Pytania egzaminacyjne oraz zarysy odpowiedzi na egzamin pisemny z zakresów: pierwszego, drugiego i czwartego w dniu 22 kwietnia 2005 r.

Zakres pierwszy

l. Przystosowanie istniejących map do określonych zadań gospodarczych wymaga oceny ich aktualności i jakości oraz wykonania pomiarów uzupełniających . Proszę podać zakres sytuacyjno - wysokościowych pomiarów uzupełniających .

Zarys odpowiedzi

Pomiar uzupełniający jest to zespół czynności technicznych pozwalających na dostosowanie dokumentów geodezyjne - kartograficznych do ich zgodności z terenem w zakresie ustalonej dla niej treści. Pomiary sytuacyjne i wysokościowe, mające na celu przystosowanie map do określonych zadań gospodarczych traktować należy jako pomiary uzupełniające. Pomiary uzupełniające obejmują:

1. Założenie osnowy pomiarowej . Do osnowy pomiarowej przyjmuje się punkty osnów za­łożonych wcześniej, po dokonaniu analizy ich dokładności (mp ≤ 0.2 m), w szczególnych przypadkach nowo założone punkty stabilizowane znakami geodezyjnymi.

2. Pomiar wszystkich elementów treści mapy objętych katalogiem znaków umownych poda­nych w instrukcji K-1, których jest brak na pierworysie .

3. Pomiary wysokościowe.

4. Prace kameralne.

Podstawa prawna

Standard - Instrukcja K-1 - mapa zasadnicza . Pomocniczo wytyczne techniczne K-1.2 -

mapa zasadnicza aktualizacja i modernizacja .

Uwaga : można również przyjąć odpowiedz:

Pomiar uzupełniający jest to zespół czynności technicznych pozwalających na dostosowanie dokumentów geodezyjno-kartograficznych do ich zgodności z terenem w zakresie ustalonej dla nich treści. Pomiary sytuacyjne lub wysokościowe mające na celu przystosowanie map do określonych zadań gospodarczych, traktować należy jako pomiary uzupełniające. Zakresem pomiaru należy objąć wszystkie zmienione bądź brakujące szczegóły stanowiące treść mapy zasadniczej, a ponadto w przypadku opracowywania mapy do celów projektowych pomiarem należy objąć usytuowanie zieleni wysokiej ze wskazaniem pomników przyrody, oraz usytuowanie innych obiektów i szczegółów wskazanych przez projektanta, zgodnie z celem wykonywanej pracy.

Zasięg terytorialny pomiaru uzupełniającego rzeźby terenu wykonanego dla aktualizacji mapy zasadniczej winien obejmować obszar, na którym nastąpiły zmiany w pionowym ukształtowaniu terenu, powiększony co najmniej o 30 metrowy pas okalający. Przy wykonywaniu wysokościowych pomiarów uzupełniających dla innych celów zasięg roboty powinien być ustalony zgodnie z potrzebami. Wyniki tych pomiarów powinny być wykorzystane dla aktualizacji mapy zasadniczej.

Podstawa prawna:

Standard - Instrukcja G-4 Pomiary sytuacyjne i wysokościowe (§ 2, 112,113) Rozporządzenie Ministra Gospodarki przestrzennej i Budownictwa z 1995r. w sprawie rodzaju oraz zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych w budownictwie (§ 6)

2. Podaj z jaka dokładnością względem poziomej osnowy geodezyjnej należy określić, przy pomiarze bezpośrednim , położenie :

• budynku mieszkalnego,

- ogrodzenia trwałego,

- konturu użytku gruntowego,

- granicy działki o nieutrwalonych załamaniach , oraz jakie zasady generalizacji obowiązują przy pomiarach tych szczegółów terenowych.

Zarys odpowiedzi

1. Ponieważ budynki, ogrodzenia trwałe należą do I grupy dokładnościowej przy pomiarze szczegółów terenowych pomiar bezpośredni powinien być wykonany z dokładnością 0,10 m względem poziomej osnowy geodezyjnej destabilizowane granice działek do II grupy dokładnościowej z dokładnością 0,30 m , a kontur użytku gruntowego należący do III grupy dokładnościowej pomiaru szczegółów powinien być dokonany z dokładnością 0,50m względem osnowy .

