ANDY WARHOL, PORTRET MARILYN MONROE

• Serigrafia (drukowanie sitowe) + akryl, 1965

• pop-art

• Temat - portret kobiecy un face

• Przedstawia powieloną twarz Marilyn Monroe

• Kompozycja otwarta ze wszystkich stron

• Pasowa

• Światło buduje przestrzeń w twarzy

• Brak przejść tonalnych, walorowych

• Kolory ostre, jaskrawe barwy odwołujące się do reklamy (plakatu); kolor odrealniony

• Mocne kontrasty

• Jaskrawe barwy

• Odrealnione kolory

• Przestrzeń budowana za pomocą plam barwnych; zimne jest czarne

• Plama barwna płasko kładziona

• Jest to przykład jednego z wielu portretów Marilyn Monroe, przykład personifikacji amerykańskiego snu o sukcesie zabarwionego niekiedy tragicznie (portret powstał kilka dni po tragicznej, tajemniczej śmierci gwiazdy)

• Dzieło Warhola symbolizuje kult sławy, sposób, w jaki może ona pochłonąć daną osobę, albo jak ta osoba może zginąć poza własnym wizerunkiem

• Dowodzi to, jak osoba znana może po śmierci zyskać „nieśmiertelność” w wielokrotnie powielanym swoim obrazie - w mediach, reklamach.

• Negowanie oryginału i zastąpienie go licznie powielanymi kopiami to centralne przesłanie postmodernizmu, którego prekursorem był pop art.

• Portret ten jest jednym z cyklów wielkich gwiazd, ikon XX wieku. Andy Warhol sam stał się ucieleśnieniem wielkiego sukcesu

O pop-arcie:

Na ukształtowanie się pop-artu miał wpływ konsumpcyjny charakter zachodniej cywilizacji, zwłaszcza mechanizmy reklamy. Styl ten czerpał z surrealizmu, co widać m.in. w paradoksalnych zestawieniach, komiksów, przenosząc je na płótna, jak i naturalizmu, przedstawiając niekiedy przedmioty codziennego użytku z werystyczną dokładnością. Wyróżniał się nieograniczoną swobodą twórczą, dążącą do zobrazowania cywilizacji wielkomiejskiej i jej kultury masowej.

---