Perspektywa mediatora i ‘osoby ocalonej’(z ang. survivor) w badaniach nad przemocą/znęcaniem się ze strony partnera

Shereen G. Bingham, Kerry L. Beldin, Laura Dendinger

Abstrakt:

Badanie to pokazuje, w jaki sposób mediatorzy rodzinni i osoby, które przeżyły przemoc w rodzinie w Nebrasce, postrzegają proces wykorzystywany do sprawdzania rodziców używany do sprawdzania ich pod kątem nadużycia przemocy ze strony partnera przed mediacją planu rodzicielskiego. Przeprowadzono pogłębione wywiady i dyskusję grup fokusowych, które poddano jakościowej analizie, aby porównać perspektywy mediatorów i osób, które przeżyły (ocalały), i zasugerować, czego mediatorzy mogą się dowiedzieć na temat badań przesiewowych z punktu widzenia ocalałych. Pojawiły się zarówno podobieństwa, jak i różnice w perspektywie, przy czym mediatorzy są mniej uważni niż osoby ocalałe na kilka problemów, które wydają się kluczowe dla badań przesiewowych z punktu widzenia ocalałych. Omówiono implikacje mediatorów rodzinnych dla praktyk przesiewowych.

Mediacja gwałtownie wzrosła, odkąd została wprowadzona do amerykańskiego krajobrazu prawnego w latach 70., a obecnie jest bardziej rozpowszechniona niż inne podejścia do rozwiązywania sporów rodzinnych (Emery, Sbarra i Grover 2005; Salem 2009). Niektórzy sugerują nawet, że w większości przypadków prawa rodzinnego, takich jak te dotyczące konfliktów związanych z opieką nad dzieckiem, mediacja stała się normą (Landrum 2011). Jednak w miarę rozszerzania się korzystania z mediacji w tych przypadkach, w których mediacja jest obecnie obowiązkowa lub sankcjonowana jako alternatywa dla postępowania sądowego w prawie lub prawie sądu w prawie każdym stanie (Murphy i Rubinson 2005), istnieje ciągłe zainteresowanie i debata na temat okoliczności, w których praktyka ta może być skuteczna i odpowiednia dla rodzin, które doświadczyły przemocy ze strony partnera (Landrum 2011; Ver Steegh 2003).

Termin „znęcanie się nad partnerem” (z ang. intimate partner abuse (IPA) jest używany w literaturze do tego, co historycznie nazywano przemocą domową. Definicje prawne i zarzuty karne związane z IPA różnią się w zależności od lokalizacji, ale zazwyczaj dotyczą przemocy fizycznej i seksualnej (Healey, Smith, z O'Sullivan 1998). Od dziesięcioleci pracy z osobami, które przeżyły IPA i z badań, wiemy, że IPA obejmuje więcej niż działania, które mogą prowadzić do obrażeń fizycznych - kontrolowanie i obraźliwe zachowania, które zwykle im towarzyszą, takie jak przemoc ekonomiczna i emocjonalna oraz zastraszanie (Pence i Paymar 1993). Stark (2007) sugeruje, że koncentrując się na fizycznym znęcaniu się, brakuje nam kontekstu doświadczeń związanych z nadużyciami - przymusowej kontroli, która zamienia się w przemoc ograniczając prawa i aktywności ofiary, które fizycznie lub seksualnie mogą być rzadko powiązane. Inni badacze twierdzą, że nie wszystkie IPA wiążą się z przymusową kontrolą i różnicują przemoc „przymusowego kontrolowania” z innych kategorii, w tym „sytuacyjną przemoc w parze” (która pojawia się wraz z eskalacją konfliktów interpersonalnych), „przemocą wywołaną separacją” (która ma miejsce w momencie separacji ) oraz „gwałtowny opór” (reakcja na przymusowe kontrolowanie przemocy) (Kelly i Johnson 2008, 478—79). Praca ta sugeruje, że rodzice doświadczający różnych form IPA mogą mieć rozbieżne potrzeby i powinni być odpowiednio traktowani przez usługodawców (Jaffe et al. 2008).

Literatura odzwierciedla szeroki zakres rozpowszechnienia IPA wśród rodzin uczestniczących w mediacji (Beck, Walsh i Weston 2009). Badania wykazały, że w zależności od rodzaju mierzonego nadużycia, IPA występuje w relacjach co najmniej jednej trzeciej (Beck i inni 2009) oraz aż 90 procent stron uczestniczących w mediacji w celu rozwiązania problemów związanych z opieką i rodzicielstwem (Beck i in. . 2011). Przy takim prawdopodobieństwie, że pary rozpoczynające mediację mogą doświadczyć IPA w jakiejś formie, badanie przesiewowe jest uważane za fundamentalne w identyfikacji przypadków, w których mediacja prawdopodobnie byłaby niewygodna, nieskuteczna lub niebezpieczna (Clemants i Gross 2007).

Ograniczone badania przesiewowe IPA w zakresie mediacji rodzinnej pozwoliły zidentyfikować przeszkody w skutecznej kontroli, takie jak niechęć ofiar do ujawniania nadużyć (Frederick 2008), nieporozumienia dotyczące najlepszych praktyk w zakresie badań przesiewowych (Beck i inni 2011) oraz niewystarczające szkolenia dla mediatorów (Clemants i Gross 2007). W świetle tych ustaleń wydaje się, że badania przesiewowe w zakresie IPA, choć powszechnie uważane za kluczowe dla mediacji rodzinnej, stanowią wyzwanie. Jednak pomimo tego wyzwania doświadczenia mediatorów, którzy prowadzą badania przesiewowe, rzadko wypowiadali się w literaturze. Co ważniejsze, osoby, które przeżyły IPA, rzadko miały okazję przedstawić swoją perspektywę. Aby rozwiązać te problemy, niniejsze badanie dotyczy badań przesiewowych IPA z perspektywy mediatorów prowadzących badania przesiewowe i osób, które przeżyły IPA, które opracowały krytyczne stanowisko w sprawie IPA.

Mediacje, przemoc partnera i badanie

Większość obaw dotyczących mediacji w zakresie opieki nad dzieckiem i IPA koncentruje się na bezpieczeństwie i tym, czy interesy osoby, która przeżyła, mogą zostać spełnione w kontekście mediacji. Wiadomo, że ryzyko utraty(skrzywdzenia) fizycznego bezpieczeństwa może wzrosnąć w przypadku ofiar IPA i ich dzieci po oddzieleniu się od sprawcy (Clemants i Gross 2007; Tjaden i Thoennes 2000) i sugeruje się, że najlepsze badanie przesiewowe obejmowałoby strategie przetrwania i poufne skierowania Confidential referrals (Frederick 2008). Jeśli badacze stosują nieefektywne lub niewłaściwe procesy, mogą przyczynić się do opuszczenia możliwości na stworzenie bezpiecznego planu i odpowiednich skierowań. Istnieją obawy, że pracownicy sądu rodzinnego, tacy jak mediatorzy, poprzez minimalizowanie, lekceważenie komentarzy lub osądzanie postaw podczas interakcji, mogą przyczynić się do wtórnej wiktymizacji ofiar IPA (Rivera, Sullivan i Zeoli 2012).

Inną ważną kwestią, która sprawiłaby, że mediacja byłaby nieskuteczna, gdyby była obecna, jest niezdolność ofiar IPA do swobodnego negocjowania i popierania interesów ich i ich dzieci. Nierówność występująca w obelżywych relacjach została zidentyfikowana jako przeszkoda w udanej mediacji, z przeciwnikami mediacji sugerującymi, że indywidualna siła, nadużycie i przymus będą nadal to robić w mediacji, uciszając głos drugiego w tym procesie. Taktyka kontrolowania nadużyć może pozostać niewykryta, podważając zdolność ofiar do negocjowania i narażania bezpieczeństwa (Hart 1990; Rivera i in. 2012).

Zwolennicy mediacji sugerują, że ofiary IPA „powinny mieć możliwość świadomego wyboru procesu rozwodowego. . . najlepiej zaspokoi potrzeby ich rodzin ”(Ver Steegh 2003, 2). Ponadto zauważają, że sprawy dotyczące IPA różnią się (Clemants i Gross 2007; Ver Steegh i Dalton 2008) i że dzięki odpowiednim badaniom i szkoleniom oraz zapewnieniu alternatyw i zasobów można zająć się kwestiami bezpieczeństwa.

Dotychczas przeprowadzono ograniczone badania dotyczące badań przesiewowych w kierunku IPA w mediacji, szczególnie w porównaniu z badaniami przesiewowymi IPA przeprowadzanymi w innych dziedzinach zawodowych, takich jak opieka zdrowotna (Wathen i MacMillan 2003). Mimo że badania wciąż się rozwijają, mogą jednak pomóc w praktyce. Podobnie jak w przypadku innych specjalistów wykonujących badania przesiewowe, dla mediatorów istnieją możliwe do zidentyfikowania przeszkody w dokładnych procedurach kontroli. Powszechnie uznaje się, że ofiary IPA mogą być niechętne ujawnianiu nadużyć, a nawet obawiać się konsekwencji ujawnienia (i logicznie, biorąc pod uwagę kontekst przymusowej kontroli) (Landrum 2011; Varcoe i Irwin 2004). Jest również przyjęte, że osoby, które używają taktyki kontrolnej i obraźliwej, zazwyczaj minimalizują swoje nadużycia i formują je w sposób, który odbija odpowiedzialność na innych (Pence i Paymar 1993).

