Wsparcie w problemach małżeństwa

Wsparcia dwóm kochającym się osobom powinny udzielić najpierw osoby z najbliższego otoczenia( rodzina, przyjaciele, koledzy, znajomi). W wielu przypadkach pomaga to spojrzeć na problemy, rozwiązać je, przyjąć nowe zadanie w tym związku.

Jeśli zabraknie wsparcia ze strony najbliższych wówczas istotną rolę może odegrać pomagacz semiprofesjonalny, półprofesjonalny czy wolontariusz. Ważne jest, aby dostrzec osoby i pomóc im rozwiązać problemy, zanim w którymś okresie rozpadu związku konieczna stanie się pomoc profesjonalisty w postaci terapii.

Osoby związane ze sobą emocjonalnie to pary:

• przedmałżeńskie (narzeczeńskie, chodzące ze sobą)

• małżeńskie w różnych fazach związku ( stabilizacji, przedprokreacyjnej, wychowywania dzieci, opuszczonego gniazda schyłku)

• zrekonstruowane ( powtórne związki małżeńskie, z własnymi dziećmi bądź bez)

• konkubenckie (z dziećmi bądź bez)

• single ( z oddzielnym gospodarstwem domowym)

Wsparcie osób w tych związkach uzależnione jest:

1. od płci, istotne różnice w sferze:

- emocjonalnej (sposób przeżywania)

• intelektualnej ( widzenie rzeczywistości i hierarchia wartości)

• wolicjonalnej ( poziom motywacji i agresji)

• społecznej ( inna sytuacja kulturowa mężczyzn i kobiet)

2. od typu tego związku

3. od fazy i czasu trwania związku

4. od zdiagnozowania problemu

Istotnym elementem wspierania jest stworzenie osobom wymagającym wsparcia możliwości zwerbalizowania własnych uczuć oraz określenie typu trudności będącej przyczyną tego stanu.

Osoba pomagająca może przyjąć rolę:

• „ściany płaczu”( przy mnie możesz płakać)

• „alter ego” (werbalizować to, czego same osoby nie chciałby powiedzieć)

• „adwokata diaboli” ( artykułować kontrargumenty)

• „rationes causa” (określić obiektywne przyczyny)

• mediatora (poszukać dróg konsensusu)

W swoich działaniach wspierających osoba pomagająca powinna uwzględnić kilka podstawowych reguł psychologicznych dotyczących wzajemnych relacji emocjonalnych:

• „ciche dni” nie powinny przedłużyć się w czasie powyżej 2 tygodni

• jedna z osób powinna pierwsza powiedzieć o swoich uczuciach i problemach

• oboje powinni siebie wzajemnie wysłuchać

• oboje powinni siebie wzajemnie przeprosić

• oboje powinni określić zasady konsensusu w swoim związku

• spotkanie powinno zakończyć się wzajemnymi gestami pojednania i miłości

Jeśli wstępna ocena sytuacji psychologicznej wskazuje na głębsze problemy małżeńskie, osoba pomagająca powinna uświadomić im konieczność skorzystania z pomocy terapeuty małżeńskiego.

---