Jerzy Andrzejewski - „Ciemności kryją ziemię” ( grudzień 1955- kwiecień 1957)

Rozdział Pierwszy

• 1485 Mancza- Milicja Chrystusowa (Wielka Inkwizycja)

• Mateo, Diego - zakonnicy

• Ojciec Tomas Torquemada to on przyjechał razem z Milicja Chrystusową do Villa-Real w Manczy; Wielki Inkwizytor Królestwa Kastylii i Aragonii

• Wysłaniec z Saragossy obwieszcza śmierć Pedro Arbuz (zamordowany)

• Padre de la Cuesta wyznał ojcu Torquemada, że chciałby zostać arcybiskupem; Torquemada uważa, że zaślepiła go pycha

• Torquemada poszedł w nocy do kościoła

• Torquemada namawia Don Rodrigo do kłamstwa. Wmawia mu, że Pan Hejeda pochwalił zbrodnię dokonaną na Pedro Arbuez

• Torquemada modlił się by nie zgasła nim nienawiść do wrogów

• Spotkanie Diego z Inkwizytorem w kościele Rozmawiają o nienawiści, zbrodni. Diego wyznaje, że pali go suknia dlatego, że jest hańbiona przez tych, którzy tez ja noszą, mają władzę i używają jej do zbrodni. Diego nie wie, że rozmawia z ojcem Torquemada. To właśnie jego obwinia o zbrodnie. Nienawidzi go. Torquemada wyznaje, że to on jest tym, którego nienawidzi - Wielkim Inkwizytorem. Diego chce zabić Inkwizytora, powstrzymuje się jednak i zaczynają się wspólnie modlić

• Diego rozmawia z Mateo. Mateo mówi Diego by pozostał sobą i zachował swoje sumienie

• Ociec Torquemada przychodzi do Diego. Rozmawiają o Świętej Inkwizycji, miłości itd.

< Pogarda - ziemskie ramię miłości>

• Diego został powołany na stanowisko osobistego sekretarza Wielkiego Inkwizytora

Rozdział Drugi

• Valladilid - tam Inkwizytor wyruszył po opuszczeniu Villa- Real

• Powstał Bóg by walczyć o swoją sprawę - napis na szatach urzędników Wielkiej Inkwizycji.

• Poprzez działalność Wielkiej Inkwizycji wzrastał pobożność wśród ludzi i szerzył się jej wierny cień - strach

• Diego wyznał Ojcu Torquemada, że nie ma zaufania do Pana de Sigura

• Torquemada wzywa do siebie Sigura. Rozmawiają o bezpieczeństwie. Ojciec wyznaje, że boi się spisku, że ktoś chce go zabić. De Sigura postanawia jako pierwszy (po manipulacjach Inkwizytora) zjeść posiłek przygotowany dla Torquemada. De Sigura pije wino zatrute przed jego przyjściem przez Torquemada i umiera.

• Diego prosi o możliwość powrotu do swojego klasztoru

• Rodrigo został dowódcą. Przyjął obowiązki po Ge Sigura, który został pośmiertnie oskarżony o to, że sam otruł wino podane Ojcu Torquemada

• Don Lorenzo został mianowany do sprawdzania posiłków Wielkiego Inkwizytora

• Crostobal Galvez Inkwizytor Świętego Trybunału w Valladolid

• Książe de Villona źle ocenia działalność Świętej Inkwizycji, świętych Trybunałów. Uważa, że kary są zbyt surowe

Rozdział Trzeci

• Alvaro - przybył do ojca Torquemada z Villa- Real

• Alvaro miał też wiadomość do Diego od ojca Mateo (prosił by przekazać, że się za niego modli)

• Diego wyznał ojcu Torquemada, że chciał udawać groźna chorobę by nie jechać do Villa -Real. Nie chciał spotkać się z Mateo

• Diego opowiedział ojcu, że Mateo ma poglądy różne od poglądy Kościoła. Torquemada podyktował pismo, które Diego napisał o postawienie przed sadem Mateo za głoszenie poglądów heretyckich

Rozdział Czwarty

• Sierpień 1492

• Święta Inkwizycja przybywa do Sewilli

• Rodrigo de Castro „zhańbił” się z żydowską dziewczyną i został skazany i wygnany (to Lorenzo doniósł na niego)

• Papież skarży się na postępowanie, zbyt duża surowość ojca Torquemada królowi Ferdynandowi i królowej Izabeli

• Dekret - nieochrzczeni Żydzi muszą opuścić Hiszpanię pozostawiając swój majątek

Rozdział Piąty

• 1498 - Toledo- ojciec Torquemada zaniemógł.

