OJCIEC KOŚCIOŁA ORYGENES MÓWI O REINKARNACJI

 

Arcybiskup Louis Pasavali: "Sądzę, że byłoby znacznym krokiem naprzód, gdyby można było publicznie uznać ideę ponownych narodzin, i to zarówno ponownych narodzin na ziemi, jak i w innych światach, gdyż w ten sposób udałoby się rozwiązać wiele zagadek, które dziś na kształt mgły ogarniają ducha i rozum człowieka".

Zwołany przez cesarza Justyniana w 533 roku sobór ekumeniczny, na którym to wiara w reinkarnację została wyklęta i uznana za herezję. Wniosek nasuwa się sam: pierwsi chrześcijanie wierzyli w reinkarnację, gdyby tak nie było, to po co byłoby ją wyklinać? Nie wszyscy ojcowie Kościoła wyrzekli się wiary w reinkarnację.

Wielki Orygenes, żyjący w latach 185-254 n.e., męczennik chrześcijański, teolog i pisarz religijny, pisał następująco: "Gdy chcemy wiedzieć, dlaczego dusza ludzka raz jest posłuszna dobru, a raz złu, to należy przyczyny tego szukać w życiu poprzedzającym obecne życie. - Każdy z nas zbliża się do doskonałości w kolejnych, następujących po sobie życiorysach. - Jesteśmy zmuszeni do prowadzenia coraz lepszego życia czy to na ziemi, czy w innych światach."

________________

"Nie wierzę w to, że spór o reinkarnację należy toczyć posługując się ustępami z Biblii. Bardziej sensowne wydaje mi się poważne rozważenie, czy ideologia chrześcijańska i właściwa nauka Chrystusa zaprzeczają nauce reinkarnacji, czy też nie. Sprawdzenie tego bez uprzedzeń spowoduje, że nie znajdziemy sprzeczności pomiędzy obiema naukami. Nikt z nas nie stanie zatem przed dylematem, czy pozostać chrześcijaninem, czy też wierzyć w reinkarnację. Prawdziwe chrześcijaństwo zawsze wymagało od swoich wyznawców odwagi, aby kroczyć własną drogą wiodącą obok obowiązujących poglądów; pod tym względem nic się do dzisiaj nie zmieniło. "Uczeni w Piśmie" wtedy też nie należeli do najbliższego kręgu przyjaciół Chrystusa".

________________

O wędrówkach dusz pisali już pitagorejczycy, Platon, Orygenes - Ojciec Kościoła, kabaliści. Wierzyły w nią niektóre plemiona afrykańskie i aborygeni australijscy, a także pierwsi chrześcijanie. Choć później Kościół potępiał ludzi wierzących w powrót na Ziemię po śmierci (np. katarów), to nigdy oficjalnie nigdzie nie zapisano, że wędrówka dusz nie istnieje. Zwłaszcza, że można w Biblii odnaleźć fragmenty mówiące wyraźnie o tym, że tak się niekiedy dzieje: "I pytali go uczniowie, mówiąc "Cóż tedy Doktorowie zakonni powiadają, iż Eliasz musi wpierwej przyjść?" A On, odpowiadając, rzekł: (...) "Eliasz już przyszedł, a nie poznali go". (...) Tedy zrozumieli uczniowie, że im o Janie Chrzcicielu powiedział. (Mateusz 17,10-13, przekład Wujka)

Współcześnie coraz więcej teologów i duchownych skłania się ku przyjęciu teorii wędrówki dusz, gdyż tylko ona może wytłumaczyć niesprawiedliwość, jaka się dzieje w życiu wielu ludzi. Bo jeśli mamy tylko jedno życie i za nie będziemy sądzeni na Sądzie Ostatecznym, to jak porównać życie człowieka, który umarł w podeszłym wieku, do wcześnie zakończonego życia dziecka czy wręcz niemowlęcia? Profesor Geddes MacGregor w 1988 roku podczas seminarium na temat reinkarnacji przypomniał słynne słowa świętego Pawła: Jak sobie zasiejesz, taki plon zbierzesz. Stwierdzenie to jedynie wtedy ma sens, kiedy każda dusza może przeżyć wiele wcieleń, podczas których zaciąga długi karmiczne lub je spłaca.

