Ja z jednej strony i Ja z drugiej strony mego mopsożelaznego piecyka – proza poetycka Aleksandra Wata opublikowana jesienią 1919 roku (z datą 1920).

Jest to zbiór luźno powiązanych utworów literackich, głównie futurystyczno–dadaistycznych wierszy, poprzedzonych mottem pochodzącym ze Złotej legendy Jakuba de Voragine'a oraz fragmentem Sztucznych rajów Baudelaire'a. Utwór Wata nawiązuje do najważniejszych motywów europejskiej kultury antycznej i chrześcijańskiej, eposów bohaterskich, ale także do Sezonu w piekle i Iluminacji Rimbauda. Dominuje groteska, antyestetyzm, język prymitywny i bluźnierczy, oniryczne i mroczne obrazy z pogranicza pornografii^[3]. Są to jednocześnie cechy charakterystyczne surrealizmu, który (jako prąd literacki) pojawił się we Francji za sprawą manifestów André Bretona w 1924 roku.