Zofia Jaworowska - Obłój: "Studium przypadku jako metoda diagnozy klinicznej"
Studium przypadku - podstawowa metoda w ps. klinicznej. Często stosowana w sposób dowolny gdyż wymyka się rygorom metodologicznym. Autorka postuluje aby diagnoza, budowana na podstawie st. przyp. spełniała rygory metodologicznej poprawności. Wówczas dane ze studiów przyp. można by uogólniać i tworzyć ogólne hipotezy badawcze.
STUDIUM PRZYPADKU - definicja (Nowak)
Metoda badania, w której dążymy do możliwie wszechstronnego opisu jednostki/zbiorowości
uwzględnienie wielu zmiennych (interesują nas wartości zmiennych i zależności między nimi).
Przedmiot badania ma charakter jednostkowy.
Brak wstępnych hipotez, tylko zamiar dokładnego zbadania zjawiska w jego kontekście.
DIAGNOZA - definicja (Ziemski)
Rozpoznanie stanu rzeczy + jego tendencji rozwojowych
na podstawie jego objawów
w oparciu o znajomość ogólnych prawidłowości
Etapy bad. diagnostycznych:
eksploracyjny - odkrycie zjawiska + genezy + prawidłowości
weryfikacyjny - sprawdzenie trafności postawionej diagnozy
Specyfika diagnozy w ps. klinicznej - związana z praktyką (wybór oddziaływań terapeutycznych, badanie zmian wskutek terapii)
Krytyka wyjaśnień w psychoanalizie
wybiórcze zbieranie informacji o pacjencie (etap 1. diagnozy)
dyrektywna terapia - sugerowanie treści
błędna metoda zbierania danych - introspekcja (raczej retrospekcja)
Podstawowy błąd: zakładany jest określony związek między zjawiskiem i przesłankami jego zajścia (na podst. koncepcji psychoanal.) a potem dopiero poszukuje się możliwych zasad, na których ten związek się opiera
trudno rozgraniczyć w psychoanalizie etap 1. i 2. diagnozy (materiał empiryczny od razu podporządkowany przyjętej interpretacji)
4. Podejścia do st. przyp.:
na gruncie bad. jakościowych (diagnostyka kliniczna)
na gruncie metodologii bad. eksperymentalnych
ad 1) Studium przypadku jako jakościowa metoda badań - wytyczne:
etap 1:
otwartość na dane
różnorodność danych i ich źródeł
dane ilościowe i jakościowe
etap 2:
integracja danych surowych wokół najistotniejszych tematów (sfer działania pacjenta, pytań klinicznych), tematy te można zmieniać w toku diagnozy
konstruowanie alternatywnych wyjaśnień dotychczas ustalonych faktów oraz , na ich podstawie, alternatywnych modeli wyjaśniających
poszczególne tezy diagnozy wyjaśniającej powinny tworzyć całość, wyjaśniającą specyfikę danego przyp.
proces dopasowywania wzorców - wyjaśnienie musi dobrze pasować do faktów, które wyjaśnia, oraz do różnorodnych wniosków, które można z niego wywieść
weryfikacja tych możliwych do wyciągnięcia wniosków
wybór jako wyjaśniającej tej teorii, która wyjaśnia najwięcej zachowań pacjenta
wyraźne oddzielenie etapu 1. i 2.
elastyczność, modyfikacje dotychczasowych ustaleń
ad. 2) Studium przypadku jako eksperymentalna metoda badań (eksperymentalne studium przypadku) - wytyczne:
stosowanie wystandaryzowanych, rzetelnych narzędzi pomiaru
wnioskowanie statystyczne jako jedyny prawomocny sposób dochodzenia do wniosków
etap 1:
dane z różnych źródeł
dane ilościowe i jakościowe
etap 2 - można podjąć 2 kategorie problemów badawczych:
nienormalność, odchylenie od normy
procedura badawcza: 1)obserwacja; 2) jej sprawdzalne wyjaśnienie; 3) sprawdzenie rygorystycznie wywnioskowanych z wyjaśnienia stwierdzeń
dane muszą być kontrolowane, tzn. możliwe do porównania z danymi w populacji: - dane z testu standaryzowanego, - porównanie danych pacjenta z danymi zebranymi przez badacza w próbie populacji, - zgodne oceny klinicystów, stwierdzających odchyl. od normy)
wybór wyjaśnienia - musi odpowiadać celom klinicznym oraz pasować do przesłanek empirycznych, musi się z niego dać wyprowadzić hipotezy łatwe do weryfikacji
sprawdzenie hipotez przez eksperyment lub odpowiednią organizację danych z obserwacji
zmiany badanego zjawiska w czasie
intensywne badanie statystyczne - wielokrotne obserwacje w różnych okolicznościach, przy różnych wartościach zmiennej niezależnej
wyjaśnienie a potem weryfikacja jednostkowej obserwacji (bez odwoływania się do populacji)
sprawdzanie przy użyciu metodologii badań eksperymentalnych zmian w zachow. pacj. pod wpływem zastosowanych działań terapeutycznych