1. Kto i w jaki sposób decyduje o uznaniu terenu za zamknięty?- PGiK art. 2a

terenach zamkniętych — rozumie się przez to tereny o charakterze zastrzeżonym ze względu na

obronność i bezpieczeństwo państwa, określone przez właściwych ministrów i kierowników urzędów

centralnych;

2.Proszę wyjaśnić różnicę w pojęciach ?system informacji terenowej? i ?krajowy system
  informacji terenowej?.- PGiK słownik i Rozp. W sprawie KSI o terenie dz.u.z 2001 nr 80 poz 866

systemie informacji o terenie – rozumie się przez to bazę danych przestrzennych

dotyczących określonego obszaru oraz procedury i techniki służące

systematycznemu zbieraniu, aktualizowaniu i udostępnianiu danych. systemie informacji o terenie – rozumie się przez to bazę danych przestrzennych

dotyczących określonego obszaru oraz procedury i techniki służące

systematycznemu zbieraniu, aktualizowaniu i udostępnianiu danych.

§ 1 Zakres krajowego systemu informacji o terenie

1. Krajowy system informacji o terenie, zwany dalej "systemem", zawiera dane obligatoryjne dotyczące:
1) państwowego systemu odniesień przestrzennych,
2) rejestru granic Rzeczypospolitej Polskiej oraz granic jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa,
3) osnów geodezyjnych,
4) ewidencji gruntów i budynków,
5) geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu,
6) obiektów topograficznych.
2. System w części fakultatywnej może być uzupełniany o dane pozwalające użytkownikom na definiowanie własnych baz danych, innych niż wymienione w ust. 1.

§ 1. 1. Krajowy system informacji o terenie, zwany dalej „systemem”, zawiera dane obligatoryjne dotyczące:

1) państwowego systemu odniesień przestrzennych,

2) rejestru granic Rzeczypospolitej Polskiej oraz granic jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału

terytorialnego państwa,

3) osnów geodezyjnych,

4) ewidencji gruntów i budynków,

5) geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu,

6) obiektów topograficznych.

2. System w części fakultatywnej może być uzupeł niany o dane pozwalające użytkownikom na definiowanie

własnych baz danych, innych ni˝ wymienione w ust. 1.

4. Podział służby geodezyjnej.

organy nadzoru geodezyjnego i kartograficznego:

Główny Geodeta Kraju,

wojewoda wykonujący zadania przy pomocy wojewódzkiego inspektora nadzoru geodezyjnego i kartograficznego jako kierownika inspekcji geodezyjnej i kartograficznej, wchodzącej w skład zespolonej administracji rządowej w województwie;

organy administracji geodezyjnej i kartograficznej:

marszałek województwa wykonujący zadania przy pomocy geodety województwa wchodzącego w skład urzędu marszałkowskiego,

starosta wykonujący zadania przy pomocy geodety powiatowego wchodzącego w skład starostwa powiatowego.

5. Proszę podać obowiązki wykonawcy prac geodezyjnych przed przystąpieniem do nich i po

zakończeniu. PGiK art. 12

Kazusy typu:

„Art. 12. [Dokonanie zgłoszenia] Wykonawca prac geodezyjnych i kartograficznych jest obowiązany zgłosić do organów, o których mowa w art. 40 ust. 3, prace przed przystąpieniem do ich wykonania, a po wykonaniu prac przekazać powstałe materiały lub informacje o tych materiałach do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.”

Art. 40 Ust 3

„Gromadzenie i prowadzenie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, kontrola opracowań przyjmowanych do zasobu oraz udostępnianie tego zasobu zainteresowanym jednostkom oraz osobom prawnym i fizycznym należy do:
1) Głównego Geodety Kraju – w zakresie zasobu centralnego,
2) marszałków województw – w zakresie zasobów wojewódzkich,
3) starostów – w zakresie zasobów powiatowych.”

Wykonawca prac geodezyjnych powinien zgłosić prace przed przystąpieniem do nich Głównemu Geodecie, marszałkowi województwa, bądź staroście. Natomiast po skończeniu przekazać pozostałe materiały lub informacje do państwowego zasobu GiK.

7. Co jest przedmiotem ewidencji gruntów i budynków? PGiK art. 20

1. Ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące:

1) gruntów — ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty;

2) budynków — ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych;

3) lokali — ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej.

2. W ewidencji gruntów i budynków wykazuje się także:

1) właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych — inne osoby fizyczne lub prawne, w których władaniu znajdują się grunty i budynki lub ich części;

2) miejsce zamieszkania lub siedzibę osób wymienionych w pkt 1;

3) informacje o wpisaniu do rejestru zabytków;

4) wartość nieruchomości.

3. Grunty rolne i leśne obejmuje się gleboznawczą klasyfikacją gruntów, przeprowadzaną w sposób jednolity dla całego kraju, na podstawie urzędowej tabeli klas gruntów.

3a. Ewidencję gruntów i budynków, w części dotyczącej lasów, prowadzi się z uwzględnieniem przepisów o lasach.

4. Rada Ministrów może rozszerzyć, w drodze rozporządzenia, zakres informacji objętych ewidencją gruntów i budynków, uwzględniając zadania administracji publicznej.

8. Jakie są dopuszczalne odstępstwa przy realizacji sieci uzbrojenia terenu od lokalizacji uzgodnionej na podstawie projektu? Rozp. W sprawie GESUT z 2001 nr 38 poz 455 art. 14:

-Przy realizacji sieci uzbrojenia terenu dopuszczalne jest odstępstwo od uzgodnionego projektu nieprzekraczające 0,30 m dla gruntów zabudowanych lub 0,50 m dla gruntów rolnych i leśnych, przy zachowaniu przepisów regulujących odległości między poszczególnymi obiektami budowlanymi.

9. Proszę podać obecne zasady sporządzania mapy do celów projektowych

1. Zakres opracowania a także wynikającą z niego skalę mapy do celów projektowych określa się na podstawie sformułowanych wymagań:

1) zawartych odpowiednio w miejscowym planie zagospodarowania, decyzji o ustaleniu inwestycji celu publicznego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;

2) warunków technicznych przyłączenia obiektu do istniejących sieci uzbrojenia terenu, uzyskanych od jednostek zarządzających tymi sieciami (w przypadku projektu przygotowywanego dla takich potrzeb) - sposobu zapewnienia dostaw energii, wody, ciepła i gazu, odbioru ścieków oraz o warunkach przyłączenia obiektu do sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych, elektroenergetycznych, telekomunikacyjnych oraz dróg lądowych, uzyskanych od właściwych instytucji przez inwestora;

3) projektanta lub organu wydającego decyzję pozwolenie na budowę związanymi z opracowaniem projektu zagospodarowania działki;

4) wynikających z rodzaju inwestycji i jej zasięgu przestrzennego lub rodzaju robót budowlanych, dla których sporządzana jest mapa do celów projektowych, zgodnych z zapisem ustawy Prawo budowlane;

5) określających zasięg strefy ochronnej dla projektowanej inwestycji dotyczącej:

- ujęć wód, określonej na podstawie ustawy Prawo wodne,

- inwestycji wymagających sporządzenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko, na podstawie ustawy Prawo ochrony środowiska.

