Nauczanie pływania dzieci w wieku niemowlęcym praktykowane jest od wielu lat, zwłaszcza w krajach wysoko rozwiniętych, takich jak: Anglia, Australia, Francja, Holandia, Japonia, Niemcy, Rosja czy USA.

W Polsce pomimo braku wystarczającej ilości odpowiednich pływalni oraz wciąż niezwykle małej liczby specjalistycznie przygotowanej kadry szkoleniowej oraz braku tradycji w nauczaniu pływania małych dzieci, od kilku lat podejmowane są działania mające na celu prowadzenie zajęć oswajających z wodą dzieci w wieku niemowlęcym.

Zajęcia takie prowadzone są w formie zorganizowanych zajęć szkoleniowych w większych ośrodkach takich jak: Gdańsk, Kraków, Lublin, Poznań, Opole, Warszawa oraz Wrocław.


Zajęcia tego typu mają na celu oswojenie dzieci z wodą poprzez wstępne ich zaadaptowanie do środowiska wodnego. Adaptacja ta ma na celu przede wszystkim przystosowanie receptorów wzrokowych, słuchowych i czuciowych do odmiennych warunków, w jakich odbywa się zdobywanie nowych umiejętności ruchowych.

Ćwiczenia w wodzie wywierają niezwykle korzystny wpływ na rozwój fizyczny dzieci w wieku niemowlęcym, Dla większości dzieci w tym wieku woda wpływa korzystnie zarówno na poziom rozwoju motoryki, jak i sensomotoryki, dostarcza im nowych doświadczeń i ćwiczy u nich percepcję umysłową.


Badania naukowe prowadzone w wielu krajach wykazały, że u dzieci w wieku niemowlęcym uczestniczących w regularnych zajęciach w wodzie dostrzega się mniej problemów w rozwijaniu koordynacji ruchowej, jednocześnie dzieci te są bardziej odporne na infekcje, wcześniej niż inne zaczynają raczkować i chodzić, a także lepiej się rozwijają pod względem psychicznym oraz funkcjonalnym oraz bardziej ogólnie mają uodporniony organizm. Niemowlaki uczestniczące w zajęciach z pływania są bardziej otwarte na otoczenie oraz szybciej nawiązują kontakt w grupie, łagodniej reagują na niepowodzenia, a także są bardziej aktywne i zarazem inteligentne niż ich rówieśnicy, którzy nie uczestniczą w tego typu zajęciach. Zwolennicy ćwiczeń ruchowych w wodzie dla dzieci w tym wieku uważają, że pływanie ma również zbawienny wpływ na dzieci, u których zaobserwowano opóźniony rozwój na skutek wszelkiego rodzaju upośledzeń.


Z tego względu ćwiczenia w wodzie oraz pływanie, uprawiane już od najmłodszych lat, powinny zajmować niezwykle ważne miejsce w wychowaniu fizycznym i rekreacji ruchowej.

Zauważalne w ostatnim czasie zainteresowanie ze strony rodziców tą formą aktywności fizycznej kierowanej do niemowlaków przyczyniło się do powstania wielu szkół zajmujących się propagowaniem i prowadzeniem zajęć w wodzie z dziećmi w wieku niemowlęcym /Kraków, Poznań, Opole, Warszawa/. W dostępnej literaturze fachowej niewiele jest jednak opracowań metodycznych dotyczących prowadzenia zajęć w wodzie z dziećmi w tym wieku.


Celem opracowania jest przedstawienie wybranych zagadnień z autorskiego programu dotyczącego prowadzenia zajęć w wodzie z dziećmi w wieku niemowlęcym. Adaptacja do środowiska wodnego ma również na celu usunięcie barier hamujących nawiązanie właściwego kontaktu dydaktycznego miedzy prowadzącym zajęcia a dzieckiem, jak też wzmocnienie odporności organizmu ćwiczącego na bodźce termiczne i mechaniczne.

Zajęcia z dziećmi w wieku niemowlęcym powinny dobywać się na pływalni krytej, która spełnia wymogi sanitarno-higieniczne oraz posiadająca strefę wody płytkiej o głębokości od 90 do 120 cm. Temperatura wody powinna wynosić od 32 do 34 stopni.

