Instruktor Strzelań Policyjnych

Literatura:

• Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U.05.10.70)

• Rozporządzenie MSWiA z dnia 20 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków odbywania szkoleń zawodowych w Policji (Dz.U.05.97.823)

• Zarządzenie nr 805 KGP z dnia 31 grudnia 2003 r. w sprawie „Zasad etyki zawodowej policjanta”

• Decyzja nr 713 KGP z dnia 30 grudnia 2005 roku w sprawie szkolenia strzeleckiego policjantów

• Zarządzenie nr 6/2000 KGP z dnia 16 maja 2000 r. w sprawie szczegółowych zasad przyznawania i użytkowania broni palnej przez policjantów wraz z późniejszymi zmianami

Cele szkolenia strzeleckiego:

• opanowanie i doskonalenie umiejętności bezpiecznego, sprawnego i skutecznego posługiwania się bronią palną w różnych sytuacjach i warunkach

• kształtowanie i utrwalanie zgodnych z prawem zachowań, w sytuacjach zbliżonych do rzeczywistych realiów użycia broni palnej

• wykształcenie umiejętności właściwej oceny sytuacji, rozpoznania i wyboru celu, podjęcia decyzji o użyciu lub zaniechaniu użycia broni palnej

Struktura szkolenia strzeleckiego:

• zasadnicze szkolenie strzeleckie w ramach szkolenia podstawowego policjantów

• doskonalenie strzeleckie policjantów

• w jednostkach organizacyjnych Policji

• w ramach szkoleń specjalistycznych i doskonalących w jednostkach szkoleniowych Policji

Zakres szkolenia strzeleckiego:

• zajęcia teoretyczne

• zajęcia praktyczne:

• trening bezstrzałowy

• trening strzelecki

• strzelania programowe

• egzaminy, sprawdziany wiedzy i umiejętności

Zakres strzeleckich szkoleń doskonalących z etatowymi policjantami jednostki organizacyjnej Policji:

• indywidualne treningi policjantów jednostki w strzelaniu z broni palnej krótkiej, nadzorowane przez instruktorów

• programowe szkolenia strzeleckie i okresowe sprawdziany strzeleckie z policjantami w strzelaniu z broni palnej krótkiej

• programowe szkolenia strzeleckie i sprawdziany strzeleckie z policjantami jednostki użytkującymi broń gładkolufową, pistolety maszynowe i karabinki automatyczne

Okresowe i doraźne szkolenia doskonalące z policjantami jednostki
w zakresie:

• przepisów regulujących użycie broni palnej i sytuacyjnej procedury użycia broni palnej

• wykorzystania broni palnej do innych celów

• zasad użytkowania broni palnej przydzielonej do celów służbowych

• zasad bezpiecznego użytkowania i posługiwania się bronią palną oraz warunków bezpieczeństwa podczas szkoleń z wykorzystaniem broni palnej

• podstaw budowy i działania broni palnej przydzielonej do celów służbowych

• podstaw budowy, działania oraz zasad bezpiecznego posługiwania się i strzelania z nowych wzorów (modeli) broni palnej wprowadzonych do uzbrojenia Policji

• stosowanej amunicji, skutków działania pocisków na organizm ludzki i użytkowania osłon balistycznych

• doraźnego postępowania przy zranieniach postrzałowych

• przepisów regulujących posiadanie broni palnej przez podmioty prawne i osoby fizyczne

Podstawowe obowiązki i zadania instruktora strzelań policyjnych

• współpraca z kierownikiem jednostki organizacyjnej Policji w zakresie planowania i organizacji doskonalących szkoleń strzeleckich z policjantami

• współpraca w zespole z innymi instruktorami strzelań policyjnych

• planowanie, organizowanie i przeprowadzanie doskonalących szkoleń strzeleckich

• opracowywanie i sporządzanie dokumentacji szkoleniowej

• roczny plan doskonalenia strzeleckiego

• harmonogram doskonalących szkoleń strzeleckich

• założenia organizacyjne realizacji szkoleń strzeleckich

• terminarz wykorzystania obiektów strzeleckich

• regulamin korzystania z obiektów strzeleckich

• zestawienie zapotrzebowania na środki transportu

• zbiorcze (roczne) zapotrzebowanie na amunicję

• zapotrzebowanie na pomoce i środki dydaktyczne do realizacji doskonalących szkoleń strzeleckich

