Analiza zmian w zapisach ustawy o własności lokali

Ryszard Bednarski

Analiza zmian dokonanych w zapisach Ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r.

Niniejszy artykuł powstał w związku z przypadającą w ubiegłym roku 15. rocznicą obowiązywania Ustawy o własności lokali. To wystarczająco długi okres czasu, by można było prześledzić zmiany w ustawie, które w tym czasie zostały dokonane i ocenić ich skuteczność oraz przydatność dla jej adresatów, czyli właścicieli lokali z praktycznego punktu widzenia.

Ustawa o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r., Dz.U. Nr 85 z 1994 r., poz. 388 była nowelizowana dwukrotnie: w 1997 r. oraz w 2000 r. W 2000 roku został również ogłoszony jednolity tekst ustawy. Ustawa podlegała jednak dalszym przekształceniom np. w związku z wejściem w życie lub nowelizacją innych ustaw. Miało to miejsce w roku 2000, po wejściu w życie Ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej oraz w roku 2004, w związku z wejściem w życie Ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Analiza zmian dokonywanych podczas kolejnych nowelizacji pierwotnej wersji Ustawy pozwala na wyciągnięcie następujących wniosków:

- W Rozdziale 1 pt.: Przepisy ogólne zostało dokonane szereg zmian, choć np. artykuł 1 pozostał w wersji pierwotnej.

- W art. 2, punkty 1 i 2 również pozostały w wersji pierwotnej. W punkcie 3 organem stwierdzającym spełnienie wymagań samodzielnego lokalu mieszkalnego, w miejsce organu właściwego w sprawach nadzoru architektoniczno-budowlanego, jest starosta, co ma wyraźnie charakter doprecyzowujący zapis pierwotny. Punkt 4 zawierający definicję pomieszczeń przynależnych był zmieniany dwukrotnie, a wersja ostateczna jest względnie klarowna i uwzględnia wiele sytuacji życiowych. Punkty 5 i 6 zostały dodane w nowelizacji z 16 marca 2000 r. Są one ważne dla wspólnot mieszkaniowych ponieważ precyzują powinności dotyczące wykonania dokumentacji technicznej budynku.

- Artykuł 3 Ustawy, zawierający definicje nieruchomości wspólnej, udziału w tej nieruchomości i sposobu jej określania, został w całości ustalony w art. 1, pkt 2 Ustawy z
22 sierpnia 1997 r. Artykuł ten był również przedmiotem skargi skierowanej do Trybunału Konstytucyjnego, który nie dopatrzył się jego niezgodności z Ustawą Zasadniczą.

- Wejście w życie Ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw spowodowało dodanie nowego artykułu 3a, który w całości dotyczy, kuriozalnego w skali europejskiej, a nadal funkcjonującego w Polsce, prawa użytkowania wieczystego gruntu. Artykuł porządkuje sprawy dotyczące oddawania w użytkowanie wieczyste ułamkowej części gruntu, sprzedaży udziału we współwłasności gruntu, jeśli stanowi on przedmiot współużytkowania wieczystego oraz sprawy związane z ustalaniem terminu trwania prawa użytkowania wieczystego.

- Artykuł 4 pozostał w całości w wersji pierwotnej. Zawiera on zapisy dotyczące uprawnień dotychczasowego właściciela nieruchomości, co do niewyodrębnionych lokali oraz części wspólnej nieruchomości. W punkcie 1 wyraźnie została podkreślona również konieczność wykonywania przez niego obowiązków równych obowiązkom właścicieli lokali wyodrębnionych. Ważne jest również stwierdzenie zawarte w punkcie 2, które uniemożliwia jakikolwiek wpływ właścicieli lokali wyodrębnionych na zawieranie umów o wyodrębnianiu dalszych lokali.

- Punkt 1 art. 5, regulujący podział nieruchomości gruntowej, pozostawał początkowo w wersji pierwotnej. Do artykułu 5 dodany został punkt 2 w brzmieniu określonym w Ustawie z dnia 16 marca 2000 r. Całkiem nowe brzmienie otrzymał artykuł 5 zgodnie z zapisem Ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw. Artykuł reguluje możliwe sposoby postępowania właścicieli lokali w odniesieniu do nieruchomości gruntowej, na której znajdują się lokale wyodrębnione.

- Artykuł 6 definiujący wspólnotę mieszkaniową, pozostał w wersji pierwotnej.

