Kierowanie obronnością

Budowanie systemu kierowania obronnością oraz mechanizmów zwierzchnictwa, cywilnej i demokratycznej kontroli nad siłami zbrojnymi w każdym nowo powstałym państwie demokratycznym jest procesem długotrwałym. W systemie kierowania obronnością zasadnicze funkcje sprawują Sejm, Prezydent RP i Rada Ministrów. Funkcje kierownicze sprawują również organy władzy i administracji państwowej oraz samorządowej stosownie do przypisywanych im prawem kompetencji. U podstaw dobrego kierowania obronnością, a także cywilnej i demokratycznej kontroli nad armią leży stworzenie dobrego systemu legislacyjnego z ustawą zasadniczą włącznie. Siły zbrojne w świetle prawa nie stanowią podmiotu władzy lecz tylko jej przedmiot w konstytucji najczęściej nie określa się roli wojska w państwie, natomiast zawsze reguluje stopień jego zależności względem centralnych organów władzy wykonawczej. Sejm RP dysponuje uprawnieniami kontrolnymi w stosunku do całej sfery obronnej. Uchwala wszystkie regulacje ustawowe w sprawach obronności i kontroluję ich wykonanie. W ustawie budżetowej określa corocznie wysokość środków na bezpieczeństwo i obronność państwa. Może podjąć uchwałę o stanie wojny. Sejmowa Komisja Obrony Narodowej która współpracując z ministrem obrony narodowej rozpatruje problemy obronności z procesami legislacyjnymi włącznie

Prezydent RP jest najwyższym zwierzchnikiem sił zbrojnych RP. Prezydent na wniosek Prezesa Rady Ministrów powołuje ministra obrony narodowej i za jego pośrednictwem sprawuje zwierzchnictwo nad siłami zbrojnymi. Mianuje i zwalnia również szefa Sztabu Generalnego WP oraz dowódców rodzajów sił zbrojnych i okręgów wojskowych. Prezydent przewodniczy także obradom Rady Bezpieczeństwa.

Rada Ministrów kieruje i sprawuje nadzór nad działaniami administracji państwowej w sferze obronności. Poprzez ministrów, wojewodów, organa administracji państwowej i samorządowej kieruje realizacją wszelkich przedsięwzięć zmierzających do zapewnienia bezp. Tworzy i znosi okręgi wojskowe oraz określa ich siedziby i terytorialny zasięg działania. Wyznacza także liczbę poborowych powołanych do odbycia zasadniczej służby woj.

Minister Obrony narodowej posiada duży zakres kompetencji, gdyż jest naczelnym organem administracji państwowej w dziedzinie obronności. Komitet Spraw Obronnych Rady Ministrów nadzoruje całokształt działalności ministra obrony narodowej. NIK sprawuje kontrolę w zakresie sprawdzania gospodarki budżetowymi które przydziela parlament resortowi obrony

Rozszerzenie zadań

Rozszerzenie zadań dotyczyć będzie zwłaszcza bezpośredniego udziału WP we wszystkich przedsięwzięciach obronnych Sojuszu Północnoatlantyckiego. Specyficzną, a zarazem zaszczytną formą w kontynuacji funkcji zewnętrznych polskich sił zbrojnych jest zapewne udział WP w utrwalaniu bezpieczeństwa zbiorowego i utrzymanie pokoju w ramach międzynarodowych operacji wojskowych podejmowanych przez ONZ. Głównym zadaniem sił zbrojnych jest przeciwstawienie się każdej agresji militarnej.