Szaul Barkali Lekcje 1 8 B


yl1q=r4b9- lVaS= r˝d

Dya1 lk=l4 tyr1b4i1

tyr1b4i1h= NoDl9=h- dVm9l1~rp3s2

hr3om tr-z4i3 yl1b94 Myd1m4oll4 Mg-

,Myr1Vab92 Mi1 Myr1ViD 30

c-t29p4m-V MVk9s4 ,bt=kb91 Myl1yg1r4t9-

torVmD4 toyVkz4h- lk9=

copyright 1958 by Rubin Mass, Jerusalem

MFl-D=Vry4 ,sm- Nb2Var4 ta-x=oh

Dr Szaul Barkali

UCZMY SIĘ HEBRAJSKIEGO

Podręcznik i samouczek

z objaśnieniami w języku polskim

w opracowaniu

Teodora Hatalgi

Wydawnictwo Rubin Mass, Jerozolima

OD WYDAWCY

Brak odpowiedniego samouczka języka hebrajskiego z objaśnieniami w języku polskim dawał się już od szeregu lat we znaki na izraelskim rynku księgarskim. Ogromne - i wciąż rosnące - zapotrzebowanie na podręcznik tego rodzaju ze strony nowych przybyszów z Polski było bodźcem do wydania niniejszej książki. Dr Szaul Barkali, zasłużony pedagog i hebraista, opracował niniejszy podręcznik wedle tej samej metody , która umożliwiła licznym rzeszom uczniów z innych krajów europejskich szybkie przyswojenie sobie zasad mowy Izraela. Spodziewam się wraz z Autorem, że książka Dya1 lkl tyrbi - „Uczmy się hebrajskiego” - zapełni wreszcie brak, odczuwany przez tak długi okres czasu przez Czytelników z Polski.

SŁOWO WSTĘPNE

Niniejszy podręcznik-samouczek jest czwartym z kolei wydaniem mojej książki p.t. Dya1 lkl tyrbi. Poprzedziły je wydania z objaśnieniami w językach angielskim, francuskim i niemieckim, które rozeszły się w nakładzie kilkudziesięciu tysięcy egzemplarzy.

Opracowując tekst hebrajski niniejszej edycji - zaopatrzonej w objaśnienia w języku polskim -, korzystałem w pełni z bogatego doświadczenia, jakie zdobyłem na niwie pracy pedagogicznej w ciągu ostatnich dwudziestu lat, przyswajając licznym rzeszom dorosłych znajomość języka hebrajskiego, m.in. za pośrednictwem radia. Dlatego też książka, którą oddaję dziś w ręce Czytelnika polskiego, opracowana jest według metody zapewniającej jak najlepsze wyniki.

Najbardziej charakterystyczne cechy tej metody są następujące:

  1. Zawarty w książce materiał nie ma na celu zapoznania ucznia z takim czy innym, z góry określonym, odcinkiem rzeczywistości izraelskiej, a przeciwnie: zmierza do przyswojenia mu ogólnych i najbardziej podstawowych wiadomości o kraju;

  2. Lekcje podzielone są na krótkie rozdziały, z których każdy wprowadza najwyżej trzy lub cztery nowe słówka, dzięki czemu tempo nauki może być z łatwością przystosowane do indywidualnych zdolności ucznia;

  3. Zasady gramatyki wykładane są stopniowo, w miarę pojawiania się poszczególnych form gramatycznych w tekstach lekcji. Ta metoda zaoszczędza uczniowi „wkuwania” gramatyki. Ogólne powtórzenie najważniejszych prawideł gramatycznych podane jest na końcu książki.

  4. Wszystkie formy gramatyczne i słówka, figurujące w tekstach lekcji, są dokładnie objaśnione w uwagach, widniejących u dołu każdej stronicy;

  5. Zarówno słówka jak i formy gramatyczne powtarzane są w tekstach i w ćwiczeniach wielokrotnie, a to celem łatwiejszego zapamiętania ich, bez uciekania się do mechanicznego wyuczania ich na pamięć;

  6. Po każdych trzech lekcjach zamieszczone są ćwiczenia, oparte na przerobionym materiale. Odpowiadając na zawarte w tych ćwiczeniach pytania, uczeń ma możność skontrolowania nabytych wiadomości.

Oddając niniejszy podręcznik w ręce Czytelnika, pragnę wyrazić nadzieję, iż spotka się on ze strony publiczności z równie życzliwym przyjęciem, z jakim spotkały się jego wydania angielskie, francuskie i niemieckie. Niechaj mi wolno będzie zarazem wyrazić podziękowanie redaktorowi Teodorowi Hatalgi za inicjatywę wydania polskiej edycji mojej książki, jak również za cenną współpracę przy urzeczywistnieniu tego projektu.

Jerozolima, 1958 r.

Dr Szaul Barkali

PRZEDMOWA DO POLSKIEGO CZYTELNIKA

Drogi czytelniku,

Biorąc do ręki niniejszy podręcznik, szukałeś chyba odruchowo jego nazwy na tytułowej stronie okładki - a raczej na tej stronie, którą przywykłeś uważać za tytułową. Prawdopodobnie byłeś zdziwiony, odnajdując tytuł na „odwrocie” książki i wtedy dopiero uzmysłowiłeś sobie, że - aha, rzeczywiście, po hebrajsku pisze się i czyta „od tyłu do przodu”.

Jak wszystkie alfabety języków semickich, tak i alfabet hebrajski pisany jest - odwrotnie niż łaciński - od prawej strony ku lewej. To jest pierwsza cecha charakterystyczna języka hebrajskiego, z którą trzeba się oswoić. Drugą jest fakt, iż nie tylko w druku, ale i w odręcznym piśmie litery nie łączą się z sobą, a pisane są każda z osobna. Oczywiście, że przerwy między literami tego samego słowa są małe, a między poszczególnymi słowami - większe.

