Podaj plemiona w IX i X wieku:
Wiślanie - nad górna Wisła
Lędzianie - nad Sanem i Wieprzem
Plemiona śląskie - Gołęszyce, Opolanie, Ślężanie, Trzebowianie, Bobrzanie, Dziadoszanie
Polanie - nad Warta
Goplanie - na Kujawach
Plemiona pomorskie - Pomorzanie, Pyrzyczanie, Wolinianie, Słowińcy
Przedstaw organizacje grodowe
Organizacja Grodowa - (grody - pod zarządem kasztelana - broniły kraju, kontrolowały ludność, w nich ściągano i gromadzono daniny, stacjonowały tam oddziały zbrojne, wokół nich rozwijały się podgrodzia zamieszkane przez rzemieślników, wsie służebne - np. Szczytniki, Kowale, Bednary, gdzie ludność zamiast zwykłych danin była obciążona specjalnymi obowiązkami).
Przedstaw powinności ludności
Powinności ludności - daniny w określonej ilości np. zboża, bydła, skór oraz posługi, czyli prace na rzecz państwa przy budowie grodów i dróg; usługi komunikacyjne; stan, czyli obowiązek goszczenia i noclegu monarchy, dworu i urzędników; ochrona zwierzyny objętej regałem monarchy; obowiązek żywienia psów do polowań monarchy; wytwarzanie różnych przedmiotów np. Tarczy, groty, odzież, wozy.
Przedstaw organizacje kościelne
Organizacja kościelna- (arcybiskupstwo w Gnieźnie od 1000roku i biskupstwa w Poznaniu, Krakowie, Wrocławiu, Kołobrzegu; to ostatnie szybko upadło, a misję chrystianizacyjną Pomorza i Kujaw przejęło biskupstwo w Kruszwicy), działalność klasztorów - benedyktyni w Tyńcu, Mogilnie. Organizacja kościelna ściśle związana była z organizacją grodową. Kościołowi przysługiwały podatki - dziesięcina. Organizacja kościoła świadczyła o niezależności i odrębności młodego państwa. Było to bardzo ważne m. in. ze względu na ówczesną sytuację międzynarodową. Podbój Łużyc w 963 r. przez margrabiego Marchii
Wschodniej, Gerona, zapowiadał dalszy rozwój ekspansji rycerstwa niemieckiego.
Znaczenie chrystianizacji dla Państwa polskiego
Chrystianizacja
wprowadzenie w społeczeństwach chrześcijańskich wiary i norm etycznych opartych na nauce w Jezusa Chrystusa.
Polska znalazła się wśród państw chrześcijańskich Europy, książę traktowany był na równi z innymi władcami.
rozwój kultury średniowiecznej, znajomość pisma i form kancelarnych przeniesionych do Polski przez duchownych, pomoc duchownych w organizacji państwa i sprawowaniu urzędów
Kościół integrował państwo, granice diecezji pokrywały się z granicami ziem
Utrwalenie sojuszu z Czechami poprzez małżeństwo Mieszka I z Dobrawą.
Wprowadzenie do Polski wiary chrześcijańskiej w 966 roku wiąże się bezpośrednio z uregulowaniem w 964 roku stosunków politycznych z cesarstwem. Niektórzy historycy przyjmują, że w układzie zawartym w 964 roku musiała istnieć klauzula, zobowiązująca Mieszka do uczynienia Polski państwem chrześcijańskim. Nie istniała natomiast jakaś wewnętrzna potrzeba zmiany systemu religijnego. Chrześcijaństwo zbliżało się do Polski jako
nieunikniony warunek tego, co można by nazwać normalizacją polityczną państwa. Pogańskie państwo w dobie ówczesnej narażone było na przymusową i zwykle krwawą chrystianizację, czego przykłady musiały być dobrze osadzone w zbiorowej pamięci społeczeństw wyznających tradycyjne religie. Chrześcijaństwo oferowało nową wizję świata, pozwalało odczuwać
człowiekowi opiekę Kościoła na ziemi i Boga w niebie, wskazywało, że za dobre uczynki czeka nagroda w istniejącym życiu pozagrobowym.