Z uwagi na fakt, że u dzieci w wieku niemowlęcym występuje silna potrzeba więzi uczuciowej z rodzicami, zajęcia w zakresie oswojenia z wodą odbywają się przy ich czynnym uczestnictwie w wodzie. Dzieci czują się bezpiecznie, chętnie bawią się z rodzicami i powtarzają ich czynności.
Bardzo istotnym elementem odróżniającym prowadzenie zajęć z dziećmi w wieku niemowlęcym od zajęć z dziećmi starszymi jest konieczność wykonywania ćwiczeń przez dzieci, jak i rodziców. W celu uzyskania optymalnych wyników nauczania, opiekunowie /rodzice/ powinni być zobowiązani do bezwzględnego wykonywania poleceń wydawanych przez instruktora. W trakcie zajęć rodzice powinni permanentnie być informowani o sposobach trzymania dziecka podczas wykonywania ćwiczeń i asekuracji. Taka forma prowadzenia zajęć nie stresuje dzieci i stopniowo oswaja z myślą o samodzielnym wykonywaniu kolejnych zadań. Rodzice podczas zajęć w wodzie powinni za wszelką cenę okazywać dziecku zadowolenie, jakie sprawia im zabawa w basenie. Bardzo ważną sprawą jest cierpliwość i spokój rodziców oraz ciągłe okazywanie aprobaty i pochwały.


Rola instruktorów prowadzących zajęcia dydaktyczne powinna polegać na metodycznym kierowaniu zajęciami, odpowiednim doborze zabaw i ćwiczeń, korekcie błędów oraz stosowaniu różnorodnych metod nauczania /zabawowa, zabawowo-naśladowcza, ekspresji twórczej itp./.

Zajęcia w wodzie powinny być prowadzone głównie w formie zabawowej i zadaniowej, przy wykorzystaniu kolorowych przyborów oraz nastrojowej muzyki lub śpiewu.


Podstawową formą pracy dydaktyczno-wychowawczej w zakresie wstępnej adaptacji dzieci w wieku niemowlęcym do środowiska wodnego jest lekcja. Lekcja to zasadnicza forma organizacyjna pracy instruktora z dziećmi i ich rodzicami, podczas której prowadzący realizuje wytyczone cele i zadania wynikające z programu nauczania

Prawidłowo prowadzona lekcja nauczania pływania wymaga dobrej znajomości podmiotu naszych oddziaływań, to znaczy dzieci oddanych naszej pieczy, naszym wpływom, naszemu oddziaływaniu. Znajomość ta powinna dotyczyć tak strony somatycznej, jak i psychomotorycznej, łącznie ze znajomością zmian zachodzących w organizmie pod wpływem określonych ćwiczeń uwzględniających stopień rozwoju oraz możliwości ruchowe małych dzieci.


W lekcji pływania, bez względu na jej główne zadania, powinno się uwzględnić różnorodne ćwiczenia, gry lub zabawy, aby wszechstronnie oddziaływać na organizm ćwiczących. Należy również pamiętać o tym, aby ćwiczenia następujące po sobie charakteryzowały się naprzemiennością pracy, aby ćwiczenia dynamiczne przeplatały się ćwiczeniami statycznymi i oddechowymi, aby kierować się zasadą nie stosowania bezpośrednio po sobie ćwiczeń o dużym i bardzo dużym natężeniem fizycznym.


Najbardziej skutecznymi, celowymi i odpowiednimi środkami /ćwiczeniami/ wykorzystywanymi w adaptacji dzieci w wieku niemowlęcym do środowiska wodnego są:

1. Ćwiczenia kołysania dziecka na powierzchni wody;

2. Ćwiczenia przemieszczania dziecka w różnych kierunkach;

3. Ćwiczenia poślizgów w różnych pozycjach;

4. Ćwiczenia zanurzania dziecka pod powierzchnię wody oraz nurkowania;

5. Ćwiczenia aktywizujące dziecko do wykonywania ruchów kończynami dolnymi;

6. Ćwiczenia aktywizujące dziecko do wykonywania ruchów kończynami górnymi;

7. Ćwiczenia naśladowcze /imitacyjne/;

8. Ćwiczenia z zakresu samodzielnego poruszania się w środowisku wodnym;

9. Ćwiczenia zapewniające aktywne przerwy odpoczynkowe.

