych usługodawców turystycznych posiadających siedzibę w kraju, nie wymaga spełnienia żadnych dodatkowych warunków oprócz wpisu do rejestru przedsiębiorców (KRS) lub ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej przez gminę.

Organizator turystyki (touroperator)

Organizator turystyki odpowiada za niewykonanie lub nie-należyte wykonanie umowy o świadczenie usług turystycz-nych, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest spowodowane wyłącznie:

1) działaniem lub zaniechaniem klienta,

2) działaniem lub zaniechaniem osób trzecich, nieuczes-tniczących w wykonywaniu usług przewidzianych w umowie, jeżeli tych działań lub zaniechań nie można było przewidzieć ani uniknąć, albo

3) siłą wyższą.

Wyłączenie odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy, w przypadkach wymienionych w ust. 1, nie zwalnia organizatora turystyki od obowiązku udzielenia w czasie trwania imprezy turystycznej pomocy poszkodowanemu klientowi.

Organizator turystyki (touroperator)

Organizatorzy turystyki w umowach z klientami mogą ograniczyć odpowiedzialność za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług w czasie imprezy turystycznej do dwukrot-ności ceny imprezy turystycznej względem każdego klienta.

Ograniczenie, o którym mowa, nie może dotyczyć szkód na osobie.

Organizator turystyki (touroperator) i pośrednik tur.

Organizator turystyki lub pośrednik turystyczny, w broszurach, katalo-gach, folderach jest obowiązany wskazać w sposób dokładny i zrozumiały:

1) cenę imprezy turystycznej lub usługi turystycznej albo sposób jej ustalenia,

2) miejsce pobytu lub trasę imprezy,

3) rodzaj, klasę, kategorię lub charakterystykę środka transportu,

4) położenie, rodzaj i kategorię obiektu zakwaterowania, według przepisów kraju pobytu,

5) ilość i rodzaj posiłków,

6) program zwiedzania i atrakcji turystycznych,

7) kwotę lub procentowy udział zaliczki w cenie imprezy turystycznej lub usługi turystycznej oraz termin zapłaty całej ceny,

8) termin powiadomienia klienta na piśmie o ewentualnym odwołaniu imprezy turystycznej lub usługi turystycznej z powodu niewystarczającej liczby zgłoszeń, jeżeli realizacja usług jest uzależniona od liczby zgłoszeń,

9) podstawy prawne umowy i konsekwencje prawne z niej wynikające,

10) ogólne informacje o obowiązujących przepisach paszportowych, wi-zowych i sanitarnych oraz o wymaganiach zdrowotnych dotyczących udziału w imprezie turystycznej.

Organizator turystyki (touroperator) i pośrednik tur.

Organizator turystyki lub pośrednik turystyczny jest obowiązany podać klientowi, przed zawarciem umowy:

1) ogólne informacje o obowiązujących przepisach paszpor-towych, wizowych i sanitarnych, w szczególności o terminach ocze-kiwania na wydanie paszportu i wizy oraz o wymaganiach zdro-wotnych dotyczących udziału w imprezie turystycznej,

2) informację o możliwości zawarcia umowy ubezpieczenia od kosztów rezygnacji z udziału w imprezie turystycznej oraz o zakre-sie ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosz-tów leczenia.

Organizator turystyki jest obowiązany poinformować klienta o szczególnych zagrożeniach życia i zdrowia na odwiedzanych obsza-rach oraz o możliwości ubezpieczenia z tym związanego. Dotyczy to także zagrożeń powstałych po zawarciu umowy.

Organizator turystyki (touroperator)

Organizator turystyki jest obowiązany, we właściwym czasie przed rozpoczęciem imprezy turystycznej, podać klientom:

1) nazwisko lub nazwę lokalnego przedstawiciela organizatora turystyki (lub innej instytucji), do którego klient może zwracać się w razie trudności, a także jego adres i numer telefonu,

2) w odniesieniu do imprez turystycznych dla dzieci informację o możliwości bezpośredniego kontaktu z dzieckiem lub osobą odpowie-dzialną w miejscu pobytu dziecka,

3) planowany czas przejazdu, miejsca i czas trwania postojów,

4) szczegółowe informacje dotyczące połączeń komunikacyjnych oraz miejsca, jakie klient będzie zajmował w środku transportu, w szczególności kabiny na statku lub przedziału sypialnego w pociągu.

Informacje, o których mowa w p. l-3, powinny być podane klientowi na piśmie.

Organizator turystyki (touroperator)

Umowa o świadczenie usług turystycznych polegających na organizowaniu imprez turystycznych wymaga formy pisemnej. Umowa powinna określać:

1) organizatora turystyki i numer jego zezwolenia oraz imię i nazwisko osoby, która w jego imieniu umowę podpisała,

2) miejsce pobytu lub trasę wycieczki,

3) czas trwania imprezy turystycznej,

4) program imprezy turystycznej obejmujący rodzaj, jakość i terminy oferowanych usług, w tym:

-rodzaj, charakter i kategorię środka transportu oraz datę, go-dzinę, miejsce wyjazdu i planowanego powrotu,

-położenie, rodzaj i kategorię obiektu hotelarskiego zgodnie z przepisami kraju pobytu lub opis wyposażenia obiektów nie zali-czanych do rodzajów i kategorii,

-ilość i rodzaj posiłków,

-program zwiedzania i inne usługi wliczone w cenę imprezy tur.,

5) cenę imprezy turystycznej, wraz z wyszczegól-nieniem wszelkich koniecznych należności, podatków i opłat, jeżeli nie są one zawarte w cenie, oraz wyraźne sformułowanie okoliczności, które mogą spowodować podwyższenie ceny,

6) sposób zapłaty,

7) rodzaj i zakres ubezpieczenia turystów oraz nazwę i adres ubezpieczyciela,

7a) termin powiadomienia klienta na piśmie o ewen-tualnym odwołaniu imprezy turystycznej lub usługi turys-tycznej z powodu niewystarczającej liczby zgłoszeń, jeże-li realizacja usług jest uzależniona od liczby zgłoszeń,

7b) termin zawiadomienia o przeniesieniu uprawnień i przejęciu obowiązków,

8) sposób zgłaszania reklamacji związanych z wykonywa-niem usług przez organizatora turystyki lub osobę z nim współpracująca wraz z podaniem terminu zgłaszania takich reklamacji,

9) wymagania specjalne, o których klient powiadomił organizatora turystyki lub pośrednika turystycznego i na które strony umowy wyraziły zgodę,

10) podstawy prawne umowy i konsekwencje prawne wynikające z umowy.

