Wydział Inżynierii Lądowej |
Dzień/godz. Poniedziałek 14-17 |
Nr zespołu 22 |
|
|
Data 3.1.2008 r. |
|
|
Nazwisko i imię: 1. Edyta Pawłowska 2. Piotr Skąpski 3. Aleksander Kowalczyk |
Ocena z przygotowania |
Ocena z sprawozdania |
Ocena końcowa |
Prowadzący:
|
|
Cel badania: pomiar natężenia światła odbitego od powierzchni dielektryka dla różnych kątów padania, oświetlając płytkę kolejno światłem o polaryzacji π i σ.
Obserwacja kąta Brewstera.
Naniesienie uzyskanych wyników na wykres zależności wartości współczynnika odbicia światła od kąta padania α dla obu kierunków polaryzacji.
Kąt [º] |
Polaryzacja π |
|
Natężenie [µA] |
20 |
14 |
25 |
13 |
30 |
11 |
40 |
5,4 |
50 |
0,45 |
57 |
0 |
60 |
0,7 |
65 |
12,5 |
70 |
56 |
80 |
180 |
90 |
1250 |
Kąt [º] |
Polaryzacja σ |
|
Natężenie[µA] |
30 |
7,5 |
50 |
200 |
60 |
380 |
70 |
1300 |
PODSUMOWANIE
Wykresy pokazują, że uzyskane wyniki odbiegają od krzywych teoretycznych. W przypadku polaryzacji π można zaobserwować minimum (funkcji, która w sposób bardzo uproszczony i przybliżony określa krzywa otrzymanych wyników). Kąt, dla której wartość natężenia równa jest 0 (minimum), nazywa się kątem Brewstera.
Krzywe teoretyczne zostały wykreślone na podstawie wzorów:
Kąt α jest kątem padania zaś β odbicia. Kąt β obliczony został ze wzoru na współczynnik załamania sinα/sinβ= n. n zostało przyjęte jako współczynnik dla szkła 1,7.
Wywnioskować można, iż uwidocznione błędy pomiarowe wynikają z nieprawidłowego umocowania światła, które uniemożliwiło skierowanie wiązki w odpowiednie miejsce. Ponadto następowały częste zmiany światła w pomieszczeniu, gdzie przeprowadzano badanie. Poza tym zaobserwowano niepoprawną konstrukcję urządzeń, które przepuszczają częściowo światło w kierunku niezgodnym z osią polaryzatora.