Metoda lub narzędzie, za pomocą którego mediatorzy sprawdzają IPA, ma kluczowe znaczenie dla określenia najlepszego sposobu postępowania dla każdej ze stron oraz tego, czy para powinna być w mediacji lub alternatywą dla rozwiązania swoich problemów (Frederick 2008). Chociaż wciąż trwa debata na temat najbardziej odpowiednich i skutecznych strategii badań przesiewowych (Beck i in. 2011), najczęstszym w mediacji wydaje się być semistrukturalny wywiad, pisemny kwestionariusz lub kombinacja obu (Landrum 2011; Ver Steegh 2003).

W kontekście IPA skuteczne badania przesiewowe obejmowałyby strategie, które umożliwiają ofiarom czucie się wystarczająco bezpiecznie, aby ujawnić doświadczenia związane z nadużyciami, aby mediator mógł podjąć odpowiednie decyzje, aby pomóc. Badania wskazują, że gdy ofiary IPA są pytane bezpośrednio o nadużycia, są opatrzone bezpieczeństwem od sprawcy i kontroli instytucjonalnej, i są ptane przez godną zaufania osobę, są znacznie bardziej skłonne do ujawnienia znęcania się podczas badania (Spangaro, Zwi i Poulos 2011). W związku z tym mediatorzy mogą preferować korzystanie z wywiadów ze względu na możliwość nawiązania relacji z klientami (Holtzworth-Munroe, Beck i Applegate 2010). Jednak niektóre badania wykazały, że opierając się na wywiadach semistrukturalnych, mediatorzy tracą znaczną ilość IPA, która jest identyfikowana na standardowych kwestionariuszach specyficznych dla zachowania (Ballard et al. 2011). Beck i inni (2011) odkryli, że gdy mediatorzy używali wywiadów półstrukturalnych, około jedna trzecia par, które zidentyfikowały się jako nie posiadające IPA, zgłosiła się na kwestionariusz jako doświadczający przemocy lub eskalacji przemocy lub zastraszania seksualnego, przymusu lub napaści. Badanie kliniki w szkole prawniczej wykazało, że chociaż dyrektor i mediatorzy byli przekonani, że wykrywają IPA poprzez przeglądanie akt sądowych i wywiadów wśród innych metod, przegapili około 50 procent przypadków wykrytych za pomocą kwestionariusza (Holtzworth-Munroe i in. 2010 ).

Z powodu takich dowodów istnieje poparcie dla stosowania standaryzowanych, specyficznych behawioralnie, systematycznie interpretowanych kwestionariuszy, które skutecznie wywołują odpowiedzi, które pomagają wykryć nadużycia (patrz Clemants i Gross 2007; Holtzworth-Munroe i in. 2010). Jednak do czasu ostatecznego ustalenia, która metoda lepiej identyfikuje IPA w badaniach przesiewowych, mediatorzy powinni stosować zarówno wywiady bezpośrednie, jak i kwestionariusze pisemne (Beck i in. 2011; Landrum 2011). Badania wskazują, że większość mediatorów najprawdopodobniej nie osiągnie sukcesu: Clemants i Gross (2007) stwierdzili, że tylko 37 procent z dziewięćdziesięciu czterech ośrodków mediacji społeczności, w których przebadali, stosowało formalne metody badań przesiewowych. Jednak 69 procent ośrodków korzystało z pewnego rodzaju badań przesiewowych IPA, a inne szacunki oscylują wokół 80 procent (Pearson 1997; Ver Steegh 2003).

Nawet jeśli w badaniach przesiewowych stosowane są obszerne wywiady i wyrafinowane narzędzia, znaczenia szkolenia mediatora w zakresie IPA nie można przecenić (Beck i in. 2011). Podczas gdy w niektórych stanach może być niewiele lub nie ma żadnego szkolenia IPA, 70 procent mediatorów regularnie uczestniczy w szkoleniach dotyczących kwestii IPA (Pearson 1997; Ver Steegh 2003). Clemants and Gross (2007) odkryli, że podczas gdy 60 procent ośrodków mediacji społecznościowej oferowało swoim pracownikom szkolenie IPA, tylko 36 procent wskazało, że szkolenie jest obowiązkowe.

Kiedy badania przesiewowe wskazują, że rodzic nie czuje się komfortowo lub problemy związane z IPA mogą stwarzać problemy w mediacji, istnieje powszechna zgoda co do tego, że para powinna zostać skierowana na alternatywny proces, specjalne warunki powinny zostać poczynione, lub oba. Środki bezpieczeństwa zostały określone w Modelowych Standardach Praktyki Mediacji Rodzinnej i Rozwodowej, które obejmują ustanowienie „odpowiednich ustaleń dotyczących bezpieczeństwa”, spotkanie z partiami osobno, pozwalając stronom na wprowadzenie osób wspierających na sesje, kończących sesje i kierujących do rozwiązać problemy bezpieczeństwa („Model Standards” 2001). Wiele stanów zapewnia przynajmniej niektóre z tych lokali lub wymaga, aby sprawa została przekazana z mediacji, jeśli zidentyfikowano historię IPA (American Bar Association 2008).

Chociaż w literaturze jest wiele zalet i wad mediacji rodzinnej związanych z IPA, niewiele jest badań ilościowych lub jakościowych, które podkreślają, w jaki sposób mediatorzy zmagają się z problemami z przesiewaniem. Doświadczenia mediatorów wymagają dalszej eksploracji (Stoner, Perry i Marcum 2011), abyśmy mogli lepiej zrozumieć ten proces, zwłaszcza, że ​​badania przesiewowe IPA są obowiązkowe w wielu stanach. Dlatego niniejsze badanie ma na celu zbadanie badań przesiewowych IPA z perspektywy mediatorów, którzy zostali wyznaczeni do jego przeprowadzenia.

Chociaż opinie i doświadczenia mediatorów są potrzebne do oświetlenia procesu badań przesiewowych, kolejnym ważnym głosem, który należy usłyszeć, jest głos osób, które przeżyły IPA. Feministyczna teoria punktu widzenia sugeruje, że udzielanie głosu osobom słabszym lub marginalizowanym, takim jak ofiary IPA (Van Wormer 2009), może oświecić i zrównoważyć perspektywę mediatorów. Kiedy ocaleni zastanawiają się nad relacjami władzy i „angażują się w walkę wymaganą do skonstruowania opozycyjnej postawy” (Wood 2013, 59), osiągają punkt widzenia, z którego mogą wyniknąć najcenniejsze spostrzeżenia na temat badań przesiewowych.

Celem badania omawianego w tym artykule było poszukiwanie zrozumienia, w jaki sposób mediatorzy rodzinni opisują i rozumieją swoje doświadczenia z przesiewowymi kontaktami z rodzicami, w szczególności ofiarami IPA, oraz wyjaśniają, w jaki sposób perspektywy mediatorów mogą być informowane o znaczeniach, które osoby z IPA kojarzą z screening i narzędzie do przesiewania. Kontekstem dla naszego dochodzenia jest stan Nebraska i jego nowelizacja Ustawy o Rodzicielstwie, która sprawia, że ​​zarówno mediacja, jak i kontrola IPA są obowiązkowe dla wielu rozwodzących się i oddzielających rodziców, którzy mieszkają w państwie.

Tło sprawy: Badanie i mediacyjny plan rodzicielski w Nebrasce

Kiedy ustawa o Nebraska Parenting Act została uchwalona w 1994 r., Stan zaczął wymagać kontroli IPA w celu rozwodu i oddzielenia rodziców oraz oferowania dobrowolnej mediacji dla osób bez przemocy w ich związku. Zgodnie z nowelizacją z 2008 r. Ustawa o rodzicielstwie ustanowiła obowiązkową mediację lub zatwierdzony alternatywny stan dla rodziców, którzy nie są w stanie samodzielnie lub z pomocą adwokatów sporządzić planu opieki. Opracowano narzędzie do badań przesiewowych zatwierdzone w 2007 r. Dla mediatorów do wykorzystania w tych przypadkach. Zgodnie z ustawą o rodzicielstwie rodzice muszą uczestniczyć w indywidualnej sesji prywatnej, podczas której mediator kieruje ich do mediacji i monitoruje przemoc w rodzinie, nierozwiązany konflikt rodzicielski, wykorzystywanie lub zaniedbywanie dzieci oraz inne formy zastraszania i przymusu, które sprawiają, że mediacja jest nieodpowiednia dla rodzin . Na podstawie wywiadu przesiewowego oczekuje się, że mediatorzy zidentyfikują proces rozstrzygania sporów, który najlepiej pomoże rodzicom bezpiecznie opracować plan rodzicielski, który najlepiej odpowiada interesom dzieci.