Teoria reinkarnacji została najpełniej rozwinięta w Indiach, w wedyjskiej doktrynie samsary, skąd przeniknęła do buddyzmu i dżinizmu. Oparta jest na idei karmy, co w sanskrycie oznacza działanie.

W Europie została spopularyzowana w XIX wieku przez Helenę Bławatską, założycielkę słynnego okultystycznego Towarzystwa Teozoficznego. Dziś co piąty Amerykanin wierzy w wędrówkę dusz, co czwarty Brytyjczyk i Francuz. Coraz częściej też słychać o przypadkach ludzi, którzy przypominają sobie poprzednie wcielenia lub też wydarzenia zaszłe w poprzednich żywotach wpływające na ich obecną egzystencję.

Idea reinkarnacji jest niezwykle rozpowszechniona i występuje właściwie we wszystkich religiach i wierzeniach. Pojawiała się również w pracach dawnych myślicieli chrześcijańskich, zwanych ojcami kościoła, np. u św. Hieronima czy św. Augustyna.

Rozważania na temat reinkarnacji znajdziemy również w powieściach i poezji największych autorów. Wiedzieli o niej m.in. Platon, Giordano Bruno, Artur Schopenhauer, Johann Wolfgang von Goethe, Lew Tołstoj, Honore de Balzac, Jack London, Louise May Alcott, Walt Whitman, Immanuel Kant, Carl Gustav Jung czy Benjamin Franklin.

Sądzicie może, że Biblia nie wspomina o reinkarnacji? Było w niej mnóstwo wzmianek na ten temat, ale zostały wykreślone przez cesarza Justyniana i jego żonę Teodorę. Kilka z nich jednak przeoczyli. Sławny jasnowidz Edgar Cayce, który był bardzo pobożnym człowiekiem i co roku czytał Biblię od początku też sądził, że nie ma w niej ani słowa o reinkarnacji i że wiara w nią jest grzechem. Jednak w swych "readingach" często mówił o zasadach działania prawa karmy i konieczności uwolnienia się od obciążeń z poprzednich wcieleń. Kiedy odczytano mu jego własne słowa, których nie pamiętał, ponieważ wypowiadał je w transie, poczuł się tym zaniepokojony, a nawet przestraszony do tego stopnia, że chciał zrezygnować z pracy jasnowidza. Postanowił jednak jeszcze raz przeczytać Biblię, zwracając teraz uwagę na wszelkie wzmianki, mogące świadczyć o reinkarnacji. I ku swemu zdumieniu znalazł je tam. Kilka z nich zamieszczam wśród cytatów (polecam książki o Edgarze Cayce, a szczególnie Noela Langley'a "Odszedłem, żeby wrócić").


CYTATY. Wielcy ludzie o reinkarnacji

Dusza powinna dążyć do Boga, poznając Go raczej przez to, czym On nie jest, aniżeli przez to, czym jest. Jeśli dusza chce dojść do zjednoczenia, odpocznienia i najwyższego dobra, musi przejść wszystkie stopnie rozważań, form i pojęć, pozostawiając je następnie za sobą jako nie mające żadnego podobieństwa z celem, do którego prowadzą, tj. z Bogiem.
Święty Jan od Krzyża - Doktor Kościoła

Stwierdziłem, że jest zarówno godna zaufania, jak i pociągająca.
Dean Inge

Gdyby Azjata poprosił mnie o zdefiniowanie Europy, poczułbym się zmuszony odpowiedzieć mu: jest to ta część świata, którą nawiedziło niewiarygodne złudzenie, że człowiek został stworzony z niczego i że obecne jego narodziny są jego pierwszym wejściem w życie.
Artur Schopenhauer "Parerga und Paralipomena II"