- Rozdział 2 Ustawy o tytule: Ustanowienie własności lokalu, a zawierający artykuły od 7 do 11 pozostał w całości w wersji pierwotnej.

Zapisy Ustawy zawarte w art. 7 ust. 1 oraz w art. 8 ust. 1 były także przedmiotem skargi do Trybunału Konstytucyjnego, który, podobnie jak w dwu poprzednich przypadkach, nie dopatrzył się w nich niezgodności z zapisami Ustawy Zasadniczej.

- Rozdział 3 Ustawy pt.: Prawa i obowiązki właścicieli lokali, zawierający artykuły od 12 do 17, w zasadzie również pozostał w wersji pierwotnej. Zmiana, dokonana w trybie art. 1, pkt 4 Ustawy z dnia 16 marca 2000 r., a polegająca na skreśleniu wyrazu zebrania, miała na celu jedynie „podkreślenie ducha ustawy”.

- Rozdział 4 Ustawy zatytułowany Zarząd nieruchomością wspólną, zawierający kluczowe dla tego aktu prawnego artykuły, został w całości znowelizowany, za wyjątkiem art. 27 mówiącego o obowiązku współdziałania właściciela lokalu w zarządzie nieruchomością wspólną i art. 28 zezwalającego na wynagrodzenie właściciela lokalu pełniącego obowiązki członka zarządu wspólnoty.

- W artykule 18 tegoż rozdziału został dodany punkt 2a, który określa procedurę zmiany sposobu zarządu nieruchomością wspólną. Brak takiego ustalenia w pierwotnej wersji ustawy powodował dowolność procedury, co było często kwestionowane przez właścicieli lokali w procedurze sądowej. Nowelizacja była więc wręcz konieczna dla poprawienia sposobu funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych. Ostateczna treść zapisu została ustalona na podstawie Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. Punkt 3 artykułu otrzymał nowe brzmienie zgodne ze zmianami kreślonymi przez dodany punkt 2a.

- Artykuły 19 i 20 zostały zmienione zgodnie z zapisem zawartym w Ustawie z dnia 16 marca 2000 r. To zmiana zasadnicza, ponieważ określa kiedy wspólnota jest tzw. „mała wspólnotą” działającą według przepisów Kodeksu cywilnego, a kiedy jest „dużą wspólnotą” działającą w oparciu o zapisy kolejnych artykułów Ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. W zapisie pierwotnym, wspólnota składająca z 10 lokali była „wspólnotą małą” i działała w oparciu o zapisy zawarte w Kodeksie cywilnym oraz Kodeksie postępowania cywilnego. Szczególnie uciążliwe w tej formie zarządu nieruchomością wspólną była konieczność uzyskania jednomyślności wszystkich dziesięciu właścicieli lokali podczas podejmowania decyzji przekraczającej zakres zwykłego zarządu nieruchomością wspólną. Przy braku jednomyślności właściciele co najmniej połowy udziałów w nieruchomości wspólnej mogli żądać rozstrzygnięcia sprawy przez sąd. Powodowało to paraliż działalności wspólnot. Zmniejszenie ilości lokali koniecznych do powstania „dużej wspólnoty” z 10 do 7, usprawniło pracę wielu z wspólnot, gdyż łatwiej osiągnąć jednomyślność przez 7 właścicieli lokali, niż przez 10. Podczas prowadzonych badań natknąłem się jednak na wspólnoty, gdzie nawet 4 właścicieli lokali nie jest w stanie podjąć jakiejkolwiek decyzji przekraczającej zakres zwykłego zarządu właśnie ze względu na brak jednomyślności.

- W artykule 21 określającym władztwo zarządu wspólnoty, punkty 1 i 2 nie uległy zmianie, został natomiast dodany punkt 3, który stwierdza, iż działania zarządu w celu wykonania uchwał wspólnoty odnoszą skutek prawny w stosunku do właścicieli wszystkich lokali.

