X 1
Jakie refleksje na temat sprawowania władzy wzbudziła w tobie lektura wybranego dramatu. (np. „Antygona'' , „Makbet'' , „Odprawa posłów Greckich''
Władza to zdolność zapewnienia porządku prawnego. Powinna być w rękach ludzi odpowiednio do tego przygotowanych, dbających nie tylko o swoje interesy, ale interesy całego społeczeństwa. To prawda, że trudno dogodzić wszystkim, ale jak już się dostąpi tego zaszczytu to powinno postępować się w miarę sprawiedliwie. Przykładami ludzi niezdolnych do sprawowania władzy są Kreon z "Antygony" Sofoklesa i Makbet - tytułowy bohater utworu Szekspira. Pierwszy z nich jest człowiekiem gwałtownym, skorym do gniewu, nieustępliwym i pełnym podejrzliwości. Nie ma on wyrozumienia i litości. Dla Kreona wartością nadrzędną jest rozum, ład społeczny i państwo. Kreon wszędzie dopatruje się wrogów, nieustannie odczuwa zagrożenie swojego państwa. Nie interesują go ludzie, którymi rządzi, ale sama władza. W swoich poczynaniach nie uznaje wiary i obowiązujących obyczajów jakie wyznają jego poddani. Według niego godnym potępienia byłby ten kto "wyżej nad dobro publiczne kładł zysk przyjaciół ".
Uznaje, że wszyscy ludzie są równi wobec prawa. Nie trafiają do niego żadne rady i argumenty. Na prośbę syna, który stara się nakłonić go do zmiany rozkazu mówi : " A więc w mym wieku mam mądrości szukać i brać nauki u tego młokosa ? ". Uważa, że jego rozkaz jest słuszny i niepodważalny. Wydając zakaz pochowania zwłok Polinejkesa chce zaprowadzić porządek i nauczyć od pierwszego dnia swego panowania szacunku dla jego własnych praw uznawanych przez siebie za właściwe . Jego bezwzględność i okrucieństwo wynika nie z zapalczywości i gniewu, a tylko z zimnej konsekwencji rozumowania. Słuszne, według jego mniemania postanowienia obracają się przeciwko niemu. Za swoje czyny zostaje surowo ukarany utratą najbliższych. Na pewno nie doszłoby do tej tragedii gdyby posłuchał życzliwych mu osób. Nie musiałby oszaleć z rozpaczy. Kreon dopiero teraz dostrzega swoje błędy.
Tragedia Sofoklesa ma wymiar uniwersalny. Dotyczy ona odwiecznych problemów związanych ze sprawowaniem władzy w państwie. Ludzie piastujący wysokie stanowiska biorą na swoje barki ciężar odpowiedzialności. Każdy władca powinien dbać o dobro kraju nie może on odrzucać religii