- Doskonalenie zmysłów wzroku, węchu, słuchu, dotyku.

15. „Worek zimowych różności” - zabawa dydaktyczna
Siedzimy w kole, nauczyciel pokazuje dzieciom przedmioty znajdujące się w koszu, następnie chowa je do worka i każde dziecko kolejno losuje z zawiązanymi oczyma jeden przedmiot, nazywa go, określa charakterystyczne cechy : długi/krótki, mały/duży, lekki/ciężki, gruby/ciężki (n-al zadaje pytania pomocnicze).
- kosz
- chusta
- szyszki różnej wielkości
- rękawiczki
- szalik
- gałązka jodły
- żołędzie

- Właściwe reagowanie na sygnał dźwiękowy,
- Prawidłowe wykonywanie określonych ruchów,
- Uwrażliwiane dzieci na dźwięk.

13. „Mój zimowy płatek śniegu” -zabawa ruchowa
Poruszamy się po sali w rytm muzyki, na przerwę w muzyce dobieramy się w pary stojąc plecami do siebie w szarfie (na płatku śniegu) i próbujemy wypchnąć partnera poza nie.
- płyta CD Vivaldi „Cztery pory roku” nr 10
- szarfy

- Określanie i nazywanie położenia przedmiotów i osób względem siebie,
- Posługiwanie się ciałem,
- Prawidłowe wykonywanie określonego ruchu.

10. „Mroźny wiatr”- zabawa ruchowa.
Poruszamy się po sali wymachując wstążkami w rytm muzyki ruchem naśladując wiejący wiatr w kierunku określonym przez n-la ( góra, dół , środek , prawa strona, lewa strona ), przyglądamy się pięknie falującym wstążkom w rytm muzyki.

-Prawidłowe gospodarowanie oddechem
- Wyrażanie własnych emocji.

7. „Mroźny podmuch wiatru”- ćwiczenie oddechowe.
Obserwacja czynności n-la, słuchamy wskazówek n-la, dmuchanie ustami małych kulek z waty, nabieranie powietrza nosem.
-wata

. „Mroźna muzyka” - zabawa muzyczna
Wystukujemy rytm na instrumentach muzycznych do piosenki Pt : „Zima, zima”, nazywamy instrumenty muzyczne.
- płyta CD
- bębenek
- tamburyn
- grzechotka

Prawidłowe dostrzeganie, różnicowanie, porównywanie i określanie wielkości przedmiotów,
- Posługiwanie się liczebnikami głównymi
Rozpoznawanie i czytanie cyfr.

2. „ Nauszniki”- zabawa ruchowa.
Poruszamy się po sali w rytm muzyki , ruchem przedstawiamy różne sposoby na ogrzanie ciała - tupanie, podskoki, ocieranie rąk, chuchanie, przytulanie się, w przerwie odszukujemy swoje nauszniki z określoną cyfrą , określamy wielkość nauszników
I gr. wskazujemy nauszniki duże/ małe
II gr. będą potrafiły położyć nauszniki od największej do najmniejszej
- narty z tektury
- taśma
- podkładki z sercami
- klocki Denisa (koła)
- płyta CD
- fotki z cyframi

Czary - mary z gazetami

Dziecko w wieku przedszkolnym jest ciekawe świata, twórcze w działaniu, otwarte na nowe doświadczenia i doznania. Wykorzystując potencjalne możliwości dzieci, ich naturalną chęć do ciągłego poznawania, działania, manipulowania- proponuję swoim wychowankom liczne zabawy odpowiadające ich zainteresowaniom i możliwościom.
Doskonale wiadomo, że podstawową formą działalności dziecka w przedszkolu jest zabawa. Poprzez zabawę dziecko uczy się, zdobywa nowe doświadczenia, nawiązuje bliższe kontakty z rówieśnikami, eksperymentuje, bada, twórczo działa itp.
W swojej wieloletniej praktyce zawodowej często wykorzystuję gazety do zabaw z dziećmi. Są one przedmiotem łatwo dostępnym, a jednocześnie uatrakcyjniającym pracę z przedszkolakami.
Ten materiał umożliwia nauczycielom szereg różnorodnych zastosowań.
Zaproponowane zabawy są opisem własnych pomysłów i doświadczeń, a także zbiorem rozwiązań zaczerpniętych i modyfikowanych z różnych opracowań metodycznych.