Podstawowymi procesami, do których mediatorzy z Nebraski odnoszą się do rodziców, są mediacja i specjalistyczne alternatywne metody rozwiązywania sporów (SADR); jednakże rodzice są zwolnieni, jeśli żaden z nich nie jest uważany za niebezpieczny i nieodpowiedni, a zamiast tego mogą skorzystać z procesu sądowego lub ugody adwokackiej. SADR, „niesądowa interwencja w przypadkach wysokiego konfliktu lub nadużyć w związku z intymnymi partnerami domowymi”, wymaga zatwierdzonego, specjalnie przeszkolonego mediatora SADR, który „ułatwia dobrowolny wzajemny rozwój i zgodę na ustrukturyzowany plan rodzicielski, przepisy dotyczące bezpieczeństwa, plan przejścia lub inne powiązana rezolucja między stronami ”(Parenting Act, Neb. Rev. Stat. § 43-2922). Rodzice SADR nie spotykają się razem i mogą spotykać się z mediatorami w różnych dniach i miejscach. Często wprowadza się przepisy, aby uniemożliwić rodzicom wzajemne widzenie się lub słyszenie, a adwokat lub inna osoba wspierająca może uczestniczyć w sesjach.

Zatwierdzone narzędzie, Nebraska Mediation Screening Tool (2007), zostało opracowane poprzez współpracę z przedstawicielami różnych zawodów, w tym grupami ofiar IPA i grupami wsparcia dla dzieci, Family Law Bar, rodzinnymi mediatorami i specjalistami sądowymi. Narzędzie opiera się na pokrętle zasilania i sterowania (Duluth Abuse Intervention Project n.d.), który wizualnie reprezentuje IPA i różne związane z nim taktyki nadużycia. Większość pytań w narzędziu jest podzielona na kategorie odpowiadające domenom nadużyć określonym w kole. Poprzez serię pytań zamkniętych, narzędzie ma za zadanie pomóc mediatorom zapytać rodziców, czy drugi rodzic zaangażował się w określone wskazane zachowania, w tym przymus, groźby, izolację, używanie dzieci, nadużycia ekonomiczne, przemoc emocjonalną, płeć przywilej, zastraszanie, znęcanie się fizyczne, wykorzystywanie seksualne, minimalizowanie, zaprzeczanie i obwinianie. Mediatorzy są poinstruowani, aby „poprosić partię o dalsze opisanie”, jeśli odpowiedź na jakiekolwiek pytanie brzmi „tak”. Ponadto narzędzie zawiera pytania dotyczące nakazów powstrzymania i ochrony, innych bieżących działań prawnych oraz ogólnych obaw i obaw dotyczących bezpieczeństwa, takich jak zażywanie narkotyków lub alkoholu oraz niestabilność umysłowa. Uwzględniono również pytania dotyczące obecności lub ryzyka złego traktowania dzieci, które mediatorzy mają obowiązek zgłaszać. Strona oceny narzędzia stwierdza, że ​​SADR powinien być używany, jeśli strona odmawia lub ma wątpliwości co do spotkania twarzą w twarz z drugim rodzicem lub jeśli porządek prawny go wyklucza. Poza tymi kryteriami mediatorzy są uprawnieni do określenia, czy strona jest odpowiednia do mediacji, SADR, ani żadnego procesu opartego na „odpowiedziach na proces przeglądu”.

Badania przesiewowe w Nebrasce prowadzone są przez mediatorów, którzy odbyli co najmniej sześćdziesiąt godzin szkolenia w zakresie mediacji podstawowej i rodzinnej, trzy godziny szkolenia w zakresie badań przesiewowych oraz osiem punktów w ramach trwającego co dwa lata kształcenia mediatorów, które musi obejmować co najmniej dwa punkty na IPA. Wielu mediatorów otrzymało również dwadzieścia cztery godziny szkolenia SADR.

Metoda

W badaniu zastosowano podejście jakościowe, interpretacyjne, które zakłada, że istnieje wiele rzeczywistości i skupia się na znaczeniach, które ludzie przypisują swojemu światu (Baxter i Babbie 2004). Podejście to nie ma na celu uogólniania wyników na populacje, ale raczej zapewnia bogate, dogłębne, złożone zrozumienie określonych zjawisk z wielu perspektyw w określonych kontekstach (Creswell 2013; Lindlof i Taylor, 2011). Dlatego zastosowaliśmy celowe pobieranie próbek, a nie losowe pobieranie próbek, szczegółowe wywiady i grupę fokusową oraz indukcyjną metodę analizy.

Wywiady mediacyjne

Uczestnikami wywiadów byli praktykujący mediatorzy rodzinni, zatwierdzeni do prowadzenia mediacji w ramach planu rodzicielskiego przez Nebraska Office of Dispute Resolution (ODR). Nazwiska i adresy e-mail wszystkich zatwierdzonych mediatorów uzyskano z ODR; cztery osoby, które odmówiły uczestnictwa lub miały nieprawidłowe adresy, zostały usunięte z listy. Wysłaliśmy e-mailem do pozostałych osiemdziesięciu pięciu mediatorów zaproszenie do rozmowy na temat procesu badań przesiewowych stanu, informacji na temat świadomej zgody oraz prośby o wypełnienie ankiety ilościowej, która nie jest częścią niniejszego badania. Sześćdziesiąt pięć (76,6 procent) mediatorów odpowiedziało na ankietę. Jednak w przypadku wywiadów jakościowych w tym badaniu poszukiwaliśmy mniejszej, celowej próbki bogatych w informacje uczestników, wykorzystujących procedury próbkowania „maksymalna zmienność” i „kryterium” (Creswell 2013, 156-58). W szczególności szukaliśmy uczestników, którzy reprezentowali główne regiony stanu i różne poziomy doświadczenia mediacyjnego, którzy przeprowadzili wiele sesji przesiewowych IPA z rodzicami i przekazali bogate zrozumienie naszego obszaru zainteresowań. Dziesięciu z jedenastu mediatorów, którzy zgłosili się na rozmowę kwalifikacyjną, spełniło te kryteria włączenia.

Aby ocenić, czy potrzebne jest dodatkowe pobieranie próbek, przeprowadziliśmy i przeanalizowaliśmy dziesięć wywiadów i zastosowaliśmy standard „nasycenia teoretycznego” (Auerbach i Silverstein, 2003, 20). Oznacza to, że zbieranie danych ustało na podstawie naszej oceny, że wywiady wykazały znaczną głębię, a ostatnie dwa wywiady dodały niewiele nowych informacji, które miały znaczenie dla pojawiających się koncepcji (Lindlof i Taylor 2011). W próbie było siedem kobiet i trzech mężczyzn; wszystkie były nie-Hiszpańskie białe, z wyjątkiem kobiety Latina; ich wiek wynosił średnio pięćdziesiąt pięć i wahał się od czterdziestu pięciu do sześćdziesięciu trzech; służyli jako mediatorzy rodzinni przez jeden do dwudziestu pięciu lat (M = 7,8; ​​Md = 5); przeprowadzili od 5 do 250 sesji przesiewowych z rodzicami (M = 107; Md = 88); i wszyscy oprócz jednego mediatora przeszli szkolenie SADR.

Wywiady były przeprowadzane twarzą w twarz lub telefonicznie przy użyciu responsywnego podejścia do wywiadów, które odzwierciedla interpretatywną, naturalistyczną filozofię (Rubin i Rubin 2005). Zaczęliśmy od pytań otwartych, zadanych pytań uzupełniających i pytań nieplanowanych, aby zachęcić do opracowania i związanych z mediatorami jako partnerami konwersacyjnymi. Poprosiliśmy ich, aby opisali swoje cele dla indywidualnych sesji prywatnych, proces badań przesiewowych, sposób dokonywania ocen i decyzji, ich relacje z klientami, doświadczenia z udanymi i trudnymi przypadkami oraz ich postrzeganie otrzymanego narzędzia i szkoleń. Zakończyliśmy pytania demograficzne, aby umożliwić opis próbki. Długość wywiadu wahała się od trzydziestu do sześćdziesięciu minut, średnio czterdzieści pięć minut. Nagrywaliśmy wywiady i zapisywaliśmy je dosłownie, aby wyprodukować 138 pojedynczych stron tekstu.

Grupa ocalonych

Uczestnikami grupy fokusowej było osiem kobiet, które zidentyfikowały się jako osoby, które przeżyły IPA, i na stałe odłączyły się od swojego napastliwego partnera. Ich wiek wahał się od 35 do 56 lat (M = 42,12). Sześć zidentyfikowanych rasowo / etnicznie jako kaukaskich lub białych, jeden jako Hiszpanie i jeden jako wieloetniczny.Ważne było, aby uczestnicy badania opracowali krytyczny punkt widzenia na temat doświadczeń związanych z wykorzystywaniem, a my szczególnie poszukiwaliśmy osób, które nie przeszły badania przesiewowego, które badaliśmy. Kryteria włączenia i wykluczenia miały na celu zapewnienie, że uczestnicy ocenią narzędzie przesiewowe z ich punktu widzenia jako osoby, które przeżyły, a nie jako niedawni uczestnicy mediacji. W związku z tym wszyscy uczestnicy byli mieszkańcami Nebraski i zatrudnieni przy pomocy lokalnej organizacji non-profit, która wspiera ofiary przemocy domowej i agencje. Pracownicy organizacji zidentyfikowali potencjalnych uczestników społeczności, którzy przeżyli IPA, przeszli przez ten etap swojego życia, odzyskali poczucie własnej wartości i wzięli udział w działaniach wolontariackich w celu podniesienia świadomości społeczności na temat IPA. Żaden z uczestników nie był zatrudniony przez organizację ani nie był adwokatem ofiary. Ocaleni, którzy wyrazili zainteresowanie, otrzymali nasz list z zaproszeniem, formularz świadomej zgody, pytania do dyskusji i narzędzie do badań przesiewowych Nebraska Mediation.

