Gluchota starcza

Gr. 2







GŁUCHOTA STARCZA


Upośledzenie słuchu, chociaż typowe i dotyczące całej populacji osób w wieku powy­żej 65 roku życia, zwiększa się łagodnie i stopniowo. Występuje tu zmienność osobnicza. Najczęściej upośledzenie to nie jest miarą biologicznego czy metrykalnego wieku danej osoby. W porównaniu z funkcjami innych narządów może ono poprzedzać proces starzenia albo występować w mniejszym zakresie, niż należałoby się spodziewać z racji wieku

.

Procesy starzenia są nieodwracalne i dotyczą wszystkich struktur ucha zewnętrznego, środkowego, wewnętrznego oraz wszystkich dalszych odcinków drogi słuchowej. Dlatego mogą się one manifestować (chociaż nie są to objawy dominujące) upośledzeniem słuchu typu przewodzeniowego wywołanym: utratą elastyczności błony bębenkowej, jej zwłóknieniem, obecnością zbliznowaceń lub płytek wapniowo-hialinowych w błonie bębenkowej, brakiem pełnej ruchomości w stawach kosteczek słuchowych, usztywnieniem płytki strzemiączka, zmianami atroficznymi skóry przewodu słuchowego zewnętrznego, wyściółki jamy bębenkowej i trąbki słuchowej.

W ciągu ostatnich 150 lat przedstawiono wiele teorii i prac na temat głuchoty starczej zlokalizowanej w uchu wewnętrznym. Istotną i przełomową, a równocześnie prostą i akceptowaną do czasów Schuknechta była teoria Saxena, w której twierdził on, że głuchota starcza ma 3 przyczyny:




Na podstawie własnych badań histopatologicznych struktur ucha wewnętrznego Schuknecht podzielił głuchotę starczą na następujące grupy, które nigdy nie są izolowanymi posta­ciami, a dominują tylko pewne objawy kliniczne i zmiany histopatologiczne, takie jak:



Badania te i podział nie uwzględniają jednak zmian związanych z wiekiem w błonie Reissnera, błonie nakrywkowej i innych strukturach ucha wewnętrznego.


Obecnie w Polsce obowiązuje, zapropono­wany przez Obrębowskiego podział głuchoty starczej na cztery postacie,

Ten podział jest uzasadniony klinicznie, ponieważ przy skromnych możliwościach terapeutycznych pozwala proponować chorym określone grupy leków.

Osoba badana w podeszłym wieku zgłasza upośledzenie słuchu i ograniczone zrozu­mienie słyszalnych wyrazów. Niewielki przyrost głośności mowy jest już odbierany jako wrzask, a wcześniejsze zwięk­szanie głośności nie poprawiało zrozumienia mówionych wyrazów.

Wykonywane u tych pacjentów badanie audiometrii tonalnej progowej w porówna­niu z oceną zrozumienia mowy wskazuje na wyraźne jej pogorszenie w stosunku do wyników badania, w którym ocenia się próg poziomu słyszenia czystego pojedynczego tonu.


Objawom tym towarzyszy zjawisko słyszenia dodatkowych dźwięków szumów usznych subiektywnych {tinnitus auris), to znaczy słyszalnych tylko przez chorego. Szumy uszne do wysokości 2000 Hz są określane jako niskie i powstają jako objaw schorzenia zlokalizowanego w układzie przewodzącym dźwięki, a wyższe w strukturach ucha wewnętrznego i dalszych odcinkach drogi słuchowej. Wrażliwość chorych jest osobniczo zmienna, a głośność tych szumów wynosi do 15 dB ponad poziom słyszenia tonów progu słuchu. Szum o głośności 10 i 15 dB jest na tyle dokuczliwy, że wymaga interwencji farmakolo­gicznej, zwłaszcza jeżeli nie pozwala choremu zasnąć.