2. Skala map do celów projektowych zależy od rodzaju i wielkości zamierzenia budowlanego, przy czym jako standardowe dla różnych obszarów przyjmuje się skale opracowania wskazane w poniższej tablicy:

Obszar	Skala
Działka budowlana	≥ 1:500
Teren budownictwa przemysłowego, zespół obiektów budowlanych	≥ 1:1000
Rozległy teren z rozproszonymi obiektami budowlanymi, obiekt liniowy	≥ 1:2000

Wielkość obszaru oraz skalę mapy do celów projektowych dla danej inwestycji określa w razie potrzeby organ właściwy do wydania pozwolenia na budowę.

3. Mapę do celów projektowych sporządza się na kopii aktualnej mapy zasadniczej, dopuszczając dwukrotne jej pomniejszenie lub powiększenie. Aktualność mapy zasadniczej sprawdza się w terenie, a w razie potrzeby wykonuje pomiar aktualizacyjny. Do sporządzenia mapy można wykorzystać system informacji o terenie, a także istniejącą ortofotomapę. `

4. Obszar opracowania obejmuje teren inwestycji wraz z pasm otaczającym o szerokości co najmniej 30 m oraz strefę ochronną (gdy taką ustalono). Wielkość pasa otaczającego teren inwestycji określa w razie potrzeby organ właściwy do wydania pozwolenia na budowę. Przy ustalaniu zasięgu prac należy brać również pod uwagę:

1) specyfikację istotnych warunków zamówienia publicznego – w przypadku wykonywania zamówienia publicznego;

2) informacje otrzymane od inwestora, ewentualnie projektanta inwestycji, w szczególności:

- rodzaj obiektu budowlanego, dla którego sporządzana będzie dokumentacja projektowa,

- przybliżoną lokalizację obiektu (wszystkie rozważane przez inwestora warianty),

- warunki techniczne przyłączenia obiektu do istniejących sieci uzbrojenia terenu, uzyskane od jednostek zarządzających tymi sieciami,

- wypis/wyrys z miejscowego planu zagospodarowania, a gdy plan nie obowiązuje decyzja o ustaleniu lokalizacji lub decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji publicznej.

3) warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane i ich usytuowanie, publikowane w formie rozporządzeń przez właściwych ministrów na postawie ustawy Prawo budowlane.

5. W razie braku mapy zasadniczej w odpowiedniej skali dla budowy pojedynczych obiektów o prostej konstrukcji, usytuowanych w granicach jednej nieruchomości sporządza się mapę jednostkową, podlegającą przyjęciu do zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Dopuszcza się sporządzenie tej mapy w układzie lokalnym dla danej inwestycji. W takim przypadku punkty, na których będzie oparty pomiar utrwala się znakami z trwałego materiału oraz sporządza dla nich opisy topograficzne w nawiązaniu do istniejących trwałych szczegółów terenowych.

6. Szczegóły terenowe przedstawia się na mapie do celów projektowych przy pomocy znaków z katalogu obiektów mapy zasadniczej zawartych w standardzie technicznym K-1. Szczegółowe zasady redakcji mapy omawiają wytyczne techniczne dotyczące sporządzania mapy zasadniczej.

7. Treść mapy do celów projektowych, poza elementami stanowiącymi treść mapy zasadniczej (wszystkie obligatoryjne i fakultatywne obiekty mapy zasadniczej, pomierzone z wymaganymi dokładnościami), powinna zawierać:

1) opracowane geodezyjnie elementy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a gdy planu dla danego terenu nie ma na podstawie decyzji o ustaleniu inwestycji celu publicznego lub ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu, takie jak:

- linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania,

- linie zabudowy,

- granice terenów lub obiektów podlegających ochronie,

- granice terenów przewidzianych do scaleń i podziałów nieruchomości,

- granice obszarów rehabilitacji istniejącej zabudowy,

- granice obszarów wymagających przekształceń lub rekultywacji,

- granice terenów pod budowę niektórych obiektów handlowych,

- granice terenów rekreacyjno-wypoczynkowych,

- granice pomników zagłady oraz stref ochronnych z tym związanych;

2) osie dróg i ulic, jeśli zostały ustalone w planie lub decyzji o warunkach zabudowy;

3) usytuowanie projektowanych sieci uzbrojenia terenu oraz projektowanych innych obiektów, które pozytywnie zaopiniował starosta;

4) usytuowanie zieleni wysokiej ze wskazaniem pomników przyrody;

5) usytuowanie położenia innych szczegółów terenowych mających istotne znaczenie dla wykonania projektu wskazanych przez projektanta lub przez organ właściwy do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

8. Jeżeli projektowany obiekt będzie wpasowywany w istniejące zagospodarowanie działki, a mapa będzie wykonywana w postaci klasycznej zaleca się pomierzenie odległości między istniejącymi budynkami oraz odległości budynków do granic i wykazanie tych miar na mapie.

9. Jeżeli w wyniku badania zapisów ksiąg wieczystych stwierdzono istnienie służebności gruntowych przejścia lub przejazdu (drogi koniecznej) fakt ten należy nanieść na opracowywaną mapę, linią przerywaną w kolorze zielonym wraz z opisem.

10. Mapa do celów projektowych w postaci numerycznej powinna być uwierzytelniona podpisem elektronicznym oraz elektroniczną klauzulą właściwego urzędu albo posiadać wydrukowaną kopię z podpisem i klauzulą.

10.  W jakiej formie można udostępniać dane ewidencyjne? Rozp. W sprawie EGiB z 2001 nr 38 poz 454 art. 51

§ 51. 1. Starosta udostępnia dane ewidencyjne w formie:

1) komputerowych wydruków mapy ewidencyjnej, rejestrów, kartotek, zestawie, wykazów i skorowidzów, o których mowa w § 22—32,

2) wypisów z rejestrów i kartotek,

3) wyrysów z mapy ewidencyjnej,

4) plików komputerowych,

5) informacji przekazywanych ustnie i wizualnie.

2. Wymiana danych ewidencyjnych pomiędzy ewidencja a innymi ewidencjami i rejestrami publicznymi, a także udostępnianie danych ewidencyjnych w postaci plików komputerowych odbywa się według szczegółowych zasad określonych w załączniku 4 do rozporządzenia.