• Lolernzo Perez - szerzył bezbożne poglądy ( brak diabła); oskarżony. Opis przesłuchania, które mimo złego stanu zdrowia przeprowadzał Ojciec Torquemada. Manipulacja. Ostatecznie Perez przyznał się do winy

• Ojciec Torquemada postanawia wyjechać do rodzinnego Avila, by tam umrzeć

Rozdział Szósty

• W drodze do Avila Torquemada bardzo źle się poczuł. Zatrzymali się w domu de Lara

• Lara opowiedział Lorenzowi ( on przejął dowództwo za Rodrigo <można było się spodziewać > o mężczyźnie znalezionym przez jego ludzi. Był bardzo chory i zmarł po kilku miesiącach. Był to Rodrigo de Castro.

• Ojciec Torquemada poczuł się lepiej i rozkazał by wyruszyć dalej.

• Torquemada przyznał przed samym sobą, że się pomylił, ze system, który stworzył jest zły. Rozmawia z kimś <ktoś do niego mówi, może diabeł, jakiś duch, sumienie- ciężko powiedzieć >. Ktoś mówi, że wierzy w system i nie zgadza się z Ojcem. Obraża Torquemada. Mówi mu, że powinien umrzeć by nie zdążyć już nic zmienić. Mówi, że tera on będzie jego następcom i będzie kroczył wyznaczoną przez niego drogą, która jako jedyna jest słuszna

• Ojciec Torquemada przed śmiercią polecił by Diego odbudował wszystko od nowa. Wyznał, że się pomylił i to co zbudował na strachu i kłamstwie nie jest dobre. Uważa, że zrobił ze świat więzienie, że ziemię przez niego okryła ciemność i trzeba to zmienić. Ojciec rozkazał, by Diego napisał dekret o zniesieniu Wielkiej Inkwizycji, o otwarciu więzień, o tym, ze wszystkie wydane do tej pory wyroki są nieważne. Gdy wydał wszystkie polecenia zmarł

• Diego stał przy zmarłym ze łzami w oczach i nie wiedział co teraz zrobić. Uderzył Ojca Torquemada w twarz

Jerzy Andrzejewski - „Idzie skacząc po górach” (marzec 1962- marzec 1963)

• Antonio Ortiz- malarz. Po rozstaniu z żoną zniknął ze świata artystycznego na trzy lata. Teraz wielki powrót.

• Ortiz często nazywany: Bogiem, Boskim, Staruchem, Genialny cap,

• Francoise Pilier - młoda (22 lata) modelka, w której zakochał się Ortiz. Dla niej powstały dwadzieścia dwa obrazy. 22 to dla Ortiza cyfra symbol ze względu na to, że wernisaż odbędzie się 22 marca w dzień dwudziestych drugich urodzin ukochanej.

• Jeden z krytyków nazwał Ortiza tym, który idzie skacząc po górach („Pieśń nad pieśniami”)

• Alain Piot - nienawidzi Ortiza (???)

• Suzanne - dziewczyna Alaina; opowiada Bernardowi Vincent o rozstaniu z Alinem. Mieszkali (ona i Alian) przez jakiś czas z Ortizem. Opowiada o spotkaniu z Andre (dziennikarz) i kobietą, która mu wówczas towarzyszyła. Była to Francoise.

• Paul Allard - pisarz, poeta francuski. Homoseksualista, sypia z chłopcami „z ulicy”, by „poczuć żywioł prostaczy”

• Andre Galeot (dziennikarz - Jan Chrzciciel dobrej nowiny) razem z młodym chłopcem - Barba jedzie do szpitala zrobić zdjęcia jego dziadka, który jest najstarszym przyjacielem Ortiza. To w jego pracowni Ortiz organizuje wernisaż.