Inteligentny chrześcijanin wierzy, że Bóg, poprzez życie wszystkich mężczyzn i kobiet realizuje plan, a jego spełnienie będzie oznaczało, że wola Boga "dokonała się jako w niebie tak i na ziemi"... Ale jakże świat może posuwać się naprzód w sprawach duchowych, które są najważniejsze, skoro narodziny każdego nowego pokolenia zapełniają go nowymi, grzesznymi duszami o nieopanowanych, zwierzęcych skłonnościach? Doskonały świat nie nastanie nigdy, o ile ci, którzy się na nim narodzili, zamiast startować od zera, nie skorzystają z tego, czego nauczyli się w poprzednich wcieleniach. To prawda, że niewiele jest cudów i świętych, ale ich salą lekcyjną mogą być przecież inne planety, odpowiedniejsze od Ziemi. Być może musimy wyrzec się poglądu, iż ta Ziemia jest miejscem, gdzie zbierze się doskonałe społeczeństwo.
Wielebny doktor Weatherhead

Myślę o Betty Smith, która przyszła na świat w zamożnej rodzinie, z dostępem do wszelkich możliwości. Ofiarowano jej idealne wykształcenie, kochano, wydano za mąż za mężczyznę, który stworzył jej idealne warunki. Myślę o Betty, dającej życie sześciorgu szczęśliwych, zdrowych dzieci, wchodzącej w pełni zdrowia i z wdziękiem w lata średnie, a potem w starość. Potem rozmyślam o Jane Jones, która przyszła na świat ślepa, głucha i kaleka, w nędznej rodzinie, gdzie pijany ojciec zamienia wszystkim życie w piekło. Jane nie może uciec, nigdy nie wyjdzie za mąż, nie będzie miała własnego domu, nigdy nie otrzyma tego, czym cieszy się Betty, i umrze młodo, powiedzmy na raka.
Niektórzy wyobrażają sobie, że wszystko zostanie rozliczone w niebie.
(...) Czy ludzka niewola jest więc dziełem przypadku? Jeśli tak, jakże niesprawiedliwe jest życie! Czy jest wolą Boga? Więc jakże niepodobny musi być do ludzkiego ojca. Ojciec-człowiek, popełniając taki czyn, zostałby zamknięty w więzieniu lub w zakładzie dla obłąkanych!
Wielebny doktor Weatherhead

Angielscy duchowni, posłużywszy się już wszelkimi zdradliwymi frazesami, mającymi na celu zdyskredytowanie metempsychozy, kończą wyzywająco stwierdzeniem, że moja domniemana preegzystencja nie może obecnie mieć żadnego moralnego znaczenia, z tej prostej przyczyny, że nie pamiętam nic z minionego życia.
Co za niedorzeczne stwierdzenie! A więc, jeśli doktorowi Whale'owi podano by jakiś narkotyk wymazujący wspomnienia z młodości, żaden jego nierozważny, młodzieńczy czyn nie miałby obecnie "moralnego znaczenia"? Doktor Whale zapomina, że owe wspomnienia ukształtowały go tak samo, jak w przypadku, gdyby je pamiętał. Sąd rzadko zdejmuje z więźnia odpowiedzialność moralną, gdy ten zapewnia, że niczego nie pamięta!
Nikt z nas nie pamięta swoich najmłodszych lat. Ale każdy psycholog podkreśli ich znaczenie i wpływ, jaki na nas wywarły. Te wypadki z dzieciństwa nie przydarzyły się komuś innemu, ale nam, i chociaż zostały zapomniane, determinują wiele naszych obecnych reakcji. Prawdziwy wzór dorosłego życia jest formą nagromadzonej pamięci. Nie musimy pamiętać wrażeń umysłowych, aby na nas oddziaływały.
Wielebny doktor Weatherhead

Idea ta przeraża niektórych, przesąd zaś jest tak mocny, że nawet ludzie myślący wyobrażają sobie, że wyłonili się z nicości. Próbują też oprzeć na tym teorię podpartą dowodzeniem logicznym, że aczkolwiek pojawili się z nicości, na przyszłość są wiekuiści. Ale ani wy, ani ja, ani nikt w ogóle nie wyłonił się z zera i nie powróci do zera. Istnieliśmy od wieczności i będziemy istnieli wiecznie, a nie ma pod Słońcem mocy, która zdołałaby cofnąć istnienie moje lub Wasze i sprowadzić je do zera.
Swami Vivekananda, Dzinani Joga

