Diagnoza medyczna.

Stan zdrowia chłopca dobry. Słaba synteza wzrokowa korygowana okularami. Sprawność umysłowa na poziomie dolnej granicy upośledzenia umysłowego lekkiego stopnia. Zaburzona analiza i synteza słuchowa mowy. Bardzo słaba pamięć świeża słuchowa. Występuje wada wymowy - tzw. dyslalia wieloraka. Chłopiec bardzo męczliwy, choruje na astmę, wykonywane są inhalacje, przyjmuje leki psychotropowe i przeciw padaczkowe na stany padaczkowe. Chłopiec osamotniony, cierpi na chorobę sierocą, nadpobudliwy. Zahamowanie psychoruchowe.

Diagnoza psychologiczno - pedagogiczna.

Niski zasób wiadomości ogólnych, bardzo niski zasób słownictwa. Duża trudność w definiowaniu słów i pojęć, niski poziom rozumienia norm i oceny zachowań społecznych. Wypowiedzi wyrazowe, poprzedzane długim myśleniem. Brak wypowiedzi spontanicznych. Niski poziom rozumowania logiczno-arytmetycznego. Słaba umiejętność ujmowania związków przyczynowo-skutkowych i rozumienia obrazków. Osłabiona spostrzegawczość, wolne tempo uczenia się. Koncentracja uwagi przeciętna, uzależniona od stopnia zainteresowania zadaniem. Trudność ze zrozumieniem poleceń, instrukcji słownych, słaba pamięć. Często używa wyrazów mało zrozumiałych dla otoczenia - bełkocze. Opanowana większość cyfr i znaków oraz umiejętność przyporządkowanych liczb do 10. Trudność z odwzorowaniem linii i szlaków, nieprawidłowy kierunek kreślenia linii. Nie rozpoznaje liter, lubi rysować, bawić się klockami i innymi zabawkami. Brak pojęcia co jest jego, brak orientacji w świecie. Chłopiec podatny na wpływy.

Chłopiec lubi zabawy ruchowe, prawidłowa koordynacja ruchu. Lubi i umie jeździć na rowerze. Chętnie uczestniczy w zajęciach plastyczni-technicznych, prawidłowo trzyma narzędzia pisząc i malując, sprawnie nawleka korale, wycina proste formy, lubi pracę z plasteliną. W rysunkach brak estetyki, są prymitywne, nie zachowane są właściwe proporcje. Jest praworęczny. Nie potrafi „normalnie” wchodzić po schodach.

Stosunek do otoczenia.

Początkowo gdy chłopiec nie brał leków potrafił bawić się i kontaktować z innymi, po rozpoczęciu kuracji jest niezdolny do zabaw, nie umie współpracować z otoczeniem, najczęściej bawi się sam. Często występuje agresja werbalna, przeklina, nie akceptuje innych. Gdy otrzyma polecenie jest usłużny, podporządkowuje się, nie inicjuje sprzeczek ale i nie pomaga innym. Dla innych nie ma szacunku, kłamie. Brak jakichkolwiek kontaktów z rodziną spowodował to, że chłopiec nie rozumie słowa „kocham”, występuje brak emocji, serdeczności i czułości w stosunku do rodziców. Na co dzień jednak chłopiec jest śmiały, optymistyczny, radosny, serdeczny, zadowolony, nie okazuje lęków, niepokoju, wrogości, nie jest zawistny, często szuka potwierdzenia tego, że jest grzeczny. W samoobsłudze chłopiec nie umie używać noża, nie zapina guzików, nie sygnalizuje potrzeb fizjologicznych, nie uczestniczy w pracach porządkowych, niesprawny organizacyjnie, pozostawia nieuporządkowane miejsce pracy, nie orientuje się w czasie, nie umie zrobić zakupów. Samodzielnie potrafi nalać płyny, umie zadbać o higienę osobistą, potrafi ubrać się i rozebrać.

Cele wychowawcze:

- utrzymanie porządku na stanowisku pracy oraz w czynnościach życia codziennego

- nauka współpracy z grupą i otoczeniem

- nauka szacunku w stosunku do innych, nakłanianie do pomocy innym

- nauka kultury, kontrolowanie języka

- wykorzystywać różne sytuacje, zdarzenia zachodzące w klasie i poza nią do uświadomienia chłopcu obowiązujących zachowań społeczno - moralnych

- wpajanie obowiązujących norm zachowań w społeczeństwie.

Cele nauczania:

- wzbogacać zasób słownictwa i wiadomości ogólnych przez dostarczanie informacji z otoczenia, wyjaśnianie przyczyn przebiegu i skutków zjawisk zachodzących w otoczeniu.