- Artykuł 22 precyzujący czynności przekraczające zakres zwykłego zarządu uległ zmianom w kilku punktach, jednak nie są to zmiany rewolucyjne, a raczej zmiany doprecyzowujące zapisy pierwotnej wersji Ustawy. Punkt 1 artykułu, formułujący prawo zarządu do samodzielnego podejmowania decyzji w sprawach czynności zwykłego zarządu, nie uległ zmianie. Punkt 2 artykułu ustanawiający konieczność podjęcia uchwały przez właścicieli, która wyraża zgodę na dokonanie czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu została nieznacznie doprecyzowana, co nie wpłynęło na zmianę jej zasadniczej treści zawartą w formie pierwotnej Ustawy. Punkt 3 zawiera wykaz czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu. Podpunkty 1 i 5 zostały doprecyzowane, bez zmiany czynności określonych w ustawie pierwotnej. Dodany został podpunkt 5a, który do czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu dodaje udzielenie zgody na zmianę wysokości udziałów we współwłasności nieruchomości wspólnej. Zmieniony został zapis podpunktu 6, jednak nie spowodował on zasadniczej zmiany jego treści. Dodany został natomiast podpunkt 6a, który do czynności przekraczającej zakres zwykłego zarządu zaliczył, jak najbardziej słusznie, nabycie nieruchomości przez wspólnotę. Zapisy podpunktu 8 włączyły do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu również ustalenie części kosztów związanych z eksploatacją urządzeń lub części budynku służących zarówno do użytku poszczególnych właścicieli lokali, jak i do wspólnego użytku właścicieli co najmniej
2 lokali. Dodany podpunkt 9 włączył do katalogu czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu udzielenie zgody na podział nieruchomości gruntowej zabudowanej więcej niż jednym budynkiem mieszkalnym. Dodany podpunkt 10 natomiast, zawiera ważny dla zarządzania nieruchomością wspólną zapis określający sposób prowadzenia przez zarząd lub zarządcę ewidencji pozaksięgowej kosztów zarządu nieruchomością wspólną. Punkt 4 artykułu 22, określający sposób połączenia dwóch lokali stanowiących odrębne nieruchomości, nie uległ zmianie w stosunku do zapisu pierwotnego.

- Artykuły 23 i 24 zawierają zapisy dotyczące uchwał podejmowanych przez właścicieli lokali. Artykuł 23, punkt 1, mówiący o możliwości podejmowania uchwał na zebraniu, w drodze zbierania podpisów, bądź w połączeniu obu form, nie uległ zmianie w stosunku do zapisu pierwotnego. To niezmiernie istotny zapis umożliwiający zarządowi uzyskanie wsparcia dla swoich działań nawet od właścicieli, którzy z różnych względów nie mogli, bądź nie chcieli uczestniczyć w zebraniu członków wspólnoty. Nie uległ również zmianie zapis punktu 2 art. 23, który określa sposób głosowania nad uchwałami. Na mocy Ustawy z dnia 16 marca 2000 r., do art. 23 dodano punkt 2a umożliwiający zmianę sposobu liczenia poparcia głosowanych uchwał wspólnoty z sumy udziałów w nieruchomości wspólnej na zasadę „jeden właściciel to jeden głos”. Ta nowelizacja jest szczególnie ważna dla współwłaścicieli lokali w nieruchomości, gdzie większość udziałów należy do jednego właściciela. Umożliwia wprowadzenie „sprawiedliwej równowagi” w głosowaniach nad uchwałami zarządu. Ostatni punkt art. 23, mówiący o obowiązku powiadomienia wszystkich właścicieli lokali na piśmie o podjęciu uchwały z udziałem głosów zbieranych indywidualnie, został przyjęty w formie pierwotnej. Zmiana w art. 24 umożliwiająca rozstrzygnięcie sądowe, w razie braku zgody wymaganej większości na wykonanie proponowanej przez zarząd uchwały, ma charakter porządkujący, a jej treść jest zgodna z zapisem w wersji pierwotnej Ustawy. Ważną częścią tego artykułu jest wskazówka, iż Sprawę sąd rozpatruje w trybie nieprocesowym, co w sposób znaczący przyspiesza termin rozpatrzenia sprawy, zmniejsza jej koszty i usuwa jedną z możliwych przyczyn paraliżu działań wspólnoty.

- Artykuł 25 umożliwia właścicielowi lokalu dochodzenia przed sądem anulowania treści uchwały, która w jego przeświadczeniu, jest niezgodna z przepisami prawa, narusza zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością lub w inny sposób narusza jego interesy. Możliwość taką daje punkt 1 tegoż artykułu. Do artykułu dodano punkt 1a, który ustala terminy, w których należy podjąć opisane wyżej działania. Artykuł 3 stwierdzający o wykonaniu zaskarżonej ustawy, chyba że sąd postanowi inaczej, został przyjęty w formie pierwotnej.