Osoba, która zawarła z klientem umowę o świadczenie usług turystycznych, jest obowiązana niezwłocznie dostarczyć klientowi jeden egzemplarz tej umowy.

Organizator turystyki (touroperator)

Organizatorzy turystyki, organizujący imprezy turystyczne za granicą, mają obowiązek zawarcia na rzecz osób uczestniczących w tych imprezach umów ubezpieczenia od następstw nieszczęś-liwych wypadków i kosztów leczenia.

Organizator, który przed rozpoczęciem imprezy turystycznej jest zmuszony, z przyczyn od niego niezależnych, zmienić istotne warunki umowy z klientem, powinien niezwłocznie o tym powia-domić klienta. W takiej sytuacji klient powinien niezwłocznie po-informować organizatora, czy:

1) przyjmuje proponowaną zmianę umowy albo

2) odstępuje od umowy za natychmiastowym zwrotem wszyst-kich wniesionych świadczeń i bez obowiązku zapłaty kary umow-nej.

Organizator turystyki (touroperator)

Jeżeli klient, odstępuje od umowy lub jeżeli organizator odwołuje imprezę turystyczną z przyczyn niezależnych od klienta, klient ma prawo, według swojego wyboru:

1) uczestniczyć w imprezie zastępczej o tym samym lub wyższym standardzie, chyba że zgodzi się na imprezę o niższym standardzie za zwrotem różnicy w cenie,

2) żądać natychmiastowego zwrotu wszystkich wniesionych świadczeń.

W wypadkach określonych w ustawie klient może dochodzić odszkodowania za niewykonanie umowy, chyba że odwołanie imprezy turystycznej nastąpi to z powodu:

1) zgłoszenia się mniejszej liczby uczestników niż liczba minimalna określona w umowie, a organizator powiadomi o tym klienta na piśmie w uzgodnionym terminie,

2) siły wyższej.

Organizator turystyki (touroperator)

Klient może bez zgody organizatora turystyki przenieść na oso-bę spełniającą warunki udziału w imprezie turystycznej wszystkie przysługujące mu z tytułu umowy o świadczenie usług turys-tycznych uprawnienia, jeżeli jednoczenie osoba ta przejmuje wszy-stkie wynikające z tej umowy obowiązki.

Przeniesienie uprawnień i przejęcie obowiązków jest skuteczne wobec organizatora turystyki, jeżeli klient zawiadomi go o tym przed rozpoczęciem imprezy turystycznej w terminie określonym w umowie.

Organizator turystyki (touroperator)

Organizator turystyki, który w czasie trwania danej imprezy turystycznej nie wykonuje przewidzianych w umowie usług, sta-nowiących istotną część programu tej imprezy, jest obowiązany, bez obciążania klienta dodatkowymi kosztami, wykonać w ramach tej imprezy odpowiednie świadczenia zastępcze. Jeżeli jakość świadczenia zastępczego jest niższa od jakości usługi określonej w programie imprezy turystycznej, klient może żądać odpowiedniego obniżenia ceny imprezy.

Jeżeli w trakcie imprezy turystycznej klient stwierdza wadliwe wykonywanie umowy, powinien niezwłocznie zawiadomić o tym wykonawcę usługi oraz organizatora turystyki, w sposób odpowie-dni dla rodzaju usługi.

Organizator turystyki (touroperator)

Cena ustalona w umowie nie może być podwyższona, chyba że umowa wyraźnie przewiduje możliwość podwyższenia ceny, a organizator turystyki udokumentuje wpływ na podwyższenie ceny jednej z następujących okoliczności:

1) wzrostu kosztów transportu,

2) wzrostu opłat urzędowych, podatków lub opłat należnych za takie usługi, jak lotniskowe, załadunkowe lub przeładunkowe w portach morskich i lotniczych,

3) wzrostu kursów walut.

W okresie 20 dni przed datą wyjazdu cena ustalona
w umowie nie może być podwyższona.

Przykłady klauzul niedozwolonych

Organizator nie ponosi odpowiedzialności za nienależyte
i błędne informacje udzielone uczestnikowi przez biuro turys-tyczne, sprzedające imprezy na rzecz organizatora

 Organizator w wyjątkowych przypadkach zastrzega sobie prawo zmiany hotelu na hotel o takim samym lub wyższym standardzie. W takim przypadku nie stanowi to zmiany warunków umowy i nie stanowi podstawy reklamacji - postanowienie takie uprawnia organizatora imprezy do jednostronnej zmiany umowy bez ważnej przyczyny okreś-lonej w umowie

Biuro zastrzega sobie - bez uprzedniego powiadomienia, prawo do zmiany programu lub usług w stosunku do informacji zawartych w katalogu i umowie zgłoszenia - prawo do jednostronnej zmiany umowy przez biuro.

 W przypadku odstąpienia klienta od udziału w imprezie
z przyczyn nieleżących po stronie Organizatora, kwota wpłacona na poczet imprezy turystycznej przepada na rzecz Organizatora

W przypadku zakupu imprez promocyjnych, biuro wyłącza możliwość reklamacji

Wszelkie spory wynikłe na tle zawartej umowy podlegają wyłączności sądu powszechnego właściwego dla siedziby Organizatora.