• Barba chce sprzedać Andre jakieś zdjęcie z Ortizem (??? <nie jestem pewna o co chodzi, chyba po prostu o problem sprzedania pamiątek, zdjęć, ważnych lub krępujących rzeczy dla kasy; młody Barba chce sobie zarobić nawet na śmierci dziadka.> )

• Marek Kostka - polski pisarz; jego przyjaciel malarz - Henryk Milstein rozmawiają o wernisażu u Ortiz ( Henryk -„ Nie lubię go, ale podziwiam”; „ Będzie cyrk, zawsze jest trochę cyrku, jak się zbierze dużo znakomitości…”)

• Jean Clourad - aktor, Robert Naudin - reżyser kręcą scenę w plenerze

• William White - amerykański dramaturg, Eryk Ballard - francuski tłumacz konferencja prasowa

• Ortiz opowiada Francaise o okresie kiedy mieszkali u niego Alian i Suzanne; Alain nie mógł poradzić sobie z pewnym obrazem. Ortiz pod nieobecność Aliana dokończył je za niego. Suzanne pochwaliła dzieło, które w rzeczywistości nie należało do Alina. Alain się załamał, rozstał z Suzanne (ona tak naprawdę nie wie dlaczego) i ukradkiem w środku nocy wyjechał z posiadłości Ortiza. Dzięki temu Ortiz znowu zaczęła malować.

• Swinburne- w książce często przewija się fragment jego wiersza - „ nawet najbardziej znużona rzeka dociera w końcu do morza..”

• Rozpoczyna się wernisaż Ortiza, spotykają się na nim wszyscy znani w każdej dziedzinie artyści.

• Alain idzie na wernisaż Ortiza by powiedzieć mu , że go nienawidzi; Spotykają się; Rozmawiają, lecz Ortiz przerywa i odchodzi (jest zmęczony rozmową)

• Alin szuka Suzanne, chce wyjaśnić jej całą sytuacje z wyjazdem w środku nocy, z rozstaniem.

• Pierwsza miłość Ortiza - Giuseppe - dziadek Barby

• Ortiz i Francoise wychodzą z wernisażu, wstępują do bistro na wino. Fransoise boli głowa, więc wychodzi wcześniej. Po wyjściu zaczepia ją Andre (dziennikarz), Fransoise odsuwa się i wpada pod samochód, umiera Ortiz bierze ją na ręce i odchodzi…

Jerzy Andrzejewski - Bramy raju” (1960)

• „wyprawa krzyżowa” dzieci; krucjata dziecięca; Francja

• Jakub (Jakub Piękny) pasterz, któremu objawił się głos Boga i kazał zebrać dzieci i iść z nimi do grobu Chrystusowego

• Stary ksiądz - spowiadał dzieci w drodze

• Aleksy Melissen, Blanka - córka kołodzieja; Robert - syn młynarza; Maud - córka kowala

• Muda przy spowiedzi mówi, że idzie do grobu Jezusa z miłości do Jakuba, a nie Jezusa; W Maud z kolei zakochany jest Robert

• Przy spowiedzi Robert opowiada o chorym ojcu, o Jakubie, znalezionym przed piętnastoma latami koszyku na schodach kościoła i o wielkiej miłości do Maud (to dla niej idzie)

• Spowiedź Blanki - jest rozpustna, miała wielu kochanków, ale kocha tylko jednego - Jakuba. Wie że kiedy teraz kocha się z Aleksym to on również myśli o kimś innym, zupełnie jak ona myśli o Jakubie

• Spowiedź Aleksego Melissen - opowiada o miłości do człowieka, który zamordował jego rodziców. Teraz zakochany jest w Jakubie i o nim myśli kochając się z Blanką

• Jako ostatni spowiada się Jakub, opowiada o objawieniu, o miłości do Hrabiego Ludwika.

• Jakub jako jedyny nie uzyskał rozgrzeszenia i błogosławieństwa

• Spowiednik chciał zatrzymać pielgrzymkę, chciał by dzieci wróciły do swoich domów

• Jakub jednak kazał im śpiewać tak by zagłuszyły głos Spowiednika i poszły dalej…

5

---