Homer, Iliada, przeł. K. Jeżewska, oprac. J. Łanowski, Warszawa 1999 lub tenże, Iliada, przeł. I Wieniewski - dowolne wyd. -XVI- XX - Agnieszka Tkaczyk
KSIĘGA XVI - Pieśń o Patroklosie
„Zalany łzami”, przejęty losami Achajów Patrokles prosi Achillesa, by ten pozwolił mu pomóc Grekom podczas bitwy, którą do tej pory przegrywali. Achilles zgadza się i przyodziewa przyjaciela w swoją zbroję, by zmylić wroga. Poczua go jednak, że może jedynie odeprzeć atak Trojańczyków spod okrętów i w żadnym wypadku nie powinien oblegać murów Troi. Achilles zwraca się z prośbą do Dzeusa, by ten pomógł Patroklosowi „odeprzeć od okrętów zamęt wojenny” oraz by pozwoil mu na bezpieczny powrót. Dzielny Patrokles odnosi wiele zwycięstw i motywuje armię, dlatego też nie chce się wycofywać. W ten sposób dociera pod mury Troi. Przerażeni Trojańczycy widząc zbroję Achillesa uciekają przed herosem.
Dochodzi do walki między Patroklosem a Hektorem, Patrokles zostaje ugodzony włócznią, przez co umiera. Przed śmiercią mówi Hektorowi, że i on niedługo będzie cieszył się życiem - przepowiada mu śmierć z rąk Achillesa.
KSIĘGA XVII - Bohaterskie czyny Menelaosa
Kiedy Eufabros spostrzegł zwłoki Patroklosa „włócznią zmarłego zastawiał i tarczą zewsząd okrągłą gotów każdego ugodzić, kto by do złok podszedł blisko”. Eufarbos, który także rozpoznał do kogo należą zwłoki, namawia Menelaosa by ten pozostawił mu ciało Partokolosa, w ten sposób miałby uzyskać sławę wśród Trojan. Zbytnia zuchwałość Euferobosa wywołuje między nimi kłótnię, która kończy się śmiercią Euferobosa.
Menalosowi udaje się zabrać ciało poległego Patroklosa, ratuje je tym samym przed Hektorem, który zamierzał ściąć głowę, a ciało rzucić psom na pożarcie. Jednak zbroję Achillesa zabiera Hektor.
KSIĘGA XVIII - Sporządzenie zbroi Achillesa
Achilles dowiaduje się o śmierci ukochanego przyjaciela i bardzo rozpacza z tego powodu. Zapomina o obrazie, jakiej doznał od Agamemnona i postanawia wziąć udział w walce, aby pomścić śmierć Patroklesa. Tetyda pociesza syna i ostrzega Achillesa, aby nie mścił się na Hektorze, gdyż spowoduje w ten sposób swoją śmierć. Następnie wyrusza do kuźni Hefajstosa, aby prosić go o wykucie dla syna nowej, jeszcze lepszej zbroi. Opis wykonywania zbroi Achillesa, a zwłaszcza jego tarczy, jest bardzo dokładny. Tarcza składa się z pięciu warstw, każda warstwa przedstawia inną scenę z życia Greków.
1. Obraz ziemi, nieba i morza, wędrówka słońca, gwiazdy (wymiar kosmiczny)
2. Dwa piękne miasta. W pierwszym odbywają się gody weselne. Drugie to Troja, atakowana przez Greków.
3. Życie rolników w trzech porach roku - pole, na którym odbywają się żniwa, winnica oraz pastwisko z wołami.
4. Życie pasterzy - łąka.
5. Morze (Okeanos), otaczające wszystkie obrazy Wszystkie sceny są w ruchu, jakby tarcza była magiczna. Po wykonaniu tarczy Hefajstos wykuł jeszcze pancerz, hełm ze złotą kitą i nagolenice.