•Zabawa z gazetą-lista atrybutów.
Weź do reki gazetę. Dotknij ją. Obejrzyj ją tak, jakbyś ją widział pierwszy raz w życiu. Sprawdź czy wydaje jakiś dźwięk. Zobacz, jakiej jest grubości. Oceń ciężar. Powąchaj ją.
Dokończ zdanie:
Gazeta jest (jaka?)....

Abstrahowanie
Wyszukiwanie podobieństw gazety do innych obiektów z wykorzystaniem poprzednio podanych przymiotników np.
cienka (jak?)....
szeleszcząca (jak?)....
lekka (jak?)....
•Język ciała. Przedstawienie ruchem, gestem, mimiką ... co przedstawia obrazek wycięty z gazety (np. wykorzystany następnie do działalności plastycznej).

•Rozwijanie obrazka- działalność plastyczna.
Tworzenie dalszego ciągu obrazka (wyciętego z gazety). Nadawanie fantazyj-nych tytułów swoim wytworom.

Wykonanie dowolnej formy przestrzennej np. ptaka, lalki. Dzieci dostają stare gazety-gniotą je, formują (pomocą może być klej, taśma, nożyczki).

•Ekspresja ruchowa. „Taniec gazety” unoszonej przez wiatr-zabawa przy muzyce.

•Gazeta inaczej- tworzenie innych nazw określających gazetę np. odkurzacz-śmieciojad; parasol-deszczochron; autobus-wozilud.

•Gwiazda. Podanie jak najwięcej skojarzeń, jakie „przychodzą” dzieciom do głowy w związku z hasłem- gazeta.

•Zgniatanie gazety w rytmie słuchanej muzyki.

•Rozwijanie. Co by było gdyby....gazety były zrobione z czekolady?

•Improwizacja słowna na temat:; O czym, mogłyby rozmawiać gazety, gdyby umiały mówić?

•Zabawa dramowa. Jak się czuje zniszczona (podarta, pobrudzona, zgnieciona itp.) gazeta?
Dzieci wczuwają się w rolę zniszczonej gazety. Swoje wypowiedzi podkreślają używając odpowiedniej mimiki, intonacji.

•Przekształcenia. Różne zastosowania gazety. Do czego możemy wykorzystać gazetę? np. jako obrus, sukienka, czapka, buty itp.

•Literkowe zabawy. Odnajdywanie w gazetach (najlepiej reklamowych) przedmiotów, których nazwa rozpoczyna się dana głoską. Wycinanie obrazków, naklejanie na dużym kartonie obok symbolu litery.

•Ćwiczenia oddechowe- dmuchanie na paski gazety.

•Gdzie schowały się gazety? Dzieci szukają ukrytych w sali gazet. Po odnalezieniu przeliczają je i określają miejsce schowania (stosowanie określeń np. na pod, za, obok, na prawo od, na lewo od itp.).

•Zabawa Zgadnij, o której gazecie mówię? Nauczyciel rozkłada gazety. Chętne dziecko opowiada o wybranym obrazku, a dzieci wskazują gazetę, o której opowiadał kolega.

•Zabawa Skąd dochodzi dźwięk? Dziecko z zasłoniętymi oczami określa kierunek-skąd dochodzi dźwięk (szelest gazety).

•Wykonywanie dowolnych składanek z gazet np. czapka, łódka.

•Zabawa- Figurki na gazecie. Dzieci składają gazety na pół, kładą je na dywanie. Poruszają się dowolnie między gazetami, a na hasło figurki- stają na swoim kawałku gazety, przyjmując ciekawe pozycje.

•Ćwiczenia manualne- darcie gazet na paski, a następnie formowanie z tych pasków kulek.

•Ćwiczenia zręcznościowe- celowanie kulkami z gazet do kosza.

•Taniec na gazecie przy żywej, wesołej muzyce.