Grupa fokusowa spotkała się w siedzibie organizacji non-profit. Przed rozpoczęciem dyskusji uzyskaliśmy świadomą zgodę; rozdał krótki kwestionariusz demograficzny; wspólne tło na temat mediacji, SADR i narzędzia do screeningu; i odpowiadał na pytania. Dyskusja trwała siedemdziesiąt pięć minut i była ułatwiona przez drugiego autora. Nasze pytania były otwarte i poprosiliśmy uczestników, aby zareagowali na narzędzie kontroli, ocenili jego mocne i słabe strony, wyrazili obawy dotyczące jego wykorzystania i udzielili porad w celu poprawy badań przesiewowych. Podstawowe pytania zostały uzupełnione przez sondowanie pytań uzupełniających, aby zachęcić uczestników do opracowania. Kobiety otwarły się na siebie nawzajem, zbudowały na sobie nawzajem pomysły i zadawały sobie pytania. Dyskusja została nagrana i przepisana za pomocą pseudonimów, aby utworzyć trzydzieści sześć pojedynczych stron tekstu.

Analiza danych

Przeanalizowaliśmy transkrypcje za pomocą indukcyjnego podejścia Auerbacha i Silversteina (2003), począwszy od wywiadów mediatorów, a następnie grupy fokusowej ocalałych. Zgodnie z rygorystycznymi wytycznymi Auerbacha i Silversteina uważnie czytamy transkrypcje wielokrotnie, zanim zidentyfikujemy fragmenty tekstu, które były istotne dla celu naszych badań. Następnie porównaliśmy każdy segment odpowiedniego tekstu z każdym innym segmentem, aby zidentyfikować powtarzające się pomysły w obrębie transkrypcji i pomiędzy nimi, zwijając, dzieląc lub modyfikując kategorie według potrzeb. Po trzecie, pogrupowaliśmy powtarzające się pomysły w tematy, które oznaczyliśmy na podstawie ich wspólnych znaczeń i zachowaliśmy powtarzające się pomysły jako podteksty. Wreszcie porównaliśmy tematy mediatorów i ocalałych, aby zdobyć to, czego poprzednia grupa mogła się od nich nauczyć. Na każdym etapie tego długiego procesu omawialiśmy szczegółowo nasze kody, pracowaliśmy nad różnicami, wracaliśmy do transkrypcji w celu ponownego sprawdzenia interpretacji i doszliśmy do porozumienia.

Zbadaliśmy analizę danych jako badaczy interpretacyjnych, uznając, że nasze tożsamości, wiedza i doświadczenia wpłyną na nasze interpretacje (Creswell 2013). Pierwszym autorem jest profesor komunikacji, mediator planu rodzicielskiego i moderator SADR. Drugi autor jest adiunktem pracy socjalnej i licencjonowanym praktykiem zdrowia psychicznego, który intensywnie współpracował ze społecznością rzeczników. Trzecim autorem jest profesor biznesu i prawa pracy, który zasiada w radzie dyrektorów agencji interwencji kryzysowej w zakresie przemocy domowej. Nasze różnice umożliwiły nam zrozumienie danych z wielu perspektyw, a ta forma triangulacji (Creswell 2013) wzmocniła nasze interpretacje i wnioski. Zastosowaliśmy również przegląd partnerski i sprawdzanie członków jako strategie walidacji (Creswell 2013). Spotkaliśmy się z pedagogiem ds. Przemocy domowej i adwokatem ofiar, którzy przeczytali opowiadanie o naszych tematach grup fokusowych i skomentowali ich wiarygodność. Ponadto uczestnik wywiadu przedstawił komentarze do naszych tematów i opisów. Każda z tych osób wniosła spostrzeżenia, które uwzględniliśmy w naszej analizie i wynikach.

Rezultaty

Analiza transkrypcji zidentyfikowała dwa zestawy tematów dla mediatorów i ocalałych. Zapewniają one bogate zrozumienie badań przesiewowych z perspektywy mediatorów i osób ocalałych.

Perspektywa mediatora

naszej analizy wywiadów mediatorów wyłoniły się cztery główne tematy, z dziewięcioma podtematami: 1) realizacja celu badań przesiewowych, 2) wykorzystanie narzędzia do screeningu, 3) budowanie relacji ze stronami oraz 4) refleksja nad narzędziem i szkoleniem.

Mediacja: Temat 1: Realizacja celu badań przesiewowych. Mediatorzy długo mówili o swojej odpowiedzialności za zidentyfikowanie procesu rozstrzygania sporów, który jest najbardziej odpowiedni dla monitorowanych rodziców. Aby osiągnąć ten cel, pracowali nad oceną relacji stron, starając się zapewnić bezpieczeństwo.

+ Ustalenie odpowiedniego procesu. Wszyscy mediatorzy wskazali, że identyfikacja procesu, którego rodzice powinni użyć, aby opracować plan rodzicielski, czy mediacja, SADR, czy inny proces, jest kluczowym celem indywidualnej sesji prywatnej. Było jasne, że respondenci opowiadali się za mediacją, jeśli nie było żadnych przesłanek, że byłoby to niewłaściwe lub niebezpieczne. Decyzja o procesie została opisana jako wyraźna w niektórych przypadkach, łatwo dokonana na podstawie odpowiedzi stron na pytania. Na drugim końcu spektrum znalazły się przypadki, dla których ustalenie wcale nie było proste i pomocne było skonsultowanie się z kolegami. Według jednego z mediatorów: „[Jeśli] staje się to niepewne, mylące lub trochę niepewne, to przerabiamy to z kierownikiem tutaj i decydujemy, jak kontynuować sprawę”.

+ Dokonywanie oceny. Określając odpowiedni proces, mediatorzy opowiadali o zbieraniu informacji, które umożliwiają im ocenę tego, co dzieje się w rodzinie, czy IPA kiedykolwiek był obecny, oraz w jaki sposób może to wpłynąć na zdolność stron do udziału w mediacji. Kilku mediatorów opisało szukanie werbalnych i niewerbalnych czerwonych flag, które wskazują na potrzebę dalszego zbadania odpowiedzi. Mediatorzy niezmiennie oceniali każdą historię lub obecność władzy, kontroli, przymusu lub przemocy jako naruszenie lub przeszkodę w zdolności partii do swobodnego negocjowania z drugim rodzicem. Jak powiedział jeden z mediatorów: „Kiedy ktokolwiek czuje, że z jakiegokolwiek powodu jest na nich kciuk. . . Mówię im za każdym razem, najważniejszą rzeczą w procesie ustalania jest wiedzieć, czy możesz podejmować decyzje dotyczące swoich dzieci w procesie mediacji. ”

+ Bezpieczeństwo stron. Bezpieczeństwo zasługiwało na wiele uwagi ze strony mediatorów i wielokrotnie powtarzano potrzebę popełnienia błędu po stronie ostrożności. Było oczywiste, że postrzegali SADR jako niezbędny dla rodzin, w których istniał nakaz ochrony, strona wyraziła obawy lub obawy związane z negocjacjami lub przebywaniem w pokoju z drugim rodzicem lub istniała możliwość wyrządzenia szkody stronie, jeśli prowadzono mediację . Te obawy dotyczące bezpieczeństwa wykraczały poza zwykłe ustalenie, czy SADR jest właściwym podejściem; mediatorzy wyrazili potrzebę ustanowienia bezpiecznych warunków i planów bezpieczeństwa dla procesu SADR, aby „ofiary nie zostały zrewidowane”. Kilka odpowiedzi mediatorów odzwierciedlało również przekonanie, że opisy nadużyć powinny być wiarygodne w stosunku do odmów nadużyć, że kobiety są częściej niż mężczyźni są ofiarami IPA, a zatem matki powinny być przesłuchiwane przed ojcami w celu utrzymania bezpieczeństwa. Jeden mediator wyjaśnił: „Zawsze robimy to najpierw z kobietami. . . ponieważ 90% kobiet jest ofiarami przemocy domowej. . . . [I] z powodu wątpliwości, uwierzę jej. ”

Mediator Temat 2: Korzystanie z narzędzia do przesiewania. Opisując wykorzystanie narzędzia przesiewowego, mediatorzy podzielili różne postrzeganie wartości wskazanych pytań i niezgodnych przekonań na temat tego, jak dokładnie narzędzie powinno być przestrzegane.