11.  17. Podać oznaczenie użytku gruntowego dla np: Rozp. W sprawie EGiB z 2001 nr 38 poz 454 paragraf 67

- ogródka przydomowego, (symbol R)

- cmentarza (symbol Bi)

- zieleńca poza pasem drogowym (Grunty zajęte pod wewnętrzną komunikację gospodarstw rolnych, leśnych oraz poszczególnych nieruchomości nie są drogą w rozumieniu rozporządzenia. Grunty te wlicza się do przyległego do nich użytku gruntowego)

- gruntu porośniętego roślinnością leśną o powierzchni  0,0600 ha (Lz)

§ 67. Użytki gruntowe wykazywane w ewidencji dzielą się na następujące grupy:

1) użytki rolne,

2) grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione,

3) grunty zabudowane i zurbanizowane,

4) użytki ekologiczne, oznaczone symbolem złożonym z litery „E” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego określającego sposób zagospodarowania lub użytkowania terenu, np. E-Ws, E-Wp, E-Ls, E-Lz,E-N, E-Ps, E-R,

5) nieużytki, oznaczone symbolem - N,

6) grunty pod wodami,

7) tereny różne oznaczone symbolem - Tr.

§ 68. 1. Użytki rolne dzielą się na:

1) grunty orne, oznaczone symbolem - R,

2) sady, oznaczone symbolem złożonym z litery „S” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, na którym założony został sad, np. S-R, S-Ł, S-Ps,

3) łąki trwałe, oznaczone symbolem - Ł,

4) pastwiska trwałe, oznaczone symbolem - Ps,

5) grunty rolne zabudowane, oznaczone symbolem złożonym z litery „B” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, na którym wzniesione zostały budynki, np. B-R, B-Ł, B-Ps,

6) grunty pod stawami, oznaczone symbolem - Wsr,

7) rowy, oznaczone symbolem - W.

2. Grunty leśne oraz zadrzewione i zakrzewione dzielą się na:

1) lasy, oznaczone symbolem - Ls,

2) grunty zadrzewione i zakrzewione, oznaczone symbolem - Lz, lub, w przypadku zadrzewień śródpolnych, zaistniałych na gruntach objętych klasyfikacją gleboznawczą - symbolem złożonym z liter „Lz” oraz symbolu odpowiedniego użytku gruntowego, stanowiącego część składową oznaczenia klasy gleboznawczej gruntu, np. Lz-R, Lz-Ł, Lz-Ps.

3. Grunty zabudowane i zurbanizowane dzielą się na:

1) tereny mieszkaniowe, oznaczone symbolem - B,

2) tereny przemysłowe, oznaczone symbolem - Ba,

3) inne tereny zabudowane, oznaczone symbolem - Bi,

4) zurbanizowane tereny niezabudowane, oznaczone symbolem - Bp,

5) tereny rekreacyjno-wypoczynkowe, oznaczone symbolem - Bz,

6) użytki kopalne, oznaczone symbolem - K,

7) tereny komunikacyjne, w tym:

a) drogi, oznaczone symbolem - dr,

b) tereny kolejowe, oznaczone symbolem - Tk,

c) inne tereny komunikacyjne, oznaczone symbolem - Ti.

4. Grunty pod wodami dzielą się na:

1) grunty pod morskimi wodami wewnętrznymi, oznaczone symbolem - Wm,

2) grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi, oznaczone symbolem - Wp,

3) grunty pod wodami powierzchniowymi stojącymi, oznaczone symbolem - Ws.

5. Sadów o powierzchni mniejszej od 0,1000 ha oraz innych użytków gruntowych o powierzchni mniejszej od 0,0100 ha nie wykazuje się w ewidencji.

6. Zaliczanie gruntów do poszczególnych użytków gruntowych określa załącznik nr 6 do rozporządzenia.

12.  Kiedy stabilizacja punktów granicznych może wystąpić wyłącznie z inicjatywy i na
koszt zainteresowanych a kiedy takiej dowolności nie ma? Rozp. W sprawie EGiB z 2001 nr 38 poz 454 paragraf 38.3

Trwała ich stabilizacja może nastąpić wyłącznie z inicjatywy
i na koszt zainteresowanych.

13.  Do kogo należy zgłaszanie zmian danych objętych ewidencja gruntów i budynków? PGiK Art. 22.2

Art. 22.2
Osoby, o których mowa w art. 20 ust. 2 pkt 1 i art. 51, są obowiązane zgłaszać właściwemu staroście wszelkie zmiany danych objętych ewidencją gruntów i budynków, w terminie 30 dni licząc od dnia powstania tych zmian.
Wynika z tego jasno że należy zgłaszać to do starosty.

14. kiedy rozgraniczenie nieruchomości przeprowadza się z urzędu?

Postępowanie o rozgraniczenie nieruchomości przeprowadza się z urzędu przy scaleniu gruntów, a także jeżeli jest brak wniosku strony, a potrzeby gospodarki narodowej lub interes społeczny uzasadniają przeprowadzenie rozgraniczenia.

15. Jeśli przy wznowieniu znaków granicznych powstał spór - kto może go rozstrzygnąć PGiK Art. 39.1

Jeżeli jednak wyniknie spór co do położenia znaków, strony mogą wystąpić do

sądu o rozstrzygnięcie sprawy. Wznowienia znaków granicznych dokonują, na zlecenie zainteresowanych, podmioty prowadzące działalność gospodarczą i inne jednostki (Prace geodezyjne i kartograficzne wykonują podmioty prowadzące działalność gospodarczą,

a także inne jednostki organizacyjne utworzone zgodnie z przepisami

prawa, jeżeli przedmiot ich działania obejmuje prowadzenie tych prac)

16. Jakie są główne zadania państwowego zasobu GIK w tym ewidencji gruntów i budynków? PGiK Art. 40.2 i 3

Do wykonywania samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii jest

niezbędne posiadanie uprawnień zawodowych.

Przez wykonywanie samodzielnych funkcji w dziedzinie geodezji i kartografii

rozumie się:

1) kierowanie pracami geodezyjnymi i kartograficznymi, podlegającymi zgłoszeniu do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, oraz sprawowanie nad nimi bezpośredniego nadzoru;

2) wykonywanie czynności rzeczoznawcy z zakresu prac geodezyjnych i kartograficznych, podlegających zgłoszeniu do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego;

3) pełnienie funkcji inspektora nadzoru z zakresu geodezji i kartografii;

4) wykonywanie czynności technicznych i administracyjnych związanych z rozgraniczaniem nieruchomości;

5) wykonywanie prac geodezyjnych i kartograficznych niezbędnych do dokonywania wpisów w księgach wieczystych oraz prac, w wyniku których mogłoby nastąpić zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzkiego

Uprawnienia zawodowe nadaje się w następujących zakresach:

1) geodezyjne pomiary sytuacyjno-wysokościowe, realizacyjne i inwentaryzacyjne;

2) rozgraniczanie i podziały nieruchomości (gruntów) oraz sporządzanie dokumentacji

do celów prawnych;

3) geodezyjne pomiary podstawowe;

4) geodezyjna obsługa inwestycji;

5) geodezyjne urządzanie terenów rolnych i leśnych;

6) redakcja map;

7) fotogrametria i teledetekcja;

17.  Kto jest stroną postępowania w myśl przepisów KPA

Art. 28.

Stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek.

Art. 29.

Stronami mogą być osoby fizyczne i osoby prawne, a gdy chodzi o państwowe i sa-morządowe jednostki organizacyjne i organizacje społeczne – również jednostki nie posiadające osobowości prawnej.

Art. 32.

Strona może działać przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga jej osobistego działania.

18. Kto jest strona w myśl przepisów KC

Strona – w prawie to pomiot, który ma interes prawny w wydaniu korzystnego dla siebie rozstrzygnięcia będącego przedmiotem określonego postępowania , a występuje sam w swoim imieniu bądź w którego imieniu i na jego rzecz działa inny podmiot (pełnomocnik procesowy, np. adwokat).

19.  Jaka jest różnica pomiędzy decyzją a postanowieniem.

Różnice między postanowieniem a decyzją:
Decyzja 14 dni na  odwołanie się , postanowienie 7 dni na odwołanie się
- decyzja co do istoty rozstrzyga i kończy postępowanie
- decyzje kierowane są do stron, postanowienie do strony ale dotyczy uczestników postępowania w trakcie postępowania administracyjnego np. świadkowie
- decyzje są wydawane na podstawie przepisów prawa administracyjnego (prawo materialne) a postanowienie na podstawie przepisów postępowania administracyjnego

20.  Według jakich standardów (czytaj jak) należy wykonywać prace geodezyjne związane z pomiarami sytuacyjno-wysokościowymi. Osnowa, charakterystyka, dokładności, podział osnów – nowe rozporządzenie z 14.02.2012. System odniesień przestrzennych – nowe rozporządzenie z przed… chyba 2 tygodniu.

Organizacja i tryb zakładania i utrzymywania podstawowych osnów geodezyjnych, grawimetrycznych

i magnetycznych oraz szczegółowych osnów geodezyjnych

§ 3. 1. Osnowy geodezyjną, grawimetryczną i magnetyczną dzieli się według kryterium dokładności i sposobu ich zakładania na osnowę podstawową fundamentalną, osnowę podstawową bazową i osnowę szczegółową.

2. Niezależnie od podziału, o którym mowa w ust. 1, wprowadza się podział osnów geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej na klasy, oznaczane cyframi arabskimi, w których: osnowa podstawowa fundamentalna jest osnową 1. klasy, osnowa podstawowa bazowa jest osnową 2. klasy, a osnowa szczegółowa jest osnową 3. klasy.

3. Podstawowym kryterium zaliczenia punktu osnowy do odpowiedniej klasy jest dokładność wyznaczenia wielkości właściwych dla danego rodzaju osnowy, określona przez wartość błędu średniego wyznaczonej wielkości.

§ 4. 1. Podstawowe fundamentalne osnowy geodezyjną, grawimetryczną i magnetyczną stanowią punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej dokładności, które przenoszą na obszar kraju:

1) w przypadku osnowy geodezyjnej – geodezyjny układ odniesienia i układ wysokości, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, zwanej dalej „ustawą”;

2) w przypadku osnowy grawimetrycznej – europejski grawimetryczny układ odniesienia, określony przez jednolitą europejską sieć grawimetryczną, którego fizyczną realizacją na obszarze kraju są punkty absolutne, na których pomiary

przyspieszenia siły ciężkości Ziemi zostały wykonane grawimetrami absolutnymi, które uczestniczyły co najmniej w dwóch międzynarodowych kampaniach porównawczych;

3) w przypadku osnowy magnetycznej – europejski magnetyczny układ odniesienia, określony przez sieć obserwatoriów magnetycznych w Europie, którego fizyczną realizacją na obszarze kraju są magnetyczne punkty wiekowe, na których pomiary wartości elementów pola magnetycznego Ziemi zostały odniesione do wartości określonych w obserwatorium magnetycznym.

2. Podstawowe bazowe osnowy geodezyjną, grawimetryczną i magnetyczną stanowią punkty wyznaczone w sieciach o najwyższej dokładności, rozmieszczone równomiernie na obszarze całego kraju, realizujące na tym obszarze układy odniesienia, o których mowa w ust. 1.

3. Szczegółową osnowę geodezyjną stanowią punkty wyznaczone w sieciach będących rozwinięciem podstawowej osnowy geodezyjnej. Stopień zagęszczenia punktów jest zróżnicowany w zależności od stopnia zurbanizowania terenu, większy na terenach zabudowanych lub przeznaczonych pod inwestycje, a mniejszy na terenach rolnych i leśnych, przy czym przeznaczenie terenu określa się na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku

jego braku na podstawie kierunków zmian w przeznaczeniu terenów, określonych w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

§ 5. 1. Zakładanie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych polega na założeniu nowych znaków geodezyjnych i wykonaniu pomiarów.

Państwowy system odniesień przestrzennych

§ 3. 1. Państwowy system odniesień przestrzennych tworzą:

1)  geodezyjne układy odniesienia oznaczone symbolami PL-ETRF2000 i PL-ETRF89, będące matematyczną i fizyczną realizacją europejskiego ziemskiego systemu odniesienia ETRS89;

2)  układy wysokościowe oznaczone symbolami PL-KRON86-NH i PL-EVRF2007-NH, będące matematyczną i fizyczną realizacją europejskiego ziemskiego systemu wysokościowego EVRS;

3)  układy współrzędnych: geocentrycznych kartezjańskich oznaczone symbolem XYZ, geocentrycznych geodezyjnych oznaczone symbolem GRS80h oraz geodezyjnych oznaczone symbolem GRS80H;

4)  układy współrzędnych płaskich prostokątnych oznaczone symbolami: PL-LAEA, PL-LCC, PL-UTM, PL-1992 i PL-2000.

2. Parametry techniczne geodezyjnych układów odniesienia, układów wysokościowych i  układów współrzędnych, o których mowa w ust. 1, określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

3. Specyfikację modelu pojęciowego państwowego systemu odniesień przestrzennych, w postaci schematu aplikacyjnego UML, określa załącznik nr 2 do rozporządzenia.

§ 4. 1. Fizyczną realizacją geodezyjnego układu odniesienia PL-ETRF2000 jest sieć europejskich stacji permanentnych EPN (European Permanent Network) o dokładnie wyznaczonych współrzędnych oraz zmianach tych współrzędnych w czasie.

2. Przenoszenie na obszar Polski i konserwacja geodezyjnego układu odniesienia PL-ETRF2000 odbywają się przez sieć stacji permanentnych ASG-EUPOS (Aktywna Sieć Geodezyjna EUPOS).

