Doktor Judym jest bezdomnym w dosłownym tego słowa znaczeniu, nie ma stałego miejsca zamieszkania, jest niczym pielgrzym, jest wyobcowany ze swego środowiska nie został przyjęty przez środowisko inteligentne, lekarskie. Jest samotny, altruista w tłumie egoistów, nie potrafi odnaleźć wielu pokrewnych dusz, które są podobne do niego, nie poświęcają się dla innych tak jak on to robi. Doktor jest bezdomny z znaczeniu moralnym, decyduje się na samotność, rezygnuje z miłości, wybiera bezdomność jako warunek realizacji celów, które sobie stawia.
Joanna Podborska jest również bezdomna, jej bezdomność ma wiele znaczeń, jest sierotą, bowiem utraciła ona dom we wczesnym dzieciństwie, wraz ze śmiercią rodziców, odtąd prowadziła ona tułacze życie w obcych domach, grzejąc się przy ogniskach domowych swych uczennic, które zastępowały jej rodzinę. Wraz z wyemancypowaniem się, zdobyciem samodzielności, wyobcowała się z rodzinnego, ziemiańskiego środowiska. Należy do ludzi gotowych żyć dla innych jak Judym. Marzy jednak o własnym domu, pragnie mieć schronienie, przystań, tęskni za kimś bliskim, za rodziną.
Wiktor Judym to emigrant z powodów politycznych i społecznych. Nie może jednak pogodzić się z krzywdą i niesprawiedliwością , podejmuje on walkę, traci pracę i wyjeżdża w poszukiwaniu zajęcia i w obawie przed aresztowaniem, jest również bezdomnym, ponieważ stracił dom - ojczyznę.
Leszczykowski też jest emigrantem politycznym po powstaniu styczniowym. Nie może on wrócić do kraju, żyje więc na emigracji, z daleka jak może służy ojczyźnie i ludziom potrzebującym.
Wacław Podborski to brat Joasi, jest zesłańcem jak można się domyślać z powodów politycznych, umiera on na zasłaniu, z dala od bliskiej mu ojczyzny i rodziny.
Natalia Orszańska jest podobnie jak Judym, bezdomny z wyboru. Mógłby żyć dostatnio, cieszyć się osobistym szczęściem i sukcesami zawodowymi, jednak odrzuca taki model życia, nie potrafi pogodzić się ze złem świata rezygnuje więc z domu - ziemi . nie akceptuje życia z jego niesprawiedliwością, krzywdą, cierpieniem, wybiera śmierć.
Pani Daszkowska również opuszcza dom, bo wzywa ją śmierć, bezdomność bezdomność jej przypadku jak i w sytuacji Korzenieckiego , jest odejściem z domu życia ku śmierci. Pani Daszkowska odchodzi bo jest śmiertelnie chora, nie chce porzucać dzieci ani domu, bezdomność w sytuacji Korzenieckiego i pani Daszkowskiej jest pojęciem metafizycznym, porzuceniem domu wszystkich ludzi - ziemi. Łączą się z nim pojęcia samotności, porzucenia, opuszczenia, także związane ze śmiercią.