Poznajemy dwór i zamek Augusta II Mocnego w Dreźnie, charakter króla, jego skłonności do zabaw, dworzan. Okazuje się, że władca ma słabość do kobiet i bardzo często się zakochuje. Najbliższe otoczenie dochodzi do wniosku, że kochanka Najjaśniejszego Pana, Lubomirska, najwyraźniej się mu znudziła i trzeba poszukać kolejnej faworyty.
   Podczas jednej z mocno zakrapianych uczt dochodzi do zakładu pomiędzy dworzanami a Alfredem Hoymem (ministrem od akcyzy). Spór dotyczy tego czy, pan minister ma rację  mówiąc, że ma najpiękniejszą żonę. Nikt jednak jego małżonki nie widział na własne oczy . Pada więc postulat, aby panią Hoym sprowadzić na zamek. Pijany i nieświadomy Hoym pisze list do żony do Laubegast (nad Elbą) z rozkazem natychmiastowego przybycia na zamek.
   Poznajemy młoda panią Annę Hoym oraz zakochanego w niej Rejmunda Zaklikę, który całymi dniami włóczy się za nią, nie mogąć napatrzeć się na jej piękno. Dowiadujemy się, że Zaklika został sprowadzony na dwór po to, aby pokazać królowi, który był bardzo silny, że inni też tacy mogą być (Zaklika, tak jak król gniecie puchary i łamie monety). 
   Anna przybywa na królewski dwór, jej mąż zaczyna żałować tego, co zrobił. Kobieta jest bardzo dumna. Ma w sobie coś królewskiego (tak mówią dworzanie). Nie chce być kochanka króla, może być tylko jego żoną, ma swoją godność.
   Król znudzony dotychczasowymi kochankami pragnie poznać kogoś nowego. Odtrąca księżną Teschen, która do końca ma nadzieję, że nie była jedynie kolejna zabawką w ręku króla. Na wieczornym balu władca poznaje piękną Hrabinę Hoym. August jest nią zainteresowany. Pan Adolf Hoym zostaje w tym czasie wysłany  z misją, jak najdalej od Drezna, by nie przeszkadzał królowi w jego miłosnym podboju serca jego żony.
   Pani Hoym każe zwać się panią Cosel (od majątku swej rodziny w Holsztynie). Bardzo szybko zdobywa serce króla. Jej charakter nie pozwala jej jednak na pohańbienie własnego imienia. Podtrzymuje swoje stanowisko: chce być królową, a nie tylko kochanką. Król jednak ma już żonę...
Anna wymusza ma Auguście, aby podpisał  stosowne oświadczenie. Zaklika przybywa na zamek. Ma cały czas czuwać nad bezpieczeństwem hrabiny Cosel.
   Jej przeciwnicy mają dość jej królowania. Pragną, aby król zainteresował się inną kobietą. Rozpoczynają się pierwsze problemy Anny na dworze. Wierny Zaklika jest całkowicie oddany hrabinie. August daje swojej faworycie pierścień. Podczas wyjazdu Lecherenna z zamku, hrabina pragnie, by Zaklika dał mu coś na pamiątkę, pierścień, który niedawno dostała od króla. Sługa nie wypełnia jednak tego rozkazu, przecuwając, że król może chcieć widzieć ten pierścień na palcu ukochanej. Lecherennowi daje swój pierścień, mówiąc, że to podarunek od hrabiny. A właściwy pierścień cały czas trzyma przy sobie. Król, tak jak przeczuwał Zaklika zainteresował się wkrótce brakiem ozdoby na palcu kochanki. Wtedy Zaklika jej go oddaje, mówiąc że znalazł go w kuchni i najwidocznie spadł hrabinie z palca.
   Król nieustannie się zabawia. Podnoszone są i tak wysokie już podatki.  Na kraj najeżdża Karol XII. Odwiedza Augusta w zamku. Doradcy i otoczenie władcypragną, by ten wykorzystał pobyt Karola XII i zamordował go dla własnego bezpieczeństwa. Cosel naciska także. August pozostaje nieugięty i później żałuje. Zwołuje radę, na której "uradzili tam nazajutrz, co wczoraj zrobić należało".
   Cosel jest na szczycie swej władzy. Wszędzie towarzyszy królowi. Ma z nim troje dzieci. Pewnego dnia razem jadą zwiedzać zamek stołpeński. Cosel słyszy tam wróżbę od starej żebraczki. Wróżba mówi, że hrabina niedługo już będzie przy królu, czekać ją będzie samotność i zapomnienie przez wszystkich. Przepowiednia nie robi większego wrażenia na hrabinie.
   Przeciwnicy Cosel chcą się wyzwolić spod jej panowania. Ona coraz częściej skarży się Augustowi, że czyhaja na jej życie.
   Król wyjeżdża do Warszawy. Tam poznaje Denhoffową. Anna zaczyna sie tym bardzo niepokoić. Przeczuwając przyszłe wypadki postanawia powierzyć Zaklice pisemne przyrzeczenie króla, że po śmierci żony ją poślubi i ona będzie jego prawowitą małżonką. Cosel nosi przy sobie nabity pistolet. Król wyjeżdża do swojej nowej kochanki, Denhoffowej. Cosel najpierw nie wierzy w to, co się dzieje. Po jakimś czasie dopiero dochodzi do niej, że tak jak jej pośredniczki zostanie odesłana. Nie może się z tym pogodzić.
   Zaklika szpieguje na rzecz hrabiny. Cosel w przebraniu wdziera się na bal maskowy i nierozpoznana, grożąc kilkakrotnie królowi smiercią, znika niepostrzeżenie.
   Hrabina ma opuścić zamek i wyjechać do Halli. Zaklika donosi jej, że wszystko dookoła jest strzeżone. Von Tinen przybywa po dokument przyrzeczenia króla. Cosel kategorycznie odmawia oddania go. Cosel zostaje przeniesiona do zamku stołpeńskiego 25 grudnia 1716 i jest tam przez wiele lat uwięziona. Trzykrotnie próbuje uciec, jej pomocnicy zostają rozstrzelani. Podczas ostatniej ucieczki ginie Zaklika. w 1727 roku strzela z okna zamku do przebywającego w okolicach  króla. Nie trafia jednak. Jest wykończona psychicznie.
   Cosel umiera w wieku 85 lat (2 kwietnia 1765 r.). Pochowana zostaje bezimiennie niedaleko zamku. Nikt nie potrafi wskazać miejsca pochówku. Król August umarł wcześniej przed hrabiną Cosel z powodu gangreny. Jak się okazuje, Anna kochała go zawsze. Bardzo cierpiała na wieść o śmierci kochanka. Przez całe swoje życie prawie nie widziała dzieci. W ostanich latach życia czytała Biblię, książki żydowskie. Żyła w swoim świecie. Nigdy nie opuściła zamku, nawet po oficjalnym uwolnieniu jej po śmierci Augusta.   

Więcej o: Hrabina Cosel