 Organizator nie ponosi odpowiedzialności za niedocią-gnięcia ze strony osób trzecich, świadczących odrębne usługi w ramach umowy o wycieczkę

W przypadku ofert last minute biuro wyłącza swoją odpo-wiedzialność za zgodność świadczenia z ofertą

Tabela frankfurcka

-tabela procentowych bonifikat od ceny imprezy za niedotrzymanie warunków umowy przez stronę biura podróży

-opracowana przez niemiecką Izbę Cywilną Sądu Krajowego we Frankfurcie w celu ochrony biur podróży przed wygórowanymi żądaniami klientów

-korzyści z tabeli: krótsze spory, spory załatwiane polubownie wg tabeli a nie na rozprawach, zachowana „twarz” biura podróży, niższe kwoty odszkodowań za nienależycie wykonaną umowę

Zasady tabeli frankfurckiej

-nieznaczne wady nie wymuszają obniżenia ceny podróży

-wady, które w istotny sposób zakłócają przebieg podróży prowadzą do obniżenia ceny podróży oraz mogą powodować zasądzenie dodatkowego wynagrodzenia na rzecz klienta

-wady dające podstawę bonifikaty minimum 50% ceny podróży mogą powodować również odszko-dowania w postaci kosztów urlopu zastępczego (równoważna impreza za darmo)

Sfera realna obsługi ruchu turystycznego

Przedsiębiorstwa turystyczne

Stowarzyszenia

Organizacje społeczne

Sfera realna obsługi ruchu turystycznego

-Wytwórcy usług

-Pośrednicy

Sfera realna obsługi ruchu turystycznego

Wytwórcy usług

-Instytucje przekazujące informacje turystyczne

-Jednostki kulturalne, kluby i instytucje sportowe, kasyna

-Zrzeszenia przewodnickie

-Instytucje finansowe oraz punkty wymiany walut

-Wypożyczalnie

-Firmy tworzące pakiety usług (touroparatorzy)

Cechy wytwórców usług

-Konieczność dysponowania materialnymi środkami wytwórczymi

-Konieczność posiadania określonych uprawnień

-Konieczność zaistnienia fizycznego kontaktu między wytwórcą a nabywcą na etapie procesu konsumpcji

Pośrednicy

-Agenci turystyczni

-Pośrednicy turystyczni

-Organizatorzy turystyki - touroperatorzy

Wybory konsumenta:

-zakupienie pojedynczych usług bezpośrednio od wytwórców,

-zakupienie pełnego pakietu usług biurze podróży,

-zakupienie częściowego pakietu usług od w biurze

Argumenty za korzystaniem z biura podróży

-Złożoność produktu (wygodniej kupić cały pakiet
w jednym miejscu niż kontaktować się z każdym wytwórcą z osobna)

-Oszczędność czasu i wysiłku

-Niższa cena pakietu niż suma cen usług kupowanych
z osobna,

-Lęk przed odpowiedzialnością - kupując u touroperatora obarczamy go odpowiedzialnością

-Touroperator to gwarancja jakości

-Brak znajomości języków obcych przez turystów

-Doradztwo

-Ciekawsze pakiety usług ze względu na doświadczenie

Argumenty za bezpośrednim
kupowaniem usług u wytwórców

-Swoboda klienta odnośnie planowania podróży turystycznej

-Posiadanie odpowiednich urządzeń umożliwiających samodzielne zorganizowanie zakupu i zaspokojenia potrzeb (transport, nocleg, wyżywienie, Internet)

-Korzystanie z niewielkiej liczby usług, np. tylko noclegu

-Korzystanie z upustów cenowych w hotelach dla stałych klientów

-Krótkie podróże, w celach biznesowych, edukacyjnych

-Wyjazdy w celach odwiedzin krewnych i znajomych

Transport lotniczy w turystyce

Hub & spoke - tzw. gwiaździsta sieć -

skomponowanie siatki połączeń wielu przewoźni-ków, w celu skumulowania przylotów i odlotów do/z danego portu lotniczego w tym samym za-kresie czasowym (najczęściej 100 minut), po to aby ułatwić pasażerom przesiadki.
Z punktu widzenia przewoźników jest to zastą-pienie dłuższych lotów bezpośrednich krótszymi lotami pośrednimi, co ma sens ekonomiczny (np.wyeliminowanie pustych miejsc)

Transport lotniczy w turystyce

Fenomen tanich linii lotniczych(LCA)

-Powstały w 1967 r. w USA - Southwest Airlines

-Ekspansja na rynku amerykańskim - lata 70-te i 80-te

-Europa - I tania linia lotnicza to irlandzki Ryanair (1985 r.)

-1994 r. - 3 mln pasażerów w Europie (większość Ryanair)

-1999 r. - 17,5 mln pasażerów w Europie

-Królują w USA i Europie - dogodne warunki prawne funkcjonowania

-Ponad 30% pasażerów latających na wewnętrznych liniach europejskich korzysta z LCA

-Zachowanie standardów bezpieczeństwa przy niższych kosztach

-Nie przynależą do IATA (International Air Transport Association)

Transport lotniczy w turystyce

Przykłady LCA operujących w Polsce

-Niemieckie Germanwings

-Polskie Centralwings

-Irlandzkie Aer Lingus

-Węgierskie Wizz Air

-Słowackie SkyEurope

-Irlandzkie Ryanair

-Irlandzkie EasyJet

-Niemieckie Dau Air

-Norweskie Norwegian

-Polskie Direct Fly

Transport lotniczy w turystyce

Fenomen tanich linii lotniczych

- niskie koszty działania (przyczyny)

-Brak klasy biznes, mniejsze odstępy między fotelami - więcej miejsc, brak możliwości zwrotu biletów

-Operowanie na drugorzędnych, oddalonych od centrów miast portach lotniczych (London - Luton, London - Stanstead, czy Franfurkt - Hahn), dzięki czemu mniejsze opłaty lotniskowe i handlingowe

