Podzial dziejów języka polskiego:
doba staropolska (epoka przedpiśmienna, do około polowy XII wieku oraz pierwsze zapisy epoki piśmiennej od XII do XV/XVI wieku); pierwsze zapisane polskie slowa w Zlotej Bulli z 1136 roku (Łęczyca, Piotr)
dobra średniopolska (od XVI wieku do lat 80. XVIII wieku: czasów oświecenia)
doba nowopolska (do 1939 roku)
wspólczesność
Język polski wywodzi się z grupy języków indoeuropejskich, które z kolei pochodzą od wspólnego języka praindoeuropejskiego
Ok. IV/III w. p.n.e. wylonily się poszczególne języki; w tym język praslowiaski (ogólnoslowiański); nie istnieją dziś zabytki tego języka, ale dowodem na to, że istnial jest podobieństwo między dzisiejszymi językami slowiańskim - musialy mieć wspólny trzon; język praslowiański funkcjonowal do VI w. n.e.; wtedy też wylonily się trzy grupy językowe: wschodnioslowiańskie, poludniowoslowiańskie i zachodnioslowiańskie (czeska, lużycka i lechidzka, do której należaly dialekty Polan, Wiślan, Ślężan itp.); po zjednoczeniu plemion wylonil się jednen język polski, choć nie cakiem jednolity
Najstarszy zapisany język slowiański (literacki) to język staro-cerkiewno-slowiański (SCS); zapisany w polowie IX w. przez Cyryla i Metodego (wladca państwa Wielkomorawskiego zaprosil misjonarzy; aby nauczać, musieli poznać język ludności; w tym celu stworzyli alfabet do jego zapisu: cyrylicę i gladolicę, którym zapisali modlitwy, fragmenty PŚ; dzięki temu można sobie wyobrazić jak wyglądal język praslowiański)
W języku praslowiańskim występowaly 3 liczby: pojedyncza, podwójna i mnoga (pozostalości w języku dzisiejszym: oko, oczy, oka; ucho, uszy, ucha)
Język ten był dosyć ubogi; obejmowal slowa dotyczące życia codziennego, pracy i rodziny, tj. pory roku, nazwy zbóż, narzędzi (radlo, brona), ziemia, woda, jaskinia, wiatr, piorun, nazwy drzew - kompletny brak pojęć abstrakcyjnych; slownictwo to, to pion wywodzący się z języka praslowiańskiego; język praslowiański zawieral się w około 1700 slowach
O języku polskim można mówić po zjednoczeniu plemion; Mieszko dokończyl dzielo ojców: język ponadplemienny zjednoczyl państwo: różne dialkty zaczęly się do siebie upodabniać
Chrzest był ważny przede wszystkim dlatego, aby Mieszko mógl sam zacząć uprawiać politykę, bez pośrednictwa Niemców czy Czechów; chrzest zostal przyjęty od Czech
Chrześcijaństwo było podbudową pod system feudalny (król pomazańcem bożym - wszelka wladza pochodzi od Boga); możnowladcy buntowali się glównie ze względu na posty i normy moralne dotyczące życia seksualnego
1385 - chrzest Litwy na mocy ukladu w Krewie; Litwa ostatnim niechrześcijańskim państwem w tej części Europy
święci zastąpili duchu i bogów pogańskich; była to asymilacja nowej religii do starej; nakladanie świąt chrześcijańskich na pogańskie (Jana Chrzciciela na św. Kupaly)
ok. 880 r. - chrzest silą Wiślimira przez Świętopelka Morawskiego
język polski rozwinąl się poprzez neologizmy, przesuwanie znaczenia slów już istniejących i zapożyczenia
neologizmy
często pochodzily od slów już istniejących; tworzyli je księża i zakonnicy - tlumacze z innych języków; powstają do dnia dzisiejszego
wiele wyrazów zlożonych np. lagodnomowny, przeddomie
inne wyszly z użycia zastąpione innymi: rzęścina - kobieta, żdać - czekać
pochodzily od określeń związanych z pewnym zdarzeniem lub sytuacją: chorownia - szpital; izabelowaty - maść konia, o kolorze koszuli noszonej przez 3 lata
zdrobnienia, spieszczenia - charakterystycze dla staropolszczyzny (M. Rej) i baroku („Lulajże Jezuniu”)
XVIII wiek - pierwsze gramatyki, slowniki języka polskiego; konieczność zastąpienia (KEN) lacińskich nazw, np. przypadków, polskimi (1788 r.); próba zastąpienia w związku z tym pedagogiki chowanną
przesuwanie znaczenia lub zabarwienia emocjonalnego
kobieta do XVII/XVIII - ladacznica; o przedstawicielce plci żeńskiej mówiono żona, rzęścina, niewiasta, bialka; „kobieta” zostala użyta w sensie neutralnym po raz pierwszy przez Paska, czyli w XVII w.