- Punkt 1 art. 26 to dokładna kopia pierwotnej wersji art. 26 Ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Cały artykuł 26, składający się, w wersji nowelizowanej, z dwóch punktów, zawiera w swojej treści konsekwencje nie powołania zarządu wspólnoty w ustawowym terminie. Punkt 2 został dodany, a celem zapisu w nim zawartego jest uszczegółowienie sankcji wynikających z nie powołania zarządu wspólnoty.

- Artykuł 27 przypominający właścicielom lokalu o prawie i obowiązku współdziałania w zarządzie nieruchomością wspólną, z zachowaniem zasad kierowniczej roli zarządu, został zachowany w formie pierwotnej.

- Również artykuł 28 umożliwiający właścicielowi lokalu pełniącemu obowiązki członka zarządu wspólnoty, pobieranie adekwatnego do nakładu pracy wynagrodzenia, został zachowany w jego pierwotnej formie.

- Artykuł 29 zawiera wykaz obowiązków zarządcy dotyczących prowadzonej dokumentacji. Punkt 1 mówiący o konieczności prowadzenia przez zarządcę określonej przez wspólnotę ewidencji pozaksięgowej kosztów zarządu nieruchomością wspólną oraz zaliczek uiszczanych na pokrycie tych kosztów został zmieniony w stosunku do pierwowzoru. Do artykułu 29 dodano 5 nowych punktów. Punkt 1a stwierdza, iż okresem rozliczeniowym wspólnoty jest rok kalendarzowy. W punkcie 1b zarząd lub zarządca zostaje zobowiązany do sporządzenia protokołu przyjęcia nieruchomości oraz dokumentacji technicznej, prowadzenia i aktualizacji spisu właścicieli lokali wraz z przypadającym im udziałem w nieruchomości wspólnej. Punkt 1c zobowiązuje zarząd lub zarządcę do podjęcia czynności zmierzających do opracowania lub aktualizacji dokumentacji technicznej budynku i rozliczenia kosztów z tym związanych. Punkt 1d określa kogo obciążają koszty opracowania lub aktualizacji dokumentacji technicznej budynku. Z punktu 1d wynika możliwość kontrolowania przez zarząd lub zarządcę dokumentów właścicieli lokali potwierdzających prawo własności lokali. Punkt 2 natomiast, daje możliwość oceny przez właścicieli lokali prowadzonej przez zarząd lub zarządcę działalności, przez podjęcie uchwały w przedmiocie udzielenia im absolutorium. Z kolei punkt 3 daje możliwość kontroli działalności zarządu każdemu właścicielowi lokalu.

- Artykuł 30 w punkcie 1 zobowiązuje zarząd lub zarządcę do dokonywania rozliczeń przez rachunek bankowy, składania właścicielom lokali rocznych sprawozdań ze swojej działalności oraz zwoływania co najmniej raz w roku zebrań ogółu właścicieli, nie później niż do końca pierwszego kwartału nowego roku. W wypadku nie zwołania zebrania w terminie, prawo to przysługuje każdemu z właścicieli lokali, o czym mówi punkt 1a tegoż artykułu. Punkt 3 określający co powinno być przedmiotem zebrania, w zasadzie został zapisany w formie pierwotnej, za wyjątkiem dodatku porządkującego w podpunkcie 2.

- Artykuł 31 daje prawo zwoływania zebrań właścicieli przez zarząd lub zarządcę w razie potrzeby, jak również na wniosek właścicieli lokali dysponujących co najmniej 1/10 udziałów w nieruchomości wspólnej.

- Artykuł 32 opisuje sposób zawiadamiania właścicieli lokali o zebraniu. W formie ostatecznej zawiera 2 punkty. Punkt 1 zawiera zapis ustalający kto, w jakim terminie i w jakiej formie powiadamia właściciela lokalu o zebraniu. W punkcie 2 zawarto zapis ustalający co powiadomienie powinno zawierać.

- Artykuł 32a jest artykułem nowym, który omawia obowiązki zarządu lub zarządcy w wypadku, gdy grunt wchodzący w skład nieruchomości wspólnej nie spełnia wymogów przewidzianych dla działki budowlanej.