Pomocą w przygotowaniu i prowadzeniu lekcji może być tok lekcyjny, który dla racjonalnego i efektywnego przebiegu zajęć wskazuje instruktorowi kolejność realizowania poszczególnych zadań.

W praktyce szkoleniowej stosuje się trzyczęściowe toki lekcyjne, składające się z części wstępnej, głównej i końcowej. W każdej z tych części występują odpowiednie zadania.


Czas trwania lekcji pływania z niemowlakami powinien wynosić od 30 do 45 minut w zależności od warunków, wieku i stanu zdrowia dzieci, stanu zahartowania ćwiczących, intensywności zajęć, sprawności fizycznej ćwiczących, predyspozycji psychicznych ćwiczących oraz stopnia zaawansowania.

• 
  Część I - wstępna powinna trwać około od 5 do 10 minut. Celem jej jest przygotowanie dzieci i ich rodziców do realizacji zadań dydaktycznych. Lekcję rozpoczyna się zbiórką, przywitaniem oraz sprawdzeniem stanu grupy, po czym przekazuje się rodzicom współuczestniczącym w zajęciach podstawowe wskazówki metodyczne dotyczące zadań lekcji. Część wstępną powinno się przeprowadzić w miarę szybko i sprawnie.

• Część II - główna powinna trwać od 30 do 35 minut. Wieloletnie obserwacje i doświadczenie własne w prowadzeniu zajęć z niemowlakami sugerują by część główną podzielić na dwie części: na lądzie i w wodzie.

• W części głównej A przeprowadza się ćwiczenia gimnastyczne na lądzie, które w swojej strukturze zewnętrznej i wewnętrznej mają przygotować organizm do pracy oraz nawiązują do zadań dydaktycznych przyswajanych przez dzieci w wodzie. Ćwiczenia na lądzie, w tej części toku lekcyjnego, powinny być stopniowo rozszerzane na każdych zajęciach i ukierunkowane na ćwiczenia barków, ramion, tułowia i nóg.

• W części głównej B należy dążyć do realizacji założonego wcześniej celu lekcji. Zajęcia w wodzie prowadzący zajęcia rozpoczyna od przypomnienia i doskonalenia uprzednio poznanych umiejętności, dokonuje retuszu tych umiejętności starając się zaadaptować dzieci do środowiska wodnego, a następnie przechodzi do nauczania nowej umiejętności. Przebieg części głównej B powinien być stosunkowo intensywny, aby dzieci nie marzły w wodzie/ z zachowaniem czynnych przerw wypoczynkowych, w czasie, których prowadzący udziela objaśnień rodzicom współuczestniczącym w zajęciach. Korekta ćwiczeń nie powinna zaburzać rytmu lekcji. Wskazówki powinny być krótkie i rzeczowe. Nowe ćwiczenia powinny być przeplatane zabawami ze śpiewem. Pod koniec zajęć realizowanych w wodzie należy zastosować ćwiczenia mało intensywne z dużą ilością ćwiczeń oddechowych. Czas trwania zależy od intensywności zajęć, a także stopnia zmęczenia ćwiczących. Celem stosowania ćwiczeń uspokajających jest doprowadzenie układu krążenia i oddychania ćwiczących do pełnego odpoczynku.

• Część III - końcowa trwa od 3 do 5 minut i składa się z zajęć organizacyjno-porządkowych, które obejmują wyjście rodzica z dzieckiem z wody, obmycie pod natryskiem, okrycie ręcznikiem i przejście do szatni.

Przedstawionego powyżej podziału toku lekcyjnego nie należy traktować jako sztywnego kanonu, a jedynie wskazówkę do samodzielnej pracy. Tok lekcyjny powinien być na tyle ogólny, aby nie krępował swobody doboru treści i organizacji lekcji, i na tyle konkretny, aby zabezpieczał potrzeby lekcji przed łamaniem podstawowych praw fizjologicznych i zasad dydaktycznych.