ten mężczyzna - ta mężczyzna; przedstawiciel plci męskiej to mąż; ta mężczyzna to zbiorowość
matka - mać; nieprzytomny - nieobecny; dziad - przodek; truchleje - slabnie; zajrzeć - zazdrościć
zapożyczenia
czeski (czechizmy) - kościól; przez niego przechodzila do nas lacina: oltarz (lac. altare), msza (lac. missa)
lacina - terminologia kościelna, naukowa, prawnicza: rektor, profesor, senat, historia, pergamin, traktat, religia, kolor, w Polsce pisano w lacinie do XVI wieku
makaronizowanie - wplatanie do wypowiedzi wyrażeń z języka obecego; modne w XVII-VIII wieku; wiąże się z szkolnictwem jezuitów (zakon od 1540 r.); prowadzili oni kolegia jezuickie i akademie, gdzie kladziono nacisk na reotrykę, teologię i lacinę; makaronizowanie mialo świadczyć o wyksztalceniu
niemiecki - związane z lokacją miast na prawie miejskim (XIII-XV w.; postanowiono sprzedawać ziemię osadnikom niemieckim, którzy chętnie zjeżdzali, gdyż w Niemczech panowal kryzys; robione to w celu zaludnienia ziemii, rozwoju gospodarczego, handlu; zabraniano przy tym przyjmowania do miast Polaków - w Krakowie mieszkalo w tym czasie 80% Niemców, mówiono glównie po niemiecku aż do buntu wójta Alberta w 1311, który wraz z niemieckim mieszczaństwem domagal się Czecha na tronie; Niemcy byli ścinani przez Łokietka po teście językowym); slownictwo handlowe, rzemioslo, prawa: rynek, gmina, jarmark, lichwa, murarz, czynsz, burmistrz
1281 r. - synod w Łęczycy; bp. Jakub Świnka; ustawy broniące języka polskiego; modlitwy w kościolach po polsku (duszpasterze musieli zatem znać język polski); zaczęla powstawać ponaddzielnicowa polszczyzna kościelna; język stal się synonimem narodu
puryści językowi: naprawianie języka polskiego po wojnie (szlafrok - podomka)
italianizmy - najwięcej w renesansie (XVI wiek); druga żona Zygmunta Starego, królowa Bona przybywa do Polski wraz ze swoją świtą i sprowadza tym samym nowe zwyczaje; zapożyczenia związane są zatem z ogólnym życiem dworskim (obyczaje, ogrodnictwo, moda, architektura, kulinaria), ale również z nauką: bankiet, tort, palac, fontanna, fortepian, koncert, sonata, belweder, kasyno, szpinak, brokul, pomidor, parasol
galicyzmy - ich zapożyczanie związane z elekcją w 1573 roku Walezego na króla (rozprężenie obyczajów na dworze; nazywanie syfilisu chorobą francuską, ale również ruską) oraz z królową Marią Ludwiką (żoną Wladyslawa IV i jana Kazimierza) oraz Marią Sobieską; z ich osobami związane są silne wplywy kultury francuskiej na polską; za czasów Marii Ludwiki wprowadzenie dekoltów (do jej czasów w Polsce nie noszono dekoltów; cialo zakryte, choćby koszulą), zakonu Wizytek (uczyly panienki z dobrych domów, po francusku) i Księży Misjonarzy; wraz z Marią Ludwiką do Polski przyjechala w wieku 3 lat późniejsza Marysieńka Sobieska, jako dwórka; wychowana w duchu francuskim; w XVIII wieku następuje eliminacja slów z jezyka polskiego na rzecz francuskiego; przede wszystkim wyrazy dotyczące życia dworskiego: gorset, fryzjer, dama, bagaż, róż, krem, papiloty, tupet (peruka), kolory kart; z czasów wojen napoleońskich terminologia wojskowa: szarża, batalion, patrol, artyleria; tańce, również polonaise („polski taniec”); kolejne próby purytów: mięsienie zamiast masażu