+ Obawy związane z pytaniem o szczegóły. Mediatorzy uznali, że konieczność odpowiadania na pytania dotyczące niewłaściwego związku może być trudna, a niektórzy wyrażali obawy dotyczące retraumatyzacji ofiar lub sprawiania, by czuli się nieswojo, osądzani, smutni lub zawstydzeni. W przypadku niektórych mediatorów bezpośrednie, zamknięte pytania, które dotyczą szczegółów nadużyć, są szkodliwe i niepotrzebne do kontroli, chyba że ofiara chce je ujawnić. Inni mediatorzy zasugerowali, że zbieranie specyfiki nadużyć jest konieczne, ponieważ mogą oni poinformować mediatora o podejściu do sprawy SADR. Niektórzy podkreślali, że ofiary IPA mogą czerpać korzyści z dzielenia się szczegółami, jak wyjaśnił jeden z mediatorów: „To pierwszy raz, kiedy ktoś im powiedział:„ Doświadczasz przemocy domowej. . . . ' Nie mogę ci nawet powiedzieć, ile razy powiedziałem tej osobie, „dziękuję”. Ogólnie rzecz biorąc, było poczucie, że „przeżycie historii może się powtórzyć. . . bolesne dla niektórych przypadków, a dla innych może być terapeutyczne. ”

+ Dostosowanie procesu do strony. Wszyscy mediatorzy skomentowali znaczenie dostosowania badań przesiewowych na podstawie potrzeb i preferencji partii, z którą pracują. Jak powiedział jeden z mediatorów: „Czasami ludzie wolą bardziej rzeczowo, boom boom boom, a niektórzy ludzie mają poczucie, że trzeba być. . . trochę bardziej empatycznym. ”Jak na ironię, każdy mediator używał dość stałej elastyczności w narzędziu przesiewowym. Dla niektórych ważne było dokładne śledzenie narzędzia, „sekcja po sekcji, pytanie po pytaniu”, ale pomiń pytanie, jeśli strona już na nie odpowiedziała. Inni opisywali odejście od narzędzia, wykorzystując je do zapewnienia pokrycia pytań, ale w kolejności zależnej od tego, jak strona zareagowała i pominęła lub zmodyfikowała pytania, które wydają się nieistotne lub zbędne. Trzecia podgrupa, z której większość zgłosiła obszerne doświadczenie z badaniami przesiewowymi, była omawiana za pomocą swobodnego, responsywnego podejścia, które polega na zadawaniu szerokich, otwartych pytań i „podążaniu za prądem”. Jak wyjaśnił jeden z tych mediatorów: „Musisz upewnij się, że pokrywasz wszystkie podstawy narzędzia do przesiewania, ale kiedy przeprowadzam z kimś proces badania przesiewowego, to narzędzie do przesiewania znajduje się poniżej ‘my legal pad.

Niektórzy mediatorzy utrzymywali, że badania przesiewowe powinny ustać, gdy tylko strona odpowie definitywnie, że związek nie jest nadużyciem, podczas gdy inni podkreślali znaczenie objęcia wszystkich kategorii narzędziem. Wiedza, że ofiary mogą niechętnie ujawniać nadużycia, była w napięciu z obawami o irytujące nieofiary, jak powiedział jeden z mediatorów: „[Jeśli] kobieta idzie:„ Cóż, wiem, do czego dążysz, ale to nic. . . absolutnie żadnej przemocy w naszym związku. I po prostu czuję się trochę głupio: „Czy kiedykolwiek cię prześladował,„ wiesz, co mam na myśli? ”

Temat 3 mediatora: Budowanie relacji ze stronami. Mediatorzy jednolicie podkreślali znaczenie pomocy stronom w poczuciu komfortu. Wiązało się to z nawiązaniem relacji i informowaniem ich, czego się spodziewać:”

• Nawiązywanie relacji. Mediatorzy dyskutowali o potrzebie budowania relacji i zaufania ze stronami podczas indywidualnej sesji prywatnej, aby stworzyć atmosferę „wygodną i bezpieczną” dla uczciwego ujawnienia. Opisywali słuchanie, nie osądzali i starali się „przekazywać uczciwość i zainteresowanie, troskę, współczucie i empatię”. Jeden z mediatorów zaproponował: „Musisz upewnić się, że pokażesz im, że nie oceniasz ich i co oni przeżyłem. . . pokaż im, że nie zareagujesz, nie zareagujesz zbyt przesadnie lub nie zareaguje na to, co powiedzą. ”Kilku mediatorów podkreśliło istotną rolę komunikacji niewerbalnej, takiej jak kontakt wzrokowy i fleksja głosu, w celu wykazania prawdziwego zaangażowania zamiast czytania z narzędzia lub „Przechodzenie przez ruchy sprawdzania rzeczy”.

• Dostarczanie informacji. Większość mediatorów opisywała informowanie każdej ze stron o procesie badań przesiewowych jako istotnego elementu budowania relacji. Wspomnieli o wyjaśnieniu poufności sesji, informując, że drugiemu rodzicowi zostaną zadane podobne pytania, podejmując ogólny wysiłek, aby być przejrzystym w kwestii „co się stanie i dlaczego robimy oceny i o co chodzi w mediacji” oraz zachęcać partię do zadawać pytania. Wielu mediatorów powiedziało także, że informują rodzica podczas pokazu, że są neutralni i bezstronni, cechą charakterystyczną ich roli osób trzecich. Mówili o wyjaśnianiu „że bezpiecznie jest mówić prawdę. . . ale nadal będę neutralny ”i„ nie jesteśmy tutaj, aby wziąć stronę ”.

Temat 4 mediatora: Rozważanie narzędzia i szkolenia. Zastanawiając się nad procesem badań przesiewowych, mediatorzy zaoferowali ocenę mocnych i słabych stron narzędzia oraz ocenili otrzymane szkolenie.

• Narzędzie jako miejsce startu. Mediatorzy zidentyfikowali cechy narzędzia przesiewowego, które uznali za przydatne, szczególnie jego kategorie i pytania otwarte. Kilku mediatorów określiło go jako wszechstronny, obejmujący wiele form IPA. Uziemienie narzędzia w kole zasilającym i sterującym było szczególnie chwalone jako „świetny sposób na osiągnięcie tego, czego potrzebujemy”. Kilku mediatorów było jednak krytycznych wobec długości narzędzia, jego organizacji lub konkretnych pytań. Niektórzy obawiali się, że wczesne umieszczanie pytań zamkniętych sprawia, że ​​trudno jest uzyskać uczciwe odpowiedzi, zwłaszcza dotyczące poczucia zagrożenia. Pytania otwarte były preferowane, ponieważ „pozwalają klientowi powiedzieć, jaki był ich związek z [innym] rodzicem”. Strona oceny końcowej narzędzia była również przedmiotem troski kilku mediatorów, którzy opisali ją jako jednocześnie zbyt „wycięty i wysuszony” i „niejasny”. Jak stwierdził jeden z mediatorów: „Jeśli nie wiesz, co z tym zrobić, wtedy [mówi] po prostu daj mu SADR. . . a następnie jesteś pewien, że będziesz bezpieczny. ”Ogólnie rzecz biorąc, prawie każdy mediator postrzegał narzędzie przesiewowe jako mające wartość, jak wyraził to rozmówca:„ Kiedy na początku go zobaczyłem. . . Nie widziałem siebie, jak to robię, ale jak tylko zacząłem go używać. . . Wiedziałem, że to będzie pomocne i wiedziałem, że to będzie pomocne w mojej pracy. ”Jednak mediatorzy opisali proces badania jako wymagający znacznie więcej niż użycie narzędzia. Jeden z mediatorów stwierdził: „Sądzę, że jest to miejsce początkowe.

• Znaczenie szkolenia i doświadczenia. Mediatorzy jednoznacznie uznali powagę swojego zadania i zrozumieli centralną rolę szkolenia, doświadczenia i nadzorowanej praktyki. Jeden z bardzo doświadczonych mediatorów ujawnił: „Byłbym upokorzony, jeśli naprawdę coś przeoczyłem, a to skutkowało jakąś tragedią”. wymaga dużo treningu, wiele z tego robi, wiele razy ”była szeroko rozpowszechniona. W związku z tym niektórzy mniej doświadczeni mediatorzy stwierdzili, że ich szkolenie w zakresie badań przesiewowych było niewystarczające, a kilku mediatorów wezwało do bardziej ciągłego szkolenia. Jeden z mediatorów zastanawiał się: „Myślę, że to [screening] jest rodzajem podstawy, punktem wyjścia do całego procesu mediacji, więc myślę, że trzeba to podkreślić nieco bardziej”.

Perspektywa Ocalonych

Nasza analiza dyskusji osób, które przeżyły, wskazała cztery główne tematy (i dwanaście podtematów): obawy przed uczciwym udzieleniem odpowiedzi, dostosowanie badań przesiewowych do ofiary, stworzenie bezpiecznego środowiska i wzmocnienie badań przesiewowych.

Ocalony temat 1: Obawy przed uczciwą odpowiedzią. Z dyskusji osób ocalałych wyłoniło się sześć przeszkód, które mogą utrudnić mediatorom uzyskanie uczciwych odpowiedzi na temat IPA.