W trakcie prowadzonych zajęć należy od samego początku należy wdrażać kilka istotnych zaleceń, takich jak:

1. Dzieci powinny ćwiczyć w przy pełnym zaangażowaniu jednego z rodziców lub opiekunów, w początkowym bez przyborów podtrzymujących;;

2. Wszystkie zajęcia obfitować powinny w dużą ilość zabaw z wykorzystaniem śpiewu;

3. W trakcie zajęć należy wykorzystywać dużą ilość kolorowych zabawek oraz różnorodnych przyborów dydaktycznych;

4. Ćwiczenia powinny być wykonywane dynamicznie, często zmieniane celem zapobieżenia monotonii zajęć;

5. W trakcie zajęć powinno się wprowadzać kilka przerw w celu umożliwienia swobodnej i spontanicznej zabawy dzieci z rodzicami;

6. W przypadku dzieci lękliwych prowadzący zajęcia powinien wobec nich stosować zasadę indywidualizacji nauczania.

Podejmując działania związane z organizacją i prowadzeniem zajęć z dziećmi w wieku od 3 do 12 miesiąca życia należy w pierwszej kolejności określić cel i program szkolenia /20 lekcji/ oraz podstawowe wymagania dydaktyczne.

Program zajęć powinien przewidywać nabycie przez dzieci podstawowych umiejętności zachowania się i poruszania w wodzie przy bezpośrednim udziale jednego z rodziców, a także opanowanie podstawowych umiejętności pływackich. W trakcie realizacji programu należy prowadzić ewaluację procesu wstępnej adaptacji do środowiska wodnego, monitorując i rejestrację ćwiczenia w wodzie oraz reakcję dzieci na bodźce środowiska wodnego, a także oceniając tempo oraz stopień przyswajania podstawowych umiejętności dotyczących zachowania się i elementarnego poruszania się w wodzie przez dzieci w wieku niemowlęcym.


Nagromadzone przez autora doświadczenie w zakresie prowadzenia zajęć w wodzie z niemowlakami było podstawą opracowania autorskiego programu nauczania, którego konsekwentna realizacja umożliwia nabycie przez dzieci następujących umiejętności:

1. Samodzielnego leżenia na grzbiecie;

2. Leżenia na piersiach z pasywnym podtrzymywaniem;

3. Samodzielnego zanurzania się pod powierzchnię wody /nurkowanie/;

4. Samodzielnego wykonania wślizgu do wody połączonego z nurkowaniem;

5. Nabycie umiejętności przemieszczania się w leżeniu na piersiach i grzbiecie przy pomocy prymitywnych ruchów nóg i ramion.

Sprawdzian daje możliwość kontroli wyników nauczania, wpływa mobilizująco i zachęcająco, zarówno dla rodziców jak i ich dzieci do dalszych ćwiczeń, szczególnie w przypadkach zaobserwowania widocznych postępów w nauce.

Należy w tym miejscu wyraźnie zaznaczyć, że jakiekolwiek nie sprostanie wymaganiom sprawdzianu pływackiego nie należy traktować jako "niepowodzenie dydaktyczne". Opanowanie przez najmłodszych umiejętności swobodnego zachowania w odmiennym środowisku, spokojnego reagowania na wszelkiego rodzaju bodźce pochodzące z tego środowiska oraz nabycie podstawowych umiejętności pływackich okazać się może dla tych dzieci wystarczającym osiągnięciem psychomotorycznym.

Niezwykle istotnym elementem jest sama aktywność fizyczna tych dzieci w środowisku wodnym, szczególnie wtedy, gdy realizowana jest przy współudziale rodziców, zwłaszcza w formie różnorodnych i spontanicznych zabaw.


W trakcie odbywania zajęć z niemowlakami bardzo istotną sprawą jest przestrzeganie podstawowych zasad z zakresu zachowania bezpieczeństwa, które można sformułować następująco:

1. Bezwzględnie należy sprawować nadzór nad dzieckiem w trakcie przebywania w pobliżu wody;

2. Przed rozpoczęciem zajęć należy upewnić się odnośnie aktualnego stanu zdrowia dzieci przystępujących do zajęć;

3. Zajęcia w wodzie powinny być poprzedzone rozgrzewką na lądzie;

4. W części adaptacyjnej do środowiska wodnego należy powtórzyć ćwiczenia z poprzedniej lekcji;

5. W przypadku wystąpienia u dziecka podczas zajęć przejawów bólu lub zmęczenia należy odstąpić od dalszego uczestnictwa w zajęciach;

