Achilles (mit. gr.), syn Peleusza i bogini Tetydy, która, by uodpornić syna na rany, wykąpała go w wodach Styksu, trzymając za piętę. Główny bohater Iliady Homera.

Jego gniew z powodu odebrania mu przez wodza wojsk greckich, → Agamemnona, branki Bryzejdy był przyczyną odmowy udziału w wojnie trojańskiej. Do powrotu na pole walki zmusiła go śmierć przyjaciela, Patroklesa. Mszcząc się, zabił → Hektora, którego zwłoki przywiązał do swego rydwanu i zawlókł do obozu Greków. Zwłoki Hektora zwrócił jego ojcu → Priamowi w zamian za bogate dary. Zginął ugodzony w piętę, jedyną część ciała, której nie obmyły wody Styksu (→ pięta Achillesa). Spór A. z Agamemnonem jest gł. motywem Iliady Homera; postać bohatera spod Troi pojawia się w wielu innych utworach, m.in. w dramatach Pierre'a Corneille'a (Achilles) i Stanisława Wyspiańskiego (Achilleis).

Hektor, bohater epopeji Iliada Homera; syn króla Troi Priama i Hekuby, brat Parysa i Kasandry. Mężny wódz, broniący murów miasta, zwycięża w walce Patroklesa, przyjaciela Achillesa. Potem jednak ginie w pojedynku z Achillesem, który z zemsty profanuje jego zwłoki. Priamowi udaje się po wielu próbach odzyskać zwłoki syna i uroczyście je pogrzebać.

Iliada, epos Homera (VIII w. p.n.e.) opowiadający o wojnie trojańskiej (tytuł pochodzi od mitycznej nazwy Troi — Ilion). Poeta odtwarza tylko końcowy epizod wyprawy Greków w obronie → Heleny, w 10. roku oblężenia (akcja trwa zaledwie 40 dni) i przedstawia zdarzenia, które mają miejsce od początku zatargu Achillesa z Agamemnonem o brankę Bryzejdę, aż do chwili wykupienia przez Pryjama zwłok syna Hektora i pogrzebu trojańskiego bohatera. Iliada uważana jest nie tylko za szczytowe osiągnięcie literatury starożytnej, ale także jedno z ważniejszych źródeł wiedzy o kulturze Greków.

---