Flp 2,2:

plhrw,sate, mou th.n cara.n i[na to. auto. fronh/te, th.n auvth.n avga,phn

wypełnijcie mą - radość, aby - to_samo myślelibyście, - tę_samą miłość

e;contej, su,myucoi, to. e]n fronou/ntej,

mając, wspólnego­_ducha_mając, - jedno myśląc,

BT: dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego

Jeśli Filipianie pragną, aby radość Apostoła była pełna, Paweł apeluje najpierw o jednomyślność, której podstawą i gwarantem jest wzajemna miłość. „Napełnienie” (gr. pimplemi, rzecz. pleroma - „pełnia”) znaczy tu także pozbawić Apostoła obawy o to, by w Kościele w Filippi nie stało się coś złego. Dalsze dwa przymiotniki, sympsychoi - „wspólnego ducha” oraz hen phronountes - „jedno myśleć, rozważać i pragnąć zarazem”, są jakby synonimami poprzednich orzeczeń. Z tych próśb o jednomyślność, gdzie phronein stanowi jakby klamrę pomiędzy 2,1-4 a następującym hymnem o kenozie i wywyższeniu Chrystusa, widać jak bardzo Paweł przeżywa w więzieniu obecną niebezpieczną sytuację Kościoła, którego jest założycielem, i z którym czuje się tak bardzo związany.

---