Karl Rudolf Gerd von Rundstedt

Karl Rudolf Gerd von Rundstedt ur. 12 grudnia 1875 w Aschersleben w Saksonii-Anhalt (Prusy), zm. 24 lutego 1953 w Hanowerze – niemiecki wojskowy, feldmarszałek.

Odpowiedzialny za zbrodnie wojenne w Polsce jako naczelny dowódca wojsk lądowych na wschodzie, sprawujący władzę na mocy dekretów Adolfa Hitlera z 8 września i 25 września 1939. Oprócz niektórych organów niemieckiej administracji cywilnej, podlegali mu wszyscy dowódcy wojsk lądowych III Rzeszy. Po ustaniu tzw. zarządu wojskowego, w dniu 25 października 1939. Dekret Hitlera z 8 września 1939 włączał do Niemiec tereny polskiego Pomorza, Śląska, Wielkopolski, części województwa łódzkiego, warszawskiego, białostockiego, obszar wcielony obejmował ponad 92 tys. km2 i 9,5 miliona ludności polskiej.

Do armii niemieckiej wstąpił w roku 1893, a w roku 1902 dostał się do elitarnej Akademii Wojskowej. Brał udział jako oficer w I wojnie światowej w sztabie generalnym na froncie wschodnim (w Turcji) i zachodnim (we Francji). Wojnę zakończył jako major i dowódca sztabu w dywizji.

W okresie międzywojennym jego znaczenie i pozycja w Reichsweherze rosły. W roku 1927 otrzymał stopień generała majora, w marcu 1929 generała porucznika, natomiast w roku 1932 roku został mianowany dowódcą 3 Dywizji Piechoty. W październiku 1938 roku uczestniczy w zajmowaniu przez Niemców Sudetów. W listopadzie 1938 roku odszedł w stan spoczynku, ale w sierpniu 1939 roku powrócił do służby.

W czasie kampanii wrześniowej dowodził Grupą Armii "Południe". W kampanii francuskiej Rundstedt był dowódcą Grupy Armii "A", która która w maju 1940 roku odegrała istotną rolę w przełamaniu linii alianckiej obrony. 19 lipca 1940 został awansowany do stopnia feldmarszałka. W tym okresie był zaangażowany w planowanie Operacji "Lew morski", mając dowodzić wojskami lądowymi. Gdy zrezygnowano z jej realizacji, przejął dowodzenie całością wojsk okupacyjnych i zarządzał budową umocnień nadmorskich w Holandii, Belgii i Francji.

Po wybuchu wojny ze ZSRR w 1941 roku dowodził Grupą Armii "Południe", początkowo jego armia wolno posuwała się do przodu, później z większym sukcesami – zdobył Kijów i ruszył na Charków i Rostów nad Donem.

W marcu 1942 roku Rundstedt został wyznaczony do organizowania obrony w zachodniej Europie (obszaru operacyjnego "Zachód"). Konflikt dowódczy z Erwinem Rommlem spowodował, że bezpośrednie dowodzenie wojskami pancernymi we Francji przejął Hitler.

Po zamachu na Hitlera 20 lipca 1944 przewodniczył sądowi honorowemu badającemu sprawy oficerów podejrzanych o współudział w spisku. 9 września 1944 roku powrócił na stanowisko głównodowodzącego obszaru "Zachód" dowodził niemieckim kontruderzeniem w Ardenach (16 grudnia 1944 – Operacja "Herbstnebel" – "Jesienna mgła"). Jednak obarczony winą za niepowodzenia został ponownie, i ostatecznie zdymisjonowany w marcu 1945 roku. 1 maja 1945 roku został pojmany przez amerykańską 36 Dywizję Piechoty. Podczas przesłuchania doznał drugiego zawału.

Był oskarżony o zbrodnie wojenne w Polsce, ZSRR i na Zachodzie, ale ze względu na zły stan zdrowia przed sądem nie stanął i w maju 1949 roku wyszedł na wolność. W Norymberdze zeznawał jako świadek. Mieszkał aż do śmierci w 1953 roku w Hanowerze.

Był odznaczony m.in. Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębu i Mieczami.