O wielu innych osobliwościach hebrajszczyzny pouczą Cię uwagi zamieszczone w następnych rozdziałach. Radzimy Ci zapoznać się z nimi gruntownie, a skoro tylko minie pierwszy odruch Twego zdumienia na widok zasadniczej różnicy między ortografią i gramatyką hebrajską a ortografią i gramatyką języka polskiego, czy innych znanych Ci języków europejskich - uprzytomnij sobie ważną prawdę: przystępujesz do nauki jednego z najstarszych języków świata, który w ostatnich dziesięcioleciach odżył w swej historycznej ojczyźnie i stał się znów mową potoczną mieszkańców odrodzonego Izraela. Znajomość hebrajskiego nie tylko umożliwi Ci porozumienie z ludźmi tego kraju, zaznajomienie się z jego zagadnieniami i znalezienie w nim placówki pracy, odpowiadającej Twoim umiejętnościom i kwalifikacjom, ale też udostępni Ci poznanie bogatej kultury, która od starożytności aż po dzień dzisiejszy płynie nieprzerwanym strumieniem twórczej myśli, a która tak godny wniosła wkład do ogólnoludzkiej skarbnicy ducha.

Teodor Hatalgi

WSKAZÓWKI DLA SAMOUKÓW

1) Zapoznaj się z alfabetem i powtórz go kilkakrotnie ustnie i piśmiennie. Zapamiętaj dokładnie kształt każdej litery i sposób jej pisania. Przeczytaj kilka razy zasady wymowy. Po opanowaniu ich, przeczytaj na głos ćwiczenie nr 1 i przerób je, posługując się zeszytem o podwójnych liniach.

2) Po nabyciu wprawy w czytaniu, przystąp do nauki pierwszej lekcji. Najpierw przeczytaj słowa, wydrukowane dużymi czcionkami i zapamiętaj je. Następnie przeczytaj czytankę i postaraj się zrozumieć jej treść, posługując się objaśnieniami, zamieszczonymi u dołu strony. Pod koniec przepisz czytankę do zeszytu.

3) Po dokładnym zapoznaniu się z pierwszym ustępem lekcji, przerób kolejno w ten sam sposób ustęp drugi, trzeci i t.d.

4) Po przerobieniu całej lekcji i opanowaniu zawartego w niej materiału, postaraj się ułożyć ze znanych Ci już słów krótkie zdania - z początku ustnie, potem piśmiennie.

5) Od chwili rozpoczęcia pierwszej lekcji, wpisuj poznane słówka do własnego polsko-hebrajskiego słowniczka.

6) Nie odpowiadaj na pytania, zadane po każdej lekcji, zanim nie będziesz pewien, iż będziesz mógł odpowiedzieć na nie z pamięci. Po zapisaniu odpowiedzi, sprawdź je przy pomocy podręcznika.

7) Ucząc się opowiadań, zawartych w dalszych lekcjach, staraj się opowiedzieć je własnymi słowami. Następnie streść je na piśmie. (Zaleca się opowiedzieć i streścić czytanki, stosując różne czasy i osoby.).

8) Przerób ćwiczenia koniugacyjne i deklinacyjne (odmiany czasownika i rzeczownika) dopiero po upewnieniu się, że potrafisz ucznić to ustnie bez błędu.

9) Oprócz przerobienia ćwiczeń, zawartych w podręczniku, powtarzaj możliwie często poszczególne lekcje, wprawiaj się w czytaniu, układaj pytania i odpowiedzi na podstawie przerobionych czytanek i pisz jak najwięcej krótkich wypracowań.

10) Ucząc się z kolegą, względnie w grupie, staraj się o jak najczęstsze prowadzenie rozmów po hebrajsku.

ALFABET HEBRAJSKI I JEGO WYMOWA

W górnych rzędach - litery drukowane, w dolnych - pisane. Pamiętaj: czytamy od prawej strony ku lewej!

0x01 graphic

l

l

K

K

k

k

K9

K9

k9

k9

y

y

e

e

c

c

z

z

v

v

h

h

d

d

g

g

b

b

b9

b9

a

a

t

t

t9

t9

S

S

D

D

r

r

q

q

X

X

x

x

P

P

p

p

p9

p9

i

i

s

s

N

N

n

n

M

M

m

m

TABELA PORÓWNAWCZA ALFABETÓW HEBRAJSKIEGO I ŁACIŃSKIEGO

Litera hebrajska

Nazwa litery

Wymowa

Uwagi fonetyczne

(wskazówki zaznaczono cyframi)

druk

pisana

a

a

alef

-

spółgłoska bezdźwięczna (1)

b9

b

b

bejt

wejt

b

w

z kropką

bez kropki (2)

g

g

gimel

g

d

d

dalet

d

h

h

hej

h

słabsze niż polskie „h” (6)

v

v

waw

w

zob.: (5)

z

z

zajin

z

c

c

chet

ch

mocniejsze niż polskie „ch” (6)

e

e

tet

t

y

y

jod

j

Litera hebrajska

Nazwa litery

Wymowa

Uwagi fonetyczne

(wskazówki zaznaczono cyframi)

druk

pisana

k9

k

K

k

K

kaf

chaf

chaf

k

ch

ch

z kropką (2)

bez kropki

tylko na końcu słowa

l

l

lamed

l

m

M

m

M

mem

m

tylko na końcu słowa

n

N

n

N

nun

n

tylko na końcu słowa

s

s

samech

s

zob.: (5)

i

i

ajin

-

spółgłoska bezdźwięczna (1)

p9

p

P

p

P

pei

fei

fei

p

f

f

z kropką (2)

tylko na końcu słowa

x

X

x

X

cadi

c

tylko na końcu słowa

q

q

kof

k

zob.: (5)

r

r

rejsz

r

D

S

D

S

szin

sin

sz

s

kropka z prawej strony

kropka z lewej strony (3)

(t) t9

t

taw

zob.: (2) i (5)

WSKAZÓWKI FONETYCZNE

1. Litery a (alef) i i (ajin) zaliczają się co prawda do rzędu spółgłosek, lecz są to tzw. „spółgłoski bezdźwięczne”, nie posiadające własnego brzmienia, a przejmujące dźwięk samogłosek, które idą z nimi w parze. Litera i powinna nadać towarzyszącej jej samogłosce zabarwienie gardłowe, nie zawsze łatwe do wymówienia dla przybyszów z krajów europejskich.

