Międzynarodowe Towarzystwo Świadomości Kryszny
Towarzystwo założył w Nowym Jorku w 1966 r. Hindus Swami Prabhupada (+1977). Jego celem miało być szerzenie na Zachodzie „świadomości Kryszny” i „wedyjskiej kultury i religii”. Kryszna jest traktowany jako „najwyższy osobowy bóg”, a oddanie się jemu w miłości (bhakti) jako najwyższa forma czci. Podstawą wiary są pisma wedyjskie, a zasadniczo Bhagavadgita i Bhagavata, jedna z 18 Puran. Celem, do którego zmierzają zwolennicy ruchu, jest świadomość Kryszny pojmowana jako nadświadomość identyczna z boską świadomością. Najbardziej skuteczną ku temu matodą jest medytowanie osobiste lub wspólne śpiewanie mantry. Jest to tekst złożony z 16 słów, w których powtarzają się trzy: Hare, Kryszna, Rama. Mantra jest powtarzana w ciągu dnia 1728 razy. Cztery zasady regulujące życie są następujące: zakaz jedzenia mięsa, ryb i jaj; zakaz spożywania kawy, herbaty, alkoholu, narkotyków i palenia tytoniu; zakaz pozamałżeńskiego współżycia seksualnego; zakaz uprawiania hazardu. Zakazy te są związane z hinduistycznym podziałem na cztery kasty i z wędrówką dusz, czyli możliwością powtórnego narodzenia się w postaci jakiegoś zwierzęcia czy ptaka. Członkowie towarzystwa zamieszkują w grupach, tworząc zorganizowaną hierarchicznie wspólnotę, w której obowiązuje rygorystyczne podporządkowanie się guru. Są to najczęściej farmy, w których uprawia się ryż czy jarzyny ze względu na wymagany wegetarianizm. Ruch ten jest szkodliwy społecznie i wychowawczo. Propagatorzy ruchu wymagają od młodzieży porzucenia szkoły czy pracy, podważają autorytet rodziców i innych ludzi, traktowanych jako „demony” (spożywają pokarmy zwierząt, w których można się powtórnie narodzić oraz nie czczą Kryszny). Grupa uznaje się za jedynie doskonałą część ludzkości, której zadaniem jest skierowanie wszystkich ku czci Kryszny i do przyjęcia zasad towarzystwa.
Spośród innych ruchów hinduistycznych czciciele Kryszny wyróżniają się najwierniejszą postawą wobec hinduskiego pierwowzoru. Dotyczy to tak spraw religijnych jak i obyczajowych, związanych z kulturą hinduizmu. Różne elementy rytuału wiążą się z obchodami tradycyjnych hinduistycznych świąt religijnych, z obrzędami mającymi związek z posągami bóstw w świątyniach, malowaniem ciała gliną w dwunastu miejscach i dystrybucją prasadam - żywności poświęconej bóstwu.
W niektórych krajach ruch ten jest zaliczany do tzw. sekt czy ruchów „destrukcyjnych” stąd np. w RFN jego działalność jest zakazana.
Parlament Europejski w rezolucji z 2.04.1982 r. uznał działalność Hare Kryszna za szkodliwą i niebezpieczną. Według rezolucji adepci porzucają swoje rodziny i poddawani są „technikom umysłowej zależności” przez pozbawianie snu, bardzo surową wegetariańską dietę, co ma prowadzić do dezorientacji jednostki i sublimacji jej osobowości. Rezolucja została opublikowana w dokumentach Parlamentu Europejskiego i rozesłana do wszystkich krajów.
Towarzystwo zostało w Polsce zarejestrowane w l988 r. Według danych Towarzystwa wyznawców Kryszny jest w Polsce około 1000, z czego 300 mieszka razem w pięciu ośrodkach (świątyniach stacjonarnych) - warszawskim, jeleniogórskim, wrocławskim, gdańskim i krakowskim.
Z książki bp. Zygmunta Pawłowicza, „Sekty w Polsce”
Copyright by Wydawnictwo Archidiecezji Gdańskiej „Stella Maris”