§ 5. Przenoszenie na obszar Polski i konserwacja geodezyjnego układu odniesienia PL-ETRF89 odbywają się przez sieć punktów podstawowej osnowy geodezyjnej za pośrednictwem obserwacji satelitarnych GNSS (Global Navigation Satellite Systems).

§ 6. 1. Geodezyjny układ wysokościowy PL-EVRF2007-NH tworzą wysokości normalne odniesione do średniego poziomu Morza Północnego, wyznaczonego dla mareografu w Amsterdamie (Normaal Amsterdams Peil), Holandia.

2. Elipsoidą normalnego pola siły ciężkości jest elipsoida odniesienia GRS80.

§ 7. Geodezyjny układ wysokościowy PL-KRON86-NH tworzą wysokości normalne odniesione do średniego poziomu Morza Bałtyckiego, wyznaczonego dla mareografu w Kronsztadzie koło Sankt Petersburga, Federacja Rosyjska.

§ 8. 1. Fizyczną realizacją układów wysokościowych, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 2, jest podstawowa osnowa wysokościowa.

2. Wysokości normalne określa się na podstawie pomiarów geodezyjnych odniesionych do pola grawitacyjnego Ziemi, względem przyjętej powierzchni odniesienia, albo na podstawie pomiarów satelitarnych GNSS, z uwzględnieniem wysokości obowiązującej quasi-geoidy nad elipsoidą odniesienia.

3. Wysokości normalne oznacza się literą H i podaje w metrach [m].

§ 9. Układ współrzędnych płaskich prostokątnych PL-LAEA jest utworzony na podstawie matematycznie jednoznacznego przyporządkowania punktów na elipsoidzie odniesienia GRS80 odpowiednim punktom na płaszczyźnie według teorii azymutalnego równopowierzchniowego odwzorowania Lamberta.

§  10. 1. Układ współrzędnych płaskich prostokątnych PL-LCC jest utworzony na podstawie matematycznie jednoznacznego przyporządkowania punktów na elipsoidzie odniesienia GRS80 odpowiednim punktom na płaszczyźnie według teorii stożkowego równokątnego odwzorowania Lamberta.

2. Obszar Polski obejmuje jeden pas równoleżnikowy układu współrzędnych PL-LCC.

§  11. 1. Układ współrzędnych płaskich prostokątnych PL-1992 jest utworzony na podstawie matematycznie jednoznacznego przyporządkowania punktów na elipsoidzie odniesienia GRS80 odpowiednim punktom na płaszczyźnie według teorii odwzorowania Gaussa-Krügera.

2. Obszar Polski obejmuje jeden pas południkowy układu współrzędnych PL-1992 o rozciągłości od 14º00’E do 24º30’E i południku osiowym 19ºE.

§  12. 1. Układ współrzędnych płaskich prostokątnych PL-UTM jest utworzony na podstawie matematycznie jednoznacznego przyporządkowania punktów na elipsoidzie odniesienia GRS80 odpowiednim punktom na płaszczyźnie według teorii odwzorowania poprzecznego Merkatora.

2. Obszar Polski obejmują trzy pasy południkowe układu współrzędnych PL-UTM o rozciągłości równej 6º długości geodezyjnej każdy, o południkach osiowych: 15ºE, 21ºE i 27ºE, oznaczane odpowiednio numerami: 33, 34 i 35.

§  13. 1. Układ współrzędnych płaskich prostokątnych PL-2000 jest utworzony na podstawie matematycznie jednoznacznego przyporządkowania punktów na elipsoidzie odniesienia GRS80 odpowiednim punktom na płaszczyźnie według teorii odwzorowania Gaussa-Krügera.

2. Obszar Polski obejmują cztery pasy południkowe układu współrzędnych PL-2000 o rozciągłości równej 3º długości geodezyjnej każdy, o południkach osiowych: 15ºE, 18ºE, 21ºE i 24ºE, oznaczane odpowiednio numerami: 5, 6, 7 i 8.

§ 14. Katalog obiektów i atrybutów państwowego systemu odniesień przestrzennych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

21. Jaka jest procedura przy wznowieniu znaków geodezyjnych.

Przesłanką wznawiania znaków granicznych

jest niesporny przebieg granicy i potrzeba ich zabezpieczenia przed zatarciem w celu zapobieżenia wątpliwością co do granic i sporów o nie w przyszłości

  § 30. 1. Geodezyjne pomiary sytuacyjne, mające na celu wznowienie znaków granicznych lub wyznaczenie punktów granicznych, wykonuje się przy wykorzystaniu danych obserwacyjnych określających położenie tych znaków lub punktów granicznych w oparciu o osnowę pomiarową, jaka była wykorzystana do pozyskania tych danych.
2. W przypadku niezachowania się osnowy pomiarowej, o której mowa w ust. 1, na skutek zniszczenia lub przemieszczenia jej punktów albo braku możliwości jej odtworzenia, geodezyjne pomiary sytuacyjne, mające na celu wznowienie znaków granicznych lub wyznaczenie punktów granicznych, wykonuje się w oparciu o:

1) opisy topograficzne tych punktów granicznych lub
2) współrzędne tych punktów granicznych po ich uprzednim zharmonizowaniu w drodze matematycznej transformacji z układem odniesienia określonym przez punkty poziomej osnowy geodezyjnej oraz pomiarowej osnowy sytuacyjnej.

    3. Wznowione znaki graniczne lub wyznaczone punkty graniczne, po ich stabilizacji lub zamarkowaniu, podlegają ponownemu pomiarowi w oparciu o poziomą osnowę geodezyjną lub pomiarową osnowę sytuacyjną.
4. Wyniki wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych zamieszcza się w protokole, o którym mowa w art. 39 ust. 4 ustawy, zawierającym:

    5. W przypadku gdy protokół wznowienia znaków granicznych lub protokół wyznaczenia punktów granicznych dotyczy znaków lub punktów granicznych związanych z wieloma nieruchomościami, podpisy osób, o których mowa w ust. 4 pkt 8, wymagane są na tych stronach protokołu, które zawierają informacje dotyczące znaków lub punktów granicznych związanych z nieruchomościami stanowiącymi ich własność, przedmiot użytkowania wieczystego lub innej formy władania ujawnionej w ewidencji, oraz na ostatniej stronie protokołu.

Procedura wznowienia granic

Dane zawarte w dokumentacji uznaje się za niewiarygodne, jeżeli:

1.Wykonane zostały nierzetelnie lub z niewystarczającą dokładnością.
2.Istnieją sprzeczne dokumenty.
3.Określają przebieg granic w sposób niezgodny z trwałym i niezmienionym stanem na gruncie – uznawanym przez zainteresowane strony.
4.Wyrażone zostały w lokalnym układzie odniesienia, a brak jest punktów łącznych umożliwiających konwersję do układu państwowego.