2. Zwróć uwagę na różnicę w wymowie, zachodzącą w literach p, k, b pod wpływem wewnętrznej kropki (Dg2d=). W wymowie przyjętej w nowoczesnej hebrajszczyźnie w Izraelu (tzw. wymowie „sefardyjskiej”, t.j. opartej na tradycjach żydostwa hiszpańskiego), nie zachodzi natomiast żadna różnica w wymowie litery t, niezależnie od tego, czy pojawia się ona z kropką czy bez kropki.

3. Litera wwymawia się jak „sz”, gdy zaopatrzona jest w kropkę po prawej stronie (D), a jak „s”, gdy kropka stoi po lewej stronie (S).

4. Litery x, p, n, m, k przyjmują odrębny kształt, gdy pojawiają się na końcu słowa, a mianowicie: X, P, N, M, K.

5. W potocznym języku hebrajskim zatarły się różnice fonetyczne między obydwoma dźwiękami „k” (q, k9), między obydwoma dźwiękami „t” (t, e), między obydwoma dźwiękami „w”
(v, b) i między obydwoma dźwiękami „s” (S, s).

6.Ponieważ w języku polskim różnica fonetyczna między „h” a „ch” nie jest specjalnie mocno akcentowana, więc przybysze z Polski „grzeszą” często wadliwą wymową tych liter w hebrajskim, gdzie różnice fonetyczne między „h” (h) a „ch” (c, k) są bardzo istotne. Literę h należy wymawiać jak ledwo uchwytne „h”, podczas gdy k i c są o wiele mocniej za-akcentowane od polskiego „ch”, a różnią się między sobą tym, że c (w odróżnieniu do k) ma zabarwienie gardłowe. Można to sprowadzić do formuły fonetycznej: k, c > ch; h > h.

SAMOGŁOSKI

Samogłoski nie stanowią części składowej alfabetu hebrajskiego, gdyż nie są to litery, a tylko znaczki, oznaczone kropkami i kreskami, a występujące pod spółgłoskami lub obok nich. Rozróżniamy dwa typy samogłosek: długie i krótkie. Różnice fonetyczne między obydwoma typami są co prawda nieznaczne, lecz podział ten jest ważny z punktu widzenia gramatycznego.

Samogłoski długie Samogłoski krótkie

Znak

nazwa

wymowa

Znak

nazwa

wymowa

a=

kamac

ā

a-

patach

ă

a2

cērē (cørø)

ē (ø)

a3

segol

ĕ

ya1

chirik

ī

a1

chirek

ĭ

Oa o

cholam

ō

a=

kamac katan

ŏ

V

szuruk

ū

a5

kubuc

ŭ

Uwaga: Litera a symbolizuje dowolną spółgłoskę (niekoniecznie niemą), przy której występuje znak samogłoskowy.

UWAGI

1. Znak a= oznacza przeważnie „kamac” (a), a tylko z rzadka „kamac katan” (o). Dla uniknięcia pomyłek, podamy właściwą wymowę, ilekroć w podręczniku naszym pojawi się znak a= jako „kamac katan” (o).

2. Znak a2 (cørø) wymawia się jak francuskie „é”, t.j. jak dźwięk pośredni między „e” a „ej”. W ćwiczeniach fonetycznych oznaczamy go transkrypcją „ø” . Znak a3 (segol) wymawia się natomiast jak zwykłe polskie „e”.

3. Gazety, książki (z wyjątkiem książek dla dzieci i książek treści religijnej), napisy na ulicach itp., pisane są bez samogłosek. W związku z tym przyjęło się - dla ułatwienia lektury i uniknięcia nieporozumień - oznaczać w tzw. „tekstach nie kropkowanych” (t.zn. nie zaopatrzonych w znaczki samogłoskowe) samogłoskę „i” (nawet jeśli w danym słowie jest ona „krótka”) zawsze jako ya1,samogłoskę „o” zawsze jako oa, a samogłoskę „u” zawsze jako VA . Tak n.p. słowo lh3Oa (namiot) pisane jest w gazecie lh3oa ; słowo Nh=l4D5 (stół) pisane jest Nh=lVD ; słowo he=m1 (łóżko) pisane jest he=ym1 i t.p.

4. W tekstach kropkowanych pojawia się niezależnie od wyjaśnionych powyżej znaków samogłoskowych, znaczek (w postaci dwukropka - uw. M.B.) a4. Nazywa się on av=D4 (szewa). Odróżniamy, pod względem gramatycznym jak i fonetycznym, dwa rodzaje a4 , a mianowicie:

  1. in= av=D4 („szewa ruchome”), występujące na początku zgłosek, wymawiane jak przytłumione „e” (jak np. we francuskich słowach „le”, „de” i.t.p.). W ćwiczeniach fonetycznych oznaczamy je, dla wygody czytelnika, znakiem e. Na przykład hi=Vnt94 (tenua - ruch), yl1d4 (deli - wiadro), Na=l4 (lean - dokąd) i t.p.;

  2. cn=~av=S4 („szewa spoczywające”), występujące na końcu zgłosek i całkowicie bezdźwięczne. Na przykład: hr=q4t91 (tikra - sufit), Dr=g4m1 (migrasz - plac) i t.p. Gdy koniec sylaby stanowi zarazem koniec słowa, a4 zostaje pominięte, z wyjątkiem liter „K4” i „t94” (z kropką); n.p. K4r3d3 ,t94a- i t.p.

Pod spólgłoskami gardłowymi i ,c ,h ,a , których wymowa jest trudna bez udźwięcznionej samogłoski szewa zamienia się w chatef, czyli szewa złożone: a7 (chatef-patach, wymawiane jako przykrótkie „a”), lub a6 (chatef-segol, wymawiane jako „e”), lub a8 (chatef-kamac, wymawiane jako „o”).

