Po drugim czytaniu, przed Ewangelią, w Uroczystość Zesłania Ducha Świętego śpiewamy piękną pieśń, nazywaną sekwencją, w której nie prosimy o dar języków, tylko o rozjaśnienie, upiększenie, czyli uświęcenie naszych serc. Aż cztery razy jest w tej pieśni słowo "serce". Śpiewamy: "Przybądź... Słodka serc radości!... Serc wierzących wnętrza poddaj Twej potędze!... Ulecz serca ranę!... Rozgrzej serca twarde!"
W miesięczniku dla dzieci o nazwie "Mały Gość Niedzielny" w numerze z czerwca 1997 r. jest na str. 5 taki oryginalny "Sercowy słownik". "Serce może być: chore słabe - silne - zdrowe - sztuczne - anielskie - ciche - dobre - gołębie - macierzyńskie siostrzane... Ale także: kamienne - harde - nieczułe - oschłe - zimne - z piernika..." A Pan Jezus powiedział, że wszystko co dobre i złe, pochodzi z serca człowieka. I dlatego naszym sercom jest potrzebny Duch Święty, by serce mogło: nie tylko uderzać, ale i kochać, nie tylko zamierać z trwogi, ale i promieniować z radości... Żebyśmy mogli do tego serca przytulić nie tylko tatę i mamę, brata i siostrę, ale - jak to czyniła Matka Teresa z Kalkuty - także smutnych, biednych, samotnych, chorych, byśmy umieli okazać komuś serce i pójść za głosem serca, jeżeli w nim Duch Święty rozpalił swoje światełko.
Kiedyś jechałem pociągiem. Widać było po sutannie, że jestem księdzem. Był tłok, stałem na korytarzu. Na kolejnej stacji wpadła jak burza na ten korytarz gromada młodzieży. Koło mnie stanęło trzech chłopaków. Dowiedziałem się potem, że byli z kl. II technikum. Zaczęli bardzo wesoło rozmawiać. Cieszyłem się, że maja dobry humor, ale martwiło mnie, że co drugie, trzecie słowo, to było takie ordynarne powiedzonko, którego tu nawet pierwszej litery nie powiem... Powiedziałem: "Przepraszam, ale powiedzcie mi: czy takiego języka polskiego uczą was w szkole?..." - Zamilkli, a jeden odpowiedział: "Przecież tak wszyscy mówią!" - A ja: "Ja na przykład nie!" A oni: "Bo ksiądz to ksiądz!" Ale potem rozmawialiśmy już w czwórkę i okazało się, że to brudne słówko nie było potrzebne. Jakieś dobre światełko wpadło w te młode, dobre serca...
Ks. Ludwik Warzybok - MÓWIĆ RÓŻNYMI JĘZYKAMI BIBLIOTEKA KAZNODZIEJSKA 5-6(140) 1998