• Kontekst nadużycia. Ci, którzy przeżyli, dyskutowali na temat dynamiki i psychologicznych skutków nadużyć jako poważnej przeszkody w odpowiedzi na pytania przesiewowe. Dzielili się tym, jak wiele lat życia w strachu i nieustannego poddawania się kontrolowaniu, nieuczciwości, groźbie, zastraszaniu od sprawcy może spowodować utratę poczucia siebie i rzeczywistości. Takie opisy ilustrują kontekst, z którego wiele ofiar IPA może wyłaniać się lub nadal walczyć o ucieczkę w czasie przeglądu. Jeden z tych, którzy przeżyli, opowiadał o tym doświadczeniu i trudnościach z odpowiedzią na pytania dotyczące nadużycia: „Masz strach, masz wielką paranoję, masz gniew, zaprzeczasz, jesteś w stanie mgły. czas, zamieszanie. . . . Przestajesz nawet znać swoją głowę. Znasz ich, sprawcę, lepiej niż siebie. . . . Całkowicie się zatracasz. . . . Nie twierdzę, że to niemożliwe, ale trudno byłoby mieć taką samoświadomość ”.

• Brak świadomości i wstydu. Związaną z tym obawą była niezdolność do rozpoznania nadużycia lub jego powagi. Jedna z osób, które przeżyły, skomentowała: „Czasami [ofiary] nie zdają sobie sprawy z tego, że są w niewłaściwym związku. Albo zaprzeczają, tak się do tego przyzwyczaili, wstydzą się tego, nawet o tym nie mówią. ”Zastanawiając się nad własną sytuacją, inny ocalały podzielił się tym, że„ całkowicie by to zminimalizowała, nie wiedząc . ”

• Strach przed utratą dzieci. Strach, który był wyrażany najczęściej i namiętnie, polegał na utracie dzieci i nieudobieniu im bezpieczeństwa. Ci, którzy przeżyli, obawiali się, że ofiary mogą nie ufać mediatorowi, aby zachować poufność swoich ujawnień, zwłaszcza jeśli dzieci były świadkami IPA. W szczególności mediatorzy mogą zadecydować o zgłoszeniu takiego nadużycia, powodując, że ofiara zostanie „wykorzystana przez system”, a dzieci zostaną zabrane.

• Strach przed konsekwencjami sprawcy. Niektóre osoby, które przeżyły, czuły, że ofiary mogą być zbyt przerażone, aby odpowiedzieć na pytania dotyczące przesiewania „ponieważ uważa, że ​​się dowie” i wyrządzić krzywdę jej lub dzieciom. Jedna z osób, które przeżyły, powiedziała, że ​​„żyła przez siedem lat, gdy mi to mówiono, gdybym pokazała komuś moją twarz lub moje siniaki. . . że dzieci będą jego i nie będzie nic, co mógłbym zrobić, aby temu zapobiec. ”Strach przed gniewem i reakcjami sprawcy spotęgował się wiedząc, że sprawca zostanie również poddany kontroli:„ A jeśli zapyta mnie, jak odpowiedziałem pytania? . . . Chce wiedzieć wszystko, co powiedziałem.

• Retraumatyzacja. Ci, którzy przeżyli, obawiali się również, że sam proces przesiewowy może retraumatyzować ofiary, a niektórzy twierdzą, że sami poczuliby się urazowi. Jak powiedział jeden z ocalałych: „Sytuacja, w której się znalazłem, gdybym był zmuszony przez sądy do pójścia do mediatora i musiał. . . odpowiem na te pytania, myślę, że to by mnie ponownie wskrzesiło ”. Niektórzy ocaleni ostrzegali, że badania przesiewowe powinny się zatrzymać, gdy klient zostanie zidentyfikowany jako ofiara, aby uniknąć„ przez całą traumę wszystkich tych pytań ”. możliwość traumy nie ustąpiła jeszcze jej: „Nawet teraz, będąc sześć lat temu, po prostu czytam te pytania, jestem na skraju łez za każdym razem, gdy je czytam”.

• Strach przed byciem osądzonym. Wreszcie osoby, które przeżyły, twierdziły, że badania przesiewowe mogą być postrzegane jako osąd lub winna. Istniała obawa, że ​​ofiary będą nieufne wobec bycia postrzeganym jako „zła osoba” za ujawnienie IPA lub nawet za ujawnienie niechęci do rozmowy o związku. Jeden z ocalałych zasugerował: „Jeśli powiem tak [mam wahania], to zapytają mnie, dlaczego, co się dzieje, co próbujesz ukryć?”

Temat przetrwania 2: Dostosowywanie projekcji do ofiary. Ci, którzy przeżyli, twierdzili, że mediatorzy mogą być zmuszeni do zadawania bezpośrednich pytań na temat nadużyć, mimo że istnieje ryzyko ponownej ofiary. Poradzili oni, aby ocenić stosowność takich pytań dla każdej ofiary i odpowiednio dostosować proces sprawdzania:

• Potrzeba bezpośrednich pytań. Większość osób, które przeżyły, wyraziła obawy dotyczące użycia bezpośrednich pytań dotyczących tego narzędzia. Jeden z nich obawiał się, że pytania te mogą sprawić, że badania przesiewowe „wydają się być przesłuchaniem”, a inny ostrzegł, że ofiary mogą „po prostu zamknąć”. Jednocześnie kilku ocalałych twierdziło, że pytania „bezpośrednie do punktu” są przydatne częściowo dlatego, że ujawniają szczegóły nadużycia. Jeden z tych, którzy przeżyli, wyjaśnił: „Pytasz:„ Czy on cię kopnął, czy cię uderzył, czy cię potknął? Dokładnie tak jest. . . . Więc jesteś w stanie rozpoznać, co dokładnie się wydarzyło. ”Ci, którzy przeżyli, zgodzili się, że bezpośrednie pytania mogą być traumatyczne, ale niektórzy uważali, że mogą być także wzmocnieniem, jak pokazuje komentarz tej kobiety:„ Wyobrażam sobie siebie w jednej sytuacji uciekającej tylnymi drzwiami z moim synem, on ma na sobie moje buty, skacze przez płot. . . . Zabiera mnie z powrotem i płacze. Ale te pytania pomogłyby mi również powiedzieć: „Zrobił to i to nie moja wina. . . . Był wystarczająco tchórzem, żeby mnie pokonać. . . . To na niego. ”„ Mediacja została opisana jako „bezpieczne miejsce dla ofiary, której można zadać te trudne pytania, iw ten sposób przed sądem, aby zdała sobie sprawę. . . to się teraz zatrzyma. ”Bezpośrednie pytania były również cenione za ich zdolność do ujawnienia nadużyć, które w przeciwnym razie pozostałyby niewykryte i by pomóc mediatorom„ dowiedzieć się, jaki jest poziom zagrożenia sprawcy ”, aby ustalić, czy ofiara i dzieci potrzebują ochrony.

• Adaptacja do osoby. Ci, którzy przeżyli, doszli do wniosku, że trafność zadawania pytań bezpośrednich może się różnić wśród ofiar w zależności od ich doświadczeń, stanu umysłu i stanu przejścia z nadużycia. Ilustracją tego poglądu był ocalały, który powiedział: „[To] zależy od ich gotowości, zależy od poziomu nadużyć, poziomu traumy, poziomu tego, przez co przeszli, przez co przechodzą”. A ponieważ każda ofiara, nadużycie relacji i sytuacja jest inna, ci, którzy przeżyli, twierdzili, że badania przesiewowe powinny być przeprowadzane w różny sposób w zależności od ofiary. W związku z tym podczas pracy z ofiarami, dla których bezpośrednie pytania byłyby denerwujące, osoby, które przeżyły, zasugerowały rozpoczęcie „łagodniejszego”. Jeden z ocalałych wyjaśnił: „Niektórzy ludzie. . . potrzebują otwartych pytań. . . zbuduj tam trochę zaufania. Niektórzy ludzie chcieliby, aby było to bardzo bezpośrednie, właśnie w tym momencie, odzyskały pewien rodzaj kontroli w umyśle. ”Pośrednie i otwarte pytania były postrzegane jako mniej intymne, ale wciąż w stanie„ całkowicie pokazać eksperta, który jest przeszkolony , że istnieje związek kontrolny, istnieje związek nadużywania. ”Mediatorzy zostali wtedy pouczeni, aby ocenić każdą ofiarę, aby ustalić, czy bezpośrednie pytania będą korzystne; a jeśli nie, użyj pytań pośrednich i stopniowo wprowadzaj pytania bezpośrednie, aby uzyskać więcej szczegółów.

Temat przetrwania 3: Tworzenie bezpiecznego środowiska. Ci, którzy przeżyli, widzieli stworzenie bezpiecznego środowiska dla badań przesiewowych jako kluczowe. Wymagało to nawiązania kontaktu i natychmiastowego udzielenia ofiarom pomocy i schronienia:

• Nawiązywanie relacji. Ponieważ ocaleni postrzegali badania przesiewowe jako zastraszające i potencjalnie traumatyczne, jakość środowiska badań przesiewowych stała się głównym problemem. Jak powiedział jeden z ocalałych: „Musisz przebić się przez tę ścianę strachu, aby uzyskać te odpowiedzi szczerze.” Ustalanie „terapeutycznego porozumienia” i zaufania z ofiarami przed badaniami przesiewowymi było wielokrotnie identyfikowane jako sposób dla mediatorów, aby pomóc ofiarom czuć się tak bezpiecznie, jak to możliwe . Podkreślono również dostarczanie klientom informacji, na przykład poprzez wskazanie, w jaki sposób zostaną wykorzystane ujawnienia i czy oboje rodzice zostaną poproszeni o te same pytania. Ci, którzy przeżyli, również zidentyfikowali prawdziwą komunikację i byli szczerzy, łagodni, sympatyczni i nie oceniający, jako pomocni w promowaniu relacji i zachęcaniu do uczciwego ujawniania. Jeden z tych, którzy przeżyli, ostrzegł, że jeśli ofiary „widzą osobę mechaniczną przed nimi czytającą z podręcznika, to jak wszyscy mówili, że nic nie odpowie szczerze. Ale jeśli widzą to w twoich oczach i widzą to. . . rozmawiasz z nimi z serca, a potem będą z tobą rozmawiać.

