Biografia Cesara Ritza (1850-1918)
Cesar Ritz urodził się 23 lutego 1850 roku w Szwajcarii, w małej wiosce
w Niederwald. Uczęszczał do szkoły w Sion, stolicy kantoru Sitten. Niestety,
z powodu braku jakichkolwiek postępów jego edukacja zakończyła się już po trzech latach. Także w kawiarni, w której został zatrudniony jako chłopiec na posyłki, Cesar nie zagrzał długo miejsca. Właściciel uznał go bowiem za niezdolnego do przyuczenia się do zawodu. Jak się okazało, zarówno nauczyciele, jak i pracodawca bardzo się mylili… W wieku około 15 lat Ritz podjął decyzję o rozpoczęciu kariery hotelarza. Zaczęła się dla niego długa, najeżona problemami droga.
W 1867 roku Cesar znalazł zatrudnienie w roli kelnera na Pierwszej Światowej Wystawie w Paryżu. Następnie w podrzędnym hotelu był chłopcem na posyłki, kelnerem, pomywaczem - jednym słowem robił wszystko. Przyzwyczajony do ciężkiej pracy, nie wahał się, kiedy nadarzyła się okazja przyjęcia posady restauratora w małej restauracji. Już wkrótce został zastępcą właściciela.
Posada ta nie zaspokoiła jednak wygórowanych ambicji Ritza, który próbował swych sił w jednej z najlepszych restauracji ówczesnej Paryża - „Voisin”. Dyrektor lokalu, Bellenger, osobiście pilnował, aby Ritz cały czas doskonalił swoje umiejętności., w wyniku czego chłopak wkrótce zdobył sobie uznanie wśród stałych bywalców. W 1870 roku - gdy we Francji trwały wojenne zmagania z Niemcami - Cesar w spektakularny sposób pokazał swój talent handlowy i kreatywność. Wykupił z zoo dwa słonie przeznaczone na ubój i już wkrótce wykwintni goście mogli zachwycać się niecodziennymi, egzotycznymi potrawami z mięsa słoni.
Po wojnie Ritz rozpoczął pracę w hotelu „Splendide”. Bardzo szybko awansował i już po roku mianowano go maitre d'hotel.
Kolejnym szczeblem w karierze Ritza był pobyt w Wiedniu podczas Wystawy Wiedeńskiej. Zdobył tam doświadczenie, dzięki któremu po powrocie do Francji objął stanowisko dyrektora hotelu „Grand” w Nicei, pracując jednocześnie (w sezonie letnim) w hotelu „Rigi-Kulm”. Właśnie w tym hotelu poznał Maxa Pfyffera - architekta i budowniczego. Znajomość ta - jak się później okazało - miała duże znaczenie w dalszym życiu Cesara. Po posadzie w Nicei Ritz pracował w Locarno nad brzegiem jeziora Lago Maggiore i w uzdrowisku San Remo.
W 1877 roku wspomniany już pułkownik Max Pfyffer zaproponował Ritzowi kierownictwo największego i najbardziej ekskluzywnego szwajcarskiego hotelu - „National” w Lucernie. Równocześnie pracował na Lazurowym Wybrzeżu w hotelu
w Mentonie.
Następne lata Cesar poświęcił pracy jak udziałowiec i pracownik hotelu
w kąpielisku Trouville.
W 1887 poślubił Marię-Luizę, którą poznał w Mentonie. Po zawarciu związku małżeńskiego Ritz zakończył pracę w Monte Carlo i Lucernie i udał się do
Baden-Baden, by objąć posadę dyrektorską w hotelu „Conversation”. W kolejnych sezonach Cesar pracował w hotelach w Rzymie, Palermo, Biarits, Wiesbaden oraz we Frankfurcie i Madrycie; miał też udziały w hotelach w całej Europie.
Wreszcie w 1896 roku, po wielu latach ciężkiej pracy w cudzych hotelach, nadszedł czas spełnienia się marzeń Ritza o własnym obiekcie. W zawiązanym stowarzyszeniu pod nazwą „Ritz Hotel Syndicate Ltd.” zrodziły się plany budowy ekskluzywnego hotelu w Paryżu w XVIII-wiecznyn budynku pod nr 15 przy placu Vendome. Uroczyste otwarcie obiektu miało miejsce 1 czerwca 1898 roku.
Cesar Ritz mierzył bardzo wysoko - chciał stworzyć idealny obiekt, miejsce,
w którym bogaci i sławni będą czuć się jak w domu. Celowi temu poświęcił większość swojego życia. Udało mu się. Kiedy zmarł w Kunssnacht koło Nicei 26 października 1918 roku, jego nazwisko było już synonimem luksusu a on sam - człowiekiem-legendą.
Źródła: Milewska M., Włodarczyk B.,2005, Hotelarstwo. Podstawowe wiadomości z zakresu hotelarstwa, Wydawnictwo WSTH, Łódź
Strona internetowa: www.ritz.com