-Krótki czas postoju samolotu na lotnisku

-Eksploatacja jednego typu samolotów (np. Boeing 737), dzięki czemu niższe koszty obsługi floty, załóg, szkoleń

- niskie koszty działania (przyczyny)

-Outsourcing - zlecanie wielu czynności innym podwykonawcom (np. obsługi naziemnej, technicznej)

-Brak wliczonych w cenę biletu posiłków i napojów, innych dodatkowych usług, co pociąga za sobą mniejszy liczebnie personel pokładowy

-Dystrybucja biletów przez Internet i telefonicznie, marginalizacja sprzedaży przez agencje pośredniczące

-Elastyczna polityka cen - ceny zmieniają się praktycznie z godziny na godzinę w zależności od obłożenia samolotu

- niskie koszty działania (przyczyny)

-Działanie na liniach bliskiego i średniego zasięgu, miedzy dwoma portami, brak oferty tranzytowej

-Brak wykorzystania drogich, globalnych systemów rezerwacji

-Rezygnacja z przydzielania numerowanych miejsc w samolotach

-Operowania na trasach na których jest duży popyt, mało zależny od wahań sezonowych

-Częste zmiany warunków lotów co daje możliwość przerzucania pewnych kosztów na mniej czujnych pasażerów (np. koszty bagażu)

- niskie koszty działania (przyczyny)

-Duża częstotliwość lotów, starty i lądowania
o nietypowych porach poza szczytem

-Brak programów lojalnościowych, wymagają-cych bezpłatnych świadczeń wobec najwierniej-szych klientów oraz podnoszących koszty pracy

-Rezygnacja z pewnych niedogodnych dla klientów warunków np. zakup biletów w dwie strony, konieczność spędzenia co najmniej jednej nocy w miejscu docelowym podróży

- podstawowa zasada ustalania cen

-Najwyższa stawka cenowa nie może być wyższa niż 50% ceny biletu tradycyjnego przewoźnika w klasie ekonomicznej

-Najniższa stawka cenowa nie może przekraczać natomiast 20% ceny biletu tradycyjnego przewoźnika w klasie ekonomicznej

- czynniki sukcesu

-Produkt, na który jest zapotrzebowanie

-Produkt wyceniony tak, aby się sprzedawał

-Produkt wyceniony dla zysku

Obsługa imprez lotniczych - zadania pilota

Spotkanie z uczestnikami imprezy przed odlotem

-biuro podróży dysponuje stanowiskiem na lotnisku

-biuro podróży nie dysponuje stanowiskiem na lotnisku

Ogólne zasady obsługi:

-Przybycie na lotnisko 30 minut przed grupą (grupa przybywa często na 2 godz. przed odprawą)

-Przypomnienie sobie topografii lotniska, wybór miejsca oczekiwania grupy, pobór naklejek na bagaż od odpowiedniego przewoźnika (o ile to możliwe)

-Sprawdzenie listy obecności

Transport lotniczy w turystyce

Gdy biuro podróży dysponuje stanowiskiem na lotnisku

-wówczas dysponuje dobrze oznakowanym miejscem spotkania z grupą

Związki turystyki z transportem

Turystyka

to całokształt stosunków społeczno-gospodarczych
i zjawisk wynikających z podróży i pobytu poza miejscem stałego zamieszkania, a wpływających na przeżycia rekreacyjne, estetyczne i intelektualne jej uczestników oraz zaspokajających ich potrzeby, jeśli nie występuje w związku z tą podróżą osiedle-nie się i podjęcie stałej pracy

Transport w turystyce

Związki turystyki z transportem

Transport jest integralną częścią etapu obrotu i łączy podaż z popytem turystycznym, przemieszczając popyt w kierunku występowania podaży, a nie jak w innych dziedzinach życia gospodarczego - odwrotnie.Taki kierunek przepływu wynika z jednej strony z nie-mobilności walorów turystycznych, a z drugiej z nie-możności transportu usług.

Transport jest integralną częścią przeżyć turystów, którzy zgłaszają na niego zapotrzebowanie. Umożliwia turystom uczestnictwo w podróżach.

Transport w turystyce

Związki turystyki z transportem

Transport w turystyce

Trzy wymiary przemieszczania się uczestników turystyki

-Z miejsca zamieszkania do miejsca recepcji turystycznej i z powrotem

-Między miejscami recepcji turystycznej

-Po miejscu recepcji turystycznej

Transport w turystyce

Cechy związków między turystyką a transportem

-Duża siła

-Dwustronność

Związki turystyki z transportem

1. Znaczenie w rozwoju turystyki przyjazdowej i wyjazdowej

2. Nowe formy ruchu turystycznego (turystyka zorganizowana, grupowa, masowa, indywidualna, zmotoryzowana, rowerowa, MIGowa, kosmoturystyka)

3. Lokalizacja infrastruktury turystycznej, zwłaszcza hotelar-stwo i gastronomia

4. Alians między firmami transportowymi a hotelarskimi (np. PANAM i Intercontinental oraz Hilton)

5. Rozmieszczenie przestrzenne ruchu turystycznego, kierunki podróży

6. Pojawianie się i umieranie regionów turystycznych

7. Rozwój drugich domów

Związki turystyki z transportem

8. Zmiana/wydłużenie sezonów turystycznych

9. Wzrost mobilności i skłonności do podróżowania, podróże częstsze i krótsze, wydłużenie pobytu w stosunku do liczby dni urlopu i podróży

10. Nowe segmenty rynku (np. ludzie starsi, podróże z bardzo małymi dziećmi, podróże osób niepełnosprawnych)

11. Innowacje w zagospodarowanie turystycznym i na odwrót rozwój turystyki przyczynił się do innowacji w transporcie (np.. Motele, pola kempingowe, snackbary, McDrive, rotelbusy, hotel-busy, statki wycieczkowe, przyczepy kempingowe, karawany )

12. Transport stanowi istotny punkt w aktywnościach turystycznych, w wydatkach turystów i jest kluczowym elementem ich doznań