ZGŁOSKI

  1. Odróżniamy zgłoski (sylaby) otwarte i zamknięte. Zgłoska otwarta kończy się samogłoską, np. Vn~t2~r=~yD1 . Zgłoska zamknięta kończy się spółgłoską, np. qc=~x4F .

Uwaga: Litera „h” występująca na końcu słowa, jest bezdźwięczna, np. hr=om (mora - nauczycielka), hl=m4S1 (simla - suknia) i t.p.

  1. Zgłoski otwarte mają przeważnie długie samogłoski, zgłoski zamknięte - krótkie samogłoski.

AKCENT

W większości słów hebrajskich akcent pada na ostatnią zgłoskę (akcent ten nazywa się „ir=l4m1”). W niektórych słowach pada na przedostatnią zgłoskę („lyi2l4m1”). Ponieważ zasady, wyjaśniające tworzenie się takiego czy innego akcentu, są dość skomplikowane, więc dla ułatwienia uczniowi wymowy zaopatrywać będziemy w słowniczkach słowa, w których akcent pada na przedostatnią zgłoskę, w ich fonetyczną transkrypcję z zaznaczonym akcentem, np. Xr3a3 (érec) - kraj.

ĆWICZENIA

1) Przeczytaj i przepisz (od prawej strony ku lewej!) następujące słowa:

matka - Ma2

ojciec - ba=

szosa - Dyb1k94

miasto - ryi1

rząd - hl=D=m4m3

lekarz - ap2or

biuro - hk9=D4l1

świat - Ml=oi

ruch - hi=Vnt94

kolej - (rakéwet) tb3k93r-

nie - aOl

tak - Nk92

córka - tb9-

syn - Nb92

- (jeruszalájim) MFl-D=Vry4

Jerozolima

ulica - bocr4

urządzenie- rVds1

gospodarstwo - (mészek) qD3m3

kolonia - hb=D=om

urzędnik - dyq1p9=

wuj - dod

ogród - Ng-

ubranie - (béged) dg3b93

dzięki - hd=ot9

port - lm=n=

imigrant - hl3oi=

imigracja - hy=l1i7=

pokój - MolD-=

państwo - hn=yd1m4=

Izrael - la2r=S4F=

kraj - (érec) Xr3a3

przepraszam - hc=yl1s4=

proszę - hD=q9=b-b94=

robotnik - li2op9

morze - My=

2) Przepisz trzy razy alfabet hebrajski wg kolejności liter

3) Przepisz ćwiczenie 1).

1 NoDar1 rViD1

. hn=Vmt94 rd3c3 taOz hz3 ('bg) tr3b3g4 ('a)Noda=

rya1m2 Noda= .lc2r= , yb1x4 , tVr , Ps2oy , rya1m2 tr3b3g4 , rya1m2 Noda=

hz3 - rd3c3 . yb1x4 hz3 - yb1x4 . Ps2oy hz3 - Ps2oy . rya1m2 Noda= hz3 -

. rya1m2 tr3b3g4 taOz - rya1m2 tr3b3g4 . rya1m2 Noda= hz3, yb1x4 . rd3c3

. hn=Vmt9 taOz - hn=Vmt9 . lc2r= taOz - lc2r= . tVr taOz - tVr

. tr3b3g4 taOz . Noda= hz3 . hn=Vmt9 taOz . rd3c3 hz3

(V) v4 (? taOz ym1 ? hz2 ym1) ? ym1 (? taOz hm- ? hz3 hm-) ? hm-

? hz3 ym1 . Ps2oy hz3 . rya1m2 Noda= hz3 - ? hz3 ym1 . rya1m2 Noda= hz3

. Ps2oyv4 rya1m2 Noda= . yb1x4 hz3 - ? hz3 ym1 . yb1x4 hz3 . Ps2oy hz3 -

tr3b3g4 taOz - ? taOz ym1 .rya1m2 tr3b3g4 taOz. yb1x4V rya1m2 Noda=

? taOz ym1 . lc2r= taOz . tVr taOz - ? taOz ym1 . tVr taOz.rya1m2

hz3 . lc2r=v4 rya1m2 tr3b3g4 . tVrv4 rya1m2 tr3b3g4 . lc2r= taOz -

taOz - ? taOz hm- . hn=Vmt9 taOz . rd3c3 hz3 - ? hz3 hm- . rd3c3 . hn=Vmt94V rd3c3 . tr3b3g4V Noda= . hn=Vmt94

Mg- AOl Nk92 hD=ya1 Dya1

tr3b3g4 - .rya1m2 tr3b3g4 taOz . Dya1 rya1m2 Noda= - rya1m2 Noda= hz3

Noda= . hD=a1v4 Dya1 - rya1m2 tr3b3g4V rya1m2 Noda= . hD=a1 rya1m2

. hD=a1v4 Dya1 rya1m2 tr3b3g4V

Dya1 - tVrv4 Ps2oy . hD=a1 tVr - tVr taOz . Dya1 Ps2oy - Ps2oy hz3

yb1x4 . hD=a1 lc2r= - lc2r= taOz . Dya1 yb1x4 . yb1x4 hz3 . hD=a1v4

. hD=a1v4 Dya1 - lc2r=v44

'a aOl hz3 , aOl - . rya1m2 (Noda==) 'a hz3 , Nk92 - ? rya1m2 Noda= hz3

, yb1x4 aOl hz3 , aOl - .yb1x4 hz3 , Nk92 - ? yb1x4 hz3 . Ps2oy hz2 , rya1m2

. rya1m2 tr3b3g4 taOz , Nk92 - ? rya1m2 tr3b3g4 taOz . rya1m2 Noda= hz3

? tVr taOz . lc2r= taOz , rya1m2 (tr3b3g4=) 'bg aOl taOz , aOl-

, rya1m2 'a hz3. lc2r= taOz, tVr aOl taOz, aOl - . tVr taOz, Nk92 -

hz3 . yb1x4 hz3 -? hz3 ym1V, rya1m2 'bg taOz . tVr taOz - ? taOz ym1V

Mg- - ? taOz hm-V, hn=Vmt9 taOz . rd3c3 hz3 Mg- - ? hz3 hm-V, rd3c3

taOzv4 hD=a1 taOz . Dya1 hz3v4 hz3- Dya1 hz3v4 Dya1 hz3 . hn=Vmt9 taOz

. hn=Vmt9 taOzv4 taOz , rd3c3 hz3v4 hz3 . hD=a1 taOzv4 taOz - hD=a1

Nol<m1

Słowniczek

Dya1 - człowiek; mężczyzna

hD=a1 - kobieta; żona

Nk92 - tak

aOl - nie

Mg- (Nk92~Mg-) - też, również

hn=Vmt94 - obraz

v (V) - i (spójnik)