Wraz z wiekiem występuje też tendencja do pogorszenia zdolności lokalizacji dźwię­ków, co ma znaczenie przy samodzielnym poruszaniu się w miejscach publicznych. Nasila się także zjawisko zmęczenia słuchowego, czyli wydłużenie czasu powrotu progu słyszenia do wyjściowego poziomu po zakończeniu oddziaływania hałasu.

W Polsce przeciętny ubytek słuchu związany z wiekiem pogłębia się o około 0,3 dB w ciągu każdego roku życia.


Leczenie głuchoty starczej

Po stwierdzeniu takiego upośledzenia słuchu, które uniemożliwia samodzielne funk­cjonowanie w społeczeństwie (niemożliwość zapłacenia rachunku, bo nie wiadomo, ile trzeba zapłacić, nieusłyszenie telefonu czy dzwonka u drzwi), konieczne staje się dobranie aparatu słuchowego. Istnieje też możliwość zagłuszania szumów usznych za pomocą aparatów i w ten sposób zmniejszenia dolegliwości u chorego. Jednak w warunkach polskich aparaty słuchowe oraz maskujące szumy są cenowo niemal nieosią­galne dla emerytów.

Zwiększa się jednak liczba sprzedanych aparatów cyfrowych oraz takich ich odmian, które umożliwiają dobre rozumienie mowy w hałasie.


Leczenie farmakologiczne

Leczenie upośledzenia słuchu jest niemożliwe w przypadku, gdy zmiany powstają w ślimaku lub dalszych odcinkach drogi słuchowej.

W przypadku etiologii naczyniowej choremu należy podać leki wpływające na naczynia (winpocefyna, naflidrofuryl, pentoksyfilina, nicerogolina, trimetazydyna) w zależności od istniejących innych zaburzeń wywołanych przez niewydolny układ krążenia i doświadczenia zespołu leczącego. W leczenie pomocne mogą być leki p/obrzękowe, a zwłaszcza mannitol, steroidy, z diuretycznych tylko hydrochlorotiazyd nie uszkadza komórek ucha wewnętrznego, leki nootropowe, witaminy, pyritinol i lidokaina. Tę ostatnią z powodzeniem stosuje się w leczeniu szumów usznych. Przy dużej subiektywnej dokuczliwości szumów uniemożliwiających zaśnięcie zaleca się benzodiazepiny.












3



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Głuchota starcza i starcze zawroty głowy, szkoła medyczna
wykl gluchota starcza,nagla gluchota,guzy n VIII
w09 gluchota starcza,nagla gluchota,guzy n VIII
LORM-alfabet głuchoniewidomych, JĘZYK MIGOWY
znaki alfabetu dla głuchoniemych od 5 8
Promocja zdrowia wieku starczego - treść, studia, Zdrowie Publiczne, II rok, Promocja zdrowia
Głuchota
Uniwersalne i specjalne metody porozumiewania się osób głuchoniewidomych
znaki alfabetu dla głuchoniemych od m p
okres starczy stabilizacji dojrzewanie, ^Kolegium Nauczycielskie Bytom - Pedagogika Opiekunczo-Resoc
Scenariusze, Scenariusz przedstawienia jasełkowego,  Scenariusz przedstawienia jasełkowego - Głucho
Choroby wieku starczego MS
Ukierunkowane zadania i role fizjoterapii w prewencji niepełnosprawności starczej
Głuchowska Wójcicka Polityka UE wobec Arktyki
znaki alfabetu dla głuchoniemych od q t
Cera zniszczona i starcza charakterystyka
Dotykowy język migowy w komunikacji osób głuchoniewidomych, surdo, tyflo,oligopedagogika
jak pielęgnować cerę starczą, kurs kosmetyczny, kosmetologia, cery
ALFABET LORMA, Oligofrenopedagogika, Edukacja i rehabilitacja osób z niepełnosprawnością wielozakres

więcej podobnych podstron