ZADANIE NR 1

Opracuj projekt realizacji działań ratowniczych związanych z udzieleniem pomocy medycznej poszkodowanemu mężczyźnie na miejscu zdarzenia. Na stanowisku egzaminacyjnym wykonaj na fantomie dorosłego człowieka intubację dotchawiczą drogą przez usta.

Projekt realizacji działań ratowniczych powinien zawierać:

1. Tytuł pracy egzaminacyjnej.

2. Założenia, dane niezbędne do opracowania projektu, wynikające z treści zadania.

3. Diagnozę ratowniczą.

4. Plan działań ratowniczych związanych z udzieleniem pomocy medycznej poszkodowanemu na podstawie diagnozy ratowniczej.

4. Wykaz:

• sprzętu medycznego i ratowniczego niezbędnego do przeprowadzenia działań ratowniczych,

• środków farmakologicznych niezbędnych do przeprowadzenia działań ratowniczych {z uwzględnieniem drogi ich podania).

6. Udokumentowanie działań ratowniczych - wypełnioną Kartę wyjazdową
pogotowia ratunkowego zamieszczoną w zeszycie KARTA PRACY
EGZAMINACYJNEJ.

Do rozwiązania zadania wykorzystaj:

Kartę wyjazdową pogotowia ratunkowego do uzupełnienia, zamieszczoną w zeszycie KARTA PRACY EGZAMINACYJNEJ.

Do wykonania zabiegów ratowniczych wykorzystaj:

Fantom dorosłego człowieka.

Przygotowany na stanowisku sprzęt ratowniczy.

Czas na wykonanie zadania wynosi 240 minut.

1

Karta wyjazdowa-zadanie 1.

Zadanie egzaminacyjne 1

Dyspozytor pogotowia ratunkowego przyjął wezwanie do mężczyzny poszkodowanego w wyniku próby samobójczej. Informacje o zdarzeniu przekazała dyspozytorowi żona poszkodowanego.
Mężczyzna lat 45, cierpiący na depresje, w czasie spożywanej z żoną kolacji nagle wyszedł do pokoju i zamknął się w nim. Po pewnym czasie, żona zaniepokojona dość długą nieobecnością męża weszła do pokoju i zastała go wiszącego na sznurze. Szybko odcięła sznur. Nie potrafiła jednoznacznie ocenić jego czynności życiowych. W trakcie oczekiwania na pomoc medyczną wykonywała sztuczne oddychanie metodą usta-usta. Na miejsce zdarzenia przybył podstawowy zespół ratownictwa medycznego składający się z dwóch ratowników medycznych i kierowcy. Poszkodowany ułożony w pozycji leżącej na plecach. Podczas szybkiego badania urazowego stwierdzono, że mężczyzna jest nieprzytomny. Zaobserwowano sinicę centralną i obwodową, na szyi bruzdę wisielczą średnicy ok. 1 cm.

Podstawowe parametry życiowe mężczyzny przedstawiały się następująco:
- tętno niewyczuwalne,
- ciśnienie nieoznaczalne,
- pojedyncze agonalne oddechy,
- wysycenie hemoglobiny tlenem 68%.

Według skali Glasgow poszkodowany otrzymał:
Otwieranie oczu - nie otwiera - 1 pkt.
Reakcja słowna - brak - 1 pkt.
Reakcja ruchowa - brak - 1 pkt.

Po podłączeniu do monitora EKG otrzymano następujący zapis czynności serca:

Zakres oceny pracy

Numer zadania: 1

I Tytuł pracy egzaminacyjnej zawiera informacje dotyczące: max 3 pkt.

- rodzaju działań ratowniczych - udzielenie pomocy medycznej;

- rodzaju zdarzenia - próba samobójcza;

- rodzaju wykonywanych zabiegów ratowniczych.

II Założenia zawierają: max 12 pkt.

Dane uzyskane od dyspozytora:

- płeć i wiek poszkodowanego - mężczyzna lat 45;

- poszkodowany cierpiący na depresję;

- rodzaj samobójstwa—powieszenie;

- prowadzenie sztucznej wentylacji przez żonę;

- skład zespołu ratowniczego - dwóch ratowników i kierowca.

Informacje o stanie poszkodowanego na miejscu zdarzenia:

- poszkodowany nieprzytomny;

- na szyi widoczna bruzda wisielcza;

- sinica centralna i obwodowa;

- tętno na dużych tętnicach niewyczuwalne, ciśnienie nieoznaczalne;

- pojedyncze agonalne oddechy;

- ocena świadomości wg skali Glasgow;

- wysycenie hemoglobiny tlenem - 68%.

II Diagnoza ratownicza uwzględnia: max 8 pkt.