Kiedy żyliśmy tysiącami marzeń w naszym obecnym życiu, tak też i nasze obecne życie jest tylko jednym z tysięcy takich istnień, w które wkroczyliśmy z innego, o wiele bardziej realnego życia... i do którego powrócimy po śmierci. Nasze życie to zaledwie jeden ze snów tego o wiele bardziej rzeczywistego życia, i tak bez końca, aż do ostatniego, najbardziej rzeczywistego życia, życia Boga.
Lew Tołstoj w piśmie "Głos Uniwersalnej Miłości" 1908

...Sądzę, że nieśmiertelność jest przechodzeniem duszy przez wiele wcieleń albo doświadczeń, a te, które są naprawdę przeżyte, wykorzystane i przemyślane, pomagają w następnych. Każde staje się bogatsze i wznioślejsze, niosąc ze sobą tylko prawdziwe przypomnienie tego, które wydarzyło się wcześniej. Czas życia może być potrzebny do osiągnięcia cnót, które zrównoważą błędy popełnione w innym życiu... Cnoty, które rozwijają się powoli w każdym z nas są niewidzialnymi więzami, wiążącymi ze sobą wszystkie nasze wcielenia - wcielenia, które pamięta jedynie nasz duch, ponieważ Materia nie posiada pamięci spraw duchowych.
Louise May Alcott "Listy"

Wszystkie ludzkie istoty przechodzą przez poprzednie życie... Któż wie, jak wiele kształtów posiadali spadkobiercy niebios, zanim zrozumieli wartość tamtej ciszy i samotności, tego, czym są gwiaździste doliny, jeśli nie przedsionkiem duchowych światów?
Honore de Balzac "Serafita"

Nie zacząłem wraz z narodzinami ani też wtedy, kiedy wyobrażałem to sobie. Rosłem, rozwijałem się poprzez niezliczone miliardy tysiącleci. Wszystkie moje poprzednie jaźnie posiadały swoje głosy, echa odpowiadały mi... Och, niezliczone razy przyjdę jeszcze na świat, a mimo to głupcy sądzili, że rozszerzając mi kołnierz uwolnią mnie.
Jack London "The Star Rover" 1919

Jestem pewien, że byłem tutaj, tak jak jestem teraz, tysiąc razy przedtem i mam nadzieję powrócić tu jeszcze tysiąc razy. ... Człowiek jest dialogiem Natury i Boga. Na innych planetach ten dialog ma bez wątpienia wyższy i głębszy charakter. Potrzeba tylko Samo-Wiedzy. Reszta przychodzi sama.
Johann Wolfgang von Goethe "Pamiętniki Johannesa Falka"

Czy ocknę się dzisiaj, czy za dziesięć tysięcy, czy za dziesięć milionów lat. Mogę radośnie przyjąć to teraz albo z równą radością mogę czekać. A jeśli chodzi o ciebie, Życie, twierdzę, żeś jest pozostałością wielu śmierci.
(Nie wątpię, że sam umierałem już dziesięć tysięcy razy).
Walt Whitman "Pieśń o sobie samym"

To takie niemądre - podjął (Teddy) - przecież, u licha, kiedy człowiek umiera, wydostaje się po prostu z ciała i to wszystko. Każdy to robił tysiące i tysiące razy. Że tego nie pamięta, to nie znaczy, że tego nie robił.
J. D. Salinger "Teddy"

W swojej ostatniej odpowiedzi skierowanej do oskarżycieli Bruno prowokująco oświadczył, że dusza "nie jest ciałem" oraz że "może ona przebywać w jednym lub drugim ciele i przechodzić z ciała do ciała"
W. Boutling "Giordano Bruno"

