PARAZYTOLOGIA- ĆW. 12.12.2014
WĘGORKI, NICIENIE EGZOTYCZNE
WĘGORKI
Rodzina: Strongyloididae
Rodzaj Strongyloides
Str. Stercolaris- psy, koty, człowiek
S. ransomi świnie
S. papillosus- przeżuwacze, króliki, zające
Strongyloides westeri- jednokopytne
S. ratti- myszy, szczury,
S. avium- ptaki wodne i grzebiące (będą na wykładzie; dla młodych gęsi?)
Nicienie egzotyczne
- Wuchereria bancrofti
-Onchocerkozy
-Loa loa
-Dracunculus medinensis
Z cyklem rozwojowym złożonym, mikrofilarrie we krwi
WĘGORKI
-złożony cykl rozwojowy
-występują dwa pokolenia
1. partenogenetyczne pasożytnicze samice
2. wolno żyjące rozdzielnopłciowe
-gardziel filarioidalna larwa L3 i dorosłe osobniki- forma inwazyjna (to są te pasożytnicze)
- Gardziel rabditoidalna larwy L1 i L2 oraz formy wolnożyjące (nie pasożytnicze)
Nicienie małe, nitkowate, do 9mm (tabela)- przy sekcji- najczęściej w jelicie cienkim w istenijacym śluzie- zeskrobina, ponieważ nie są widoczne gołym okiem
S. stercolaris- do środowiska wydalane są już larwy- wykluwa się w przewodzie pokarmowym.(larwoskopowo) W pozostałych przypadkach są to jaja- 40-60x24-40 um. W jaju występuje rozwinięta larwa- musimy pamiętać o tym, żeby kał był świeży, najlepiej z prosnicy, ew. włożenie do T 0-4 stopni, żeby nie wykluła się larwa. (Flotacja)
Lokazlizacja- jelito cienkiem i śluz na błonie śluzowej. S. avium- jelito ślepe.
S. stercolaris-Sporadycznie w Europie u zwierząt mięsożernych i ludzi. S. ramsoni- dosyć często w Polsce. Papillosum, westeri, ratti- w miarę
Najczęsciej występujące u zwierząt młodych.
S. stercolaris-woli ciepłe kraje
CYKL ROZWOJOWY
Samica- partenogeneza (w organizmie żywiciela)- składa jaja w przewodzie pokarmowym,. Rozwija się larwa, nie opuszczają one żywiciela- zostają w jelicie lub z krwią trafiają do różnych narządów- AUTOINWAZJA
W środowisku wydalone jaja/ larwy – L1->wylinka w środowisku do L2->wylinka w L3 przekształca się i wnika do żywiciela- najczęściej przez skórę i znów cykl nr 1.
Z L1 może również samice i samce -> w klimacie ciepłym-> pokolenie wolnożyjące
Droga zarażenia- per cutis L3 wnikają aktywnie-> naczynia krwionośne->serce, płuca, tchawica, krtań->jelita (jak u glizd)- WĘDRÓWKA TRACHEALNA
Jest również możliwość zarażenia per os
II zarażenie z wędrówką somatyczna- larwy hypobiotyczne w mięśniach, pod skóra i w gruczole mlekowym- rola w zakażeniu laktogennym. Dochodzi w pierwszym okresie karmienia do zarażenia i część larw trafia do naczyń i gruczołu mlekowego i wydalane są razem z mlekiem i noworodek razem z pokarmem pobiera takie larwy.
S. papillosus- 7-33 dnia laktacji
S. raansomi- 1-21
S. westeri- 4-47
Najnowsze badania nie potwierdziły zarażenia drogą śródmaciczną
Okres prepatentny:
-trwa od 1-2 tygodni
Niekiedy samice rodzą mniejsze larwy tzw. Larwy autoinwazyjne, które mogą pozostać w jelicie lub wędrować po organizmie i atakować inne organy. Dodatkowo zabierają ze sobą bakterie jelitowe, rozprzestrzeniając jednocześnie różne infekcje po całym organizmie.
Inwazjologia:
-larwy bez pochewki wylinkowej mało oprne na działanie czynników środowiska zewnętrznego
-wrazliwe głównie zwierzęta młode
-inwazja spotykana częściej w klimacie ciepłym i umiarkowane
Strongyloides ramsoni- jest pierwszym pasożytem wielokomórkowym pojawiającym się w rozwoju ontogenetycznym świń. ( mogą pierwotniakami- te są jednak jednokomórkowe!)