ym1 - kto? (kto jest?)

hm- - co?

Noda= (`a) - pan

tr3b3g4 (`bg) - pani, panna

hz3 - ten, to jest (męski)

taOz - ta, to jest (żeński)

rd3c3 (chéder) - pokój

qVd<q4d<1

Gramatyka

1. Noda= - pan. W hebrajskim istnieją tylko dwa rodzaje: męski (rk=z=) i żeński (hb=q2n4); rodzaj nijaki nie istnieje. Rzeczowniki zakończone na h-= lub „t” są przeważnie rodzaju żeńskiego; inne - przeważnie rodzaju męskiego. Np. Noda= - rodzaj męski; hn=Vmt94, tr3b3g4 - rodzaj żeński. Uwaga: przed nazwiskiem skraca się na ogół w piśmie słowa: pan ('a) i pani ('bg).

2. Noda= hz3 - to jest pan. Czasownik pomocniczy „być” zostaje w czasie teraźniejszym pominięty (podobnie jak w ros.). Np.: to jest pani - tr3b3g4 taOz ; co to jest? - ? hz3 hm- ; kto jest - ? hz3 ym1.

3. Spójnik v - „i” pisze się zawsze razem z następującym po nim słowem (ta sama zasada odnosi się do wszystkich jednoliterowych słówek !), np. hz3v4 - i to; Ps2oyv4 - i Józef i t.p. Spójnik v przybiera formę V, gdy następujące po nim słowo zaczyna się od liter p,m,v,b, względnie od - 4 (szewa), np. hk=r=b4V, ym1V, tr3b3g4V.

4. Dya1 - mężczyzna, hD=a1 - kobieta. W rzeczownikach oznaczających żywe istoty, rodzaj żeński tworzy się na ogół przez dodanie h-= do rodzaju męskiego, np. Dya1 → hD=a1 . Zwróć uwagę, że Dya1 pisze się przez długie i [ y-1 ], natomiast przez krótkie [ -1 ].

5. ? rya1m2 Nida= hz3 - (Czy) to jest pan Meir ? W języku potocznym tworzymy niekiedy zdania pytające przez samą zmianę intonacji: ? tVr taOz - (Czy) to jest Rut ? O bardziej literackiej formie tworzenia zdań pytających będzie mowa niżej.