- na podstawie zapisu EKG stwierdzono zatrzymanie krążenia, w mechanizmie migotania komór,

- podejrzenie urazu kręgosłupa szyjnego.

IV. Plan działań ratowniczych uwzględnia: max 22 pkt.

- szybkie badanie BTLS;

- sprawdzenie bezpieczeństwa własnego;

- ocenę czynności życiowych poszkodowanego, monitorowanie (tętno, saturacja, ciśnienie, EKG

- ocenę stanu przytomności;

- stabilizację kręgosłupa szyjnego, ułożenie na desce ortopedycznej;

- przystąpienie do wstępnej resuscytacji krążeniowo-oddechowej (BLS);

- bezprzyrządowe udrożnienie dróg oddechowych - wysunięcie żuchwy;

- wentylację workiem samorozprężalnym; 100% tlenem;

- intubację dotchawiczą,

- założenie dostępu żylnego;

- wykonanie defibrylacji elektrycznej, podana prawidłowa wartość energii;

- podanie leków;

- ocenianie rytmu serca: w przypadku migotania komór kolejne defibrylacje lub w przypadku nieskutecznych defibrylacji - prowadzenie resuscytacji krążeniowo- oddechowej (wystarczy jeden war{ant);

- transport do szpitala - w trakcie prowadzenie resuscytacji lub przypadku skutecznej defibrylacji - w pozycji leżącej;

- dożylne przetaczanie leków;

- wszystkie zaplanowane czynności są zgodne ze standardami medycznymi, adekwatne do stanu pacjenta, nie spowodują pogorszenia stanu zdrowia pacjenta.

V. Wykaz: max 15 pkt.

Sprzętu medycznego i ratowniczego uwzględnia:

- zestaw do intubacji (laryngoskop, rurki intubacyjne, rurki ustno-gardłowe,

prowadnica, strzykawka do uszczelnienia, słuchawki);

- kołnierz do stabilizacji kręgosłupa szyjnego, deska ortopedyczna;

- defibrylator;

- pulsoksymetr, aparat do mierzenia ciśnienia;

- worek samorozprężalny;

- sprzęt do tlenoterapii ( butla z tlenem, respirator);

- strzykawki, igły wenflony, aparat do przetoczeń.

Środków farmakologicznych (droga podania) uwzględnia:

- Adrenalina - dożylnie., dotchawiczo, określenie dawki i drogi podania;

- Amiodarone (Lidokaina) - dożylnie, określenie dawki i drogi podania;

- płyny 0, 9% NaCI - wlew kroplowy. ~

6. Wypełniona karta wyjazdowa pogotowia ratunkowego wymagane wypełnione oznakowane pola: ·max 6 pkt.

- wyniki badania fizykalnego i objawy: HR, RR, GCS, oddech, saturacja, stan skóry;"

- opis EKG - migotanie komór;

- DGN - NZK w mechanizmie migotania komór, podejrzenie urazu kręgosłupa szyjnego;

- uwagi/opis - rodzaj wykonanych świadczeń medycznych: intubacja, wentylacja, RKO, defibrylacja, stabilizacja kręgosłupa szyjnego;

- podane leki i płyny wraz z prawidłowymi dawkami i drogą podania - Adrenalina, Amiodarone, 0, 9% NaCl;

- na sylwetce zaznaczona bruzda wisielcza. ~

6. Wykonane zabiegu intubacji dotchawiczej przeprowadzono z uwzględnieniem: max 30 pkt.

Przygotowanie zestawu do intubacji:

Aby wykonać intubację dotchawiczą należy przygotować odpowiedni sprzęt i jest to: maska twarzowa, worek samorozprężalny z rezerwuarem tlenu, tlen (albo z butli, albo z ujęcia centralnego gazów), sprawne laryngoskopy (najlepiej dwa) oraz odpowiednich rozmiarów łyżki: za-krzywiona i prosta, rurki intubacyjne (u dorosłych z mankietem uszczelniającym) różnych rozmiarów w zależności od płci poszkodowanego (według standardów zachodnioeuropejskich - jedna należnego rozmiaru, pozostałe o pół numeru większa i mniejsza), strzykawka do sprawdzenia mankietu uszczelniającego i jego późniejszego wypełnienia, prowadnica, kleszczyki Magilla, żel, stetoskop, rurka ustno-gardłowa, bandaż lub plaster do umocowania rurki, ssak.

- potwierdzenie wykonania czynności od 1 do 7.