•Taniec w parach na dwóch połączonych gazetach przy nagraniach piosenek dziecięcych.

•Spacer po (ułożonej) ścieżce z gazet w kształcie koła.

•Zabawa Pary. W tle słychać muzykę. Dzieci ćwiczą parami. W rękach trzymają napiętą gazetę. Jedno dziecko ma zamknięte oczy, drugie prowadzi partnera delikatnie- tak, aby nie porwać gazety.

•Zabawa Dźwięki. Dzieci w kole, w siadzie klęcznym. Przed każdym rozłożona gazeta. Poprzez stukanie, szuranie palcami, pocieranie dłonią, gniecenie- dzieci naśladują szum wiatru, padającego deszczu, maszerującego wojska.

•Dzieci zwijają gazetę w kulę (oburącz lub raz prawą, raz lewą ręką). Swobodna zabawa kulami: podrzucanie, chwytanie, kopanie, toczenie, dmuchanie balonu, jedzenie jabłka, bawienie się jak kotek kłębkiem wełny itp.
Podobną improwizację możemy przeprowadzić z gazetami zwijanymi w cienkie rulony (patyczki) zaklejone taśmą. Każde dziecko przedstawia czynność z użyciem patyczka, a inne dzieci odgadują jej nazwę np. chód pod parasolem, kopanie w ogródku, gra na flecie, walka na szpady itp.

•Każde dziecko ma swoją gazetę. Rytmicznie nadrywa brzeg gazety (frędzle) bądź odrywa paski w rytmie znanej, prostej wyliczanki np. Siała baba mak (jeden pasek), nie wiedziała jak (drugi pasek) itp.

•Taniec z gazetą na głowie, na brzuchu, na ręce itp. Tak samo w parach (jedna gazeta na parę). W tańcu trzymamy gazetę czołami, plecami, kolanami itp. Wszystkie polecenia wykonywane są w rytmie muzyki (współdziałanie z partnerem).

Pragnę, aby zaprezentowane rozwiązania stały się inspiracją do wykorzystywania prostych, nietypowych materiałów podczas różnego typu twórczych zabaw z dziećmi.

Rola dramy w kształceniu dziecka - zabawy dramowe

Dla ukształtowania wszechstronnie rozwiniętych wychowanków konieczne jest stosowanie metod o charakterze percepcyjno - innowacyjnym. Taką metodą oddziałującą na osobowość wychowanka jest drama. Wiedza, którą dziecko zdobywa poprzez własną aktywność poznawczą i twórczą ma charakter interdyscyplinarny. Najczęściej stosowaną techniką jest wejście w rolę. Dzieci najczęściej w małych grupach przygotowują się do realizacji zadania,
a następnie przedstawiają je w formie improwizacji. Poprzez sięgniecie do elementów zabawy i ekspresji dramatycznej metoda dramy pozwala na swobodny rozwój możliwości dziecka, czyni go twórczym i samodzielnym w rozwiązywaniu problemów. Poprzez dramę dzieci uczą się analizować różne reakcje: pozytywne, negatywne, jednocześnie dokonują korekty zachowań: percepcyjnych, intelektualnych, motywacyjnych, społeczno- moralnych.
Oto przykłady zabaw dramowych.

„Wywiad”
Jedno dziecko wciela się w rolę, np. niedźwiedzia a drugie kruka. Próbują odegrać historyjkę, przeprowadzić rozmowę między sobą, które są przyjaciółmi albo dalekimi krewnymi.

„Dwa buty”
Dwoje dzieci odgrywa rolę butów, np. pantofla i kozaka, które spotykają się przypadkowo u szewca i obmyślają plan, jak by się uwolnić od tego okropnego miejsca, gdzie pełno gwoździ, młotków, blaszek itp. Rzeczy. Dzieci mają za zadanie wczuć się w te role, próbować rozmawiać i poruszać się jak buty.

„Cyrk”
Dyrektor przyjmuje do cyrku. Każde dziecko wybiera sobie jakąś postać
( zwierzątka, klauna, tresera, akrobaty, itp.) i stara się ją jak najlepiej zaprezentować. Dziecko może posłużyć ruchem, gestem, mimiką, słowem.