2. Przy pomiarze konturów budynków metodami bezpośrednimi należy mierzyć występy i wgłębienia większe od 0,3 m,

3. Przy pomiarze trwałych ogrodzeń należy mierzyć występy i wgłębienia większe od 0,3 m oraz bramy od strony dróg i ulic . Szerokość ogrodzeń należy mierzyć , gdy przekraczaj ą one wielkość 0,3 m ,

4. Prostowanie odcinków konturów sytuacyjnych zależy od grupy dokładnościowej szczegółu terenowego , a ponieważ kontur użytku gruntowego należy do III grupy dokładnościowej , wynosi ono 0,75 m ,

5. Jeżeli granica działki jest linią krzywą lub linią łamaną o nieutrwalonych punktach załamania, stopień generalizacji zależy od charakteru terenu i tak :

dla terenów zurbanizowanych wychylenie linii granicznej od prostej łączącej najbliższe pomierzone punkty granicy nie może być większe od O, l m (po obu stronach sprostowanej granicy ),

- dla terenów rolnych - 0,2 m,

- dla terenów rolnych na obszarach górskich i podgórskich -0,5m

Podstawa prawna:

Standard - Instrukcja 0-1 Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych.

Standard - Instrukcja G-4 Pomiary sytuacyjne i wysokościowe.

Uwaga :

Wg instrukcji 0-1/0-2 Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych, wyraźnie niestabilizowane punkty załamania granic działek zaliczono do II grupy dokładno­ściowej

3. Lokalizacja, w przestrzeni, szczegółów konstrukcyjnych projektu budowlanego wy­maga zastosowania odpowiednich metod tyczenia. Proszę wymienić zalecane metody tyczenia punktów sytuacyjnych, w oparciu o poziomą i wysokościową osnowę reali­zacyjną oraz szczegółowo opisać metodę biegunową wraz z analizą dokładności wyz­naczenia położenia punktu wyznaczonego tą metodą.

Zarys odpowiedzi

Metody tyczenia:

1. Metoda biegunowa.

2. Metoda wcięcia kątowego

3. Metoda ortogonalna

4. Metoda przecięć

5. Metoda trygonometryczna

Metoda biegunowa tyczenia lokalizującego polega na odłożeniu odległości „ L „ wzdłuż kierunku wyznaczonego przez odłożenie kąta „ ά „ od prostej odniesienia, którą stanowi odcinek - stanowisko do punktu osnowy realizacyjnej. Podstawowym parametrem oceny dokładności tyczenia jest graniczny błąd tyczenia Mt, którego wartość nie może przekraczać granicznej odchyłki tyczenia Mt ≤ dLt ≤ k x dL . Na dokładność wytyczenia punktu maj ą wpływ:

l. Niedokładność osnowy realizacyjnej

2. Niedokładność wyznaczenia stanowiska

3. Niedokładność czynności tyczenia

• Błąd centrowania instrumentu

• Błąd odłożenia kąta

• Błąd odłożenia długości

4. Niedokładność stabilizacji wytyczonego punktu Błąd położenia wytyczonego metodą biegunową punktu, z uwzględnieniem w/w błędów oblicza się ze wzoru. Mp = √ m²

Podstawa prawna:

Standard - Instrukcja techniczna G-3 - Geodezyjna obsługa inwestycji.

Mogą być także wymienione - Wytyczne techniczne G-3.2.

Zakres drugi

4. Proszę opisać kto i w jaki sposób i w jakim trybie może dokonać wyznaczenia punk­tów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków. Jak należy postąpić jeżeli w trakcie tych czynności zaistnieje spór graniczny?

Zarys odpowiedzi

1) Prace wykonuj ą jednostki wykonawstwa geodezyjnego na zlecenie osób zainteresowanych.

2) Czynności wyznaczenia punktów granicznych mogą wykonywać osoby posiadające uprawnienia zawodowe w zakresie 2.

3) Z ewidencji gruntów i budynków należy pobrać dane określające położenie punktów granicznych.

