Rewolucja w leczeniu cukrzycy typu 2. Koniec z uciążliwymi zastrzykami?

Cukrzycą typu 2 nie można się zarazić, a mimo to jest to jedna z najgroźniejszych chorób naszych czasów. Wg szacunków WHO zmaga się z nią ponad 422 mln ludzi na całym świecie. Wynalazek naukowców z Massachusetts Institute of Technology może zmienić życie ich wszystkich.

Fot. Shutterstock / Syda Productions

• 26.03.2019

Polacy opracowali rewolucyjny test wykrywający raka. Jest jak próba ciążowa

20.03.2019

Picie kawy arabika może uchronić mężczyzn przed nowotworem złośliwym

18.03.2019

Chorobę Alzheimera można poznać po oczach. Rewolucyjne wyniki badań

Naukowcy z amerykańskiej politechniki Massachusetts Institute of Technology (MIT) stworzyli kapsułkę, dzięki której możliwe jest podawanie insuliny doustnie. Może ona zastąpić codzienne zastrzyki, które uzupełniają niedobory tego hormonu u chorych na cukrzycę typu 2, ratując im życie. Dzięki wynalazkowi pacjenci uwolniliby się od tego uciążliwego obowiązku (iniekcje trzeba wykonywać nawet kilka razy dziennie) - podaje Rzezczpospolita.

W największym skrócie, insulina to hormon produkowany przez trzustkę. Umożliwia ona wniknięcie glukozy do komórek i tym samym dostarczenie im energii. Zbyt słabe wytwarzanie insuliny i co za tym idzie wysoki poziom cukru we krwi powoduje cukrzycę.

Kapsułka, którą opracowali uczeni z MIT wstrzykuje hormon w ścianę żołądka. Zawiera ona maleńką igłę, wykonaną ze skompresowanej liofilizowanej insuliny, która uwalniana jest w żołądku (ostry koniec igły niemal w 100 proc. składa się z insuliny, pozostałą część igły stanowi biodegradowalne tworzywo). Wewnątrz kapsułki igła przymocowana jest do napiętej sprężynki, przytrzymywanej przez wykonany z cukru dysk. Po połknięciu, pod wpływem wilgoci, cukier się rozpuszcza, a igła wbija w ścianę żołądka. Kiedy insulina zostanie uwolniona do organizmu, pozostałości kapsułki wydalane są z organizmu przez układ trawienny. Dzięki temu, że ściany żołądka pozbawione są receptorów bólu, cały proces jest bezbolesny.

Wynalazek zaprojektowano tak, by możliwe było kontrolowanie tempa rozpuszczania się insuliny. Podczas przeprowadzanych badań całkowite uwolnienie insuliny do krwioobiegu nastąpiło po ok. godzinie.

Co ważne, kapsułkę zaprojektowano tak, by niezależnie od ruchów chorego i skurczów żołądka automatycznie przylegała do ściany narządu i wbijała w nią igłę. Tworząc swój wynalazek badacze inspirowali się afrykańskim żółwiem lamparcim, a dokładniej kształtem jego skorupy. Pancerz zwierzęcia jest wyraźnie wysklepiony, dzięki czemu żółw z łatwością wraca do prawidłowej pozycji po przewróceniu na grzbiet.