• Zgłosić prace do PODGiK

• Dokonać, na podstawie zgromadzonej dokumentacji analizy możliwości wznowienia znaków granicznych

• Zawiadomić wszystkie strony postępowania o czynnościach wznowienia znaków

• Przeprowadzić czynności wznowienia położenia znaków granicznych w obecności wszystkich zainteresowanych stron (lub ich przedstawicieli) łącznie z ich stabilizacją

• Dokonać pomiarów kontrolnych z wykorzystaniem danych z pomiaru pierwotnego

• Jeżeli w toku czynności powstał spór, co do położenia znaków - geodeta winien poinformować strony o możliwości wystąpienia bezpośrednio do sądu o rozstrzygnięcie sprawy.

• Sporządzić protokół, o których mowa w art. 39 ust. 4 pr. Geod. i kart. zawierający informacje wymienione w § 30 ust. 4 rozporządzenia z 9 listopada 2012 r. w sprawie standardów technicznych

• Dokonać pomiaru wznowionych znaków i wyznaczony punktów w oparciu o punktu osnowy geodezyjnej lub pomiarowej spełniające kryteria dokładnościowe i obliczyć ich współrzędne

• Dokonać analizy porównawczej współrzędnych katalogowych i obliczonych

22. Terminy z KPA.

Kodeks postępowania administracyjnego, Rozdział 10 Terminy

Art. 57. § 1. Jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu.

§ 2. Terminy określone w tygodniach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim tygodniu, który nazwą odpowiada początkowemu dniowi terminu.

§ 3. Terminy określone w miesiącach kończą się z upływem tego dnia w ostatnim miesiącu, który odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było - w ostatnim dniu tego miesiąca.

§ 4. Jeżeli koniec terminu przypada na dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się najbliższy następny dzień powszedni.

§ 5. Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:

1) wysłane w formie dokumentu elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, za poświadczeniem przedłożenia, do organu administracji publicznej,

2) nadane w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego,

3) złożone w polskim urzędzie konsularnym,

4) złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej,

5) złożone przez członka załogi statku morskiego kapitanowi statku,

6) złożone przez osobę pozbawioną wolności w administracji zakładu karnego.

23. Zdolność do czynności prawnych a zdolność prawna:

Zdolność do czynności prawnych – w prawie cywilnym zdolność do dokonywania we własnym imieniu czynności prawnych, czyli do przyjmowania i składania oświadczeń woli mających na celu wywołanie powstania, zmiany lub ustania stosunku prawnego. Inaczej jest to zdolność do samodzielnego kształtowania swojej sytuacji prawnej (nabywania praw i zaciągania zobowiązań).

Zdolność do czynności prawnych jest szczegółowo uregulowana przez przepisy części ogólnej Kodeksu Cywilnego.

Zdolność do czynności prawnych może być pełna albo ograniczona, można jej również nie mieć w ogóle.

Pełną zdolność do czynności prawnych mają pełnoletnie osoby fizyczne oraz wszystkie osoby prawne. Przesłanką niezbędna do posiadania pełnej zdolności do czynności prawnych przez osoby fizyczne jest pełnoletność, a nie wiek.

Ograniczoną zdolność do czynności prawnych mają osoby małoletnie, które ukończyły 13 lat oraz osoby ubezwłasnowolnione częściowo, a także osoby, w stosunku do których obowiązuje postanowienie o ustanowieniu doradcy tymczasowego, wydane przez sąd w trakcie postępowania o ubezwłasnowolnienie.

Zgodnie z polskim prawem zdolności do czynności prawnych nie mają osoby fizyczne, które nie ukończyły 13 lat oraz osoby ubezwłasnowolnione całkowicie.

majątku (Landrecht pruski).

Zdolność prawna – zdolność do bycia podmiotem praw i obowiązków prawnych. Zdolność prawna jest atrybutem następujących podmiotów prawa:

-osób fizycznych

-jednostek organizacyjnych, będących osobami prawnymi, w szczególności Skarbu Państwa

-jednostek organizacyjnych, niebędących osobami prawnymi, którym zdolność prawną nadają przepisy szczególne

Zdolność prawna jest na gruncie polskiego prawa niestopniowalna. Można ją mieć lub nie. Zakres, w jakim można z niej korzystać, definiuje osobny atrybut podmiotu prawa - zdolność do czynności prawnych. Jednakże na mocy zdolności prawnej, każda osoba fizyczna może dokonywać czynności prawnych w zakresie drobnych bieżących umów dotyczących życia codziennego.

24. Zgłaszanie prac, co podlega a co nie podlega zgłaszaniu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROZWOJU REGIONALNEGO I BUDOWNICTWA z dnia 16 lipca 2001 r.

w sprawie zgłaszania prac geodezyjnych i kartograficznych, ewidencjonowania systemów i przechowywania kopii zabezpieczających bazy danych, a także ogólnych warunków umów o udostępnianie tych baz. (Dz. U. z dnia 30 lipca 2001 r.)

1. Nie podlegają obowiązkowi zgłoszenia i przekazywania dokumentacji do zasobu następujące rodzaje prac:

1) tyczenie obiektów budowlanych oraz pomiary budowlano-montażowe,

2) pomiary wykonywane w celu ustalenia objętości mas ziemnych,

3) pomiary odkształceń i przemieszczeń budowli i urządzeń,

4) prace geodezyjne wykonywane na terenach zamkniętych,

5) pomiary geodezyjne do orientacji podziemnych wyrobisk górniczych, pomiary deformacji powierzchni górotworu oraz pomiary służące do wyznaczenia zasięgu złóż kopalin i określenia warunków geologicznych i hydrogeologicznych,

6) pomiary specjalne wykonywane na terenach kolei, lotnisk oraz dróg lądowych i wodnych, na potrzeby eksploatacji urządzeń na tych obiektach,

7) pomiary specjalne wykonywane na terenach lasów oraz opracowania dla urządzania lasu,

8) pomiary wykonywane w celu ustalenia powierzchni zasiewów i projektowania płodozmianów oraz renowacji i konserwacji urządzeń wodno-melioracyjnych,

9) reprodukowanie map i materiałów geodezyjnych i kartograficznych do użytku wewnętrznego zleceniodawcy i wykonawcy, z zastrzeżeniem przepisów art. 18 ustawy,

10) kartograficzne opracowania robocze do użytku wewnętrznego zleceniodawcy i wykonawcy,

11) prace kartograficzne polegające na kompilacji różnych materiałów niepochodzących z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,

12) tematyczne opracowania kartograficzne realizowane z wykorzystaniem uzyskanych na podstawie zezwolenia wydanego w trybie art. 18 ustawy materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, bez zmiany ich treści.

2. Jeżeli w trakcie wykonania prac wymienionych w ust. 1 ich wykonawca stwierdzi zmiany z zakresu danych ewidencji gruntów i budynków, mapy zasadniczej, geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz bazy danych obiektów topograficznych lub wykona stabilizację osnowy geodezyjnej, praca taka w odpowiedniej części podlega zgłoszeniu, a powstała z tych prac dokumentacja - przekazaniu do zasobu na zasadach określonych w rozdziale 2 niniejszego rozporządzenia.