• konspekty do realizacji doskonalących szkoleń strzeleckich

• roczne sprawozdanie z realizacji doskonalącego szkolenia strzeleckiego

• prowadzenie dokumentacji szkoleniowej

• rejestr indywidualnych treningów strzeleckich policjantów jednostki

• dziennik szkoleń policjantów

• arkusz wyszkolenia strzeleckiego

• druki bieżącego zapotrzebowania na amunicję i rozliczenia zużycia amunicji

• projektowanie, opracowywanie i użytkowanie środków dydaktycznych niezbędnych do prawidłowej realizacji doskonalących szkoleń strzeleckich

• prowadzenie efektywnych zajęć szkoleniowych z wykorzystaniem broni palnej i amunicji w sposób zapewniający optymalne bezpieczeństwo uczestnikom szkolenia

Obowiązki prowadzącego strzelanie

• przed rozpoczęciem strzelania

• sporządzić listę wyników strzelania

• pobrać, wydać, dopilnować pokwitowania odbioru amunicji

• sprawdzić czy strzelnica (lub inne miejsce zajęć) jest przygotowana do strzelania (zajęć)

• przejrzeć broń

• dopilnować aby magazynki zostały odłączone od broni

• omówić z policjantami zasady bezpieczeństwa oraz warunki strzelania

• podzielić uczestników strzelania na grupy szkoleniowe i zmiany

• w czasie strzelania

• prowadzić nadzór nad bezpieczeństwem uczestników strzelania

• nadzorować prawidłowość przebiegu strzelań oraz zgodność zapisywanych wyników ze stanem faktycznym

• po zakończeniu strzelania

• przejrzeć broń

• omówić wyniki strzelania

• spowodować uprzątnięcie strzelnicy

• sprawdzić rozliczenia amunicji na podstawie karty rozchodu amunicji

Metodyka szkolenia strzeleckiego

DYDAKTYKA - nauka zajmująca się zagadnieniami ogólnymi dotyczącymi nauczania i uczenia się, doborem i układem treści, organizacją, metodami i przebiegiem procesu nauczania i uczenia się

METODYKA - dział dydaktyki, zajmuje się zagadnieniami nauczania określonego przedmiotu lub nauczania w szkole określonego typu czy stopnia.

PROCES DYDAKTYCZNY - warunkujące się wzajemnie czynności słuchaczy i nauczycieli, zmierzające do realizacji świadomie zaplanowanych celów kształcenia.

CEL DYDAKTYCZNY GŁÓWNY - dotyczy zasadniczych wiadomości, umiejętności i postaw.

CELE DYDAKTYCZNE CZĄSTKOWE - są rozbiciem celu głównego na części składowe.

CELE DYDAKTYCZNE POŚREDNIE - są rozbiciem celów cząstkowych na części składowe. Dotyczą poszczególnych wąsko określonych wiadomości, umiejętności oraz postaw.

JEDNOSTKA METODYCZNA - zbiór od kilku do kilkunastu powiązanych ze sobą merytorycznie zajęć. Zestaw zajęć przeznaczonych na opracowanie określonego tematu.

JEDNOSTKA LEKCYJNA - zajęcia dydaktyczne trwające 45 minut.

Zasady kształcenia:

• świadomego i aktywnego udziału uczniów w procesie kształcenia

• świadomość celu uczenia się

• zainteresowanie nauką

• kształtowanie sprawności recepcyjnej uczniów

• życzliwa atmosfera

• poglądowości (zaprezentowanie tego o czym się mówi)

• przedmioty, którymi posługują się policjanci w czasie służby np. broń palna, kajdanki itp.

• środki ukazujące ruch np. filmy, makiety

• środki symboliczne np. rysunki, mapy, wykresy

• kojarzenie poznania z konkretnym działaniem.

• przystępności (stopniowanie trudności)

• należy przedstawiać i kształtować nowe treści na bazie kontroli i aktywizacji wcześniejszej wiedzy oraz doświadczeń słuchaczy

• należy świadomie wiązać nowe treści z dotychczas posiadanymi informacjami i uświadamiać to słuchaczom

• kolejne porcje nowych treści powinny być uporządkowane

• od łatwiejszych do trudniejszych,

• od prostych do bardziej złożonych,

• od ogólnych do szczegółowych.