KSIĘGA XIX - Achilles wyrzeka się gniewu
W pieśni dziewiętnastej dochodzi do pojednania Achillesa z Agamemnonem. Achilles przyjmuje dary i brankę Bryzeidę. Co jednak nie wpływa na pragnienie zemsty herosa za zmarłego przyjaciela, ponieważ wszystkie oznaki czci i zadośćuczynienia nie stanowią pociechy dla bohatera myślącego tylko o zemście. Ale i nad nim samym gromadzą się zapowiedzi przyszłego losu. Achilles cierpi po stracie przyjaciela. Wspiera go matka, Tetyda, która przynosi mu nową zbroję od Hefajstosa. Tetyda wlała Patroklesowi do nozdrzy nektar i ambrozję, by jego ciało sie nie zepsuło i zostało nietknięte. Achilles wzbudził w sobie ducha walki, chce połączyć swoje siły z Agamemnonem. Achilles odmówił nawet posiłku sądząc, że ma wystarczająco siły do walki, a od Ateny otrzymał posilający nektar.
KSIĘGA XX - Bitwa bogów
Zeus zwołał na Olimp bogów na narade i zezwolił na udział w bitwie:
„Wy zaś wszyscy pośpieszcie pomiędzy Achajów i Trojan/ Jednym lub drugim z pomocą, jak komu serce dyktuje” .
Póki bogowie byli daleko od śmiertelników Achajowie byli dumni , gdyż wrócił do walki Achilles. Trojan zaś opętało przerażenie na jego widok. Wkroczyli bogowie i starły się wojska wrogów. Achilles pragnął jednak najbardziej spotkać się w bitwie z Hektorem, synem Priama. Jednak jako pierwszy do walki z Achillem za namową Apolla stanął Eneasz. Bogowie rozmawiają o losach śmiertelników, Hera pragnie pomóc Achillowi jednak Posejdon namawia by wojnę zostawić ludziom, ich losy obserwować z góry, a do walki wkroczyć w ostateczności. Pole bitwy zaroiło się rycerstwem i końmi, w walce spotkali się Eneasz i Achilles. Pierwszy Eneasz wystąpił do walki z groźnym obliczem. Achilles napomina go by powrócił w szeregi Trojan i nie narażał się zastawiając mu drogę, ten jednak pragnie pojedynku. Ugodził włócznią Achilla jednak tarcza będąca darem boga Hefajsta ją zatrzymała. Teraz z kolei Achilles wyrzucił swą włócznie, która niemal trafiła Eneasza. Następnie dopadł miecza i pragnął zakończyć pojedynek. Ruszył jednak do walki Posejdon, roztoczył mgłę przed oczami Achillesa , Eneja zaś uniósł i śmignął nim w górę wysoko. Eneasz upadł na skraju pola bitwy. Bóg zaś nakazał mu trzymać się z dala od Achillesa, by życia nie tracił w bitwie z mocniejszym od siebie. Achill runął na Trojan z groźnym okrzykiem. Zabił Polydorosa, syna Priama. Gdy Hektor zobaczył brata rzucił swą dzidą w Achillesa, który pragnął z nim walki. Wypowiadając groźby śmierci ,Hektor znów wyrzucił dzidę, lecz w mig zawróciła ją Atena lekko na nią dmuchnąwszy i pocisk wrócił do stóp Hektora. Achilles rzucił się żądny mordu na wroga, lecz Hektora uratował Apollon.
Spośród ludzi największych wyczynów dokonuje Achilles, mordujący wszystkich przeciwników, ważący się nawet na walkę z bogiem rzeki Skamandra, gdzie pchnął kolejnego (przyrodniego) brata Hektora. Skamander zarzuca Achillowi, że owszem zwycięża wielu słynnych mężów ale tylko dlatego, że pomagają mu bogowie. Przez liczne ciała w rzece Skamander ma ograniczony dostęp do morza, zdenerwowany wyrzucił trupy na brzeg i uratował żywych, którzy błąkali się w jego nurcie. Achilles obawiał sie, że zginie w boju ze Skamandrem, ale objawił mu się Posejdon z Ateną tłumacząc, że jego przeznaczenie jest inne.