6. Litery alfabetu hebrajskiego służą też do oznaczania cyfr: a = 1, b = 2, g = 3 i t.d.

0x08 graphic

rya1m2 Noda= hz3

ĆWICZENIA

2 yn1S2 rViD1

| hn2h1 ? hOpya2 MD= hOp<

? MD= ym1 . Psoy MD=. rya1m2 Noda= hOp< - ? hOp< ym1 . rya1m2 'a hOp<

ym1 . tVr MD=. rya1m2 'bg - ? hOp< ym1. rya1m2 'bg hOp< . Psoy MD= -

? tVr hOp<ya2 . hp< rya1m2 'a - ? rya1m2 'a hOp<ya2 . tVr MD= - ? MD

- ? lc2r= hOp<ya2, yb1x4 . hOp< yb1x4 - ? yb1x4 hOp<ya2, Ps2oy . MD= tVr

'bg hn2h1 - ? rya1m2 'bg hOp<ya2, lc2r=. MS= tVrv4 lc2r= . MD= lc2r=

. hn=Vmt<4 MD=. rd3c3 hOp<. Ps2oy hn2h1 - ? Psoy hOp<ya2, tVr. rya1m2

hOp<= | hn=Vmt4 hn2h1, hn=Vmt4 hOp< , hn=Vmt94 MD= - ? hn=Vmt94 hOp<ya2

. rd3c3 MD=v4 hOp <. hn=Vmt4 MD=v4 hOp< - hn=Vmt4 MD=v4 hn=Vmt94

lb=a7 hi=r =~ ir- hb=oe ~ boe hd=ym1l4t<- ~ dym1l4t<-

tVr . tVr taOz . boe dym1l4t<- Ps2oy . dym1l4t<- Ps2oy . Ps2oy hz3

. eob dym1l4t<- yb2x4 Mg- . yb2x4 hz3 . hb=oe hd=ym1l4t- tVr . hd=ym1l4t-

'bg . boe Dya1 rya1m2 'a. hb=oe hd=ym1l4t- lc2r= Mg- . lh2r= taOz

dym1l4t<- Ps2oy, Nk<2 - ? boe dym1l4t<- Ps2oy, yb2x4 . hb=oe hD=1a1 rya1m2

Mg-v4 hb=oe hd=ym1l4t- tVr . boe Dya1 Mg-v4 boe dym1l4t<- Ps2oy. boe

.(boe aOl) ir- dym1l4t<- lb=a7 , boe Dya1 yq1c=x4F Noda= . hb=oe hD=1a1

hr=S=. boe dym1l4t<- yb2x4 Mg- lb=a7, Nk<2 - ? boe dym1l4t<- Ps2oy, tVr

. hi=r= hd=ym1l4t-

(rodzajnik określony) h--

Noda=h= - Noda=

Dya1h= - Dya1

hD=1a1h= - hD=1a1

hi=r=h== - hi=r=

boeh- - boe

hb=oeh- - hb=oe

hz3h- - hz3

taOzh- - taOz

rd3c3h- - rd3c3

hn=Vmt4<h- - hn=Vmt<4

tr3b3g4h- - tr3b3g4

dym1l4t<-h- - dym1l4t<-

hd=ym1l4t<-h- - hb=oe hd=ym1l4t<- . boeh- dym1l4t-<h- - boe dym1l4t<-

. hi=r-h= hD=1a1h= - hi=r= hD=1a1 . ir-h= Dya1h=1 - ir- Dya1- . hb=oeh-

hz3 . hi=r= hD=1a1h= . ir- Dya1h= . hb=oe hd=ym1l4t-<h- . boe dym1l4t9-h-

hn=Vmt<4h- taOz - hb=oe hn=Vmt<4 taOz . boeh- rd3c3h- hz3 - boe rd3c3

. hb=oe hd=ym1l4t< taOz . boe hz3 dym1l4t<- . boe dym1l4t<- hz3 . hb=oeh-

hD=1a1 taOz . ir- hz3 Dya1 . ir- Dya1 hz3 . hb=oe taOz hd=ym1l4t<-<-

taOzh- tr3b3g4h- . ioe Dya1 hz3h- Noda=h= . hi=r= taOz hD=1a1. hi=r=

tr3b3g4h ym1 . yq1c=x4F Noda= hz3 - ? hz3 Noda= ym1 . hb=oe hD=1a1

. yq1c=x4F tr3b3g4 taOz - ? taOzh-

rp3s2 Nc=l4D5 (b=, b<-) b<4 li-

. Nc=l4D5h- li- rp3s2h- - . Nc=l4D5 li- rp3s2 . rp3s2 hz3 . Nc=l4D5 hz3

Nc=l4D5h- li- . Nc=l4D5h- li- hn=Vmt<4h- - Nc=l4D5 hz3 . hn=Vmt94 taOz

. Nc=l4D5h- li- hn=Vmt<4h-v4 rp3sh-2 . Nc=l4D5h- li- hn=Vmt<4 Mg- . rp3s2

rd3c3b<- . Nc=l4D5 hz3 rd3c3b<4 . rd3c3 hz3 . hn=Vmt<4V rp3s2 Nc=l4D5h- li-

rya1m2 Noda= - ? hz3h- rd3c3b<- ym1 . rd3c3b<- Nc=l4D5h- . Nc=l4D5 hz3h- Mg- - ? ryam2 tr3b3g4 hOpya2 . hz3h- rd3c3b<- Ps2oyv4 tVr Mg-, rd3c3b<-

Nc=l4D5h-v4, Nc=l4D5h- li- rp3s2h- . hn=Vmt94 rp3s2b9- . rd3c3b<- rya1m2 'bg

. rd3c3b9- hd=ym1l4t-<h-v4 dym1l4t-<h- Mg- . rd3c3b9-

Nol<m1

Słowniczek

lb=a7 - lecz, ale

li- - na

b94 (b9-, b9=) - w, z, przez

Nc=l44S5 - stół

rp3s2 - książka

dym1l4t9- - uczeń

hd=yml4t9- - uczennica

hb=oe ~ boe - dobry

hi=r= ~ ir- - zły

hOp9 - tu, tutaj

MD= - tam

? hOpya2 - gdzie ?

| hn2h1 - oto, oto jest

qVd<q4d<1

Gramatyka

1. boe dym1l4t9- - dobry uczeń; hb=oe hd=ym1l4t= - dobra uczennica. Przymiotnik następuje zawsze po rzeczowniku („uczeń dobry”), odwrotnie niż w polskim. W przymiotniku, podobnie jak w rzeczowniku, tworzymy rodzaj żeński przez dodanie odpowiedniej końcówki do przymiotnika rodzaju męskiego: hb=oe ~ boe, hi=r= ~ ir-.

2. rd3c3 - pokój ; rd3c3h- - pokój (określony). . W języku hebrajskim (podobnie jak w angielskim, francuskim, niemieckim i t.p., a odwrotnie niż w polskim i innych językach słowiańskich) istnieje t.zw. „rodzajnik określony” (odpowiadający angielskiemu „the”, francuskiemu „le”, „la”, niemieckiemu „der”, „die”, „das”). Jest nim słówko h-, powtarzające się zarówno w rodzaju męskim jak i żeńskim, w liczbie pojedyńczej jak i mnogiej (podobnie do angielskiego „the”). Ów rodzajnik określony h- nazywa się yh2 hi=yd1y4h- (hei hajjedija) i pisze (jako słówko jednoliterowe !) w połączeniu z następującym po nim słowem. Jeśli następujące po nim słowo zaczyna się od liter r , i , a (alef-ajin-resz), rodzajnik nie pisze się h-, lecz h=.

3. boeh- dym1l4t9-h- - Jeżeli rzeczownik występuje w zdaniu z określonym rodzajnikiem, wówczas towarzyszący mu przymiotnik (wzgl. wszystkie towarzyszące mu przymiotniki) przybierają tenże określony rodzajnik: boe dym1l4t9- - dobry uczeń, hi=r=h= hD=a1h= - zła kobieta i t.p. To jest bardzo ważna zasada, gdyż zdanie boe dym1l4t9-h- oznacza coś zupełnie innego, a mianowicie: uczeń jest dobry.

4. boe hz3 dym1l4t9- - ten uczeń jest dobry; hb=oe taOz hd=ym1l4t= - ta uczennica jest dobra. Podobnie jak przymiotnik, tak i zaimek wskazujący przybiera rodzajnik określony h- , jeśli towarzyszy rzeczownikowi zaopatrzonemu w ten rodzajnik.

5. rd3c3b94 ~ rd3c3b9- Słówko b94 (w, z, przez) może zastąpić rodzajnik określony i przybrać jego samogłoskę. Przykład: przed rzeczownikiem nieokreślonym rd3c3b94, ale przed rzeczownikiem określonym rd3c3b9- (a nie rd3c3h-b94). Podobnie: rp3s2b9- (a nie rp3s2hb94).