Związki turystyki z transportem

13. Turystyka znacznie zwiększa popyt na usługi transportowe

14. Turystyka wpływa na tworzenie się nowych usług transportowych (np.czartery, wynajem samochodów)

15. Turystyka sprzyja podnoszeniu jakości usług transportowych, obniżaniu kosztów transportu, przyspieszaniu podróży

16. Turystyka oddziałuje, czasem wymusza rozwój całego sys-temu transportowego łączenie z budową infrastruktury (drogi do atrakcji, drogi i ich zagospodarowanie

Rodzaje transportu wykorzystywanego w turystyce (wg UNWTO)

Wybór środka transportu przez organizatora turystyki

-Usługi w oparciu o stałe, regularne połączenia (allotment)

-Wynajęcie środka transportu w oparciu
o dodatkową umowę (czarter)

Wybór środka transportu przez organizatora turystyki

Allotment - przeznaczenie pewnej liczby miejsc w środku transportu (pokoi w hotelu) dla określonego touroperatora; miejsca te muszą być wykupione przed ustaloną datą, po której, jeśli nie zostały wykupione, wracają do przewoźnika (hotelu) bez żadnej opłaty

Czarter - wydzierżawienie na podstawie umowy całego samolotu, statku, pociągu, autokaru lub jego części (part charter);
w sytuacji, gdy kilku organizatorów wspólnie dokonuje czarteru jest czarter podzielony (split charter); pojedyncza podróż lub kilka podróży w jedną stronę to czarter ad hoc, zakontraktowanie regu-larnych podróży czarterem - czarter seryjny (series charter), oraz czarter okresowy - prawo korzystania z pojazdów tylko w ściśle oznaczonym okresie (time charter)

Wybór środka transportu przez organizatora turystyki

-Zamożność mieszkańców regionu (adresatów oferty) - dochód per capita, współczynnik bezrobocia, stru-ktura PKB wg działów gospodarki

-Dostępność transportowa regionu - odległości
z uwzględnieniem jakości szlaków komunikacyjnych (np. stosunek czasu podróży do pokonywanej odle-głości)

-Częstotliwość połączeń - liczba połączeń kursów na dobę (np. par pociągów na dobę)

-Koszt i czas podróży - taryfy, czas łącznie z trans-ferem, odprawa na lotnisku

Wybór środka transportu przez organizatora turystyki

-Współczynnik odwołań i opóźnień - odsetek opóźnień i średni czas opóźnienia, odsetek odwołań i czas oczekiwania na zmianę środka transportu - nie więcej niż trzy godziny),

-Standard podróży - oferta pokładowa i jej ocena

-Dostępność miast satelitarnych w stosunku do aglomeracji będących punktami docelowymi podróży oraz dostępność tychże miast

-Liczba dodatkowych przystanków lub stacji przesiadkowych

Wybór środka transportu przez turystę

-Koszt podróży

-Standard

-Szybkość

-Bezpieczeństwo

-Cel

-Dostępność

Wybór środka transportu przez turystę

-Koszt podróży

-Standard

-Szybkość

-Bezpieczeństwo

-Cel

-Dostępność

Podstawowe informacje

-Ma największy udział w obsłudze ruchu turystycznego (60-70%)

-Dominuje w przewozach kontynentalnych, na krótsze dystanse średnio do 1000 km.

-Zróżnicowanie środków transportu (samochody osobowe do 8 osób; autobusy, w tym autokary turystyczne różnych wielkości od mikrobusów - 12 osób przez mini- 20 osób, aż do autobusów przegubowych zabierających 135-150 osób; hotelbusy i rotele, wszelkie karawany i samochody mieszkalne; motory, motocykle i rowery).

-W Europie stanowi podstawowy rodzaj transportu turystycznego (wykorzystywany w większości podróży grupy turystycznej).

Transport drogowy

Popularność transportu drogowego wynika z jego zalet (dotyczy wszystkich drogowych pojazdów):

-prawie nieograniczona dostępność do transportu drogowego (możliwość podstawienia taboru w dowolne miejsce),

-duże walory użytkowe - stosunkowo wysoka wygoda ciągle rosnąca dzięki wprowadzaniu bardziej komfortowych środków

-wyższa elastyczność niż innych środków (zmiany)

-wysoka operatywność usługowa (zróżnicowanie środków transportu drogowego),

-duża atrakcyjność ze względu na swobodę wyboru (celu, trasy, etapów i przerw w podróży) jaką daje turystom (zwłaszcza samochód osobowy),

-łatwość dotarcia nawet tam, gdzie nie ma dróg,

-cechuje go wysoki poziom penetracji,

-stosunkowo wysoka punktualność i terminowość wykonania transportu

-stosunkowo duża szybkość przewozu, zwłaszcza na trasach krótkich i średnich

-stosunkowo tani środek transportu

Transport drogowy

Akty prawne

Ustawa z dn. 6 września 2001 r. o transporcie drogowym - Dz.U. 2001 nr 125 poz. 1371. (tekst jedn. Dz.U. 2004 nr 204, poz. 2088)

 Ustawa z dn. 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców - Dz.U. nr 92 poz. 879.

 Międzynarodowa umowa AETR (Accord europeen relatif au travail des equipes des vehicules effecguant des transpoter internationaux par route) dotyczącza pracy załóg pojazdów wykonujacych międzynarodowe przewozy drogowe - Dz.U. 1999 nr 94 poz. 1086 Międzynarodowa umowa INTERBUS w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami - Dz. 2002 nr 230 poz. 1919.

Transport drogowy

Ustawa o transporcie drogowym określa zasady podejmowania i wykonywania:    

-krajowego transportu drogowego,

-międzynarodowego transportu drogowego,

-niezarobkowego krajowego przewozu drogowego,

-niezarobkowego międzynarodowego przewozu drogowego.

Ustawa określa konieczność spełnienia wymogów posiadania licencji.