turecki - związane z kontaktami wojennymi oraz handlowymi; Lwów i Zamość: glówne szlaki handlowe ze wschodu na zachód i odwrotnie; Lwów jednym z najbogatyszych miast; Ormianie przybyli do Lwowa w 1453 r. i od tamtej pory pośredniczyli w kontaktach; slownictwo związane z handlem: bazar, turban, kotara, imbryk, kawior; terminologia wojskowa (wojna i stosunki dyplomatyczne, ochrona Wiednia przed Tatarami): bulawa, buzdygan (oznaka wladzy wojskowej), buńczuk, kolczan (futeral na strzaly), kulbaka (siodlo), kurhan (mogila), czekan; kulinaria: kefir, kawa (pierwsza kawiarnia zalożona w Wiedniu przez Kulczyckiego, który pojawil się tam razem z Sobieskim; wpadl na pomysl kawy z mlekiem); kontusz (j. węg.) i żupan: dotarly poprzez język turecki; asymilacja stroju obcego jako narodowy (spór między frakiem a kontuszem, czyli między kosmopolotami a sarmatami; snob - sinno nobilat, bez szlachectwa; ktoś kto aspiruje do wyższej pozycji); jasyr - związane z mitem przedmurza; kresy nękane najazdami tatarów; branie w jasyr, czyli w niewolę tatarską (lupienie, równanie z ziemią, wywożenie kobiet do haremów)
arabizmy - terminologia kultury i naukowa, już w średniowieczu i renesansie; glównie dziedziny matematyczne i chemiczne: algebra, algorytm, cyfra, zero, admiral, meczet, muzulmanin, henna
hungaryzmy - czaty, hajduk, juhas, gazda, szalas, giermek, czardasz, arczuk, bizun (pas rzemienny stosowany w szkolach do kar cielesnych, u jezuitów i pijarów)
rusycyzmy:
bialorutenizmy (morda, jelczeć, posag, czerep)
ukrainizmy (czereśnia, hultaj, wiedźma, chlystek, chata)
rutenizmy, z XIX-XX wieku (lagier, kolhoz, kufajka, kombinat, gazik, car, bajar, samowar)
jednak w językach rosyjskich to raczej język polski był zapożyczany
anglicyzmy: pierwszy angliycyzm w XVII wieku to brytan czyli wielki pies; następnie w XIX wieku: frak, galon, poncz, rum, flanela; II polowa XIX wieku: jacht, kuter, boxer, trener, rewolwer; XX-leci międzywojenne: przemiana obyczajowa, moda na sport ze Stanów, Jastrzębia Góra - 1. kurort; sport, tenis, dżokej, finisz, lider; whisky, keks, lord, smoking, moher, czek, eksport, transport, dolar, traper; lata 90.: internet, komputer, marketing, pub, rock
barbaryzmy: zastępowanie wyrazów, które już istnieją w danym jezyku (living-room, party)
sex-shop - chutnik
* - rekonstrukcja językowa
jery - pólsamogloski w języku staroslowiańskim, które później zredukowano
czasy sarmackie (XVI/XVII) - fascynacja orientem
tezeaurus - slownik synonimów