Sejm grodzieński - sejm skonfederowany zwołany w Grodnie przez Rosję w 1793. Obradował od 17 czerwca do 23 listopada 1793 pod laską marszałka Stanisława Kostki Bielińskiego. Był to ostatni sejm Rzeczypospolitej szlacheckiej, zwany także "niemą sesją". Odbywał się on po przegranej w 1792 wojnie z Rosją i po zawiązaniu konfederacji targowickiej. Projekt przeszedł "jednogłośnie" (nikt nie odważył się odezwać). W jego efekcie jak powiedział jeden z posłów Polska stała się prowincją rosyjską. Większość posłów była przekupiona i zastraszona.
Postanowienia
podpisanie wieczystego przymierza polsko-rosyjskiego - Polska stała się ponownie protektoratem rosyjskim. Rosja miała prawo posiadać na terytorium Rzeczypospolitej magazyny wojskowe i swoje wojska. Polska zobowiązała się nie zawierać sojuszy bez zgody Petersburga
zatwierdzenie II rozbioru Polski pomiędzy Rosję i Prusy
odrzucenie Konstytucji 3 Maja i przywrócenie Rady Nieustającej (na czele której stał ambasador rosyjski) oraz praw kardynalnych (wolna elekcja, liberum veto
zredukowanie liczebności wojska polskiego do 15 tysięcy
zatwierdzenie praw mieszczan
zniesienie Orderu Virtuti Militari
tron elekcyjny
rozwiązanie konfederacji Targowicki
Mała Konstytucja z 20 lutego 1919 r. to Uchwała Sejmu Ustawodawczego z dnia 20 lutego 1919 r. w sprawie powierzenia Józefowi Piłsudskiemu dalszego sprawowania urzędu Naczelnika Państwa. USTRÓJ: Mała Konstytucja wprowadzała w Polsce system rządów komitetowych - najwyższą władzę w państwie stanowił Sejm Ustawodawczy, którego wolę wykonywać miał Naczelnik Państwa oraz Rada Ministrów, jako swoisty komitet pozbawiony własnych, niezależnych od parlamentu uprawnień.
Prawa i ograniczenia Naczelnika Państwa :
na podstawie "porozumienia z Sejmem" powoływał rząd.
Naczelnik i rząd byli odpowiedzialni przed Sejmem.
N. został pozbawiony inicjatywy ustawodawczej.
N. nie posiadał prawa do rozwiązywania parlamentu.
Akty prawne wydawane przez N. wymagały kontrasygnaty właściwego ministra.
Manifest PKWN (tzw. Manifest Lipcowy) odezwa do narodu polskiego ogłoszona 22 lipca 1944. Jako miejsce ogłoszenia - Chełm. W rzeczywistości został podpisany i zatwierdzony przez Stalina w Moskwie 20 lipca 1944, gdzie wydrukowano pierwszy nakład, a następnego dnia został ogłoszony w audycji radiowej Związku Patriotów Polskich. Wzywał do walki z okupantem niemieckim, ustanawiał Krajową Radę Narodową jako jedyne legalne źródło władzy i odmawiał legitymizacji władzy Rządowi RP na uchodźstwie, zapowiadał utworzenie Milicji Obywatelskiej i ukaranie zbrodniarzy hitlerowskich, nacjonalizację ziemi i przemysłu, bezpłatne nauczanie, repatriację Polaków pozostałych na obczyźnie. Manifest podpisali członkowie PKWN z przewodniczącym Edwardem Osóbką-Morawskim i wiceprzewodniczącymi Wandą Wasilewską i Andrzejem Witosem na czele. Zawierał jedynie cele taktyczne, nie strategiczne komunistów w Polsce. Deklarował, np. przywrócenie odebranej przez Niemców własności należącej do chłopów, rzemieślników, drobnej i średniej burżuazji oraz instytucji publicznych i Kościoła.