Licencja ma kolor niebieski wydawana jest na nazwisko przedsiębiorcy na okres nie krótszy niż 2 lata i nie dłuższy niż lat 50, a zazwyczaj na okres lat 5 z możliwością przedłużenia.

Transport drogowy

Przedsiębiorcy udziela się licencji, z zastrzeżeniem art. 6, jeżeli:

1. Członkowie organu zarządzającego przedsiębiorstwem lub osoby prowadzące działalność gospodarczą, spełniają wymogi dobrej reputacji; wymóg dobrej reputacji nie jest spełniony lub przestał być spełniany przez te osoby, jeżeli:

-zostały skazane prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa umyślne: karne karbowe, przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, mieniu, obrotowi gospodarczemu, wiarygodności dokumentów, ochronie środowiska lub warunkom p pracy i płacy albo innym przepisom dotyczącym wykonywania zawodu

Transport drogowy

-wydano w stosunku do tych osób prawomocne orzeczenie zakazujące wykonywania działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego,  

2. Przynajmniej jedna z osób zarządzających przedsiębiorstwem lub osoba zarządzająca w przedsiębiorstwie transportem drogowym legitymuje się certyfikatem kompetencji zawodowych

Transport drogowy

3. Posiada sytuację finansową zapewniającą podjęcie i prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie transportu drogowego potwierdzoną dostępnymi środkami finansowymi, majątkiem lub ostatnim bilansem rocznym przedsiębiorstwa w wysokości:

a) 9 000 euro - na pierwszy pojazd samochodowy przeznaczony do transportu drogowego,

b) 5 000 euro - na każdy następny pojazd samochodowy

Transport drogowy

4. Przedsiębiorca osobiście wykonujący przewozy i zatrudnieni przez przedsiębiorcę kierowcy, a także inne osoby nie zatrudnione przez przedsiębiorcę, lecz wykonujące osobiście przewozy na jego rzecz, spełniają wymagania określone w przepisach ustawy z 20.06. 97 r. - Prawo o ruchu drogowym oraz w innych przepisach określających wymagania w stosunku do kierowców, a także nie byli skazani prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwa umyślne przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, mieniu, wiarygodności dokumentów lub środowisku,

5. Posiada tytuł prawny do dysponowania pojazdem lub pojazdami samochodowymi spełniającymi wymagania techniczne określone przepisami prawa o ruchu drogowym, którymi transport drogowy ma być wykonywany.

Transport drogowy

Ustawa z dn. 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców - Dz.U. 2004 nr 92 poz. 879 z późn. zm..

 Art. 6. 1. Czasem pracy kierowcy jest czas od rozpoczęcia do zakończenia pracy, która obejmuje wszystkie czynności związane z wykonywaniem przewozu drogowego, w szczególności:

1) prowadzenie pojazdu;

2) załadowywanie i rozładowywanie oraz nadzór nad załadunkiem i wyładunkiem;

3) nadzór oraz pomoc osobom wsiadającym i wysiadającym;

4) czynności spedycyjne;

5) obsługę codzienną pojazdów i przyczep;

6) inne prace podejmowane w celu wykonania zadania służbowego lub zapewnienia bezpieczeństwa osób, pojazdu i rzeczy;

7) niezbędne formalności administracyjne;

8) utrzymanie pojazdu w czystości.

Transport drogowy

 Art. 6. 2. Czasem pracy kierowcy jest również czas poza przyjętym rozkładem czasu pracy, w którym kierowca pozostaje na stanowisku pracy kierowcy w gotowości do wykonywania pracy, w szczególności podczas oczekiwania na załadunek lub rozładunek, których przewidywany czas trwania nie jest znany kierowcy przed wyjazdem albo przed rozpoczęciem danego okresu.

6.3. Do czasu pracy kierowcy wlicza się przerwę w pracy trwająca 15 minut, którą pracodawca jest obowiązany wprowadzić, jeśli dobowy wymiar czasu pracy kierowcy wynosi co najmniej 6 godzin

Transport drogowy

 Art. 7. Do czasu pracy kierowcy nie wlicza się:

1) czasu dyżuru, jeśli podczas dyżuru kierowca nie wykonywał pracy;

2) nieusprawiedliwionych postojów w czasie prowadzenia pojazdu;

3) dobowego nieprzerwanego odpoczynku;

4) przerwy w pracy, o której mowa w art. 16 ust. 1.

 Art. 8. Dla celów rozliczania czasu pracy i ustalania uprawnienia do wynagradzania za prace w godzinach nadliczbowych, przez dobę należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny, w której kierowca rozpoczyna pracę zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy.

Transport drogowy

Art. 9. 1. Czasem dyżuru jest czas, w którym kierowca pozostaje poza normalnymi godzinami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o prace w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę.

2. Do czasu dyżuru zalicza się przerwy przeznaczone na odpoczynek, o których mowa w art. 13 i 28.

3. W przypadku gdy pojazd jest prowadzony przez dwóch lub więcej kierowców, czas nieprzeznaczony na kierowanie pojazdem jest czasem dyżuru.

4. Czas dyżuru nie może być wliczany do przysługującego kierowcy dobowego nieprzerwanego odpoczynku. Wykorzystywanie dobowego odpoczynku w pojeździe w sposób określony w art. 14 ust. 1 nie może być traktowane jako czas dyżuru.

Transport drogowy

Art. 10. 1. Okresy pozostawania do dyspozycji oznaczają okresy, inne niż przerwy i czas odpoczynku, podczas których kierowca nie jest obowiązany pozostawać na stano-wisku pracy kierowcy, będąc jednocześnie w gotowości do rozpoczęcia albo kontynuowania prowadzenia pojazdu albo wykonywania innej pracy. Okresy pozostawania do dyspozycji obejmują w szczególności czas, w którym kierowca towarzyszy pojazdowi transportowanemu promem lub pociągiem, czas oczekiwania na przejściach granicznych oraz w związku z ograniczeniami w ruchu drogowym.10.2. Okresy pozostawania do dyspozycji poza rozkładem czasu pracy zalicza się do czasu dyżuru.