• Systemowości

• nowy składnik wiedzy powinien wrastać w dotychczasowy system wiedzy słuchacza i wiązać się prawidłowo z jego strukturą

• wykładowca powinien podawać nowe treści w logicznej kolejności, nawiązywać do wiadomości posiadanych przez słuchaczy, wiązać poszczególne części z całością danej wiedzy oraz służbą policyjną

• słuchacz powinien być świadomy tego procesu

• operatywności wiedzy

• dążenie przez wykładowcę do wykorzystania przez słuchaczy zdobytej wiedzy w sposób planowy i świadomy, przy możliwie pełnej samodzielności myślenia i działania, w sytuacjach odmiennych od tych, w których określone wiadomości przyswajali,

• wiedza operatywna: nowe wiadomości i umiejętności zdobyte podczas samodzielnego rozwiązywania problemów w drodze inicjatywy i pomysłowości słuchaczy

• wiązania teorii z praktyką

• działalność praktyczna słuchaczy musi być poprzedzona przekazaniem im określonych wiadomości

• reguły, zasady, definicje i prawa stanowiące podstawę tej działalności powinny wynikać z własnej inicjatywy słuchaczy

• działania słuchaczy powinny poszerzać zakres ich wiadomości, czyli muszą być oparte na nowych treściach, wcześniej nie rozpatrywanych przez nich szczegółowo

• działalność praktyczna słuchaczy powinna zawierać walor kształcący, tj. możliwość nabywania umiejętności elastycznego i optymalnego działania, z wykorzystaniem posiadanej wiedzy

• trwałości wiedzy

• odpowiednie ukierunkowanie zainteresowania słuchaczy i wytworzenie pozytywnych motywów uczenia się

• odpowiednie przygotowanie organizacyjno-metodyczne skłaniające słuchaczy do aktywnego udziału w zajęciach

• stosowanie metod dydaktycznych utrwalających pod warunkiem zrozumienia przez słuchaczy danego materiału

• teoretyczna i praktyczna weryfikacja nowych praw, zasad i reguł postępowania

• systematyczna kontrola wyników nauczania, połączona z nawiązywaniem do wiedzy już posiadanej lub przyswajanej

Metoda dydaktyczna (kształcenia, nauczania)

Sposób pracy nauczyciela ze słuchaczami, umożliwiający słuchaczom opanowanie wiedzy wraz z umiejętnością posługiwania się nią w praktyce, jak również rozwijanie zdolności i zainteresowań.

Metoda dydaktyczna podająca - np. wykład akademicki, referat, opowiadanie, przekaz wiedzy przez nauczyciela w gotowej postaci, słuchacze są pasywni, dominująca rola nauczyciela

Metoda dydaktyczna aktywizująca - np. wykład interaktywny, symulacja, samodzielne zdobywanie wiedzy przez słuchaczy, słuchacze są aktywni, nauczyciel pełni rolę obserwatora, koordynatora działań słuchaczy

• Wykład - polega na bezpośrednim lub pośrednim, usystematyzowanym i rozwiniętym przekazaniu określonych informacji (zagadnień)

Wykład klasyczny - bezpośrednie przekazywanie treści w gotowej postaci

• Wprowadzenie (podanie tematu, celów, tez, także literatury)

• Wykład właściwy (rozwinięcie podanych tez)

• Podsumowanie (uwypuklenie głównych myśli zawartych w części zasadniczej, odpowiedzi na pytania)

• Opis

• charakterystyka cech, budowy i struktury różnych przedmiotów, obiektów, urządzeń lub sprzętu

• zapoznanie z nieznanymi osobami, zjawiskami czy wydarzeniami

• towarzyszy przeważnie pokazowi, wykładowi lub ćwiczeniu

• w zestawieniu z innymi metodami podnosi efektywność nauczania np. posługiwania się bronią

• Symulacja - metoda nauczania polegająca na „odgrywaniu” za pomocą ruchu złożonych sytuacji problemowych wymagających samodzielnego rozwiązania

• Przez symulację można ocenić:

• umiejętności praktyczne

• interakcje międzyludzkie

• wiedzę

• pozwala uczestnikom szkolenia na wykonanie określonego zadania praktycznego po raz pierwszy

