Jan Rybowicz

Narkotyki, narkomani, narkomanie

Narkotyk głupoty,

najpotworniejszy narkotyk głupoty.

jakże upokarzająca bezsilność wobec głupoty

a z nią - zła.

Narkotyk dewocji,

przesiąknięty kadzidłem

narkotyk fanatyzmu,

te lśniące oczy

rozszerzone przekonaniem

o posiadaniu jedynej prawdy,

wyłączności...

Narkotyk władzy,

narkotyk kultu jednostki

opium tyranii

- okrutni narkomani

odurzeni boskością...

Narkotyki chemii, narkomani destylacji,

alkoholizm, lekomania, uzależnienia,

te skrzywienia, perwersje, warius...

Narkotyk seksu, ta kobieca używka:

Eros, Eros, Eros

i wszystkie jego odbicia

w krzywych zwierciadłach pożądania...

Narkotyk nienawiści.

wrząca plazma nienawiści

niewidzialny laser

spalający wszystko,

wszystkich:

nienawidzącego

i jego ofiarę,

spalający siebie...

Narkomani zła,

chore bestie zła,

nienasycone gnomy

pożerające piękno

jak ciemność pochłania

dopalający się ogień,

ta wieczna fala mroku

goniąca uciekające słońce:

ciemne, zacięte twarze narkomanów zła,

wąskie przymrużone oczy,

zaciśnięte usta,

przewrotne myśli...

Bezsenni narkomani odwetu,

zemsty,

zastawiacze pułapek,

o których nie pamiętają,

ustawiacze setek, tysięcy zapadni,

w które sami wpadają...

Najkrócej działający narkotyk kłamstwa,

najpowszechniejszy,

niedoskonała porteza

najgorszej prawdy,

narkotyk przezroczysty jak tlen,

dostępny jak tlen,

jak tlen niezniszczalny...

Narkotyk chciwości:

więcej, więcej, więcej,

narkomani o wspólnym nazwisku: "Daj!"

uleczani przez śmierć...

Lecz także najpiękniejszy narkotyk miłości.

Narkotyk śmierci

- ochładzający gorączkę życia,

chłodny i lśniący jak szron...

I narkotyk druku,

pisania.

Narkotyk ksiąg,

silniejszy od miłości,

najwierniejszy,

dozgonny,

nieszkodliwy narkotyk liter...

Narkotyk rozmów,

gadania,

które zatrzymuje czas,

natchnieni narkomani gadulstwa...

Narkotyk poznania,

niebezpieczny i obosieczny

narkotyk poznania,

nienasyceni narkomani szukania,

roztrząsania

i docierania do sedna.

które rozczarowuje...

Narkotyk pracy,

pozwalający zapomnieć narkotyk pracy,

narkomanie pracy i roboty,

usypiającej monotonii

i zabijającej wrażliwości harówy,

radosny narkotyk tworzenia

i wariacki narkotyk

przemieszczania bez celu materii...

I narkotyk narkotyków - życie,

i narkomani życia - my wszyscy,

i wszystkie narkomanie...

Narkotyk nienazwany

i posiadający wszystkie nazwy,

niewidzialny i będący wszędzie,

obecny i poszukiwany,

za darmo,

kosztujący za dużo,

nie wiadomo, co to,

tu i tam,

obok,

tam gdzie nas nie ma

i gdzie jesteśmy,

i poezja,

i brak poezji,

religia i pogaństwo,

obłęd,

głód i przesyt,

ucieczki,

i powroty,

i znów być tam,

samobójstwa,

walka i pokój,

napięte sytuacje,

bezruch.

po prostu dzień i noc,

tęsknota,

wyłączenie się,

nagle i nieoczekiwane wyłączenie.

radość,

smutek.

pogonie,

perpetuum mobile światła

bez którego wszechświat byłby tylko bagnem

bez początku i końca,

jeden jedyny świetlik tylko przez sekund

w całej wieczności,

ciemności,

czerni,

mroku...

Narkotyk życia,

które łapiemy w garść,

a kiedy rozwieramy palce

nie ma tam nic

jak by było wodą,

którą chcieliśmy zatrzymać i mieć,

tarcie,

łoskot kamiennej lawiny

będący muzyką Boga

i uporządkowany

ludzki hałas muzyki,

geniusz Pendereckiego,

słuch absolutny...

Korodujący narkotyk życia,

rdza pracująca cicho jak światło...

A więc potem śmierć,

narkotyk śmierci

narkotyk śmierci,

o którym nic nie wiem,

narkomani śmierci nic nie mówią,

strzegą zazdrośnie tajemnicy,

więc chyba także jest coś wart...

I wszystkie inne narkotyki

z tego wiersza

i spoza niego - życie!

---