Transport drogowy

Art. 11. 1. Czas pracy kierowcy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy, w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 1 i 3-5.

11.2. Rozkłady czasu pracy kierowcy są ustalane na okresy nie krótsze niż 2 tygodnie, z zastrzeżeniem art. 19.

Transport drogowy

Art. 12. 1. Tygodniowy czas pracy kierowcy, łącznie z godzinami nadliczbowymi, nie może przekraczać przeciętnie 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy.

12.2. Tygodniowy czas pracy, o którym mowa w ust. 1, może być przedłużony do 60 godzin, jeśli średni tygodniowy czas pracy nie przekroczy 48 godzin w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy.

12.3. Wymiar czasu pracy określony w ust. 1 i 2 obowiązuje także kierowcę zatrudnionego u więcej niż jednego pracodawcy.

Tydzień - okres pomiędzy godzina 00.00 w poniedziałek i godziną 24.00 w niedzielę.

Transport drogowy

Art. 13. 1. Po sześciu kolejnych godzinach pracy kierowcy przysługuje przerwa przeznaczona na odpoczynek w wymiarze nie krótszym niż 30 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy nie przekracza 9 godzin, oraz w wymiarze nie krótszym niż 45 minut, w przypadku gdy liczba godzin pracy wynosi więcej niż 9 godzin. Przerwa może być dzielona na okresy krótsze trwające co najmniej 15 minut każdy, wykorzystywane w trakcie sześciogo-dzinnego czasu pracy lub bezpośrednio po tym okresie.

2. Przerwy określone w ust. 1 oraz art. 28 ulegają skróceniu o przerwę, o której mowa w art. 6 ust. 3.

Transport drogowy

Art. 14. 1. W każdej dobie kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Dobowy odpoczynek może być wykorzystany w pojeździe, jeśli pojazd znajduje się na postoju i jest wyposażony w miejsce do spania.

14.2. W każdym tygodniu kierowcy przysługuje prawo do co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku. Tygodniowy nieprzerwany odpoczynek obejmuje odpoczynek dobowy, o którym mowa w ust. 1, przypadający w dniu, w którym kierowca rozpoczął odpoczynek tygodniowy.

Transport drogowy

Art. 15. 1. Do kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym mogą być stosowane rozkłady czasu pracy, w których jest dopuszczalne przedłużenie wymiaru czasu pracy do 10 godzin na dobę, a do pozostałych kierowców do 12 godzin na dobę - w ramach systemu równoważnego czasu pracy.

15.2. W systemie równoważnego czasu pracy wymiar czasu pracy przedłużony w poszczególnych dniach jest równoważony skróconym czasem pracy w innych dniach lub dniami wolnymi od pracy.

Transport drogowy

Międzynarodowa umowa INTERBUS w sprawie międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów autokarami i autobusami

obszar zastosowania Umowy odnosi się :

-do międzynarodowych okazjonalnych przewozów pasażerów

-pomiędzy terytoriami dwóch umawiających się Państw

-w tranzycie przez terytoria krajów objętych lub nie objętych Umową,

-do przejazdu pustych autobusów i autokarów

-oraz sposób realizacji tych przewozów ze względu na przewoźnika, pojazd, siedzibę przewoźnika.

Transport drogowy

Umowa definiuje:

autobusy i autokary

międzynarodowe przewozy okazjonalne

przewozy regularne

specjalne przewozy regularne

przewozy wahadłowe

tranzyt

Transport drogowy

definicje:

1.„Autobusy i autokary” są to pojazdy, które ze względu na konstrukcję i wyposażenie przystosowane są do przewozu więcej niż dziewięciu osób, łącznie z kierowcą, i są do tego celu przeznaczone.

2. „Międzynarodowe przewozy okazjonalne” są to przewozy pomiędzy terytoriami co najmniej dwóch Umawiających się Stron, nie mieszczące się ani w definicji przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych, ani w definicji przewozów wahadłowych. Takie przewozy mogą być wykonywane z pewnym zakresem częstotliwości, co nie powoduje utraty przez nie charakteru przewozu okazjonalnego.

Transport drogowy

3. „Przewozy regularne” są to przewozy umożliwiające przewóz pasażerów z określoną częstotliwością oraz po określonych trasach, w czasie którego pasażerowie mogą być zabierani lub wysadzani we wcześniej określonych miejscach zatrzymania. Przewozy regularne mogą podlegać obowiązkowi respektowania uprzednio określonych rozkładów jazdy i taryf.

4.  „Specjalne przewozy regularne” są to przewozy, niezależnie od tego przez kogo organizowane, umożliwiające przewóz określonych kategorii pasażerów z wyłączeniem innych pasażerów, o ile takie przewozy są wykonywane stosownie do warunków określonych w ustępie 3. Specjalne przewozy regularne będą obejmowały:

  przewóz pracowników pomiędzy miejscem ich zamieszkania a miejscem zatrudnienia;

  przewóz uczniów szkolnych i studentów do i z instytucji oświatowej.

Transport drogowy

5. Przewozy wahadłowe:

(1) „Przewozy wahadłowe” są to przewozy o charakterze pow-tarzających się podróży "tam" i z powrotem, w ramach których wcześniej utworzone grupy pasażerów przewożone są z jednego miejsca początkowego do jednego miejsca docelowego. Każda grupa, składająca się z pasażerów, którzy odbyli podróż "tam", zostanie później przewieziona z powrotem do miejsca początkowego przez tego samego przewoźnika.

Miejsce początkowe oraz miejsce docelowe oznaczają, odpo-wiednio, miejsce rozpoczęcia podróży oraz miejsce zakończenia podróży, łącznie - w każdym przypadku - z okolicznymi miejscowościami w promieniu 50 km.

(2) W trakcie przewozów wahadłowych nie jest dozwolone zabieranie ani wysadzanie żadnych pasażerów.