6. W przypadku zaobserwowania objawów lęku podczas wykonywania nowych ćwiczeń, należy powrócić do ćwiczeń z poprzednich lekcji by odbudować u dziecka pewność i zaufanie;

7. Czas zajęć w wodzie nie powinien przekraczać 30 - 35 minut;

8. W przypadku stosowania ćwiczeń z nurkowaniem należy rozpocząć od jednego zanurzenia, zwiększając ilość zanurzeń z każdą lekcją /maksymalnie do dziesięciu/;

9. Przed zajęciami należy permanentnie dokonywać pomiaru temperatury wody, która nie powinna być niższa niż 32 st. C;

10. W trakcie realizacji programu należy prowadzić ewaluację procesu szkoleniowego, monitorując i oceniając tempo oraz stopień przyswajania podstawowych umiejętności dotyczących zachowania się i elementarnego poruszania się w wodzie przez dzieci uczestniczące w zajęciach.

Zaprezentowane powyżej wybrane aspekty organizacyjno-metodyczne dotyczące wykorzystania środowiska wodnego w aktywności fizycznej dzieci w wieku niemowlęcym stanowią jedną z propozycji umożliwiającej stymulowanie rozwoju psychomotorycznego małego dziecka oraz stanowią podwaliny do nauczania w przyszłości pływackich czynności ruchowych.

Może się to wydać nieprawdopodobne, wręcz niewyobrażalne, że ledwo narodzone niemowlę, od 2 miesiąca życia, można, a nawet zaleca się wziąć na basen. Okazuje się, że jest to wskazane z wielu względów. Pływanie pobudza dzieci do rozwoju zarówno fizycznego jak i psychicznego. Dzieje się tak, dlatego, że woda dostarcza małym brzdącom nowych bodźców, których nie mają szans doznać w domowym środowisku. Ma szczególne znaczenie dla maluchów, gdyż jeszcze niedawno były one przecież w brzuchu mamy pełnym wody i dobrze się czuły w takim środowisku. Ważne jest, żeby w miarę możności, jak najszybciej uczyć dzieci pływać.

REKLAMA:

Średnio do 6-8 miesiąca życia utrzymuje się odruch z życia płodowego, który niestety potem zanika. Odruch ten objawia się tym, że dzieci nie boją się wody i nie otwierają ust, kiedy zanurzają się. Najmłodszymi "pływakami" mogą być dzieci dwumiesięczne. Powstaje coraz więcej szkół, w których dzieci uczą się pływać pod okiem specjalistów.

Jest to być może kosztowne przedsięwzięcie, ale z pewnością bardzo dobrze wpływa na dzidziusia, gdyż:

-stymuluje rozwój ruchowy,
- rozwija więzi pomiędzy rodzicem a dzieckiem,
- wpływa na koordynację ruchów,
- stanowi wspaniałą gimnastykę dla mięśni i stawów,
- wspomaga proces rehabilitacji u dzieci, u których stwierdzono problemy z układem kostno- stawowym,
- stosowane jest w profilaktyce chorób kręgosłupa,
- wspomaga odporność na choroby,
- stanowi rozrywkę, zabawę, dostarcza nowych wrażeń,
- dziecko rozwija się szybciej od rówieśników,
- daje poczucie bezpieczeństwa, gdyż małe brzdące, będąc przez 9 miesięcy środowisku wodnym dobrze je poznały.

Nie należy obawiać się, że dziecko przeziębi się. Basen dla takich małych klientów jest bardzo dobrze przygotowany:
- głębokość wody jest dostosowywana do wieku dziecka i wynosi od 20- 120 cm. (przedział ten jest dostosowany dla dzieci w wieku od 2 miesięcy do 4 lat)
-przed każdorazowym wejściem do basenu woda jest sprawdzona pod względem czystości i temperatury
-temperatura dla niemowląt wynosi od 32-34 oC