Przygotowanie poszkodowanego do intubacji:

U poszkodowanego z urazem jeden z ratowników wykonuje stabilizację odcinka szyjnego kręgosłupa, podczas gdy drugi intubuje pacjenta. Wykonanie intubacji zawsze poprzedza natlenienie (hiperwentylacja), które powinno być prowadzone przy pomocy worka samorozprężalnego z podłączonym do niego tlenem. Następnie w kolejności wykonuje się następujące czynności:

- po uprzednim sprawdzeniu sprzętu do intubacji bierze się laryngoskop w lewą rękę i wprowadza łyżkę laryngoskopu od strony prawego kąta jamy ustnej, w kierunku do tylnej ściany gardła, stopniowo kierując łyżkę do linii środkowej ciała, równocześnie przemieszczając język na stronę lewą;

- po wprowadzeniu łyżki laryngoskopu do tylnej ściany gardła należy odnaleźć nagłośnię - i jeśli używa się łyżkę zagiętą, to jej koniec należy wprowadzić do dołka nadgłośniowego znajdującego się nad nagłośnią a podstawą języka;

-, jeśli używa się łyżkę prostą to jej koniec wprowadza się pod krtaniową powierzchnię nagłośni, którą się unosi;

- wprowadzając koniec łyżki laryngoskopu - jak to opisano wyżej - należy równocześnie unosić rękojeść laryngoskopu dla lepszego uwidocznienia strun głosowych;

- pod kontrolą wzroku między struny głosowe wprowadza się odpowiednio dobraną rurkę intubacyjną, a następnie delikatnie wyjmuje laryngoskop, cały czas stabilizując rurkę intubacyjną, aby się nie wysunęła;

- należy spojrzeć na podziałkę, jaka znajduje się na rurce intubacyjnej i prawidłowa głębokość, na jakiej rurka powinna znajdować się u dorosłego, licząc od kącika jamy ustnej, to zwykle 22 - 24 cm;

- należy wypełnić mankiet rurki intubacyjnej i natychmiast rozpocząć sztuczną wentylację;

- kolejnym krokiem jest osłuchanie pacjenta i określenie czy rurka intubacyjna znajduje się na odpowiedniej głębokości, jeśli tak, to należy ją umocować;

- do jamy ustnej wprowadza się także rurkę ustno-gardłową, która zabezpiecza przed przygryzieniem przez pacjenta rurki intubacyjnej.

Przy intubowaniu pacjentów dorosłych najczęściej stosuje się rurki intubacyjne z mankietem uszczelniającym, następujących rozmiarów:

- dla kobiet - 7 - 8

- dla mężczyzn - 8 - 9.

Na wykonanie intubacji pacjenta przeznaczony jest określony czas i od momentu zakończenia hiperwentylacji prowadzonej przez maskę twarzową do rozpoczęcia jej przez założoną rurkę intubacyjną powinno być 30 sekund!

wskazania do intubacji u poszkodowanego z urazem:

- zatrzymanie oddychania, bezdech;

- niewydolność oddychania - nasiloną hipowentylację, utrzymującą się hipoksję mimo podawania tlenu, kwasicę oddechową

- wstrząs;

- ciężki uraz głowy;

zabezpieczenia górnych dróg oddechowych - zanik odruchów gardłowych, pogłębiający się stopień utraty przytomności, śpiączka;

- urazy klatki piersiowej - niestabilna klatka piersiowa, stłuczenie płuca, urazy naruszające ciągłość opłucnej;

- objawy niedrożności dróg oddechowych;

- urazy związane z możliwością powstania niedrożności dróg oddechowych - urazy twarzoczaszki i szyi;

- przewidywanie potrzeby wentylacji mechanicznej.

U poszkodowanych z urazem, podobnie jak u innych dorosłych wymagających intubacji, głównie polecana jest intubacja przez usta.

Każdego poszkodowanego z urazem należy traktować jak chorego z pełnym żołądkiem. U takiego pacjenta zalecane jest wykonanie ręko-czynu Sellicka, polegającego na uciśnięciu chrząstki pierścieniowatej krtani, która powoduje zwarcie ścian przełyku. W ten sposób zmniejsza się ryzyko aspiracji do płuc. Ostatnie standardy dotyczące prowadzenia resuscytacji krążeniowo-oddechowej zalecają zarówno w podstawowych, jak i w zaawansowanych metodach podtrzymywania życia, stosowanie tego rękoczynu aż do momentu zabezpieczenia dróg oddechowych. Jednak wymaga to obecności dodatkowego ratownika. - niemożność

- potwierdzenie wykonania czynności 8;

- potwierdzenie wykonania czynności 9;

Wykonanie intubacji dotchawiczej:

- potwierdzenie wykonania czynności: 10, 11, l 8;

- potwierdzenie wykonania czynności: 12, 13, ł5, 16;

- potwierdzenie wykonania czynności: 1~3 i l7.

7. Praca egzaminacyjna, jako całość jest: max 4 pkt.

- przejrzysta;

- logicznie uporządkowana;

- poprawna terminologicznie i merytorycznie.

Liczba punktów możliwych do uzyskania za pracę - 100

Próg zaliczenia.75

---