- Artykuł 33 określający warunek stosowania Rozdziału 4 jest ostatnim artykułem w tym rozdziale, a jego zmiany, w porównaniu z zapisem pierwotnym, mają charakter formalny.

Pierwotna wersja Ustawy zawierała artykuły od 34 do 38, które zostały umieszczone na początku rozdziału 5 zatytułowanego Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe. Zapisy te zostały pominięte na podstawie Obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o własności lokali.

- W wersji aktualnie obowiązującej, Rozdział 5 składa się z art. od 39 do 41 i zawiera zmiany wprowadzane przez Ustawę w innych obowiązujących przepisach oraz przepisy przejściowe i końcowe z terminem wejścia w życie ustawy włącznie. Ważny, z punktu widzenia właścicieli lokali, jest zapis punktu 1 art. 39, który zobowiązuje Ministra Sprawiedliwości do dostosowania przepisów rozporządzenia w sprawie wykonania przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece do zapisów zawartych w Ustawie o własności lokali. Zapis tego artykułu został zrealizowany poprzez wprowadzenie w życie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece.

Istotny dla właścicieli lokali jest również zapis punktu 1 w art. 40 rozdziału 5, który zobowiązuje jednostki organizacyjne sprawujące dotychczas zarząd nieruchomościami wspólnymi do sporządzenia dla każdej nieruchomości wspólnej oddzielną ewidencję umożliwiającą ustalenie kosztów i przychodów dla każdej nieruchomości wspólnej. Zapis zobowiązuje również do powiadomienia współwłaścicieli o zmianach, jakie wprowadziła ustawa.

Reasumując, można z całą pewnością uznać, iż:

- biorąc pod uwagę czas obowiązywania Ustawy (15 lat), ilość zmian w niej dokonanych nie jest zbyt duża;

- dokonywane w zapisach zmiany miały przemyślany charakter i w zasadzie wynikały z postulatów kierowanych do ustawodawcy przez adresatów, czy też „realizatorów” Ustawy;

- jest to jeden z niewielu aktów prawnych, ustanowionych w okresie po 1992 r., w którym treść ulegała wprawdzie zmianom, ale wynikały one z „praktyki działania”;

- wpływ tych zmian na możliwość kierowania przez wspólnoty mieszkaniowe
własnymi sprawami był wyłącznie pozytywny.

BIBLIOGRAFIA

Wydawnictwa

Kodeks cywilny

Kodeks postępowania cywilnego

Akty prawne

Ustawa o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r., Dz.U. Nr 85 z 1994 r., poz. 388;

Ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o własności lokali, Dz.U. Nr 106 z 1997 r., poz. 682;

Ustawa z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy o własności lokali oraz zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o własności lokali, Dz.U. Nr 29 z 2000 r., poz. 355;

Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o własności lokali, Dz.U. Nr 80 z 2000 r., poz. 903;

Ustawa z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej, Dz.U. Nr 12 z 2000 r., poz. 136;

Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr 141 z 2004 r., poz. 1492;

Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 5 marca 2002 r., sygn. akt SK. 22/00, Dz.U. Nr 23, poz. 241.

Ustawa z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ustawy o własności lokali, Dz.U. Nr 106 z 1997 r., poz. 682. Weszła w życie z dniem 26 września 1997 r.

Ustawa z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy o własności lokali oraz zmieniająca ustawę o zmianie ustawy o własności lokali, Dz.U. Nr 29 z 2000 r., poz. 355. Weszła w życie z dniem 19 maja 2000 r.

Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o własności lokali, Dz.U. Nr 80 z 2000 r., poz. 903.

Ustawa z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z funkcjonowaniem administracji publicznej, Dz.U. Nr 12 z 2000 r., poz. 136. Ustawa weszła w życie z dniem 23 lutego 2000 r.

Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz o zmianie
niektórych innych ustaw, Dz.U. Nr 141 z 2004 r., poz. 1492.

Artykuł był przedmiotem skargi do Trybunału Konstytucyjnego, który wyrokiem z dnia z dnia 5 marca 2002 r., sygn. akt SK. 22/00, Dz.U. Nr 23 z 2002 r., poz. 241, uznał iż: „art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903) nie jest niezgodny z art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej”. Orzeczenie to oznacza, że nadal, w zakresie nieuregulowanym ustawą, do własności lokali stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.