Dzieci wraz z rodzicami mogą przebywać razem w wodzie. Opiekunowie muszą jednak nauczyć się m.in. jak trzymać dzieci oraz co zrobić w przypadku, kiedy dziecko nagle się zakrztusi woda, przestraszy się itp. W celu zapewnienia dziecku poczucia komfortu należy nie karmić dziecka, co najmniej przez jedna godzinę przed zajęciami. Nie można lekceważyć też tego, aby dziecku okazać czułość, przytulić itp. Będzie tego potrzebowało, kiedy poczuje się niepewnie na nowym miejscu. Ważne jest też, aby nie zapominać o specjalnych pieluszkach. Pieluszki te są dostosowane do pływania. Zabezpieczają przed dostaniem się wody wewnątrz . Niestety mają jeden mankament, są jednorazowe.
Aby sprawić, żeby pierwszy raz na basenie nie był porażką i od razu przypadł do gustu malucha rodzice powinni właściwie postępować. Oto rady, co zrobić, aby mogło się ono swobodnie poruszać w środowisku wodnym:
- w czasie wejścia do basenu trzeba trzymać dziecko przytulając go do siebie
-należy pozwolić dzidziusiowi przyglądać się otaczającemu go światu
- przy pierwszej próbie położenia dziecka na brzuszku należy złapać je pod paszkami i równocześnie podłożyć kciuk pod jego brodę (dzięki czemu nie wpadnie do wody; przy tej czynności należy początkowo trzymać dziecko blisko, a potem stopniowo oddalać, żeby poczuło się bardziej samodzielnie i wykazało nieco własnej inicjatywy
-po wstępnym oswojeniu się z wodą, można rozpocząć zabawę z dzieckiem, jak np. łaskotać je, aby zaczęło machać nóżkami
-można zacząć spacerować z niemowlakiem, kładąc je przy tym raz na plecach, raz na brzuszku
-warto powrzucać do wody kolorowe zabawki; sprawi to, że dziecko chętniej będzie podnosiło główkę, bez zbędnego przymuszania
- przed pierwszym zanurzeniem w wodzie zaleca się polać dziecko wodą, w celu stopniowego oswajania go
-samo zanurzanie powinno odbywać się "małymi kroczkami", można podskakiwać z dzieckiem za każdym razem zanurzając je głębiej w wodzie, do momentu, aż cała jego główka znajdzie się tuż pod wodą

Szkoły pływania w programie nauczania oferują:
1. Oswajanie się z wodą (zanurzania się , leżenie na powierzchni wody ...),
2. Utrwalania i ulepszanie elementów poznanych wcześniej, np. poprzez tzw. poślizgi pod woda,
3. Próby ruchów lokomocyjnych w czasie leżenia na brzuszku lub na plecakach,
4. Doskonalenie elementów poznanych wcześniej, pierwsze próby samodzielnego skoku do wody,
5. Opanowanie umiejętność skoków, samodzielne pływanie.

Dzieci w różnym wieku opanowują umiejętność pływania, Jest to cecha indywidualna dla każdego brzdąca. Średnio, jednak pływają samodzielnie po okresie dwóch lat. Pływanie dwulatków to właściwie umiejętność przemieszczanie się w wodzie. Nie przypomina to jeszcze sprawnego pływania, lecz machania w różny sposób nóżkami i rączkami. Trzylatki potrafią nurkować, a także dobrze pływają na grzbiecie. W tym okresie bardzo przyjemne i rozwijające nie tylko sprawność fizyczną, są różne zabawy jak np.
-nurkowanie po ulubioną zabawkę
-zjazd na krętej zjeżdżalni tzw. "rurze"

Program nauki pływania powinien być dostosowany do poziomu zaawansowania dziecka. Podczas tzw. kursu podstawowego, dziecko uczy się:

1. Oswoić ze środowiskiem wodnym
2. Nauczyć prawidłowego oddychania, np. wstrzymać oddech w czasie zanurzania do wody
3. Mała pociech powinna się także nauczyć wyczuwać wybór wody
4. Trzymane dziecko powinno nauczyć się leżeć na brzuchu lub plecach
5. Dziecko powinno też opanować tzw. poślizg będąc na brzuchu lub plecach
6. Skakać na dwóch nóżkach trzymane za rączki
7. Nauczyć się "kraulowych" ruchów nóg
8. Opanować elementarne ruchy ramion

Oto test, któremu powinno sprostać dziecko po tzw., kursie podstawowym. Maluch powinien opanować następujące umiejętności:

- na krótko zanurzyć głowę do wody
- wykonać tzw. poślizg na piersiach i na grzbiecie
-skakać na dwóch nóżkach w wodzie
-potrafić wskoczyć do wody
-samodzielnie pływać; przy czym dzieci dwuletnie przepływają niewielki dystans, przełom następuje w wieku ok.4 lat. Wówczas maluch przepływa samodzielnie nawet 12 m.