Zabawy z rekwizytem
„Hasło”
Nauczycielka mówi wybrane słowo, np. buty . Dziecko ma stworzyć historię sceniczną związaną z tym słowem lub skojarzyć rekwizyt z jakąś znaną bajką, np. „Szewczyk Dratewka” lub „Kopciuszek”.

„Przysłowia”
Dziecko wybiera sobie jakiekolwiek przysłowie i inscenizuje je, np.

„Żeby kózka nie skakała, to by nóżki nie złamała” itd.

„Pięć słów”
Nauczyciel i dzieci mówią wybrane, banalne słowa na podstawie których dwoje lub troje dzieci układa scenkę i przedstawia ją.

Zabawy z tekstem
„Supełek”
Dziecko bierze kawałek materiału, zawiązuje na nim węzeł, następnie według własnej wyobraźni i fantazji tworzy lalkę supełkową.

„Bal u lal”
Dzieci za pomocą gotowych maskotek odgrywają scenkę z balu lalek. Każde ma odegrać inną postać. Następnie wspólnie układają akcję wymyślonego przedstawienia.

„Kukiełka”
Dzieci wybierają sobie spośród różnych przedstawień jakąś kukiełkę .
Następnie starają się opowiadać jej historię- kim jest, jak się nazywa, skąd pochodzi, dokąd się teraz wybiera itd.

Zabawy rozluźniające
„Skały”
Jedno dziecko zamyka oczy, drugie jest jej przewodnikiem, pozostałe ustawiają się w taki sposób, aby stworzyć „niewidomemu” przeszkody utrudniające przejście na drugą stronę Sali, Przewodnik za pomocą słów; w prawo, w lewo, schyl się, podnieś nogę itp. ma za zadanie przeprowadzić dziecko z zamkniętymi oczami przez ”skały- przeszkody”.

„Marionetka”
Jedno dziecko leży swobodnie, a drugie za pomocą wyobrażonych sznureczków podnosi jego ręce, nogi, głowę.

„Uśmiech”
Dzieci podzielone są na dwie grupy, pierwsza grupa ma za zadanie rozśmieszyć drugą grupę, pomimo tego, że ta druga powinna zachować powagę.

Zabawy pamięciowe
„Okręt we mgle”
Jedno dziecko ma zamknięte oczy, pozostałe ustawiają się udając skały. Dziecko, które ma zamknięte oczy, otwiera je, przez chwilę się przygląda układowi tych przeszkód, zapamiętując je, znowu zamyka oczy i stara się iść, aby o kogoś nie zahaczyć. Pozostałe dzieci w tym czasie mogą cicho schodzić z drogi i chować się. Dziecku wydaje się, że ominęło wszystkie przeszkody, otwiera oczy i widzi, że nikogo nie ma albo skały są po przeciwnej stronie.

„Statek”
Pierwsze dziecko rozpoczyna zabawę mówiąc: Statek jest naładowany bananami. Drugie -bananami, pomarańczami. Kolejne- bananami, pomarańczami, ananasami itd. Dopóki się ktoś nie pomyli.

Zabawy poprawiające koncentrację
„Zwierciadło”
Dzieci dobierają się parami, jedno jest osobą przeglądającą się w zwierciadle,
a drugie odbiciem, które ma naśladować ruchy, gesty, miny osoby pierwszej.

„Ziemia....”
Ziemia, woda i powietrze. Nauczyciel wskazuje ręką w górę i mówi: Ziemia - uczestnicy zabawy muszą być skupieni,( bo ten błąd był celowy), dziecko powinno wymienić zwierzątko poruszające się w powietrzu (ptaki itp.)

Zabawy integrujące
„Wesoły wąż”
Dzieci ustawiają się jedno za drugim. Pierwsze wykonuje jakiś ruch, następne naśladuje je, wąż porusza się w spowolnionym tempie.

„Rzeźba”
Jedno dziecko zostaje rzeźbiarzem, pozostałe wcielają się w materiał, zadaniem rzeźbiarza jest stworzenie z materiału jakieś figury.

---