W brzmieniu ustalonym przez art. 33 Ustawy z dnia 21 stycznia 2000 r. o zmianie ..., op. cit.

W brzmieniu ustalonym przez art., 1 pkt 1, lit. a) oraz art. 1 pkt 1, lit. b) Ustawy z dnia 16 marca 2000 r.
o zmianie ustawy ..., op. cit.

W brzmieniu ustalonym przez art. 1, pkt 2 Ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ..., op. cit.

Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia z dnia 5 marca 2002 r., sygn. akt SK. 22/00, Dz.U. Nr 23 z 2002 r., poz. 241 uznał, iż: „art. 3 ust. 3 i 4 ustawy powołanej w punkcie 1 są zgodne z art. 64 ust. 3 Konstytucji”.

Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie … op. cit.

Dodany przez art. 1, pkt 3, lit b) Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o zmianie … op. cit.

Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia z dnia 5 marca 2002 r., sygn. akt SK. 22/00, Dz.U. Nr 23 z 2002 r., poz. 241 uznał, iż: „art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy powołanej w punkcie 1 nie są niezgodne z art. 64 ust. 3 Konstytucji”.

W brzmieniu ustalonym przez art., 1 pkt 4 Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Dodany przez art. 1 pkt 3 Ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ..., op. cit., a brzmienie zostało ustalone przez art. 1, pkt 5, lit. a) Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Brzmienie ustalone przez art. 1, pkt 5, lit. b) Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Dotyczy to art. 199-209 Kodeksu cywilnego oraz art. 606-608 i art. 611-616 Kodeksu postępowania cywilnego.

Punkt 3 dodany przez art. 1, punkt 4 Ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ..., op. cit., a brzmienie ustalone przez art. 1, pkt 8 Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Dodany przez art.1, pkt 5, lit. b) Ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ..., op. cit.

Dodany przez art. 1 , pkt 9, lit. b), tiret drugie Ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ..., op. cit.

Tamże, art. 1, pkt 9, lit. b), tiret trzecie.

Tamże, art. 1 pkt 9, lit. b), tiret czwarte.

Tamże.

Dodany na mocy art. 1, pkt 10 Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Ostateczne brzmienie artykułu zostało ustalone przez art. 1, pkt 7, lit. a) Ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ..., op. cit.

Tamże, art. 1, pkt 7, lit. b).

Punkt dodany przez art. 1, pkt 12, lit. b) Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Ostateczne brzmienie zostało ustalone przez art. 1, pkt 13, lit. a) Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Punkt dodany przez art. 1, pkt 8, lit b) Ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ..., op. cit., a ostateczne brzmienie zostało ustalone przez art. 1, pkt 13, lit. a) Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Punkt dodany przez art. 1, pkt 13, lit. b) Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Tamże.

Ostateczne brzmienie punktu 2 zostało ustalone przez art. 1, pkt 8, lit. c) Ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ..., op. cit. oraz przez art. 1, pkt 13, lit. c) Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

W pierwotnej wersji Ustawy nie było zapisu nt. możliwości kontroli działalności zarządu przez każdego z właścicieli. Taką możliwość wprowadziła nowelizacja Ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ..., op. cit. w art. 1, pkt 8, lit. d).

Brzmienie punktu zostało ustalone przez art. 1, pkt 14, lit a) Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Punkt dodany zgodnie z art. 1, pkt 14, lit b) Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Ostateczne brzmienie podpunktu wraz z dopiskiem porządkującym zostało ustalone przez art. 1, pkt 14, lit. c) Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

W tej formie brzmienie artykułu zostało ustalone przez art. 1, pkt 15 Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Ostateczne brzmienie zostało ustalone przez art. 1, pkt 10 Ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o zmianie ..., op. cit. oraz przez art. 1, pkt 16 Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Punkt został dodany przez art. 1, pkt 17 Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie ustawy ..., op. cit.

Ostateczne brzmienie zostało ustalone przez art. 1, pkt 18 Ustawy z dnia 16 marca 2000 r. o zmianie
ustawy ..., op. cit.

Obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 8 sierpnia 2000 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o własności lokali, Dz.U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903.

Rozporządzenie z dnia 18 marca 1992 r. w sprawie wykonania przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece, Dz.U. Nr 29 z 1992 r., poz. 128.

Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 19 grudnia 1994 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania przepisów ustawy o księgach wieczystych i hipotece, Dz.U. z 1994 r., poz. 711, które weszło w życie z dniem 1 stycznia 1995 r.