Podczas sprzyjającej aury rodzice mogą samodzielnie uczyć pływać swojego małego urwisa. Warto jednak pamiętać, że dla niemowląt niewskazana jest słona woda, toteż nie zaleca się wyjazdów nad morze. Czyste jeziora są lepszym rozwiązaniem. Podczas nauki opiekunowie powinni się trzymać wytycznych "kursu podstawowego". W celu utrwalania i doskonalenia umiejętności, jakie dziecko powinno opanować w wodzie zaleca się rozmaite ćwiczenia. Propozycje te są głównie skierowane w stronę rodziców, którzy sami chcą uczyć swoje pociechy pływać.
Oto przykładowe z nich:

-rodzic bierze dziecko za rękę i biegnie(oczywiście w miarę możliwości dziecka) po dnie baseniku; ćwiczenie to pozwala oswoić się dziecku z wodą i pokazuje, że nie jest ona taka straszna. Tego typu ćwiczenie można w różny sposób urozmaicać np. zamiast trzymać maluch za rękę podać mu koło,

- kolejny typ ćwiczeń dotyczy prawidłowego oddychania pod wodą; w celu doskonalenia tej umiejętności można zachęcać dziecko, żeby schyliło się po zabawkę na dno baseniku, zostanie ono w ten sposób zmuszone do wciągnięcia powietrza przy wejściu do wody; innym sposobem jest zachęcenie malucha do oglądania dna baseniku, wtedy także zanurzy ono głowę w wodzie nie zdając sobie nawet sprawy, kiedy,

- ćwiczenia ułatwiające wyczuwanie wyporu wody to np. w pozycji leżącej dziecko trzymane za nogi zauważa, że woda sama wypiera go ku górze,

-ćwiczenia uczące leżenia na plecach bądź brzuch to m.in.: dziecko leży na plecach, a na brzuchu trzyma koło ratunkowe; innym przykładem może być leżenie na wodzie z rozłożonymi rękami i nogami,

- w celu ćwiczenia ruchów rąk i nóg można np. złapać dziecko za ręce i zachęcić do robienia "fontanny"; fontannę można też wykonywać w pozycji leżącej, ale zamiast trzymać dziecko za ręce dać mu do trzymania na brzuch koło ratunkowe; ruchy rąk i nóg zaleca się także stosować "na sucho" tzn. wyćwiczyć je np. w domu, a w wodzie tylko je utrwalać.

Trzeba też pamiętać, że woda powinna być ciepła. Do tego doskonale nadaje się nagrzany brodzik lub specjalnie przystosowane baseny. Nie należy zapominać, że każda wizyta w wodzie może przynieść nieoczekiwane skutki, toteż, aby zachować ostrożność dziecko powinien przebadać lekarz pediatra. Powinien on zbadać małego pacjenta pod względem jakichkolwiek przeciwwskazań. Początkowo dziecko zaopatrza się w specjalne nadmuchiwane rękawki, które w miarę wzrastania umiejętności można ściągnąć. Nie należy też przeciągać czasu spędzonego z dzieckiem w wodzie. Nie może on przekraczać 30 min, wówczas ciało dziecka może się oziębić.

Podczas nauki trzeba uwzględnić różne czynniki, które maja wpływ na osiągane postępy. Do czynników tych zalicza się m.in.:

-charakter małego brzdąca

Każde dziecko, nawet to najmniejsze posiada swój własny charakterek. Jedne dzieci są bardziej żywiołowe, inne mniej. Jedne szybciej się zniechęcają porażką, innych porażka nobilituje do działań.