ĆWICZENIA

3 yD1yl1D4 rViD1

dy-~li- hp<=s- Nora= as2k>

, Nc=l4D5h- dy-~li- as2k91h- - ? as2k>1h- hOpya2 . rd3c3b9- as2k91h- . ask91 hz3

hOpya2 . rd3c3b9- Nora=h= . Nora= hz3 . rd3c3b9- Nc=l4D5h-v4 , Nc=l4D5h-

? hp9=s-h- hOpya2 . hp9=s-h- dy-~la- Nora=h=. rd3c3b9- Nora=h= - ? Nora=h=

? Nc=l4D5h- li- hm= . hp<=s-v4 as2k<1 , Nc=l4D5 rd3c3b9- . rd3c3b9- hp9=s-h- -

. Nc=l4D5h- dy-~li- as2k<1 - ? Nc=l4D5h- dy-~li- hm= . rp3s2 Nc=l4D5h- li- -

. Ps2oy - ? tVr dy-~li- Noda=h= ym1 . hp9=s- - ? Nora=h= dy-~li- hm=V

? hz3h rd3c3b9- ym1 . hz3h- rd3c3b9- rya2m4 'a Mg- . rd3c3b9- tVrv4 Ps2oy

, hp9=s291 rd3c3b9- . lc2r= rya1m2 'bg dy-~li-v4 , rya1m2 'bg hz3h- rd3c3b9- -

. Nora= hp9=s-h- dy-~li- ? hp9=s-h- dy-~li- hm= . rya1m2 'bg hp9=s-h- li-v4

? K4ya2 dOam4 hn=e-q4 ~ Ne=q= hl=odg4 ~ lodg=

hl=odg4 hD=a1

hn=e-q4 hd=yml4t9-

~ lodg= Dya1

~ Ne=q= dyml4t9-

, rd3c3 taOzh- hn=Vmt4b-9 Mg- . lodg= rd3c3h- ; rd3c3- taOzh- hn=Vmt4b-9

Nc=lD5 lodg=h- rd3c3b9- . Ne=q= rd3c3 hz3 , lodg= aOl hz3h- rd3c3h- lb=a7

. lodg= - lodg=h- rd3c3b9- Nc=lD5h- . Ne=q= Nc=lD5 Ne=q=h- rd3c3b9- , lodg=

hn=Vmt49 taOz. dOam4 Ne=q= as2k91 hz3. Ne=q= - Ne=q=h- rd3c3b9- Nc=lD5h-

. dOam4 hl=odg4

tr3b93c4m- tl3d3 ryq1

as2k91h-v4 Nc=lD5h- Mg- . ryq1h- dy-~li- hp9=s-h- . hp9=s- taOz . ryq1 hz3

hp9=s-h- , ryq1h- dy-~li- hp9=s-h- - ? hp9=s-h- hOpya2 . ryq1h- dy-~li-

. tl3d3 taOz . dOam4 hb=oe hp9=s-h- . Ne=q=h- rd3c3b9- hp9=s-h- . rd3c3b9-

. Nora= hz3 . tr3b93c4m- taOz . tl3d3h- dy-~li- Nora=h== - Nora= hz3

aOl rp3s2h,- aOl - ? Nora=b9=, rp3s2h- hOpya2 . Nora=b9= tr3b93c4m-h- -

? tVr, tl3d3h- dy-~li- Sya1h= ym1 . Nc=lD5h- li- rp3s2h-, Nora=b9=

hOpya2 . hOp9 aOl yq1c=x4F 'bg -? yq1c=x4F 'bg hOpya2 . yq1c=x4F 'a hz3 -

ryq1h- li- . lodg=h- rd3c3b9- ryq1h- li- hn=Vmt94h- - ? hn=Vmt94h-

? tr3b93c4m-h-v4 rp3s2h- hOpya2, Ps2oy . hn=Vmt94 rp3s2b9- Mg- . hn=Vmt94

. Ne=q=h- Nora=b9= tr3b93c4m-h-v4 rp3s2h- -

ha=yr1q4 ~ lyg1r4t=9

tr3b3g4h- ym1 .rya2m4 Noda=, aOl - ? rd3c3b9- yq1c=x4F tr3b3g4V Noda=

? hp9=s-h- li- tr3b3g4h- ym1. yb1x4 hz3, tr3b3g4 aOl taOz - ? taOzh-

Nora=h=. hp9=s-v4 Nora=, lodg= Nc=lD5: lodg=h- rd3c3b9-. rya1m2 'bg4 taOz -. tr3b93c4m-V rp3s2 Nc=lD5h- li. Nc=lD5h- dy-~li-a s<2k91h-v4, ryq1h- dy--~li-

hn=Vmt94V hl=odg4 hn=Vmt94 ryq1h- li- . tr3b93c4m-V rp3s2 Nora=b9= Mg

rd3c3b9-2 rya1m2 'bg4 . hp9=s-v4 as>2k91, Ne=q= Nc=lD5 Ne=q=h- rd3c3b9- . hn=e-q4