Każda nowo narodzona istota zaczyna istnieć jako czysta i radosna, i raduje się tym jako darem wolności (...) jej nowe istnienie zostało okupione przez (...) dawne, które przeminęło, ale zawierało niezniszczalne ziarno, z którego wzeszło nowe; są one jednym bytem. Ukazanie pomostu między tymi dwoma światami z pewnością rozwiązałoby wielką tajemnicę.
Artur Schopenhauer "Świat jako wola i wyobrażenie"

Gdybyśmy mogli ujrzeć samych siebie i inne przedmioty takimi, jakimi są naprawdę, moglibyśmy zobaczyć siebie w świecie natur duchowych, związek z którymi ani nie zaczął się w chwili narodzin, ani nie skończy się wraz ze śmiercią ciała.
Immanuel Kant "Krytyka czystego rozumu"

Z łatwością potrafię sobie wyobrazić, iż mogłem żyć w ubiegłych stuleciach i napotkać tam pytania, na które nie znałem jeszcze odpowiedzi, i że musiałem urodzić się ponownie, ponieważ nie wypełniłem powierzonego mi zadania.
Carl Gustav Jung "Memories, Dreams and Reflection"

Dlaczego miałoby się uważać za niewiarygodne, że ta sama dusza może zamieszkiwać kolejno nieskończoną liczbę śmiertelnych ciał? Nawet w ciągu tego jednego życia nasze ciała nieustannie się zmieniają, choćby w procesie rozpadu i odnawiania, który jest tak stopniowy, że umyka naszej uwadze. Każda istota ludzka trwa zatem kolejno w wielu ciałach, nawet podczas jednego, krótkiego życia.
Francis Bowen "Metempsychoza chrześcijańska"

Znając siebie istniejącego w świecie, wierzę, że powinienem w tym czy innym świecie istnieć zawsze.
Benjamin Franklin w liście do Whatley'a z 23.05.1785

Nie potrafię myśleć o ciągłej wrogości pomiędzy ludźmi. Wierząc w teorię odrodzenia, żyję w nadziei, że jeśli nie w tym, to może w którymś z następnych żywotów będę zdolny do objęcia przyjacielskim uściskiem całej ludzkości.
Mahatma Gandhi w piśmie "Young India", 1931

Zachowawcza filozofia Jezusa, zawierająca się w słowach "Zbierzesz to, co zasiejesz", interpretowana z punktu widzenia karmy, nabiera doskonałego sensu. Odarta z podstawowej więzi z reinkarnacją ogranicza się do naiwnego banału, ponieważ niewielu ludziom udaje się w tym samym wcieleniu zebrać to, co zasiali.
Noel Langley "Odszedłem żeby wrócić - Edgar Cayce o reinkarnacji"


BIBLIA I OJCOWIE KOŚCIOŁA O REINKARNACJI

Byłem dzieckiem dorodnym i dusza przypadła mi dobra, a raczej - będąc dobrym - wszedłem do ciała nieskalanego.
Księga Mądrości (8: 19-20)

Doktryny transmigracji sekretnie nauczano od najdawniejszych czasów w małych grupach ludzi, jako tradycyjnej prawdy, która nie powinna być wyjawiona.
Św. Hieronim "List do Demetriadesa"

Powiedz mi Panie, (...), powiedz, czy niemowlęctwo nie nastąpiło po jakimś innym okresie życia, który był przed nim? Czy był to ten okres, który spędziłem w łonie mej matki? (...), a co było znów przed życiem. O Boże, moja radości, czy byłem gdzieś lub w jakimś ciele? Nikt nie potrafi mi tego powiedzieć, ani ojciec, ani matka, ani doświadczenia innych, ani moja pamięć.
Św. Augustyn "Wyznania"

Przesłanie Platona, najczystsze i najświatlejsze w całej filozofii, rozproszyło przynajmniej ciemność błędu i jaśnieje teraz głównie w Plotynie, platoniku tak podobnym do swego mistrza, że można by pomyśleć, iż żyli razem, czy raczej - ponieważ rozdziela ich tak długi okres czasu - że Platon narodził się ponownie jako Plotyn.
Św. Augustyn o Platonie i Plotynie