-czynniki zewnętrzne

Do czynników tych można zaliczyć brak poczucia bezpieczeństwa. To, co dla nas może wydawać się normalne, jak np. muzyka, wygląd niektórych rzeczy ludzi, dla małego bobasa może wydać się przeraźliwe i sparaliżować go. Czynnikiem hamującym może też być np. temperatura wody

- samopoczucie

Żeby mała pociecha skutecznie się rozwijała musi być w dobrej kondycji zdrowotnej i psychicznej. Jedną z najczęstszych przyczyn zaburzenia dobrego samopoczucia jest ząbkowanie.

-pochwały i nagrody

Małe dzieci bardzo chętnie przyjmują pochwały na swój temat. Dzięki nim nabierają pewności siebie, co sprawia, że osiągają lepsze wyniki. Może się zdarzyć, po usłyszeniu pochwały zmierzą się z przeszkodą, o jakiej wcześniej nie odważyłyby się nawet pomyśleć

Przy nauce pływania bardzo pomocne mogą okazać się naturalne odruchy niemowląt takie jak np.:

- odpychanie się stopkami. Można to łatwo wykorzystać, kładąc pod podeszwy stóp dziecka swoje dłonie, co będzie działać prowokująco do odpychania się,
- szukanie mamy lub taty. Stojąc z tyłu za dzieckiem rodzice prowokują je do odwrócenia całego ciała i ruszenia nóżkami,
-odruch chwytny. Dzięki temu odruchowi dziecko potrafi się przemieszczać w wodzie z przedmiotami ręku.

Metody te są skuteczniejsze niż zwykłe namawianie, zachęcanie, gdyż dziecko wykonuje wodne ćwiczenia, nie zdając sobie sprawy z postępów, jakich dokonuje. Są one mniej stresujące. Dziecko, bowiem mimowolnie pokonuje własne lęki i obawy. Rezultaty mogą być zdumiewające, zarówno dla rodziców jak i dla samych małych pływaków.

W Polsce nauka pływania nie jest powszechnie znana. Mało osób zdaje sobie sprawę, że już dwumiesięczne niemowlaki można stopniowo oswajać z wodą. Może wynika to z faktu, iż rodzice, opiekunowie są niedoinformowani. Spora część osób myśli pewnie, że pływanie powinno się rozpocząć w momencie , kiedy dziecko opanuje większość czynności fizycznych, jak chodzenie, raczkowanie. Trudno, bowiem wyobrazić sobie malucha, który nie potrafi nawet raczkować, prosto siedzieć, a w wodzie czuje się jak ryba. Z pewnością pocieszające jest , że coraz więcej niemowlaków rozwija swoje umiejętności fizyczne w wodzie. Obecnie szacuje się ich liczbę na około 2-3 tysiące. Szkoły pływania, powstałe z myślą o dzieciach, mające odpowiednie warunki dopiero się tworzą. Powstaje ich coraz więcej, jednak nadal są one głównie w większych miastach jak np.: Warszawa, Kraków, Wrocław, Poznań , Opole, Łódź, Kielce, Białystok, Olsztyn , Katowice, Gdynia. Szkoły pływania są najbardziej bezpieczne. Posiadają one specjalnie wykwalifikowany personel, który nie tylko zna się na wychowaniu fizycznym, ale także rozumie potrzeby najmłodszych "rybek". Ponadto zjednują oni sobie sympatie rodziców opiekunów, którzy sami bardzo wciągają się w zajęcia. Czerpią radość nie tylko z tego, że przebywają w wodzie. Niewątpliwie jest to dla nich jakimś sposobem zrelaksowania w obliczu codziennego życia, oderwaniem od trosk i kłopotów. Najważniejsze jest chyba jednak to, że przebywają wtedy z dzieckiem. Razem z nim cieszą się każdym nowym postępem, pocieszają przy każdej porażce. Maluch odpłaca im się za to uśmiechem, ale jest to uśmiech bardzo krzepiący, który pomaga w każdej nawet najtrudniejszej chwili.

W naszym kraju nie ma żadnej organizacji, która wpierałaby ten ruch. Za granica powstają tego typu organizacje. Przykładem w tej sferze jest np. niemiecka organizacja DLRG( Organizacja Ratownictwa Wodnego). W krajach rozwiniętych lekcje pływania są prowadzone od 20 lat. W Polsce ruch ten dopiero się rozwija, ale rozwija się bardzo prężnie i szybko. Niewykluczone, że za parę lat dorównamy w tej dziedzinie innym krajom.

---