DIAGNOSTYKA KARDIOLOGICZNA

• 1.METODY NIEIWAZYJNE

• (EKG-HOLTER, HR, BP)

• 2.METODY INWAZYJNE (KORONAROGRAFIA)

• EKG - 12 ODPROWADZEŃ:

• ---3 KOŃCZYNOWYCH DWUBIEGUNOWYCH

• ---3 KOŃCZYNOWYCH JEDNOBIEGUNOWYCH

• ---6 PRZEDSERCOWYCH JEDNOBIEGUNOWYCH

• SKŁADOWE ELEKTROKARDIOGRAMU

• ODCHYLENIA OD LINII IZOELEKTRYCZNEJ

• == ZAŁAMKI ( P, Q, R, S, T ) - OCENIAMY AMPLITUDĘ, WYSOKOŚĆ WYCHYLENIA, CZAS TRWANIA, CZĘSTOŚC WYSTĘPOWANIA, MORFOLOGIĘ

• == NP. ZAŁAMEK P - POBUDZENIA Z WĘZŁA ZATOKOWEGO

• == ZAŁAMKI Q,R,S(ZESPÓŁ QRS)- DEPOLARYZACJA KOMÓR SERCA

• == ZAŁAMEK T - REPOLARYZACJA KOMÓR SERCA

WSKAZANIA DO BADANIA ELEKROFIZJOLOGICZNEGO
WERYFIKACJA OBJAWÓW MOGĄCYCH BYĆ SKUTKIEM ZABURZEŃ RYTMU ( OMDLENIA, KOŁATANIE SERCA)
POSZERZENIA DIAGNOSTYKI ARYTMII SERCA
OCENA RYZYKA NAGŁEGO ZGONU I ARYTMII W ROZNYCH CHOROBACH SERCA
OCENA SKUTECZNOŚCI STOSOWANYCH LEKÓW PRZECIW ARYTMICZNYCH

ODCINKI- SĄ TO FRAGMENTY LINII IZOELEKTRYCZNEJ POMIĘDZY ZAŁAMKAMI (PQ, ST, TP)

• NP. ODCINEK P-Q -

REPOLARYZACJA PRZEDSIONKÓW

ODCINEK S-T - FAZA REPOLARYZACJI

KOMÓR, W PRZYPADKU NIEDOKRWIENIA SERCA PRZEMIESZCZA SIĘ W DÓŁ, UNIESIENIE OZNACZA ŚWIEŻY ZAWAŁ SERCA.

• ODCINEK T-P - POLARYZACJA MIĘSNIA SERCOWEGO ( ROZKURCZ SERCA)

• GRANICZNE WARTOŚĆI HR PRZY WYSIŁKU SUBMAKSYMALNYM W DIAGNOSTYCE KARDIOLOGICZNEJ

• ( 85 % HR.max/min)

WIEK (lata )

30 35 40 45 50 55 60 65

M 164 162 161 159 156 155 153 151

K 162 157 154 150 146 143 139 135

• Wskazania do badania metodą Holtera

• kardiomiopatie

• ocenę zakresu niedokrwienia serca

• weryfikacja dolegliwośći mogących wynikać z zaburzeń rytmu serca, kołatanie, omdlenia.

• ocenę ryzyka groźnych dla życia arytmii u osób ze zmianami w układzie krążenia- (zawały)

Diagnostyka inwazyjna serca

• 1. elektrogramy wewnątrzsercowe

( cewnikowanie serca specjalną elektrodą)

• wprowadzanie cewnika do naczyń obwodowych -

• pomiar ciśnienia czujnikiem wewnątrznaczyniowym

• Lewa komora -12-18.7kPa lub

• 90 - 140mmHg zgodnie z jednostkami)

( 1 kPa=7.5006 mm Hg )

• ocena skuteczności i objawów niepożądanych leczenia przeciwrytmiczne,

• ocena czynności rozrusznika serca.

• pomiary oksymetryczne

(wysycenia krwi tlenem pO2)

• badanie oporów obwodowych

• metody angiograficzne

• (podanie środka cieniującego

pochłania promienie rengenowskie -

i umożliwia ocenę morfologiczną

• poszczególnych części układu krążenia.

• Badania czynnościowe

( hemodynamika krążenia)

• Testy wysiłkowe

obciążające ( dymaniczne, statyczne)

• Testy stymulacyjne (elektryczna stymulacja funkcji krążenia)

• Reakcje organiczne (zblednięcie, zaburzenia świadomości, pocenie)

DIAGNOSTYKA UKŁADU ODDECHOWEGO

• POJEMNOŚĆ ŻYCIOWA PŁUC ZMNIEJSZA SIĘ:

• CHOROBACH OGRANICZAJĄCYCH WDECH:

• ZWŁÓKNIENIE ŚRÓDMIĄŻSZOWE, UBYTKI PŁUCNE,

• RESEKCJE, GUZY, STANY ZAPALNE, OGRANICZENIA RUCHOMOŚĆI KLATKI PIERSIOWEJ,

• OSŁABIENIE MIĘŚNI WDECHOWYCH.

• CHOROBACH OGRANICZAJĄCYCH WYDECH ( MUKOWISCYDOZIE)

• PRZEPUKLINIE PRZEPONOWEJ i BRZUSZNEJ

== CIĄŻY, OTYŁOŚCI,

== OSŁABIENIU MIĘŚNI WYDECHOWYCH,

== WZROŚCIE OBJĘTOŚCI ZALEGAJĄCEJ;

• ROZEDMIE LUB ROZDĘCIU PŁUC

WSKAŹNIKI FUNKCJI PŁUC

PULS TLENOWY V02 / HR

( ml tlenu/ jeden skurcz serca)

ZALEŻY OD: - SV, BP, AVD, FUNKCJI Układu Krążenia (x= 13-15 ml)

• WENTYLACJI PŁUC( VT)

zmiany na skutek narastania kwasicy metabolicznej czy oddechowej.

• WENTYLACYJNY RÓWNOWAŻNIK ZUŻYCIA TLENU (VE / V02) ( 20 - 30 ) PONIŻEJ A.T.

• WENTYLACYJNY RÓWNOWAŻNIK WYDALENEGO CO2 (VE / CO2)

• WSKAŹNIK TEN JEST WYŻSZY OD VE / VO2

• REZERWA ODDECHOWA ( MVV_/ VE. max. podczas wysiłku)

• Norma 38 litrów/min. POMIAR POŚREDNI

(28 x FEV1+ 18)

• W NORMIE WSKAŹNIK „MVV / MAKSYMALNA VENTYLACJA WYSIŁEKOWA ” WYNOSI 70 %

• MAŁA REZERWA ODDECHOWA < 10% WSKAZUJE NA OGRANICZENIA REZERW WENTYLACYJNYCH (OBTURACJA PŁUC)

• NATOMIAST DUŻA WARTOŚĆ REZERWY NA OGRANICZENIE WYDOLNOŚCI SERCA.

• CIŚNIENIA PARCJALNE TLENU I CO2 (PaO2) I PaCO2)

• PaO2 -- KREW TĘTNICZA -

10-13kPa 80-100mmHg

• PaCO2 -- KREW TĘTNICZA-

4,9-5,7 kPa 37-43mmHg

---