Jak ty czyniłeś, tak będą postępować wobec ciebie, odpowiedzialność za czyny twoje spadnie na twoją głowę
Księga Abdiasza (1: 15)

Gdy Jezus przyszedł w okolicę Cezarei Filipowej, pytał uczniów swoich: "Za kogo ludzie uważają syna człowieczego?" A oni odpowiedzieli: "Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza, albo za jednego z proroków".
(Mt. 16: 13)

(...) Wtedy spytali Go uczniowie: "Czemu więc uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?" On (Jezus) odparł: "Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim jak chcieli. Tak i syn człowieczy będzie od nich cierpiał". Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.
(Mt. 17: 10)

(Informacja uzupełniająca: Herod ściął Jana Chrzciciela za ich życia, a Eliasz nie żył już od 500 lat).

(1) Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. (2) Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z Nim. (3) W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwo Bożego. (4) Nikodem powiedział do Niego: Jakżeż może się człowiek narodzić będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się? (5) Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. (6) To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem.
(Ew. Jana 3:1-6, Biblia Tysiąclecia)

Rzekł do nich Jezus "Gdybyście byli dziećmi Abrahama, to byście pełnili czyny Abrahama. Teraz usiłujecie mnie zabić (...) Tego Abraham nie czynił. (...) Abraham, wasz ojciec, rozradował się z tego, że ujrzał Mój dzień; ujrzał go i ucieszył się". Na to rzekli do niego Żydzi: "Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?" Rzekł do nich Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: zanim Abraham stał się, ja jestem".
(Ewangelia św. Jana (8: 34)

Zdania z Biblii, które mają sens tylko w świetle nauki o reinkarnacji (w przeciwnym razie Bóg musiałby być bardzo niesprawiedliwym ):

Jeśli kto do niewoli przeznaczony - idzie do niewoli, jeśli na zabicie mieczem - mieczem musi być zabity!
Apokalipsa św. Jana (13: 10)

Bo gdy dzieci jeszcze się nie urodziły, ani nic dobrego czy złego nie uczyniły (...), powiedziano Rebece: Starszy będzie służył młodszemu, jak jest napisane: 'Jakuba umiłowałem, a Ezawa miałem w nienawiści'*.
List do Rzymian (9: 11-14)

*Wyjaśnienie: święty Paweł niestety nic z tego nie zrozumiał, a ponieważ musiał udowodnić, że reinkarnacja nie istnieje, więc dokonał akrobacji umysłowej, która pogrążyła świat chrześcijański w chaosie i do dziś jest przyczyną udręki protestantów, którzy do rozważań tego świętego męża przywiązują wielką wagę. Wykombinował sobie mianowicie, że skoro tak jest napisane, a reinkarnacji nie ma, to znaczy, że Bóg "wybiera do zbawienia lub potępienia" zanim się urodzimy, a z tego wynika prosty wniosek, że nie ma znaczenia, czy będziemy żyli cnotliwie czy wręcz przeciwnie, bo jest postanowione odgórnie, kto będzie zbawiony, a kto na wieki potępiony. Chore? Jak najbardziej, ale jak widać nie dla wszystkich.


HINDUIZM O REINKARNACJI

Dla tego, kto się narodził, śmierć jest pewna, a dla tego, kto umarł, nieuniknione są narodziny.
Bhagavad Gita (2:27)

Tak, jak człowiek zakłada nowe ubrania, zdejmując stare, podobnie dusza przyjmuje nowe materialne ciała, porzucając stare i zużyte.
Bhagavad Gita (2:22)

Tak, jak wcielona dusza bezustannie wędruje w tym ciele, od wieku chłopięcego, poprzez młodość aż do starości, podobnie przechodzi ona w inne ciało po śmierci. Zmiany takie nie zwodzą duszy samozrealizowanej.
Bhagavad Gita (2:13)

Albowiem, jaki stan istnienia pamięta ten, kto porzuca swoje ciało, taki stan bez wątpienia osiągnie.
Bhagavad Gita (2:13)

