KRAJE EUROPY ŚRODKOWEJ I POŁUDNIOWO - WSCHODNIEJ PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ
W 1944 Rosjanie skierowali ofensywę na Bałkany. Możliwe to było dzięki powstaniu warszawskiemu - ci, którzy pauzowali na Wiśle mogli atakować Bałkany.
Rumunia
Pierwsze przekroczono rzekę Prut i wkroczono na terytorium Rumunii. Rumunia w trakcie wojny była sojusznikiem Niemiec. Panowały tam dyktatorskie rządy Antonescu. Zwolennicy faszyzmu tworzyli Żelazną Gwardię. Rosjanie powołali tam Rząd Tymczasowy. W listopadzie 1946 przeprowadzono wybory, których wyniki sfałszowano - wygrał je Blok Demokratyczny ( komuniści). Przed wojną Rumunia była królestwem, więc w obecnej sytuacji król Michał I zrozumiał, że nie będzie mógł objąć władzy i w grudniu 1947 abdykował i wyemigrował do Wielkiej Brytanii.
Bułgaria
Bułgaria była sojusznikiem Niemiec, należała do Paktu Trzech. Była jednak jedynym spośród państw osi, które nie wypowiedziało wojny ZSRR. Żaden żołnierz bułgarski nie brał także udziału w walkach na froncie wschodnim. Spowodowane to było tym, że jeszcze w XIX w na Bałkanach pojawiła się idea panslawizmu = zjednoczenia Słowian, której zwolennikiem była wówczas carska Rosja. Dla Bułgarii kojarzyła się więc ona z państwem dobrym, w związku z czym Bułgaria zachowała spolegliwe stanowisko wobec ZSRR. W listopadzie 1945 miały tam miejsce spreparowane wybory, które wygrał Blok Ojczyźniany.
Węgry
Węgry w okresie wojny były monarchią, choć bez króla. Władzę sprawował regent królewski - Horti. W 1944 rozpoczął on tajne rokowania z aliantami zachodnimi, które miały doprowadzić do skapitulowania przed nimi. Wobec Hortiego zastosowano areszt domowy, później umieszczono go w więzieniu. Rządy objęli strzałokrzyżowcy, kierowani przez Szalaskiego. Ich kilkumiesięczne rządy były wyjątkowo okrutne, a walka z przeciwnikami politycznymi zażarta i brutalna. W listopadzie 1945 przeprowadzono tam wybory. Rosjanie doszli do wniosku, że na Węgrzech również szybko wygrają i preparowaniem wyborów nie zajęto się tak starannie. Komuniści zyskali wówczas 17% mandatów, a resztę partia drobnych posiadaczy, której na sercu leżało dobro kraju. W związku z tym Rosjanie spowodowali, że w 1947 na Węgrzech odbyły się kolejne wybory. Komuniści zdobyli 60% mandatów, co uprawniało ich do kierowania państwem.
Jugosławia
W Jugosławii istniała prokomunistyczna partyzantka Tito. Do 1944 w kraju oficjalnie miała miejsce okupacja niemiecko-włoska, choć w rzeczywistości była ona tylko w dużych miastach, resztę kontrolowali bowiem partyzanci. W 1944, kiedy wkroczyli Rosjanie, nie mieli właściwie co robić na tych terenach, gdyż Jugosławia była kontrolowana przez komunistów. Relacje Stalin- Tito były dobre, więc Stalin pozwalał Tito na samodzielne rządy. W listopadzie 1945 odbyły się tam wybory, które autentycznie wygrali komuniści. Od 1949 Jugosławia przyjęła własną drogę komunizmu - jugosłowiańska, a nie tą ogólnoświatową, kreowaną przez ZSRR.
Czechosłowacja
Sytuacja Czechosłowacji była podobna do sytuacji Polski. Posiadała ona rząd na emigracji w Londynie. Liderem był socjalista Benes. Przez podpisanie układu Benes-Majski Czechosłowacja została włączona do bloku koalicji antyhitlerowskiej. Jednak współpraca Czechosłowacji z ZSRR od 1943 wyglądała inaczej niż Polski z ZSRR. Nie miała ona bowiem Katynia, ani powodu by zerwać stosunki dyplomatyczne. W 1944/45 Stalin wyraził zgodę na rządy Benesa. Ceną jaką miała za to zapłacić Czechosłowacja były tereny Ukrainy Zakarpackiej. Stalin chciał bowiem zyskać granicę z Węgrami, gdzie rzeczywiście w 1956 nastąpiła interwencja radziecka. Benes był socjalistą, ale nie komunistą. W Czechosłowacji na czele komunistów stał Gottwald. W wyborach w maju 1946 zwyciężył Benes. W lutym 1948 komuniści dokonali jednak przewrotu. Potem odbyły się wybory, które wygrali. Gottwald został premierem, a potem prezydentem. Benes udał się na emigrację do Londynu, z której już nie powrócił.
Albania
Albania ze względu na sąsiedztwo z komunistyczna Jugosławią, również stała się państwem komunistycznym, rządzonym przez lewice. Dyktatorem był Enver Hodża, który rządził do swojej śmierci w 1985. Później długo jeszcze Albania była krajem komunistycznym.
Stalin na terenach krajów socjalistycznych wprowadził nową konstytucję, wzorowaną na konstytucji sowieckiej. Polska otrzymała ją 22 lipca 1952 i obowiązywała ona do lat dziewięćdziesiątych. Następnie mieliśmy Małą Konstytucję, a obecna pochodzi z kwietnia 1997. Kraje socjalistyczne nie przyjęły planu Marshalla, dlatego zaczęły się one ingerować same ze sobą. Każdy kraj na polecenie Moskwy posiadał specjalistyczną gałąź przemysłu
( Węgry - autobusy Ikarus, Czechosłowacja- ciężarówki Tatra, Polska-wagony). Spowodowało to, że później nie były one zdolne do samodzielnego bytu.
Zewnętrznym przejawem integracji była powstała w styczniu 1949 Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej, która działała do 1990.