• Potrzeba bezpośrednich zasobów. Chociaż relacja była ważna dla ocalałych, podkreślali jeszcze bardziej potrzebę stworzenia bezpiecznego miejsca dla ofiar, ułatwiając im dostęp do zasobów. Broszury były postrzegane jako pomocne, ale niewystarczające, ponieważ, jak powiedział jeden z ocalałych, „nigdy bym nie działał na podstawie materiałów informacyjnych”. Ocaleni w trakcie dyskusji zapewnili, że mediatorzy „zdecydowanie potrzebują poradnictwa w pobliżu. . . gotowi pomóc w tej traumie. ”Doradzali także mediatorom, aby informowali każdego klienta, przed badaniem, że są gotowi ułatwić dostęp do bezpiecznego schronienia, gdzie inni„ mogą z nią porozmawiać i odesłać ją z tego, co właśnie ujawniła i o której mówiła, gdzie [ofiary] mogą uzyskać natychmiastową pomoc ”dla siebie i swoich dzieci.

Temat przetrwania 4: Wzmacnianie badań przesiewowych. Ci, którzy przeżyli, zaproponowali zalecenia dotyczące modyfikacji narzędzia do badań przesiewowych i zidentyfikowali implikacje z ich dyskusji dla szkolenia mediatorów:

• Poprawa narzędzia. Ocaleni zidentyfikowali aspekty narzędzia, które uważali za właściwe i użyteczne. Szczególnie chwalono pytania, które były otwarte i pytano, w jaki sposób rodzice wchodzą ze sobą w interakcję, podobnie jak pytania dotyczące aktualnego związku rodziców, natychmiastowego poczucia bezpieczeństwa i obaw dotyczących mediacji. Niektóre osoby, które przeżyły, poparły powtarzające się pytania narzędzia, które, ich zdaniem, pomogłyby mediatorom rozpoznać nadużycie, którego początkowo nie ujawniono. Jednak osoby, które przeżyły, oferowały również liczne sugestie dotyczące ulepszenia narzędzia, mając nadzieję, że pomogą mediatorom dokładniej ocenić, a ofiary będą bardziej skłonne do odpowiedzi. Zalecane były dodatki do narzędzia, takie jak wczesne pytania, które dokładnie mierzą ruch ofiary z powodu nadużywania relacji. Poruszono również kolejność pytań, co sugeruje, że pod koniec powinny pojawić się bardziej groźne pytania, takie jak te dotyczące dzieci znajdujących się w niebezpieczeństwie. Kilka osób, które przeżyły, określiło również długość narzędzia jako „intymne dla ofiary przemocy” i zaleciło sposoby jej skrócenia.

• Implikacje dla szkolenia. Ze względu na przeszkody w uczciwych odpowiedziach ocaleni twierdzili, że mediatorzy muszą być ekspertami w rozpoznawaniu kwestii władzy i kontroli w oparciu o odpowiedzi ofiar, które mogą obawiać się ujawnić nadużycie lub zrobić to tylko pośrednio. Wskazali, że w celu przystosowania badań przesiewowych do ofiary, mediatorzy muszą być wykształceni na temat odmienności wśród ofiar i ich sytuacji oraz uświadomienia sobie, że „różni ludzie radzą sobie z sytuacjami inaczej”. Ocaleni podkreślili także potrzebę „edukacji wielokulturowej”, aby zapewnić zrozumienie mediatorów wpływy kulturowe na doświadczenia i interpretacje nadużyć.

Porównanie perspektyw mediatora i osoby ocalonej

Zestawienie tematów dla mediatorów i ocalałych ujawniło pięć kluczowych obszarów podobieństw i różnic. Chociaż istniały ważne podobieństwa, mediatorzy byli mniej uważni na kilka problemów, które wydają się kluczowe dla badań przesiewowych z punktu widzenia osób ocalałych.

Cele i obawy. Mediatorzy i osoby, które przeżyły, zbliżyły się do badań przesiewowych z wyraźnymi obawami. Mediatorzy skupili się na celu badań przesiewowych, podczas gdy osoby, które przeżyły, zajęły się kontekstem nadużyć i przeszkód, które mogą utrudniać ofiarom uczciwe odpowiadanie na pytania. Chociaż mediatorzy zauważyli niektóre z tych przeszkód, osoby, które przeżyły, wyjątkowo podkreśliły, że ofiary mogą być głęboko przestraszone, że ich dzieci zostaną niesprawiedliwie zabrane lub że oni lub ich dzieci zostaną skrzywdzeni przez sprawcę w wyniku uczestnictwa w badaniach przesiewowych.

Wpływ pytania. Zarówno mediatorzy, jak i ci, którzy przeżyli byli świadomi, że badania przesiewowe mogą retraumatyzować ofiary i obawiają się, że ofiary mogą czuć się osądzane i niechętne ujawnianiu nadużyć. Ponadto pojawiło się napięcie w sposobie, w jaki obie grupy postrzegały bezpośrednie pytania narzędzia. Podczas gdy większość uczestników uważała, że ​​ofiarom bardzo zależy na szczegółach dotyczących nadużyć jako potencjalnie szkodliwych, inni postrzegali specyfikę jako ważną dla oceny mediatorów i potencjalnie wzmacniając pozycję ofiar. Ten potencjał podwójnych efektów skłonił zarówno mediatorów, jak i osoby, które przeżyły, do zastanowienia się nad możliwością dostosowania badań przesiewowych.

Dostosowanie przesiewowe. Obie grupy dyskutowały o tym, jak ważne jest dostosowanie badań przesiewowych do klientów, ale wyraziły odmienne rozumienie tego, co powinno wiązać się z adaptacją. Podczas gdy mediatorzy byli nastawieni na dokonywanie korekt w momencie opartym na odpowiedziach partii, ci, którzy przeżyli, widzieli potrzebę przystosowania się do etapu przejścia ofiary z nadużyć i gotowości do odpowiedzi na bezpośrednie pytania. Okazało się, że dla większości mediatorów decyzja o zastosowaniu metody swobodnego przesiewania lub ściślej przywiązana do narzędzia opierała się na ich przekonaniach na temat badań przesiewowych jako ogólnej zasady, a mniej na postępie konkretnej ofiary w stosunku do nadużycia.

Raport i rzecznictwo. Zarówno mediatorzy, jak i ocaleni, dostrzegali znaczenie ustanowienia zaufania i relacji z ofiarami w celu stworzenia atmosfery do ujawnienia. Obie grupy omówiły, w jaki sposób postawa mediatora i zachowania komunikacyjne przyczyniają się do porozumienia i podkreśliły znaczenie dostarczania ofiarom informacji, które pomogą im być bezpiecznymi. Jednak osoby, które przeżyły, domagały się natychmiastowego dostępu do poradnictwa, aby pomóc ofiarom w radzeniu sobie z doświadczeniami z badań przesiewowych i wezwały mediatorów do proaktywnego ułatwiania dostępu do bezpiecznego schronienia. Kontrastuje to z opisem większości mediatorów jedynie dostarczania informacji i skierowań. Pragnienie mediatorów, by pozostać neutralnymi, było w napięciu w związku z poparciem, jakie osoby, które przeżyły, zasugerowały, że wiele ofiar może potrzebować.

Narzędzie i szkolenie. Wreszcie zarówno mediatorzy, jak i osoby, które przeżyły, dostrzegły potencjał ulepszenia narzędzia do badań przesiewowych i podkreśliły, że skuteczne badania przesiewowe wymagają wiedzy specjalistycznej. Jednak osoby, które przeżyły, były szczególnie zaniepokojone mediatorami oceniającymi poczucie bezpośredniego bezpieczeństwa klienta i zasugerowali dodanie pytań, aby lepiej ocenić przejście ofiary od nadużyć. Mediatorzy nie ignorowali tych rzeczy, ale skupili się bardziej na tym, jak przeszłe lub trwające nadużycia mogą wpływać na przyszły udział partii w mediacji lub SADR. Podczas gdy obie grupy dyskutowały o znaczeniu szkolenia mediatorów, osoby, które przeżyły, zalecały edukację na temat różnic między ofiarami i ich sytuacji oraz tego, w jaki sposób różnice te mogą wpływać na reakcje na badania przesiewowe.