Mg- . hd=ym1l4t-9 tVrv4 dym1l4t9- Ps2oy. rd3c3b9- yb1x4V lc2r- Mg- , hz3h-

Noda= hz3 - ? tl3d3h- dy-~li- Dya1h= ym1, yb1x4 . boe dym1l4t-9 yb1x4

hD=a1 yq1c=x4F 'bg - ? yq1c=x4F 'bg4 K4ya2 . hOp9 aOl yq1c=x4F 'bg4 . yq1c=x4F

hn2h1 -? tl3d3h- hOp9ya2, rya1m2 Noda= . dOam4 hb=oe hd=ym1l4t9-v4 hb=oe

. Ne=q=h- rd3c3b9-, MD= - ? rya1m2 'bg4 hOp9ya2v4 | tVr, tl3d3h-

hc=yS1

| rya1m2 Noda=, MolS= - . y

? yb1x4 hOpya2 ... | tVr MolS= | Ps2oy, hk=r=b4V MolS= - . m

| yb1x4 hn2h1 ... hOp9 yb1x4 Mg- - . r

| Ps2oy, MolS= | rya1m2 Noda=, MolS= - . x

| hD=q=b-b94, as2k91 hn2h1 | yb1x4, br- MolS= - . m

| rya1m2 Noda=, hb9=r- hd=ot9= - . x

? hn=Vmt94b9- MD= tr3b3g4h- ym1, rya1m2 Noda=, hc=yl1s4= - . r

? taOzh- hn=Vmt94b9- ym1V, rya1m2 tr3b3g4 taOz4= - . m

? Nokn=, rya1m2 Noda= taOzh- hn=Vmt94b9-4= - . r

? hz3h- Noda=h= ym1V | tVr, dOam4 Nokn-4= - . m

... Ps2oy hz3, Noda= aOl hz3 - | ? hz3-4= - . x

? yb1x4 Nokn=, Dya1 Ps2oy lb=a7 ... ? Noda= aOl Ps2oy, hm- - . m

... dOam4 lodg= Dya1, lodg= Dya1 ... Dya1 Ps2oy, Nk92- - . x

... dym1l4t-9 Ps2oy ... lodg= Dya1 aOl Ps2oy ... Nokn= aOl hz3 - . r

, Ps2oy ... lodg= dym1l4t9- Mg-v4 lodg= Dya1 Ps2oy, tVr , aOl- - . m

? hz3 hm-

... boev4 lodg= rd3c3h- ... rd3c3b9- Nc=l4D5h- : Nc=l4D5 hz3 - . y

? yb1x4, MD= hm-V - . m

--------? ryq1h- dy-~li- MD=92- - . x

? Nc=l4D5 MD= Mg-, ryq1h- dy-~li- MD=92-, Nk92- - . m

... MD= hp9=s- Mg- ... Nora=v4 as2k91 MD= ... Nc=l4D5 aOl MD=, aOl- - . x

? tVr, Nora=b9= hm- | Nokn- - . m

rp3s2 Nora=b9= ... Nora=b9= tr3b93c4m-- Mg- | hc=yl1s4 ...rp3s2 Nora=b9=- - .r

. tr3b93c4m-V

? hz3h- rd3c3b9- ym1 ... ? rd3c3b9- ym1, Ps2oy - . m

... yb1x4v4 tVr, rya1m2 Noda= hz3h- rd3c3b= - . y

Noda=, Nokn= ... yb1x4V tVr, rya1m2 Noda= ... yb1x4V | Nokn= aOl=- - .r

? rya1m2

... tr3b93c4m-V, hn=Vmt4V, tr3b3g4V : Mg- Nk92 ... yb1x4V | tVr, Nokn= - . m

? Nokn=, tVrv444 yb1x4 : lb=a7, yb1x4V tVr - . x

? rp3s2h- hOpya2, yb1x4 | dOam4 Nokn=- - . m

tr3b93c4mh-v4 rp3s2h- : rp3s2 Nora=b9= Mg- lv=a7, Nc=l4D5h- li- rp3s2h- - . x

. Nora=b9=

? tVr, lodg= rd3c2 hz3= - . m

... dOam4 boe rd3c3 ... boe lb=a7, lodg= aOl hz3h- rd3c3h-=- - . r

? hz3h- ryq1h- li- hn=Vmt94h- ayh1 K4ya2= - . m

... hn=e-q4 MD= hn=Vmt94h- lb=a7, hl=odg4 hz3h- ryq1h- li- hn=Vmt94h--=- - . r

? Ps2oy, ryq1h- dy-~li- hm== - . m

Mg- lb=a7, ryq1h- dy-~li- Nora=h= : Nora=v4 hp9=s- ryq1h- dy-~li= - . y

. tl3d3h- dy-~li-

... tr3b3g4 tl3d3h- dy-~li- | rya1m2 Noda=, hc=yl1s4 - . r

hz3v4 Ps2oy hz3 . tVr taOz | rya1m2 'bg4, hD=q=b-b94 - ? MD= ym13= - . m

... yb1x4

Nol<m1

Słowniczek

hc=yl1s49 - przepraszam

hD=q=b-b949 - proszę

hd=ot99 - dziękuję, dzięki

Nokn=9 - tak jest; słusznie

Mg- Nk929 - tak samo

tr3b93c4m-9 - zeszyt

tl3d39 - drzwi

ryq19 - ściana

? K4yx29 - jak (jaki jest) ?

dOam4 - dobry

hc=yS19 - rozmowa

lyg1r4t9-9 - ćwiczenie

dy-~li-9 - obok, przy

hp9=s-9 - kanapa

Nora=9 - szafa

as2k919 - krzesło

hn=e-q4 ~ Ne=q=9 - mały

hl==odg4 ~ lodg=9 - duży,

MolD=9 - pokój! - pozdrowienie na powitanie i pożegnanie o wszystkich porach. Również br- MolD= -

wielki pokój! oraz hk=r=b4V MolD=9 - pokój i błogosławieństwo!

hb9=r= hd=ot9 - bardzo dziękuję

qVd<q4d<1

Gramatyka

1. ? Nc=l4D5h- li- hm= - co jest na stole? Słówko pytajne hm- (podobnie jak h- - zob. wyżej) zmienia swą samogłoskę w zależności od pierwszej litery następującego po nim słowa: przed literami a, i, r pisze się hm= (a nie hm-). Dlatego też - li- hm=.

2. lodg= (m), hl=odg4 (ż) - duży (a). Tworząc z rodzaju męskiego rodzaj żeński, spotykamy się często ze skrótem samogłoski X=(kamac) na X4(szewa), np. hl==odg4 ~ lodg=9 , hn=e-q4 ~ Ne=q=9. Ten skrót samogłoskowy pozwala na zachowanie tej samej ilości zgłosek w rodzaju żeńskim.

Myl1yg1r4t<-

Ćwiczenia