Patogeneza:
-wędrujące larwy- uszkodzenie skóry, mięsni, tkanki płucnej
-dorosłe osobniki…
OBJAWY KLINICZNE
-lokalne zmiany skórne
-kaszel, duszność
-biegunki, czasem z domieszką krwi, zmniejszony apetyt, wychudzenie
ROZPOZNAWANIE
-wywiad i objawy kliniczne
-S. stercolaris- larwoskopowa
-S. reszta- jaja
-badanie sluzu z jelita cienkiego, zmiany anatomopatologiczne, wybroczyny błony śluzowej…
EGZOTYCZNE
Wuchereria bancrofti (Filaria nocturna)
-do 10cm
-w naczyniach i węzłach chłonnych
-formy larwalne (mikrofilarie) w naczyniach chłonnych i krwionośnych
-cykl rozwojowy- złożony- pośredni- owady krwiopije z aparatem ssąco- kłującym
Owad razem z krwia zasysa mikrofilarie, które pojawiają się we krwi obwodowej w czasie pojawiania się owadów. U owada mikrofilaria przechodzi rozwój do L3- postaci inwazyjnej i zaraża człowieka wprowadzając ją ze śliną do organizmu.
Wuszererioza- nazwa choroby, wieloobjawowe, o niewyjaśnonej etiologii, dotyczy słoniowatości, jednak w końcowym etapie występowania choroby. Polega na zgrubienu skóry i tk. Łącznej podskórnej- kończyny dolne, pracie, piersi, moszny
-przy niewielkiej intensywności inwazji może występować bezobjawowo,
- mogą pojawiać się dopiero po roku w intensywnych inwazjach
-krótkotrwała, nawracająca gorączka
-stan zapalny naczyń chłonnych…
-bardziej charakterystyczne są późniejsze powikłania w postaci zapalenia nasieniowodu, najądrza i jądra, obrzęku zastoinowego kończyn z następującymi zmianami atroficznymi…
Onchocerkozy
- parazytozy wywoływane przez nicienie z rodzaju Onchocerca
-O. volvulus
-samica do 50cm samiec do 40cm
-ż. Ost.- człowiek, koń, osioł, muł, bydło
-więzadła szyjne i karkowe, ścięgna na dolnej części kończyn, tk. Łąćzna w więzadle stawu kolanowego
-samice larworodne- cykl wygląda w ten sam sposób- u owada do 12 dni forma inwazyjna L3, rozwój do 3 mcy, mikrofilarie po 20-10 mcach i przeżywają we krwi do 2 lat, a dorosłe do 15 lat. Samica rodzi dziennie do 2000 mikrofilarii
OBJAWY
-ostre surowiczo-wysiękowe procesy zapalne
-ogniska martwicy
-bujanie tk. Ziarninowej
-zbliznowacenia
-stwardnienia
-przetoki, w których widać fragmenty skłębionych dojrzałych pasożytów
-ślepota rzeczna/ choroba rzeczna- głownym sprawcą nie jest sam nicicen, tylko bakteria, która jest symbiontem dla tego nicienia, która gdy on sobie żyje to żyje w nim. Gdy on umiera, zostaje ona uwolniona i powoduje zmiany
Loa loa
-lokalizacja- w tkance podskórnej i pod spojówką oka- rozwój 2-3 lata u człowieka
- ma dużą ruchliwość- znajduje się raz w 1 miejscu, a później przechodzi do innego- pojawiają się guzki, obrzęki, które zanikają w różnych miejscach pod skórą- OBRZĘKI KALABARSKIE
-rozwój- żywiciel pośredni- muchówki „ślepaki”
Mikrofilarie pojawiają się we krwi obwodowejza dnia, dy aktywny jest żywiciel pośredni. Musimy o tym pamiętać podczas pobierania krwi- wieczorem może już ich nie być.
Dracunculus medinensis
-najdłuższy nicień występujący u ludzi- do 120 cm, samiec do 4cm, po kopulacji ginie
- wsytępuje u człowieka, malpy, psów koni, w tkace podskórnej- najczęściej dotyczy konczyn dolnych
- nie ma mikrofilarii we krwi, cykl złożony
-przedostaje się samica przez skórę na zewnątrz i wysuwa swój przedni odcinek- oskórek pasożyta pęka i uwalniane są larwy z uszkodzonej macicy (w zetknięciu się z wodą) Dotyczy tk. Podskórnej kończyn, mogą jednak też w stawach, kręgosłupie.
-ż pośredni- oczlik- w nim się przekształcają do L3- do zarażenia dochodzi przy wypiciu wody z oczlikami- zarażenie per os
-w ciele ż. Ost. Larwy migrują
-okres prepatentny 1 rok
-martwica w miejscu przebijania- nicienia nakręca się na patyczek:P
-gdy obumiera- stan zapalny, a gdy obumrze w miejsu gdzie znajduje się rdzen kręgowy może dojść do paraliżu