• zobaczenia jak powinno się to robić

• przedyskutowania wątpliwości

• wypracowania optymalnego algorytmu

• skonfrontowania różnych doświadczeń zawodowych oraz teorii z praktyką

Fazy symulacji

• wprowadzenie do zajęć

• wyznaczenie ról

• przydzielenie zadań

• symulacja właściwa

• omówienie i ocena realizacji zadań

• Metoda sytuacyjna

• zbiorowe analizowanie przez słuchaczy stworzonej przez wykładowcę konkretnej i realnej sytuacji przeniesionej z pracy policyjnej (np. film video z zatrzymania niebezpiecznego przestępcy)

• słuchacze dokonują wszechstronnej oceny przedstawionej sytuacji, wypracowują i wyprowadzają wnioski, przedstawiają i uzasadniają prawidłowe rozwiązania

• kształtowanie u uczniów umiejętności gruntownej analizy problemów występujących w sytuacjach trudnych

• podejmowania racjonalnych decyzji oraz przewidywania następstw

• Inscenizacja (łączy elementy metody symulacyjnej i sytuacyjnej)

• odtworzenie zdarzenia (autentycznego lub fikcyjnego)

• role aktorów ściśle rozpisane przez wykładowcę, wykluczenie odstępstw i nieprzewidzianych zachowań

• oddziaływanie na liczną grupę słuchaczy

• Pokaz

• polega na prezentacji sposobów wzorowego wykonania określonych czynności, najczęściej manualnych oraz odpowiedniego postępowania i zachowania się w danych okolicznościach

• we wzorowym pokazie instruktor dąży do przekazania słuchaczom dokładnego obrazu wykonywanych czynności, stworzenia ideału, do którego osiągnięcia będą oni dążyć

• realizacja w małych grupach słuchaczy (12 do 15 osób)

• wszyscy słuchacze muszą mieć możliwość dokładnej obserwacji wykonywanej czynności

• tempo pokazu dostosowane do realiów i wymogów obserwacji (zrozumienie istoty i techniki wykonania)

• wszyscy uczestnicy muszą przećwiczyć określone czynności pod nadzorem instruktora

• ewentualna decyzja instruktora o powtórzeniu ćwiczenia, aż do momentu uzyskania zakładanych efektów

Przebieg chronologiczny pokazu

• zapoznać słuchaczy z celami, strukturą i organizacją zajęć,

• umotywować słuchaczy do aktywnego uczestnictwa w zajęciach,

• demonstracja czynności w normalnym tempie,

• pokaz cząstkowy wynikający z analizy czynności z komentarzem,

• uwydatnienie tzw. „węzłów”, czyli omówienie czynności, których obserwator może nie zauważyć,

• dwukrotne powtórzenie pokazu całej czynności bez komentarza ( 1- w tempie zwolnionym, 2- w tempie normalnym),

• ćwiczenie czynności przez słuchaczy pod nadzorem instruktora,

• sprawdzenie wyników pokazu przez kontrolę umiejętności praktycznego wykonania nauczonej czynności,

• podsumowanie: błędy, wyróżnienie pozytywów, pokreślenie istotnych elementów kształconych umiejętności,

• zapowiedź tematu kolejnych zajęć.

• Ćwiczenie

• służy rozwijaniu odpowiednich umiejętności, opanowywaniu i doskonaleniu sprawności oraz kształtowaniu prawidłowych nawyków i przyzwyczajeń

• polega na wielokrotnym powtarzaniu określonych czynności mających na celu nabycie wprawy w ich wykonaniu i uzyskania sprawności w działaniach:

• praktycznych (motorycznych),

• umysłowych (intelektualnych).

• zorganizować sytuację przebiegu ćwiczenia, przedstawić problemy lub zadania do realizacji

• nadzorować przebieg ćwiczenia, pomagać, nakazywać powtórzenie czynności, udzielać wskazówek

• zakończyć zajęcia oceną wyników oraz omówieniem przebiegu ćwiczeń

• Instruktarz

• odprawa szkoleniowa

• udzielenie instrukcji

Cele główne instruktarzu

• zaznajomienie uczestnika ze wzorcowymi sposobami wykonania danej czynności lub operacji,

• określenie warunków bezpieczeństwa, organizacji miejsca realizacji oraz kontroli prawidłowości przebiegu poszczególnych czynności i operacji w celu uzyskania pożądanego rezultatu,

• przypomnienie wiadomości teoretycznych i powiązanie ich w sensowną całość z nowo przekazanymi treściami nauczania praktycznego.

