18.10.10
Marcin Sobiech
Zwiększona oporność na insulinę u pacjentów bez cukrzycy pozwala przewidzieć wystąpienie udaru niedokrwiennego mózgu jednak nie zawału serca
Na łamach pisma Archives of Neurology ukazały się wyniki analizy 1509 pacjentów nie chorujących na cukrzycę, pochodzących z badania Northen Manhattan Study, w którym udowodniono, że oporność na insulinę znacząco podnosi ryzyko udaru niedokrwiennego u pacjentów nie chorujących na cukrzycę, niezależnie od tradycyjnych naczyniowych czynników ryzyka lub obecności zespołu metabolicznego lub jego komponentów.
Okazało się, że w badanej grupie pacjentów, w której nie występował wcześniej udaru ani cukrzyca, najwyższy poziom oporności na insulinę (pacjenci z najwyższego kwartyla) zdefiniowany za pomocą wskaźnika oporności na insulinę HOMA-IR równego 2,8, wiązał się z prawie 3 - krotnie wyższym ryzykiem udaru niedokrwiennego w trakcie obserwacji niż pacjenci z niższą wartością tego wskaźnika.
Średnia wartości wskaźnika HOMA-IR wyniosła 2,3, natomiast wartość wynoszącą co najmniej 2,8 zaobserwowano u 26, 3 % kobiet oraz 22,6 % mężczyzn uczestniczących w badaniu. W trakcie trwającej 8,5 roku obserwacji 180 pacjentów doświadczyło jednego lub więcej incydentów naczyniowych - u 46 pacjentów wystąpił udar niedokrwienny zakończony lub niezakończony zgonem, u 45 zawał serca zakończony lub niezakończony zgonem. Łącznie u 121 pacjentów wystąpił zgon z przyczyn naczyniowych.
Wieloczynnikowa analiza wykazała, że wartość HOMA-IR mieszcząca się w czwartym kwartylu w sposób istotny statystycznie pozwalała przewidzieć ryzyko udaru niedokrwiennego mózgu (HR=2,83, 95 % CI 1.34-5.99), w porównaniu do wartości mieszczących się w kwartylach 1-3. Nie zaobserwowano znaczącej wartości predykcyjnej dla zawału serca (HR=1.77, 95 % CI 0.88-3.58) czy dla innych zdarzeń naczyniowych (HR=1.25, 95 % CI 0.86-1.82) bądź zgonu z przyczyn naczyniowych (HR=1.1, 95 % CI0.69-1.74).
Autorzy badania podsumowują, iż oporność na insulinę może stać się nowym celem terapeutycznym w prewencji udaru niedokrwiennego mózgu jednak podkreślają iż nadal złotym standardem w prewencji udaru mózgu, zawału serca czy innych powikłań naczyniowych jest zmiana stylu życia, kontrola ciśnienia tętniczego, lipidów czy glukozy. Zalecają jednocześnie, iż pacjenci ze znaczną opornością na insulinę z powodu zwiększonego ryzyka udaru mózgu powinni być rozważeni do bardziej agresywnej terapii.
Bibliografia
Archives of Neurology October 2010