Żywa istota, okryta siłą ignorancji natury materialnej, czasami jest mężczyzną, czasami kobietą, czasami eunuchem, czasami istotą ludzką, czasami półbogiem, ptakiem, zwierzęciem itp. W ten sposób podróżuje ona przez ten materialny świat. Działania, które wykonuje pod wpływem sił natury, powodują, że przyjmuje różne rodzaje ciał. Żywa istota jest jak głodny pies, który włóczy się od drzwi do drzwi w poszukiwaniu pożywienia. Zależnie od przeznaczenia, czasami dostaje cięgi i jest wypędzany, innym razem dostaje coś do jedzenia. Podobnie, żywa istota - ulegając tak wielu pragnieniom - podróżuje w różnych gatunkach życia, zgodnie z przeznaczeniem. Czasami jest na górze, czasami na dole, czasami udaje się na planety niebiańskie, czasami do piekła, czasami na środkowe systemy planetarne itp.
Śrimad Bhagavatam (4:29:29-31)

Bez trudu osiąga mnie ten, O Synu Prithy, kto bezustannie angażując się w służbę oddania, zawsze pamięta o Mnie. Osiągnąwszy Mnie, wielkie dusze, będąc oddanymi Mi joginami, nigdy nie powracają do tego tymczasowego, pełnego nieszczęść świata, albowiem osiągnęły one najwyższą doskonałość.
Bhagavad Gita (8:14-15)

Wszystkie planety w materialnym świecie, od najwyższej do najniższej, są miejscami niedoli, powtarzających się narodzin i śmierci. Lecz kto przybywa do Mojej siedziby, O synu Kunti, ten nigdy już nie rodzi się ponownie.
Bhagavad Gita (2:13)

Tylko materialne ciało niezniszczalnej, bezgranicznej i wiecznie żywej istoty ulega zniszczeniu.
Bhagavad Gita (2:18)

Nigdy i żadną bronią nie można pociąć duszy na kawałki. Ani ogień nie może jej spalić, ani woda zamoczyć, ani też nie może wysuszyć jej wiatr.
Ta indywidualna dusza nie ulega rozbiciu ani rozpuszczeniu. Nie może też zostać spalona ani wysuszona.
Bhagavad Gita (2:23-24)

Dla duszy nie ma narodzin ani śmierci. Raz będąc nigdy nie przestaje istnieć. Jest nienarodzoną, wieczną, zawsze istniejącą, nigdy nie umierającą i pierwotną. Nie ginie, kiedy zabijane jest ciało.
Bhagavad Gita (2:18)

Żywa istota z natury posiada znikomą niezależność i sama może sobie wybrać dobry lub zły los, ale zapominając o swoim Najwyższym Panu, Osobie Boga, oddaje się siłom natury materialnej. Pod wpływem tych sił utożsamia się z ciałem i - mając na względzie interes tego ciała - przywiązuje się do różnych czynności. Czasami znajduje się pod wpływem siły ignorancji, czasami pasji, a czasami dobroci. Wskutek tego żywa istota otrzymuje różnego rodzaju ciała stosownie do sił materialnej natury.
Śrimad Bhagavatam (4:29:26-27)


KILKA WAŻNYCH CYTATÓW Z PISMA ŚWIĘTEGO

Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz /jeszcze/ znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe.
(Ew.Jana 16:9-15)

Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Niego nocą i powiedział Mu: Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z Nim. W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwo Bożego. Nikodem powiedział do Niego: Jakżeż może się człowiek narodzić będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się? Jezus odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha. W odpowiedzi rzekł do Niego Nikodem: Jakżeż to się może stać? Odpowiadając na to rzekł mu Jezus: Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, cośmy widzieli, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeżeli wam mówię o tym, co jest ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich?
(Ew.Jana 3:1-12)

Pan skierował do mnie następujące słowo: Zanim ukształtowałem cię w łonie matki, znałem cię, nim przyszedłeś na świat, poświęciłem cię, prorokiem dla narodów ustanowiłem cię. I rzekłem: Ach, Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!
(Ks.Jeremiasza 1:4-6)

Przygotował - Wiesław Matuch

---