Środki dydaktyczne - środki fizyczne celowo dobrane, często tworzone przez nauczyciela, które dostarczają słuchaczom określonych bodźców zmysłowych i ułatwiają im bezpośrednie lub pośrednie poznanie rzeczywistości

Środki dydaktyczne proste - w sposób bezpośredni lub pośredni przekazują treść dydaktyczną bez zastosowania środków technicznych (eksponaty, modele, tablice, teksty pisane i drukowane, tabele, wykresy, ilustracje, mapy itp.)

Środki dydaktyczne złożone - foliogramy, przezrocza, filmy video, CD, symulatory i trenażery

Środki techniczne - różnorodne urządzenia mechaniczne, elektrotechniczne umożliwiające przekazanie treści zawartych w pomocach dydaktycznych

Struktura zajęć szkoleniowych

• Część wstępna (5min)

• czynności organizacyjno-porządkowe

• nawiązanie, motywowanie i koncentrowanie wiedzy słuchaczy

• przedstawienie celu zajęć i merytoryczne zapoznanie z tezami zajęć

• podanie literatury

• Część główna (30min)

• wyjście na wiedzę określoną tematem

• wykład klasyczny: podanie treści merytorycznych,

• wykład interaktywny: prezentowanie nowego materiału i uzyskiwanie wiedzy poprzez interakcję:

• zadawanie pytań

• stosowanie różnych form pracy

• Część końcowa (5-7min)

• utrwalanie rezultatów uczenia się (wiedzy i umiejętności):

• w metodach podających zapowiedź terminu ewentualnego sprawdzianu,

• w metodach aktywizujących zastosować element kontrolny - wykorzystać „rundkę” i ocenić.

• podsumowanie treści merytorycznych oraz odniesienie do praktyki, niezbędne generalizacje i ukonkretnienia:

• co osiągnęli słuchacze,

• jaką wiedzę nabyli,

• jakie umiejętności nabyli,

• czy ta wiedza i umiejętności będą nadal kształcone.

• zlecić prace do samodzielnego wykonania, tematy do przemyśleń, przydzielić zadania - sprecyzować oczekiwania,

• określić termin i temat następnego spotkania i zakończyć zajęcia.

Konspekt - dokument wytyczający tok zajęć, pisemny zarys, szkic, skrót, streszczenie pomocne wykładowcy przy prowadzeniu zajęć z określonego tematu.

Części konspektu jako planu metodycznego zajęć:

• Część formalna: temat, czas i struktura zajęć, pomoce dydaktyczne, miejsce zajęć, stosowane metody nauczania, literatura, cele zajęć oraz oczekiwane efekty.

• Część metodyczna - zawartość: (wstępna, zasadnicza, końcowa)

• wszelkie informacje (wytyczne) dotyczące zakresu realizacji poszczególnych zagadnień i tez tematu,

• zasady organizacyjne zajęć oraz stosowane rozwiązania metodyczne.

Fazy części metodycznej konspektu:

• Część wstępna

• czynności wstępne

• pobranie broni,

• przekazanie amunicji amunicyjnemu,

• przejrzenie broni,

• przyjęcie meldunku,

• zapytanie czy wszyscy ze względu na stan zdrowia mogą uczestniczyć w zajęciach,

• sprawdzenie obecności,

• wypełnienie dziennika szkolenia,

• wyznaczenie funkcyjnych,

• sprawdzenie łączności,

• sprawdzenie czy strzelnica jest przygotowana do strzelania zgodnie z warunkami bezpieczeństwa.

• Sprawdzenie wiadomości lub/i umiejętności

• Zadanie pytania lub wskazanie umiejętności,

• Wskazanie policjanta do udzielenia odpowiedzi lub zaprezentowania umiejętności,

• Wystawienie oceny wraz z uzasadnieniem,

• Wskazanie na ewentualne błędy i określenie sposobu ich usunięcia.