Było ideologią idącą w parze z postępem cywilizacyjnym , a tam gdzie powstawały państwa, chrześcijaństwo, promieniując z Rzymu, przyjmowane było jako dodatkowy element łączący ludzi. Mieszko I zapewne zdawał sobie sprawę z tego, że na opanowywane przez państwo niemieckie terytoria zachodnich Słowian rozciągana jest niemiecka organizacja kościelna, co zresztą było jedną z przyczyn buntów Obodrytów i Wieletów. Już w 961 roku papież Jan XII zgodził się na utworzenie arcybiskupstwa w Magdeburgu, podporządkowującego sobie założone wcześniej biskupstwa dla ziem między Łabą a Odrą. Wykorzystując układ z 964 roku, Mieszko zwrócił się do cesarza o przysłanie do Polski misji. Równocześnie kontynuując utrzymywanie dobrych
stosunków z Czechami, poślubił czeską księżniczkę Dobrawę( Dąbrówkę), która przybyła do Polski w 965 roku wraz z grupą duchownych misjonarzy. Biskupem misyjnym z siedzibą w Poznaniu został Jordan, pochodzący najpewniej z Lotaryngii, nie wiadomo, w jaki sposób( przez papieża czy cesarza) desygnowany do roli biskupa misyjnego.
Znaczenie koronacji dla Piastów
Koronacje Piastów były ukoronowaniem panowania lub jego początkiem. Dzięki koronacjom rosło znaczenie królów, choć nie zawsze umacniało to ich władzę. W przypadku Przemysła II koronacja doprowadziła do jego śmierci. Książęta byli koronowani w czasie dla siebie trudnym, często część możnych była przeciwna koronacji nie popierając już wcześniej władcy, co nie wróżyło poprawy sytuacji wewnątrz państwa. Z drugiej strony koronacje Piastów wzbudzały sprzeciw Cesarstwa czy władców, którzy mieli pretensje do tronu polskiego lub chcieli osłabić państwo polskie. Jednak każda koronacja była wielkim sukcesem polityki zagranicznej i wewnętrznej króla.
Co to jest monarchia patrymonialna
Monarchia patrymonialna - władca uważał państwo za swoją własność, dlatego dzialił je pomiędzy spadkobierców.
Monarchia patrymonialna - najstarsza forma państwa feudalnego, zapoczątkowana w państwie frankońskim za panowania dynastii Merowingów, chociaż jej rozkwit przypadł na czasy dynastii Karolingów. Charakterystyczna dla wczesnego średniowiecza. Jej nazwa pochodzi od łacińskiego słowa patrimonium (ojcowizna). Wyrosła na gruncie feudalnych stosunków produkcyjnych. W okresie tym panowała niemal wyłącznie gospodarka rolna. Ustrój ten charakteryzował się tym, iż państwo stanowiło prywatną własność władcy, który był uważany za właściciela wszystkich ziem, zasobów naturalnych, pana i ojca swych poddanych oraz najwyższego sędziego. Państwo i władza monarchy stanowiły ojcowiznę, przekazywaną przez władcę synowi bądź synom. Ta możliwość podziału jest jednym z wyznaczników monarchii patrymonialnej. Inną jej cechą było poparcie władzy monarszej przez wielkich feudałów - możnych i duchownych. System ten dopiero później przywędrował do Europy Wschodniej, gdzie wyłonienie się jej ze wspólnoty pierwotnej poprzedzone było okresem przejściowym, przedfeudalnym.
Przedstaw formy sprawowania władzy plemiennej
Rady łączyły się w plemiona. Na czele plemienia stał naczelnik. Wokół niego skupiała się starszyzna rodowo - plemienna. Naczelnicy i ich otoczenie gromadzili bogactwo z łupów wojennych i darów oraz pobierali dochody z handlu z obcymi kupcami, wyzyskiwali też pracę niewolników. Niewolnicy to pierwszy podział społeczny.
Na czym polegał geniusz Mieszka I
Dyplomatyczny geniusz Mieszka I oparty musiał być na podstawach, a także na gruncie daleko posuniętej wspólnoty interesów, - co okazało się zjawiskiem trwałym. Mieszko I stanął wobec konieczności ułożenia stosunków z potężnymi górującymi cywilizacjami - Cesarstwem, Czechami i rosnącą w potęgę Rosją. Przełomowym momentem było przyjęcie Chrześcijaństwa, gdzie Chrystianizacja stanowiła nieodzowny warunek utrzymania przez nią podmiotowości politycznej. Dzięki przyjęciu chrztu, losy Polski potoczyły się zgoła odmiennym nurtem niż losy państw wschodnio- i południowo słowiańskich.
Dlaczego Państwo Polskie mogło się utrzymać przed najazdem