ĆWICZENIA SPOSTRZEGAWCZOŚCI SŁUCHOWEJ
Opanowanie umiejętności czytania i pisania zależy nie tylko od prawidłowego funkcjonowania analizatora wzrokowego, ale również słuchowego. Ważne jest więc zarówno to, jak dziecko widzi, ale również to, jak słyszy.
Dziecko z zaburzoną percepcją słuchową ma trudności ze zrozumieniem długich i skomplikowanych poleceń słownych oraz z zapamiętywaniem trudnych wyrazów. Dziecko często nieprawidłowo dokonuje syntezy wyrazu, to znaczy składania wyrazu z głosek (usłyszane kolejne głoski „k-o-t-e-k” nie od razu oznaczają wyraz „kotek”), jak i analizy, czyli głoskowania (wymienienie głosek, z których składa się wyraz „kotek”). Powyższe trudności przekładają się w efekcie na problemy w czytaniu całych wyrazów, a w dalszej kolejności zdań.
Rozpoznawanie dźwięków.
Nauczyciel pokazuje dzieciom różne przedmioty, które przyniósł. Następnie dzieci siadają przed parawanem, za którym prowadzący wykonuje różnorakie manipulacje, takie jak: przelewanie cieczy z naczynia do naczynia, uderzanie o siebie różnorodnych materiałów, przesypywanie materiałów sypkich, zgniatanie/ rozdzieranie papieru itp.
Rozpoznawanie dźwięków odtwarzanych z taśmy magnetofonowej: odgłosy pojazdów, zwierząt lub instrumentów.
Odtwarzanie przez dzieci słyszanego rytmu.
Prowadzący uderza drewnianym młotkiem o stół. Dziecko obserwuje ruchy młotka i odtwarza rytm (podskoki, klaskanie) . Następnie utrudniamy ćwiczenie: prowadzący stoi tyłem do dzieci.
Rozpoznawanie tonów: cichych, głośnych, wolnych, szybkich.
Dzieci rozpoznają tempo utworu- na melodię szybką- biegają po sali, na wolną- maszerują. Dzieci rozpoznają głośność utworu- na melodię cichą biegają na palcach, na głośną- tupią nogami.
Zabawa „Kto zadzwonił”
Dzieci siedzą w rzędzie, mają ręce schowane za krzesełkiem. Jedna osoba stoi tyłem do nich i zgaduje kto zadzwonił dzwoneczkiem.
Zabawa „Poznaj kto mówił”
Za zasłonę wchodzi troje dzieci. Wśród reszty dzieci są te, które opisują jednym zdaniem obrazki. Zadaniem dzieci za zasłoną jest odgadnięcie kto mówił.
Zabawa w „Głuchy telefon”
Opowiadanie ruchowe.
Osoba prowadząca czyta tekst opowiadania, a dzieci ilustrują treść ruchem.
PRZYKŁADOWY TEKST:
Pewnego dnia miś Trufelek wybrał się na spacer do lasu - dzieci idą w określonym kierunku przenosząc ciężar ciała z nogi na nogę.
I tak sobiespiewa: Idzie miś, idzie miś, miś jest bardzo głodny dziś - równocześnie tupią zgodnie z rytmem wypowiadanego tekstu.
- Oj, zjadło by się coś dobrego, mru, mru - zatrzymują się i rozglądają w różne strony, następnie robią daszek nad oczami, spoglądają w górę.
- OOooo..Tam jest gniazdo pszczół, czuję zapach słodziutkiego miodu - głaszczą się po brzuchach.
- Muszę koniecznie wdrapać się na drzewo - przechodzą do przysiadu, naśladują powolne wspinanie się na drzewo.