- ćwiczenie zdolności abstrahowania, nauka wyszukiwania wspólnych cech przedmiotu

- doskonalenie pamięci słuchowej

- ćwiczenia spostrzegawczości, uczyć porównywania

- ćwiczenia usprawniające integrację wzrokowo - ruchową (np. układnie klocków, przerysowywanie wzorów)

- doskonalenie sprawności graficznej

- ćwiczenia analizy i syntezy słuchowej mowy

- wydłużać i poprawiać czas koncentracji (spostrzegawczości)

- wydając plecenie upewnić się czy dziecko rozumie i zapamiętuje

- nie szczędzić zachęty i pochwały za osiągnięcia nawet te minimalne, by podnieść motywację i wiarę we własne możliwości

- prowadzenie zajęć logopedycznych

- stymulowanie rozwoju umysłu

- usamodzielnienie dziecka w samoobsłudze

- rozwój sprawności fizycznej

Metody terapii:

1. Ergoterapia - wykonuje się czynności związane z życiem codziennym np. ćwiczenie prawidłowego trzymania sztućcy, kubka, to prowadzi do poprawnego zachowania przy stole. Prace powinny obejmować również pracę porządkowe w obrębie pokoju i świetlicy m.in. ścielenie łóżka, układnie ubrań- zajęcia te wyrabiają zmysł estetyki i stwarzają poczucie własności. Kształtowana jest również higiena osobista i utrzymanie czystości otoczenia.

Inne prace np. wycinanie z papieru czy materiału różnych form ćwiczy sprawność rąk.

2. Rozwijanie kondycji fizycznej - gimnastyka - zajęcia rekreacyjne, sportowe, gry i zabawy z innymi, jazda na rowerze. Rekreacja stosowana przy usprawnianiu koordynacji wzrokowo - ruchowej.

Rysowanie i przerysowywanie wzorów, liter i cyfr, gry w memory, puzzle, układanie klocków. Wszelkie gry, zabawy i konkursy - rozwijają potrzebę wspólnego działania, jest okazją do nawiązywania i wzmacniana bliższych kontaktów towarzyskich i przyjaźni. Ponadto sprzyjają do wykorzystywania różnych sytuacji i zdarzeń społecznych. Gry intelektualne pobudzają i ożywiają- mobilizują do pracy.

3. Rysowanie - poprawa sprawność manualnej, graficznej rąk.

Służy wzmacnianiu koordynacji wzrokowo - ruchowej. Wykorzystywane techniki tj. rysowanie kredkami, ołówkiem, różnego rodzaju farbami. Np.1. przygotowanie kartonu na którym odbite są kontury różnych rysunków- zadaniem chłopca jest pokolorowanie kredkami lub farbami obrazka. Może tez kontury wypełnić małymi kuleczkami zrobionymi z bibuły, plasteliny, kolorowego papieru. 2. przygotować chłopcu kartkę z zaznaczonymi na niej punktami - jego zadaniem będzie połączenie ze sobą punktów które stworzą obrazek, szlaczek lub jakąś figurę.

4. Ludoterpaia - gry manipulacyjne, tematyczne, dydaktyczne - uczą dziecko myślenia i abstrahowania. Rozrywka pozwala oderwać się od rzeczywistości. Gry i zabawy również uczą, chłopiec uczestnicząc w nich zdobywa umiejętność przebywania w grupie. Uczy to podporządkowania się zasadom, rozwija potrzebę wspólnego działania. Ponadto zajęcia te usprawniają fizycznie, intelektualnie i psychicznie. Wszelkie zabawy itp. nie powinny trwać zbyt długo, ważny jest dobór formy.

5. Muzykoterapia - forma psychoterapii. Oddziałuje poza intelektualnie, pobudza, porządkuje uczucia. Słuchanie muzyki sprawia przyjemność, stwarza odpowiedni nastrój, redukuje napięcia, ogranicza konflikty, pobudza emocjonalnie, podwyższa umiejętności koncentracji. Należy odpowiednio dobrać muzykę, melodię by nie miała działania drażniącego. Słuchanie jej oraz nauka śpiewania p[oprawia i udoskonala pamięć słuchową. Poprawia analizę i syntezę słuchową mowy oraz kontakty z innymi np. grupowe słuchanie muzykowanie. Osoba prowadząca muzykoterapię powinna wzbudzać zainteresowanie muzyką.

6. Choreoterpia - ściśle połączona z muzykoterapią. Taniec, ćwiczenia i improwizacje muzyczno- ruchowe są dobre przy usprawnianiu wzrokowo - ruchowym, koordynacji i rozwijaniu kontaktów społecznych. Podczas zabaw ruchowych można wyładować napięcie, pobudza emocjonalnie, wywołuje zadowolenie i relax.

7.Biblioterpia - Czytając chłopcu książki kierujemy jego uwagę na sprawy ważne, aktualne, pewne zagadnienia należy zaakcentować. Czytane słowo może chłopca zrelaksować i ukoić. Czytając wzbogacamy jego słownictwo oraz wiedzę. Należy dostarczyć jak najwięcej informacji, wykorzystać można do tego celu różnego rodzaju książki przygodowe, bajki, kolorowe gazetki.

8.Filmoterapia - oglądanie kreskówek, bajek z morałem wzbogaca nie tylko wiedzę ale i ćwiczy koncentrację.

---