Granat obronny F-2. Pierwowzorem granatu F-1 będącego w uzbrojeniu WP jest francuski granat o tej samej nazwie, wprowadzony do wyposażenia w 1915 r. Rosyjski odpowiednik powstał w 1939 r i różnił się przede wszystkim typem zastosowanego zapalnika. Mimo wprowadzenia do uzbrojenia po II wojnie światowej nowszych konstrukcji granaty F-1 i ich lokalne wersje są używane do dzisiaj na całym świecie.

Ogólna charakterystyka broni
Przeznaczenie: do rażenia siły żywej przeciwnika (zza ukrycia).
Typ broni: granat ręczny, obronny.
Rodzaj działania rażącego: odłamkowe.
Typ zapalnika: czasowy ze zwłoką pirotechniczną UZRGM.
Dane taktyczno-techniczne broni
Wysokość granatu nieuzbrojonego: 86 mm.
Wysokość granatu uzbrojonego w zapalnik UZRGM: 128 mm.
Średnica granatu: 54 mm.
Masa granatu nieuzbrojonego: 650 g.
Masa granatu uzbrojonego: 700 g.
Masa materiału wybuchowego: 60 g.
Średnia odległość rzutu granatem: 35-45 m.
Skuteczny promień rażenia: 30 m.
Promień bezpieczeństwa: 200 m.
Czas działania zapalnika: 3,2-4,0 s.
Tytuł i sygnatura instrukcji: „Instrukcja piechoty. Granaty ręczne”. Sygn. Szkol. 161/61.
Producent: Zakłady Sprzętu Precyzyjnego Niewiadów.

---