Sejsmika Poszukiwawcza - Test 2 - 12 marca 2014 - Rozwiązanie

...........................................................................................

Imię i Nazwisko

L.p.	Zadanie	Odpowiedź
1	Dana jest kolekcja tras: WPW lub WPG, po aplikacji poprawek kinematycznych. Pochodzą z rejonu o nachylonych horyzontach. Jak można rozpoznać, z którą z nich mamy do czynienia?	Hodografy refleksów w kolekcji WPG będą poziome, a w kolekcji WPW nachylone w kształcie struktury geologicznej.
2	Czym różnią się poprawki statyczne i poprawki kinematyczne?	Wielkość poprawki statycznej jest stała dla jednej trasy. Wielkość poprawki kinematycznej zmienia się w funkcji czasu, na ogół z próbki na próbkę trasy.
3	Zdjęcie sejsmiczne A wykonano sweepem 8 - 128 Hz, a zdjęcie B sweepem 6 - 96 Hz. Określ szerokości pasm sygnału w oktawach. Który z tych sweepów daje lepszą rozdzielczość zapisu?	Zdjęcie A: szerokość pasma 4 oktawy. Zdjęcie B: szerokość pasma sweepu 4 oktawy. Obydwa zdjęcia charakteryzują się podobną rozdzielczością zapisu, jednak zdjęcie A zawiera więcej wysokich częstotliwości i da trochę lepszą rozdzielczość.
4	Otrzymaliśmy sejsmiczne dane lądowe po aplikacji poprawek kinematycznych. Czy spodziewamy się, że poprawki statyczne zaaplikowano wcześniej?	Tak. Poprawki statyczne muszą być aplikowane przed kinematycznymi.
5	Co oznacza „k” w nazwie transformacji f-k i jakiemu fizycznemu wymiarowi odpowiada?	„k” to jest liczba falowa. k = 1/λ, gdzie lambda jest długością fali, a wymiar długości fali to metr. Zatem wymiar liczby falowej jest 1/m. k = 1/ λ = f/V. Stąd: f = V· k. Widać stąd, że w układzie współrzędnych (f,k) linie o stałej prędkości są prostymi przechodzącymi przez początek układu współrzędnych (0,0) o nachyleniu równym prędkości fali.
6	Fala odbita w ośrodku poziomo warstwowanym o prędkości 3200 m/s, na przekroju sejsmicznym widoczna jest na czasie 1,6 s. Jaka jest głębokość granicy odbijającej.	H = V· (t/2) = 3200 m/s · 0,8 s = 2560 m. Czas na przekroju sejsmicznym to czas obserwacji podwojonego przebiegu fali: w głąb od źródła do reflektora i z powrotem do odbiornika.
7	Opisz krótko ideę parabolicznej transformacji tau-p. Do czego jest wykorzystywana?	Paraboliczna transformacja tau-p służy do obróbki hodografów parabolicznych, a więc np. refleksów wielokrotnych po częściowej korekcie NMO (taką częściową korektą NMO jest korekta NMO nastawiona na refleksy jednokrotne. Refleksy wielokrotne pozostają niedoprostowane, a ich resztkowa krzywizna ma kształt paraboli). Paraboliczna transformacja tau-p odwzorowuje parabole refleksów wielokrotnych w punkty w domenie tau-p. Eliminacja tych punktów mutingiem w domenie tau-p i odwrotna transformacja tau-p, daje zapis sejsmiczny z usuniętymi refleksami wielokrotnymi.
8	Czy poprawka statyczna na punkt wzbudzania i poprawka na punkt odbioru leżące na tej samej pozycji terenowej są równe?	Tak, o ile wzbudzanie odbywa się na powierzchni (np. metodą wibratorową), tj. na tym samym poziomie co odbiór drgań. Poprawka statyczna jest mierzona w pionie. Tak więc jest tylko jedna poprawka na tej samej pozycji terenowej.
9	Wykonano profil sejsmiczny 2D rozstawem 1200-kanałowym. Co ile kanałów był punkt wzbudzania, jeżeli uzyskano krotność profilowania WPG równą 300 ?	Krotność składania WPG = (il. kan.) / (2 x (ΔPW)/(ΔPO)). W tym przypadku mamy: 300 = 1200/(2 x (ΔPW)/(ΔPO)), zatem (ΔPW)/(ΔPO) = 2. Odpowiedź: aby uzyskać krotność WPG 300 przy rozstawie 1200-kanałowym, należy sytuować punkt wzbudzania co 2 kanały.
10	Wymień rodzaje poprawek statycznych. Które z nich dają najczęściej najlepsze rozwiązanie?	Są to poprawki: niwelacyjne, polowe, modelowane i refrakcyjne. Najlepsze rozwiązanie dają najczęściej poprawki refrakcyjne.

Każda odpowiedź jest punktowana w skali 0 - 10. Maksymalnie: 100 pkt.

Skala ocen:

0 - 50 ndst

51 - 60 dst

61 - 70 dst +

71 - 80 db

81 - 90 db +

91 - 100 bdb

---