Dyskusja

Badanie to miało na celu lepsze zrozumienie badań przesiewowych IPA, na których opiera się wiele państw, aby określić, który proces rozstrzygania sporów powinien rozdzielać rodziców, gdy opracowują plan rodzicielski dla swoich dzieci. Skupiliśmy się na Nebrasce, gdzie mediatorzy zostali prawnie upoważnieni do przeprowadzania badań przesiewowych z rodzicami za pomocą zatwierdzonego przez państwo narzędzia do badań przesiewowych. Z teorią punktu widzenia jako fundamentem staraliśmy się zrozumieć badania przesiewowe z dwóch perspektyw: doświadczeń mediatorów, którzy sprawdzają i punktu widzenia osób, które przeżyły IPA, które dostarczyły krytycznej oceny narzędzia do badań przesiewowych. Każda perspektywa pogłębia zrozumienie badań przesiewowych, a porównania między perspektywami sugerują implikacje do rozważenia przez mediatorów w Nebrasce i być może w innych stanach, które stosują podobne praktyki przesiewowe.

Implikacje w praktyce

Nasze wyniki sugerują, że mediatorzy prowadzący badania przesiewowe IPA powinni zachować czujność, aby ofiary mogły obawiać się odpowiedzi na pytania przesiewowe. W takim przypadku mediatorzy muszą negocjować napięcie między uzyskiwaniem informacji od ofiar o doświadczeniach związanych z nadużyciami z jednej strony a wrażliwością na emocjonalne i fizyczne ryzyko omawiania nadużyć z drugiej. Jest to zgodne z literaturą na temat praktyki „poinformowanej o traumie”, która zaczyna się od założenia, że ​​większość osób poszukujących usług publicznych ma historię traumy (SAMSHA 2013). Szkolenie w zakresie tego podejścia może pomóc mediatorom w osiągnięciu celu badań przesiewowych, pozostając jednocześnie wrażliwym na ryzyko i obawy, jakie mogą wywoływać badania przesiewowe.

Wyniki sugerują również, że mediatorzy mogą nie być w stanie zapewnić ofiarom wszystkich potrzebnych im usług. Oczekiwanie, że mediatorzy pozostaną neutralni przy jednoczesnej ochronie praw i bezpieczeństwa obu stron w mediacji, jest szczególnie trudne, gdy obecny jest IPA (Landrum 2011). Zarówno sprawcy, jak i ofiary mogą postrzegać naruszenie neutralności, jeśli mediator aktywnie pomaga ofierze uzyskać poradę lub bezpieczne schronienie. Współpraca z rzecznikami ofiar IPA może być pomocna, aw niektórych sytuacjach rzecznicy mogą zostać poproszeni o przeprowadzenie kontroli, ponieważ nie mają takiego samego wymogu neutralności. Jednak może być również właściwe, aby mediatorzy ponownie przemyśleli znaczenie neutralności w kontekście badań przesiewowych; jeśli badania przesiewowe powodują uraz, mediatorzy mogą być usprawiedliwieni w poufnej pomocy ofiarom w uzyskaniu natychmiastowego dostępu do zasobów.

Trzecią implikacją jest to, że screening IPA może zostać ulepszony poprzez dodanie większej liczby narzędzi. Ci, którzy przeżyli w tym badaniu, utrzymywali, że badania przesiewowe powinny być dostosowane do okoliczności i stanu umysłu każdej ofiary, co sugeruje, że przydatne byłoby posiadanie tych informacji przed rozpoczęciem badań przesiewowych. Aby rozwiązać ten problem, klienci mogli wypełnić kwestionariusz pisemny przed rozmową kwalifikacyjną. Jest to zgodne z literaturą zalecającą połączenie bezpośrednich wywiadów i kwestionariuszy pisemnych w celu zwiększenia dokładności badań przesiewowych (Beck i in. 2011). Decyzja o pozostawieniu związku, nawet takiego, który jest nadużyciem, zmienia życie i jest trudna, a „etapy zmian” nie zawsze są liniowe (Khaw i Hardesty 2007). Dlatego też badanie przesiewowe mogłoby bardziej systematycznie mierzyć, gdzie ofiary mogą być w trakcie opuszczania nadużycia. Ponadto ci, którzy przeżyli, podkreślali, że obraźliwe relacje nie są do siebie podobne i namawiali mediatorów, aby byli świadomi różnic. Odkrycie to wydaje się wspierać badania przesiewowe, które odróżniają typy IPA (Jaffe i in. 2008; Kelly i Johnson 2008).??? Powinniśmy jednak błądzić po stronie ostrożności, jako mediatorzy w naszym opisanym badaniu, do czasu, gdy dostępne będą narzędzia do badań przesiewowych, aby dokładnie i jednoznacznie określić, kiedy wzorce przymusowej kontroli nie występują w przemocowych związkach.??

Wreszcie, konieczne mogą być ulepszenia w szkoleniu mediatorów do badania IPA. Na podstawie naszych ustaleń obawa ofiar przed niesprawiedliwym zabraniem ich dzieci stanowi potencjalną przeszkodę w ujawnieniu nadużyć. Mediatorzy w Nebrasce i innych stanach są zobowiązani do zgłaszania znęcania się nad dziećmi i muszą informować o tym strony przed kontrolą, co może wzmocnić obawy ofiar. Szczególnie pomocne mogą być szkolenia dotyczące tego, jak dyskutować ten temat w sposób jak najbardziej nieszkodliwy i odpowiadać ofiarom, które czują, że oni i ich dzieci znajdują się w bezpośrednim niebezpieczeństwie. Ponadto mediatorzy mogą czerpać korzyści z większej edukacji na temat tego, w jaki sposób ofiary różnią się od siebie kulturą, doświadczeniami związanymi z wykorzystywaniem, gdzie przechodzą od nadużyć oraz w jaki sposób mogą reagować na pytania. Dodatkowe tematy szkoleń mogą obejmować przyczyny, dla których ofiary IPA mogą nie być świadome swoich doświadczeń związanych z nadużyciami, w jaki sposób IPA może być kojarzone z reakcją na traumę i metodami pracy z ofiarami w sposób świadomy traumy oraz wspieranie ofiar, które mają natychmiastowe zapotrzebowanie na inne usługi i zasoby.

Ograniczenia i przyszłe badania

Nasze ustalenia należy rozpatrywać w kontekście celu i ograniczeń badania. Po pierwsze, badanie nie miało na celu wyciągnięcia ogólnych wniosków, które można uogólnić na wszystkie konteksty, w których przeprowadzane są badania mediacyjne. Podobnie jak większość innych badań jakościowych, badanie to miało na celu dostarczenie szczegółowych opisów i dogłębnego zrozumienia zjawiska w określonym kontekście (Creswell 2013; Lindlof i Taylor 2011). Nasze odkrycia dają wgląd w proces badań przesiewowych IPA w Nebrasce z perspektywy uczestników badania. Czytelnicy mają za zadanie określić, w jaki sposób te spostrzeżenia są istotne dla ich własnych doświadczeń. Zakres, w jakim nasze odkrycia mogą informować o badaniach przesiewowych IPA w innych kontekstach, należy rozważyć i zbadać w przyszłych badaniach i praktyce.

Po drugie, osoby, które przeżyły w naszym badaniu, doświadczyły IPA i oddzielenia od partnera, który nadużył, ale nie przeszły badania przesiewowego IPA przy pomocy mediatora. Zapewniło to uczestnikom ocenę narzędzia przesiewowego z ich punktu widzenia jako ocalałych, a nie jako uczestników mediacji. Obowiązkowe badania przesiewowe w Nebrasce zostały dopiero niedawno wdrożone i ważne było, aby nasi uczestnicy mieli wystarczającą odległość czasową od swoich doświadczeń separacji, aby zastanowić się nad nimi i omówić je ze zmniejszonym prawdopodobieństwem retraumatyzacji. W miarę upływu czasu może okazać się korzystne, aby badania obejmowały osoby, które przeżyły same badania przesiewowe. Ponadto uczestnikami tego badania - zarówno mediatorzy, jak i osoby, które przeżyły - były głównie białe kobiety. Odzwierciedla to rasę / pochodzenie etniczne i płeć większości mediatorów rodziny z Nebraski, ale badane partie są bardziej zróżnicowane rasowo / etnicznie. Ponadto, chociaż mediatorzy wskazali, że większość ofiar IPA, z którymi się spotykają, to kobiety, mężczyźni mogą doświadczyć wyjątkowych przeszkód w ujawnianiu doświadczeń związanych z nadużywaniem i mają mniej środków dostępnych na pomoc (Tsui, Cheung i Leung 2010). Przyszłe badania przesiewowe IPA z perspektywy osób, które przeżyły, powinny obejmować bardziej zróżnicowane próbki osób, które przeżyły.

Literatura na temat badań przesiewowych IPA w mediacji rodzinnej wciąż się rozwija, a niniejsze badanie sugeruje dodatkowe możliwości, które należy realizować w przyszłych badaniach. Pozostają pytania dotyczące tego, w jaki sposób oczekiwania dotyczące neutralności mediatora i wyjątków od poufności wpływają na dokładność badań przesiewowych i samopoczucie ofiar, jakie narzędzia przesiewowe są optymalne i jak należy je stosować, jakie kryteria i procesy decyzyjne są stosowane w badaniach przesiewowych i jak dobrze służą cel, sposób, w jaki możemy skutecznie zapewnić przymusową kontrolę, jest dokładnie określony, w jaki sposób decyzje dotyczące kontroli i rozstrzygania sporów w sprawach IPA są powiązane, oraz jakie treści i ilość szkoleń najlepiej będą służyć mediatorom i rodzinom, z którymi pracują.

Referencje  patrz oryginał tekstu j.ang.