4) Zainteresowane strony należy powiadomić o czynnościach wyznaczenia punktów grani­cznych za zwrotnym poświadczeniem odbioru w terminie nie dłuższym niż 7 dni. W zawiadomieniu należy poinformować o skutkach niestawiennictwa.

5) Z czynności wyznaczenia punktów granicznych należy sporządzić protokół.

6) W przypadku sporu granicznego strona może złożyć wniosek o rozgraniczenie nieruchomości.

Podstawa prawna

Ustawa z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (z późniejszymi zmianami)

5. Kto decyduje o sposobie podziału nieruchomości rolnych? Wymień ewentualne ogra­niczenia i warunki jakie muszą być spełnione przy podziałach takich nieruchomości.

Zarys odpowiedzi

1) O podziale nieruchomości rolnych decyduje właściciel tej nieruchomości. Podział takich nieruchomości odbywa się w sposób dowolny, uzależniony tylko od woli właściciela.

2) Ogranicza się podziały nieruchomości na działki mniejsze niż 0,3 ha tylko do przypadków

powiększenia działki sąsiedniej lub regulacji granic.

2) Podział nieruchomości rolnej powodujący konieczność wydzielenia nowych dróg podlega

przepisom ustawy o gospodarce nieruchomościami. Podstawa prawna

Ustawa z 1964 r. Kodeks cywilny Ustawa z 1997 r. o gospodarce nieruchomościami

6. Czy właściciel nieruchomości ma obowiązek założenia księgi wieczystej?

W jakich przypadkach księga wieczysta musi być założona dla nieruchomości, która dotychczas takiej księgi nie posiadała i jaki jest obowiązek właściciela nieruchomości jeśli dla danej nieruchomości księga wieczysta istnieje?

Zarys odpowiedzi

l) Nie ma obowiązku zakładania ksiąg wieczystych.

2) Księga wieczysta jest zakładana w Każdym przypadku Kupna - sprzedaży nieruchomości

albo ustanowienia innych praw do nieruchomości.

3) Właściciel nieruchomości jest obowiązany do niezwłocznego złożenia wniosku o

ujawnienie swego prawa w księdze wieczystej.

Podstawa prawna Ustawa o księgach wieczystych i hipotece z 1982 r. z późniejszymi zmianami.

Zakres czwarty

7. Proszę wymienić zakres prac geodety na etapie projektowania obiektu budowlanego.

Zarys odpowiedzi

Na etapie projektowania inwestycji potrzebne są zarówno ogólne, jak i szczegółowe informa­cje dotyczące działki lub istniejących budynków, jak również prac towarzyszących. Geodeta powinien:

a) przeprowadzić pomiar sytuacyjno-wysokościowy w celu określenia usytuowania zasadniczych obiektów na terenie planowanej inwestycji, zarówno naturalnych, jak i sztucznych oraz, jeśli jest to wymagane, przedstawienia rzeźby terenu za pomocą warstwie, a także jeśli zachodzi taka potrzeba, wskazać te obiekty, które są chronione przez prawo lub inne przepisy;

b) przeprowadzić szczegółowy pomiar ustalający położenie istniejących szczegółów sytuacyjnych zlokalizowanych na terenie planowanej inwestycji lub na terenach przyległych, wobec których jest to wymagane (np. budynków, słupów, drzew, dróg, krawężników, żywopłotów) oraz określić rodzaj (np. trawa, beton) i wysokość punktów powierzchni terenu;

c) sporządzić rysunek koordynacyjny zewnętrznych przyłączy medialnych;

d) sporządzić rysunek istniejących przewodów medialnych, określający ich typ i położenie (usytuowanie oraz głębokość lub wysokość) - bezpośrednio przyległych lub przebiegających przez teren planowanej inwestycji, włączając, tam gdzie to ma zastosowanie, drogi i urządzenia drogowe;

e) w przypadku przebudowy, przedstawić rysunek określający szczegóły istniejącego budynku i przedstawiający wymiary (w przekrojach poziomych i pionowych) wewnętrznych i zewnętrznych elementów konstrukcyjnych istniejących budynków;

f) ustalić jednoznacznie siatkę projektową jako zwyczajną siatkę, albo układ współrzędnych, albo linie odniesienia, w celu ułatwienia projektowania i powiązania opracowań projektowych z pomiarami terenu planowanej inwestycji (katastralnymi, sytuacyjno-wysokościowy i szczegółowymi).

