LITERATURA CZWARTA.
O NATURZE I SPOSOBACH ISTNIENIA LITERATURY DLA DZIECI.∗
Spór o zakres literatury dla dzieci.
Strefy konkretyzacji znaczeniowej i funkcjonalnej literatury dla dzieci:
wypowiedzi literackie lub przyliterackie, w których „dziecko”, „dzieciństwo”, „dziecięcy” pojawiają się jako temat, np. Janko Muzykant,
utwory, które powstały z powodu dziecka, okazjonalnie (wiersze okolicznościowe z okazji narodzin dziecka, epitafia, treny, kołysanki, rymowanki dziecięce),
teksty pisane jak dla dzieci,
rzeczywista literatura dla dzieci.
Historia literatury dla dzieci:
XIX w. |
Lata późniejsze |
|
|
Podział literatury wg C. Harnasa (w Potrzeby i metody badania literatury brukowej):
pierwsza - literatura narodowa, wysoka,
druga - literatura ludowa,
trzecia - literatura brukowa (co nie znaczy gorsza, grafomańska).
Podejmując podział C. Harnasa autor art. proponuje, aby literaturę dla dzieci i młodzieży nazwać literaturą czwartą.
Brak możliwości wyznaczenia konkretnej granicy między literaturą dla dzieci a dla młodzieży oraz literaturą dla młodzieży i dla dorosłych.
Literatura dla dzieci i młodzieży - teksty pisane i adresowane świadomie do dzieci i młodzieży oraz te, które również świadomie i celowo były przeadresowane z literatury ogólnej i zamieszczane
w książkach dla dzieci.
Znaczenie książki dla dzieci.
Bajka z ustnego przekazu literatury ludowej.
Piosenkowość tekstów dziecięcych - odwieczna i powszechna (z poetyki śpiewanej) kołysanka.
Osią fabularyzacji tekstu dziecięcego jest topos lub motyw.
Książka z obrazkami jest osobnym gatunkiem, może być i zabawką, formalnie i faktycznie mieć strukturę i mechanizm przedmiotu do manipulacji.
∗ Jerzy Cieślikowski, Literatura czwarta. O naturze i sposobach istnienia literatur dla dzieci. [w:] Jerzy Cieślikowski, Literatura osobna, Warszawa 1985, str. 9-21.
Literatura
dla dzieci
Literatura
dla młodzieży
Literatura
dla dorosłych