25. Wykonawca prac w trakcie wykonywanie pomiarów mas ziemnych, stwierdził, że punkty osnowy geodezyjnej (szczegółowej) uległy zniszczeniu. Zaś na terenie objętym pomiarem (dwa budynki są nieujawnione w bazie egib). Jakie czynności powinien podjąć wykonawca prac…

W przypadku zniszczonych punktów osnowy szczegółowej III klasy, należy zamieścić odpowiednią klauzulę na kopii opisu topograficznego. W sytuacji, gdy zagęszczenie osnowy szczegółowej uniemożliwia dowiązanie pomiarów bezpośrednich, zaleca się wykorzystanie istniejącej osnowy pomiarowej zgodnej z rozporządzeniem w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. We wszystkich ww. przypadkach należy dokonać aktualizacji istniejących opisów topograficznych, bądź sporządzić opis topograficzny w przypadku jego braku.

§ 47. 1.Aktualizacji operatu ewidencyjnego dokonuje się niezwłocznie po uzyskaniu przez starostę odpowiednich dokumentów określających zmiany danych ewidencyjnych.

§ 55.Modernizacja ewidencji to zespół działań technicznych, organizacyjnych i administracyjnych podejmowanych przez starostę w celu:

1) uzupełnienia bazy danych ewidencyjnych i utworzenia pełnego zakresu zbiorów danych ewidencyjnych zgodnie z wymogami rozporządzenia,

2) modyfikacji istniejących danych ewidencyjnych do wymagań określonych w rozporządzeniu,

3) poprawy funkcjonowania informatycznego systemu obsługującego bazę danych ewidencyjnych.

§ 78.W ewidencji nie wykazuje się budynków, których budowa, w świetle przepisów prawa budowlanego, nie wymaga pozwolenia lub zgłoszenia.

Powinien zgłosić „problem” w najbliższym ośrodku dokumentacji GiK, a tam zostanie poinformowany czy budynki wymagają zgłoszenia czy też nie.

26. Podaj z jaka dokładnością względem poziomej osnowy geodezyjnej należy określić, przy pomiarze bezpośrednim , położenie :
-budynku mieszkalnego,
- ogrodzenia trwałego,
- konturu użytku gruntowego,
- granicy działki o nieutrwalonych załamaniach , oraz jakie zasady generalizacji obowiązują przy pomiarach tych szczegółów terenowych.

Zarys odpowiedzi
1. Ponieważ budynki, ogrodzenia trwałe należą do I grupy dokładnościowej przy pomiarze szczegółów terenowych pomiar bezpośredni powinien być wykonany z dokładnością 0,10 m względem poziomej osnowy geodezyjnej destabilizowane granice działek do II grupy dokładnościowej z dokładnością 0,30 m , a kontur użytku gruntowego należący do III grupy dokładnościowej pomiaru szczegółów powinien być dokonany z dokładnością 0,50m względem osnowy .
2. Przy pomiarze konturów budynków metodami bezpośrednimi należy mierzyć występy i wgłębienia większe od 0,3 m,
3. Przy pomiarze trwałych ogrodzeń należy mierzyć występy i wgłębienia większe od 0,3 m oraz bramy od strony dróg i ulic . Szerokość ogrodzeń należy mierzyć , gdy przekraczaj ą one wielkość 0,3 m ,
4. Prostowanie odcinków konturów sytuacyjnych zależy od grupy dokładnościowej szczegółu terenowego , a ponieważ kontur użytku gruntowego należy do III grupy dokładnościowej , wynosi ono 0,75 m ,
5. Jeżeli granica działki jest linią krzywą lub linią łamaną o nieutrwalonych punktach załamania, stopień generalizacji zależy od charakteru terenu i tak :
dla terenów zurbanizowanych wychylenie linii granicznej od prostej łączącej najbliższe pomierzone punkty granicy nie może być większe od O, l m (po obu stronach sprostowanej granicy ),
- dla terenów rolnych - 0,2 m,
- dla terenów rolnych na obszarach górskich i podgórskich -0,5m

Podstawa prawna:
Standard - Instrukcja 0-1 Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych.
Standard - Instrukcja G-4 Pomiary sytuacyjne i wysokościowe.
Uwaga :
Wg instrukcji 0-1/0-2 Ogólne zasady wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych, wyraźnieniestabilizowane punkty załamania granic działek zaliczono do II grupy dokładno­ościowej

27. Proszę opisać kto i w jaki sposób i w jakim trybie może dokonać wyznaczenia punk­tów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków. Jak należy postąpić jeżeli w trakcie tych czynności zaistnieje spór graniczny?

Zarys odpowiedzi

1) Prace wykonuj ą jednostki wykonawstwa geodezyjnego na zlecenie osób zainteresowanych.

2) Czynności wyznaczenia punktów granicznych mogą wykonywać osoby posiadające uprawnienia zawodowe w zakresie 2.

3) Z ewidencji gruntów i budynków należy pobrać dane określające położenie punktów granicznych.

4) Zainteresowane strony należy powiadomić o czynnościach wyznaczenia punktów grani­cznych za zwrotnym poświadczeniem odbioru w terminie nie dłuższym niż 7 dni. W zawiadomieniu należy poinformować o skutkach niestawiennictwa.

5) Z czynności wyznaczenia punktów granicznych należy sporządzić protokół.

6) W przypadku sporu granicznego strona może złożyć wniosek o rozgraniczenie nieruchomości.

Podstawa prawna

Ustawa z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (z późniejszymi zmianami)

28. Uczestniczy procesu budowlanego.

Art. 17. Uczestnikami procesu budowlanego, w rozumieniu ustawy, są:
1) inwestor;
2) inspektor nadzoru inwestorskiego;
3) projektant;
4) kierownik budowy lub kierownik robót.

29. Jak przebiega inwentaryzacja ?

Wg Prawa Geodezyjnego i Kartograficznego z dn. 17.05 1989 r. zgodnie z art. 27 sieć uzbrojenia terenu podlega inwentaryzacji i ewidencji.. W tym celu inwestorzy są zobowiązani: 1) uzgadniać usytuowanie projektowanych sieci uzbrojenia terenu z właściwymi starostami ; 2) zapewnić wyznaczenie, przez jednostki uprawnione do wykonywania prac geodezyjnych, usytuowania obiektów budowlanych wymagających pozwolenia na budowę, a po zakończeniu ich budowy – dokonanie geodezyjnych pomiarów powykonawczych i sporządzenie związanej z tym dokumentacji. Geodezyjne pomiary powykonawcze sieci podziemnego uzbrojenia terenu, układanej w wykopach otwartych, należy wykonać przed ich zakryciem. Zgodnie z art, 28 Starosta, koordynując usytuowanie projektowanych sieci uzbrojenia terenu, jest obowiązany jako podstawę do koordynacji przyjmować aktualne informacje zawarte w mapie zasadniczej a Minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia, tryb zakładania oraz tryb i warunki prowadzenia geodezyjnej sieci uzbrojenia terenu, koordynacji usytuowania projektowanych sieci, mając na celu bezkolizyjne usytuowanie projektowanych sieci z obiektami budowlanymi.