(3) Pierwsza podróż z powrotem oraz ostatnia podróż „tam” w serii przewozów wahadłowych, odbywać się będzie bez pasażerów.

Transport drogowy

Podział przewozów okazjonalnych:

1. Zliberalizowane przewozy okazjonalne - nie wymagające zezwoleń

2. Niezliberalizowane przewozy okazjonalne - wymagające zezwoleń

Zwolnienia z obowiązku zezwoleń dotyczą następujących rodzajów przewozów:

Przewozy przy drzwiach zamkniętych - ten sam pojazd przewozi tą samą grupę pasażerów na całej trasie podróży przywożąc ich z powrotem do miejsca początkowego (znajdującego się na terytorium kraju Umawiającej się Strony, gdzie przewoźnik ma swoją siedzibę)

Przewozy z pasażerami „tam” i bez pasażerów „z powrotem” (miejsce początkowe jak wyżej)

Przewozy podczas których podróż „tam” odbywa się bez pasażerów, a pasażerowie zabierani są w drodze powrotnej

Transport drogowy

Wykonywanie przewozów odbywać się będzie na podstawie wystawionego na przewoźnika dokumentu kontrolnego mającego formę książeczki zawierającej 25 ponumerowa-nych formularzy jazdy (każdy z kopią). Oryginał formularza jazdy ma być przechowywany w autobusie lub autokarze przez cały czas trwania przewozu, a przewoźnik będzie odpowiedzialny za jego poprawne wypełnienie.

Do formularza jazdy ma być załączona lista pasażerów, przy czym strony mogą się umówić, że lista nie będzie sporzą-dzana, o czym powiadomią Komisję Mieszaną

Transport drogowy

Umowa zobowiązuje przewoźnika do przechowywania w autobusie/autokarze, oraz okazywania na żądanie upoważ-nionym inspektorom dokumentów kontrolnych, zezwolenia oraz potwierdzonego egzemplarza licencji na wykonywanie międzynarodowych okazjonalnych przewozów autobusami i autokarami.

INTERBUS szczegółowo określa również standardy techni-czne jakie mają spełniać autobusy i autokary wykorzysty-wane w międzynarodowych przewozach okazjonalnych. Wymagania techniczne o których mowa w zał.2 dotyczą m.in.: poziomu zanieczyszczeń, hałasu, układu hamulco-wego, instalacji świetlnej i opon.

Transport drogowy

Umowa precyzuje również maksymalny „wiek” pojazdów, które można wykorzystywać w przewozach okazjonalnych licząc od dnia ich pierwszej rejestracji i tak np.

-Autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane przed 1986 roku nie mogą być już wykorzystywane w międzynarodowych przewozach okazjonalnych od 2003 roku.

-Od 1.01.2005 mogą być wykorzystywane jedynie autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane po 1.01.1990 (EURO 0).

-Od 1.01.2007 mogą być wykorzystywane jedynie autobusy i autokary po raz pierwszy zarejestrowane po 1.01.1993 (EURO 1).

Transport drogowy

Umowa AETR określa

- wiek kierowcy,

- czas prowadzenia pojazdu, przerwy,

- czas odpoczynku kierowcy,

- obowiązek montowania i używania urządzenia kontrolnego,

- obowiązek homologacji i kontroli urządzenia kontrolnego

Obecnie członkami tej umowy są następujące państwa: Francja, Belgia, Włochy, Holandia, Portugalia, Wielka Brytania, Irlandia, Niemcy, Luksemburg, Hiszpania, Austria, Szwecja, Polska, Norwegia, Dania, Grecja, Czechy, Słowacja, Bośnia i Hercegowina, Słowenia, Białoruś, Estonia, Jugosławia, Łotwa, Mołdawia, Chorwacja i Rosja.

Transport drogowy

AETR definiuje:

a) "kierowca" oznacza każdą osobę, otrzymującą wynagrodzenie lub nie, która kieruje pojazdem nawet w ciągu krótkiego okresu czasu oraz każdą osobę, która znajduje się w pojeździe, aby kierować nim w razie potrzeby;

b) "członek załogi" oznacza kierowcę lub każdą z niżej wymienionych osób, niezależnie od tego, czy osoba ta otrzymuje wynagrodzenie czy nie:

"konwojenta" tzn. każdą osobę towarzyszącą kierowcy, która pomaga mu w niektórych manewrach i biorącą zwykle czynny udział w operacjach transportowych, nie będącą kierowcą

Transport drogowy

"konduktora" tzn. osobę towarzyszącą kierowcy, odpo-wiedzialną w szczególności za sprzedaż i kontrolowanie biletów lub innych dokumentów upoważniających pasa-żerów do podróży tym pojazdem; "tydzień " oznacza okres zawarty między godziną 0:00 w poniedziałek, a godziną 24:00 w niedzielę;

c) "odpoczynek" oznacza każdy nieprzerwany okres obejmujący co najmniej jedną godzinę, podczas którego kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem.

d) minimalny wiek kierowców przydzielonych do przewozów:

- towarów - 18 lat lub w szczególnych przyp. na 21 lat

- pasażerów - muszą mieć co najmniej 21 lat.

Transport drogowy

Kierowcy przydzieleni do przewozów pasażerów na trasach przekraczających promień 50 kilometrów od miejsca - normalnej bazy pojazdów, muszą również spełniać jeden z następujących warunków :

- co najmniej przez jeden rok wykonywali działalność kierowcy, przydzielonego do przewozów towarowych. pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej ponad 3,5 tony.

Transport drogowy

co najmniej przez jeden rok wykonywali działalność kierowcy przydzielonego do przewozów pasażerów na trasach, nie przekraczających promienia 50 km wokół miejsca normalnej bazy pojazdu ,

- są posiadaczami zaświadczenia kompetencji zawodowej, stwierdzającego ukończenie szkolenia dla kierowców pasażerskich przewozów drogowych.

---