Podstawa prawna

1. Rozporządzenie Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z 21.02.1995r. w spra­wie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyj­nych obowiązujących w budownictwie.

2. Standard - Instrukcja techniczna G-3. Geodezyjna obsługa inwestycji. Może być także podana:

3. Norma PN-ISO 4463-3:2001 Metody pomiarowe w budownictwie. Tyczenie i pomiar. Wykazy sprawdzające dla realizacji zadań geodezyjnych i usług pomiarowych.

8. W wyniku prac budowlanych została zniszczona część punktów osnowy realizacyjnej podstawowej poziomej i wysokościowej, uniemożliwiając prawidłową kontrolę dal­szej obsługi geodezyjnej inwestycji. Proszę o opisanie w jaki sposób należy rozwiązać ten problem?

Zarys odpowiedzi

Uzupełnienie osnowy realizacyjnej poziomej może odbywać się poprzez wznowienie lub za­łożenie nowych punktów.

Wznowienie punktów poziomej osnowy realizacyjnej może mieć miejsce jedynie w przypad­ku osnowy w której punkty powinny posiadać założone współrzędne nominalne.

Wznowienie polega na:

ponownej stabilizacji punktu,

wykonaniu pomiarów elementów wiążących wznowiony punkt z sąsiednimi punktami osnowy (co najmniej dwie obserwacje nadliczbowe na każdy punkt) wyrównaniu obserwacji z odrzuceniem bezbłędności punktów nawiązania, wprowadzenie poprawek trasowania, - sprawdzenie ostatecznego utrwalenia centra.

Przy założeniu nowych punktów ze względu na konieczność zachowania jednorodności sieci należy dostosować dokładność pomiaru nowo zaprojektowanych punktów sieci do dokładności pomiaru sieci istniejącej.

Obserwacje nowych punktów osnowy powinny łączyć się z co najmniej trzema punktami osnowy istniejącej i powinny być dostosowane do rozległości oraz typu sieci geodezyjnej. Obserwacje należy wyrównać metodą ścisłą z odrzuceniem bezbłędności punktów nawiązania.

Punktów osnów wysokościowych nie wznawia się, dlatego należy założyć nowe punkty wysokościowe zastabilizować je, wykonać obserwacje nowych punktów w nawiązaniu do co najmniej dwóch punktów osnowy istniejącej. Obserwacje należy wyrównać metodą ścisłą z odrzuceniem bezbłędności punktów nawiązania. Położenie nowo założonych punktów realizacyjnej osnowy podstawowej poziomej i wysokościowej podlega bezpośredniej kontroli po założeniu.

Podstawa prawna

Standard - Instrukcja techniczna G-2. Wysokościowa osnowa geodezyjna (z 1980r., ze zmia­ną z 1983 r.; wyd. 2001 r.). Mogą być także podane:

Wytyczne techniczne G-3.1. Osnowy realizacyjne.

9. Które obiekty budowlane wymagają pozwolenia na budowę i podlegają geodezyjne­mu wyznaczeniu w terenie.

Zarys odpowiedzi

Prawo budowlane nie określa jakie obiekty wymagają pozwolenia na budowę — wymienia

jedynie obiekty budowlane nie wymagające tego pozwolenia (art. 29, ust. l) oraz wymienia

roboty budowlane, które nie wymagaj ą pozwolenia na budowę (art. 29, ust. 2).

Zasada ogólna — Obiekty budowlane wymagające pozwolenia na budowę podlegają

geodezyjnemu wyznaczeniu w terenie, a po ich wybudowaniu geodezyjnej inwentaryzacji

powykonawczej, obejmującej położenie ich na gruncie.

Właściwy organ może nałożyć obowiązek stosowania tej zasady również w stosunku do

obiektów budowlanych wymagających zgłoszenia.

Podstawa prawna

Ustawa z roku 1994 Prawo budowlane.

---