• Nawiązanie i motywowanie

• Przedstawienie przykładu z praktyki terenowej dotyczącego użycia broni palnej,

• Umotywowanie oraz uzasadnienie policjantom znaczenia i potrzeby pogłębiania wiedzy i umiejętności zawodowych.

• Wprowadzenie

• Przedstawienie policjantom tematu/tezy zajęć,

• Określenie kryterium minimum,

• Wskazanie celu etycznego,

• Przedstawienie organizacji i struktury zajęć:

• metody,

• osoby realizujące,

• czas realizacji,

• przebieg zajęć.

• Podanie aktów prawnych i literatury,

• Przypomnienie najważniejszych warunków bezpieczeństwa obowiązujących na strzelnicy.

• Część zasadnicza

• Trening bezstrzałowy

• Przygotowanie strzelnicy pod kątem treningu bezstrzałowego,

• Ogólnorozwojowa rozgrzewka przygotowująca policjantów do wysiłku fizycznego,

• Realizacja treningu bezstrzałowego w formie i zakresie sprzyjającym uzyskaniu odpowiednich wyników. Trening elementów techniczno - taktycznych swoistych dla etapu strzelań,

• Bieżąca kontrola i korekta poziomu realizacji zadań treningowych,

• Sprawdzenie poziomu opanowania umiejętności.

• Przygotowanie osi do strzelania

• Przygotowanie osi do strzelania,

• Sprawdzenie, czy tarcze są odpowiednie do danego strzelania, czy zostały właściwie ustawione i zamocowane.

• Omówienie warunków i przebiegu strzelania,

• Przypomnienie zasad bezpieczeństwa na strzelnicy,

• Prezentacja strzelania,

• Podzielenie uczestników na zmiany:

• I - zmiana - strzelająca,

• II - zmiana - przygotowująca się do strzelania,

• III - zmiana -realizująca trening bezstrzałowy.

• Realizacja strzelania

• Realizacja strzelania (np. dynamicznego z pistoletu),

• Strzelanie przebiega z uwzględnieniem rotacji zmian,

• Czuwanie nad bezpieczeństwem strzelających oraz osób przebywających na strzelnicy,

• Kontrolowanie właściwego przebiegu strzelania,

• Przestrzeganie warunków oraz zgodności zapisywanych wyników strzelania,

• Krótkie omówienie uzyskanego wyniku strzelania.

• Część końcowa

• Utrwalenie

• Zadanie pytania lub wskazanie umiejętności,

• Wskazanie policjanta do udzielenia odpowiedzi lub zaprezentowania umiejętności,

• Wskazanie na ewentualne błędy i określenie sposobu ich usunięcia,

• Wytłumaczenie zagadnień niezrozumiałych.

• Podsumowanie

• Omówienie przebiegu zajęć,

• Wskazanie na najistotniejsze treści i umiejętności,

• Podkreślenie znaczenia celu etycznego,

• Zaakcentowanie konieczności ciągłego doskonalenia swojego warsztatu zawodowego (np. w zakresie posługiwania się bronią palną),

• Odczytanie uzyskanych wyników,

• Wyróżnienie najlepszych,

• Wskazanie na najczęściej popełniane błędy,

• Określenie stopnia opanowania wiedzy/umiejętności przez policjantów,

• Wskazanie zadań do samokształcenia.

• Czynności końcowe

• Uporządkowanie strzelnicy,

• Rozliczenie amunicji,

• Określenie tematu / tezy następnych zajęć,

• Wskazanie miejsca realizacji następnych zajęć,

• Sprawdzenie, czy nikt nie odniósł kontuzji/nie zranił się,

• Przejrzenie broni,

• Skierowanie policjantów do punktu czyszczenia broni,

• Zdanie broni do magazynu,

• Ogłoszenie zakończenia zajęć.

Sytuacje wymagające od instruktora opisowej oceny uczestnika szkolenia:

• rażące naruszenie zasad bezpieczeństwa przez uczestnika szkolenia,

• powtarzające się przejawy braku zdyscyplinowania uczestnika szkolenia,

• powtarzające się przypadki niesprawnego działania broni (zacięć lub blokowania) oraz awaria broni,

• stwierdzenie faktu użytkowania w służbie przeterminowanej amunicji,

• inne sytuacje mający istotny wpływ na bezpieczeństwo użytkowania broni palnej przez policjanta w służbie.

18

---