32. Standardy wykonywania prac

Standardy wykonywania prac sa zawarte w Rozpozrządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dn. 9.11. 2011 r.

33. osnowy realizacyjne opis, tyczenie, wg Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011r.

Pomiary mające na celu geodezyjne wyznaczenie obiektów budowlanych w terenie, geodezyjną obsługę budowy i montażu obiektów budowlanych, pomiaru przemieszczeń i odkształceń obiektów budowlanych oraz geodezyjną inwentaryzację powykonawczą

obiektów lub elementów obiektów budowlanych wykonuje się w oparciu o osnowę geodezyjną, pomiarową lub realizacyjną.

Osnowę realizacyjną zakłada się, gdy:

1) bezpośrednio z istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej nie można dokonać tyczenia;

2) dokładność istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej jest zbyt niska do potrzeb inwestycji;

3) istniejąca pozioma osnowa geodezyjna i osnowa pomiarowa podczas realizacji inwestycji może zostać zniszczona.

Osnowę realizacyjną nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i wyrównuje metodą najmniejszych kwadratów z obliczeniem błędów średnich położenia punktów.

Osnowa realizacyjna pod względem konstrukcyjnym może być:

1) siecią jednorzędową;

2) siecią dwurzędową zakładaną dla złożonych i dużych inwestycji realizowanych etapami.

[ W przypadku sieci dwurzędowej:

1) osnowę I rzędu nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i pokrywa się nią cały obszar inwestycji;

2) osnowę II rzędu nawiązuje się do osnowy I rzędu i zakłada się ją w dostosowaniu do potrzeb określonego etapu inwestycji.]

Punkty osnowy realizacyjnej stabilizuje się znakami z trwałego materiału, z jednoznacznym oznaczeniem położenia na nich punktu osnowy.

Tyczenie wykonuje się metodami:

1) biegunową;

2) ortogonalną (domiarów prostokątnych);

3) wcięć:

a) kątowych,

b) liniowych,

c) kątowo-liniowych;

4) precyzyjnego pozycjonowania przy pomocy

GNSS.

oraz

1) niwelacji geometrycznej;

2) niwelacji trygonometrycznej;

3) niwelacji satelitarnej

34. Ewidencja gruntów i budynków co obejmuje, zadania starosty,

rozgraniczenia nieruchomości z prawa geodezyjno kart. z dn. 17maja 1989

Do zadań starosty należy w szczególności:

1) prowadzenie powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, w tym ewidencji gruntów i budynków, gleboznawczej klasyfikacji gruntów i geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu;

2) koordynacja usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu;

3) zakładanie osnów szczegółowych;

4)

5) przeprowadzanie powszechnej taksacji nieruchomości oraz opracowywanie i prowadzenie map i tabel taksacyjnych dotyczących nieruchomości;

6) ochrona znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych;

7) tworzenie, prowadzenie i udostępnianie baz danych a także standardowych opracowań kartograficznych w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000,

• Ewidencja gruntów i budynków (kataster nieruchomości) - rozumie się przez to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami;

Ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące: 

1) gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty;

2) budynków - ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych;

3) lokali - ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej.

2. W ewidencji gruntów i budynków wykazuje się także:  

1) właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych - inne osoby fizyczne lub prawne, w których władaniu znajdują się grunty i budynki lub ich części;

2) miejsce zamieszkania lub siedzibę osób wymienionych w pkt l;

3) informacje o wpisaniu do rejestru zabytków;

4) wartość nieruchomości.

• Rozgraniczenie nieruchomości ma na celu ustalenie przebiegu ich granic przez określenie położenia punktów i linii granicznych, utrwalenie tych punktów znakami granicznymi na gruncie oraz sporządzenie odpowiednich dokumentów. 

-  Rozgraniczeniu podlegają, w miarę potrzeby, wszystkie albo niektóre granice określonej nieruchomości z przyległymi nieruchomościami lub innymi gruntami.

- Rozgraniczenia nieruchomości dokonują wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) oraz, w wypadkach określonych w ustawie, sądy.

- Wójtowie (burmistrzowie, prezydenci miast) przeprowadzają rozgraniczenie nieruchomości z urzędu lub na wniosek strony. 

- Postępowanie o rozgraniczenie nieruchomości przeprowadza się z urzędu przy scaleniu gruntów, a także jeżeli jest brak wniosku strony, a potrzeby gospodarki narodowej lub interes społeczny uzasadniają przeprowadzenie rozgraniczenia.

- Postanowienie o wszczęciu postępowania w sprawie scalenia gruntów zastępuje postanowienie o wszczęciu postępowania o rozgraniczenie nieruchomości.

- Na postanowienie o wszczęciu postępowania o rozgraniczenie nieruchomości nie służy zażalenie.

- Czynności ustalania przebiegu granic wykonuje geodeta upoważniony przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta). 

-  Przy ustalaniu przebiegu granic bierze się pod uwagę znaki i ślady graniczne, mapy i inne dokumenty oraz punkty osnowy geodezyjnej.

- Jeżeli jest brak danych lub są one niewystarczające albo sprzeczne, ustala się przebieg granicy na podstawie zgodnego oświadczenia stron lub jednej strony, gdy druga strona w toku postępowania oświadczenia nie składa i nie kwestionuje przebiegu granicy.

- W razie sporu co do przebiegu linii granicznych, geodeta nakłania strony do zawarcia ugody. Ugoda zawarta przed geodetą posiada moc ugody sądowej.

- Wójt (burmistrz, prezydent miasta) wydaje decyzję o rozgraniczeniu nieruchomości, jeżeli zainteresowani właściciele nieruchomości nie zawarli ugody, a ustalenie przebiegu granicy nastąpiło na podstawie zebranych dowodów lub zgodnego oświadczenia stron. 

 Wydanie decyzji poprzedza:

1) dokonanie przez wójta, burmistrza (prezydenta miasta) oceny prawidłowości wykonania czynności ustalenia przebiegu granic nieruchomości przez upoważnionego geodetę oraz zgodności sporządzonych dokumentów z przepisami; w wypadku stwierdzenia wadliwego wykonania czynności upoważnionemu geodecie zwraca się dokumentację do poprawy i uzupełnienia;

2) włączenie dokumentacji technicznej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

3. Strona niezadowolona z ustalenia przebiegu granicy może żądać, w terminie 14 dni od dnia doręczenia jej decyzji w tej sprawie, przekazania sprawy sądowi.